Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 4

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Clinical Significance of Van Nuys Prognostic Index As A Qualification Criterion to Sentinel Lymph Node Biopsy in Patients Diagnosed with Ductal Carcinoma in Situ

100%
Nowikiewicz T., Wiśniewska M., Wiśniewski M., Zegarski W.
Polish Journal of Surgery
|
2015
|
vol. 86
|
issue 10
479-485
EN
Diagnose of ductal carcinoma in situ (DCIS) requires, at least in a part of cases, assessment of auxiliary lymph nodes. The aim of the study was to analyze clinical value of Van Nuys Prognostic Index (VNPI) as the important criterion for qualification of DCIS patients to sentinel lymph node biopsy (SLNB). Material and methods. Analysis included patients diagnosed with DCIS and qualified to SLNB, operated in years 2004-2013. We performed a statistical analysis to assess correlation between VNPI value and positive pathological verification of excised sentinel lymph node (SLN). The influence of other clinical factors on presence of metastases in SLN was also determined. Results. 3,6% of DCIS patients were diagnosed with metastases in SLN. Metastases were diagnosed in 6.7% patients with VNPI > 10 points vs 3.4% in patients with VNPI < 10 points. In 75% of patients with metastatic SLN the value of VNPI was at least 10 points. In premenopausal patients metastases in SLN were diagnosed in 8.1% of cases vs 1.4% in postmenopausal patients. In patients diagnosed with cancer of the other breast metastases in SLN were found in 6.3% of cases vs 3.2% in one-sided cancer. Patients with multifocal cancer were over twice as often diagnosed with metastases in SLN (5% vs 2%). There was no correlation found between VNPI value and positive pathological verification of SLN. No differences between prevalence of SLN metastases depending on selected clinical features were found. Conclusions. Recommendation of VNPI as the criterion of qualification to SLNB starting with 10 points could be more favourable in patients with DCIS. Deciding on SLNB in DCIS patients, we should also take into consideration other clinical features.
2
Publication available in full text mode
Content available

Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część I

76%
Wicherek Ł., Windorbska W., Wiśniewski M., Dutsch-Wicherek M., Drzewiecka M., Kwiatkowski A., Śpiewankiewicz B.
Current Gynecologic Oncology
|
2012
|
vol. 10
|
issue 1
38-45
EN
The technique for producing monoclonal antibodies is presently quite advanced. These antibodies comprise not only murine antibodies, which block a particular receptor, but also recombinant human monoclonal antibodies which are often hybrid compounds (combined with another active antitumor substance). Since we are currently able to design monoclonal antibodies that are directed against particular receptors, the practical application of the principles of “tailored therapy” (more recently known as “personalized medicine”) is now a reality. From the point of view of gynecologic-oncologic clinical practice, however, the technique of producing monoclonal antibodies is not the key issue; of more importance is the issue of how to use this still new generation of agents for the maximum benefit of patients with genital malignancies as well as the related issue of what remains to be done in order to safely improve the overall survival rate of the patient who uses these drugs. This paper reviews the current literature devoted to the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology. In part I, we discuss how monoclonal antibodies, particularly bevacizumab, block the molecular mechanisms that regulate neoangiogenesis. We also seek to determine whether oncologic gynecology, like modern hemato-oncology, can continue to function without monoclonal antibodies.
PL
Obecnie technika produkcji monoklonalnych przeciwciał jest wysoce zaawansowana – nie są to już tylko mysie przeciwciała blokujące dany receptor, ale rekombinowane ludzkie monoklonalne przeciwciała, często leki hybrydowe (sprzężone z inną aktywną substancją przeciwnowotworową). Ponieważ istnieje możliwość projektowania monoklonalnych przeciwciał przeciw konkretnym receptorom, możliwe staje się realizowanie w praktyce zasad terapii skrojonej na miarę, ostatnio określanej mianem medycyny spersonalizowanej. Z punktu widzenia praktyki ginekologiczno-onkologicznej sama technika uzyskiwania monoklonalnych przeciwciał nie jest najważniejsza, o wiele istotniejsze pozostaje pytanie, jak wykorzystać tę nadal nową generację leków z korzyścią dla chorych na nowotwory wywodzące się z narządów płciowych oraz co jeszcze należy zrobić, by za pomocą omawianej grupy leków bezpiecznie wydłużyć całkowite przeżycie pacjentów. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W pierwszej części pracy zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne regulujące neoangiogenezę, w tym przede wszystkim bewacizumab. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.
3
Publication available in full text mode
Content available

Zmiany w populacji limfocytów Treg podczas chemioterapii u chorych na raka jajnika

76%
Wiśniewski M., Koper K., Łukaszewska E., Jóźwicki W., Windorbska W., Dutsch-Wicherek M., Wicherek Ł.
Current Gynecologic Oncology
|
2011
|
vol. 9
|
issue 3
139-146
EN
Regulatory T lymphocytes CD4+CD25+FOXP3+ or Treg cells play a major role in immune system surveillance and tolerance. Treg cells are critical for controlling the immunological system because they inhibit the cytotoxic response. Moreover, it has been found that Treg cell recruitment into the tumor microenvironment reduces the chances of survival in cancer patients and that an increase in Treg cells in the peripheral blood correlates with the progression of ovarian cancer. In our study we addressed Treg cell population changes in cases of ovarian cancer where the patients were treated with chemotherapy. Using flow cytometry we determined the levels of CD4+CD25+FOXP3+ lymphocytes in the peripheral blood of the patients prior to chemotherapy, after 3 courses of chemotherapy, and then after 6 courses (the respective regimens were: TK – 13, CP – 1, TPT – 1 patient). We observed that the Treg lymphocyte levels of ovarian cancer patients decreased after 3 courses of chemotherapy though the difference (p=0.3) was not statistically significant. After 6 chemotherapy courses, however, levels did increase to a statistically significant degree (p=0.02). We have therefore concluded that a measurement of the Treg cell population could be helpful in estimating the impact of chemotherapy on a patient’s host immune system during the systemic treatment of ovarian cancer.
PL
Limfocyty regulatorowe T CD4+CD25+FOXP3+ (komórki Treg) odgrywają istotną rolę w mechanizmach nadzoru i tolerancji immunologicznej, hamując odpowiedź cytotoksyczną układu odpornościowego. Wykazano, że w trakcie rozwoju choroby nowotworowej liczebność limfocytów Treg wzrasta. Obecność nacieków z limfocytów Treg w mikrośrodowisku guza wiąże się z gorszym rokowaniem, a wzrost populacji komórek Treg we krwi obwodowej koreluje z progresją raka jajnika. W niniejszym badaniu sprawdzano wpływ chemioterapii stosowanej u chorych z rakiem jajnika na liczebność populacji Treg we krwi obwodowej. W tym celu odsetek Treg we krwi oznaczano przed, po 3 oraz po 6 kursach chemioterapii (TK – 13, CP – 1, TPT – 1 chora) za pomocą cytometrii przepływowej. Podczas pierwszych 3 cykli chemioterapii zaobserwowano początkowe zmniejszenie odsetka limfocytów T CD4+CD25+ FOXP3+ wśród limfocytów T CD4+, niemniej jednak różnica ta nie była znamienna statystycznie (p=0,3). Następnie w miarę kontynuowania chemioterapii odsetek limfocytów T CD4+CD25+FOXP3+ wśród limfocytów T CD4+ wzrastał i po 6. cyklu w stosunku do aktywności po 3. cyklu chemioterapii był statystycznie znamiennie większy (p=0,02). Autorzy wnioskują, że badanie populacji Treg może być przydatne do oceny wpływu chemioterapii na układ odpornościowy gospodarza podczas leczenia systemowego chorych na raka jajnika.
4
Publication available in full text mode
Content available

Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część II

64%
Wicherek Ł., Windorbska W., Wiśniewski M., Koper K., Dutsch-Wicherek M., Mazur A., Franczak P., Drzewiecka M., Kwiatkowski A., Śpiewankiewicz B.
Current Gynecologic Oncology
|
2012
|
vol. 10
|
issue 1
46-60
EN
Milstein and Köhler’s discovery of monoclonal antibodies has resulted in their widespread use in various fields of medicine. Monoclonal antibodies constitute a separate group of drugs that do not behave as either classic cytostatics or inhibitors of particular components of intracellular signaling pathways. Monoclonal antibodies are essentially highly specific biological agents able to block a particular receptor by showing a higher affinity for that receptor than its natural ligand. This property has been exploited in order to design monoclonal antibodies that block the receptors of the EGFR family and in order to develop drugs that block the receptors needed for the transmission of the signal controlling the activity of the host immune system. The next step in increasing the clinical use of monoclonal antibodies is the creation of hybrid drugs. The base for this kind of drug is an active substance with strong cytotoxic properties for which the monoclonal antibody serves as a carrier. While in the first part of this paper we reviewed the current literature on the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology, in this second part, we discuss monoclonal antibodies that block the molecular mechanisms involved in the regulation of the response of the immune system and signal the pathway associated with the EGFR receptor. We ask whether the time has not arrived when oncologic gynecology, like hemato-oncology, can no longer function without monoclonal antibodies.
PL
Odkrycie Milsteina i Köhlera doprowadziło do powszechnego zastosowania monoklonalnych przeciwciał w różnych dziedzinach medycyny. Monoklonalne przeciwciała stanowią odrębną grupę leków – nie są to klasyczne cytostatyki czy też leki z rodzaju inhibitorów poszczególnych składowych wewnątrzkomórkowego sygnałowania. Monoklonalne przeciwciała to przede wszystkim czynnik biologiczny o wysokiej specyficzności, który w związku z tym może zablokować konkretny receptor, wykazując większe powinowactwo do danego receptora niż jego naturalne ligandy. Właściwość tę wykorzystano, projektując monoklonalne przeciwciała blokujące receptory z rodziny EGFR, ale także leki blokujące receptory ważne dla przekazywania sygnałów regulujących aktywność układu odpornościowego gospodarza. Kolejnym krokiem w coraz szerszym zastosowaniu monoklonalnych przeciwciał jest stworzenie leków hybrydowych. Podstawę takiej terapii stanowi substancja czynna, która wykazuje silne właściwości cytotoksyczne, a jej nośnikiem jest monoklonalne przeciwciało. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W drugiej części manuskryptu zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne związane z regulacją odpowiedzi układu odpornościowego oraz szlakiem sygnałowania związanym z receptorem EGFR. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.