Search results

1

Hemihepatektomia po chemioterapii jako skuteczna metoda leczenia pierwotnego chłoniaka wątroby: opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

100%

Skulimowski A., Hogendorf P., Poznańska G., Smolewski P., Strzelczyk J., Durczynski A.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(5)

54-58

PL

Chłoniaki nieziarnicze (NHL) są nowotworami zbudowanymi z heterogennej grupy komórek B i limfocytów T. Chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL), który jest najczęstszym typem chłoniaka nieziarniczego, stanowi w przybliżeniu 0–40% wszystkich przypadków NHL. Jednak pierwotna lokalizacja chłoniaka nieziarniczego występuje rzadko i stanowi 0,01% przypadków. Biorąc pod uwagę specyfikę tej lokalizacji oraz brak szeroko zakrojonych randomizowanych badań, problem wyboru opcji terapeutycznej w leczeniu DLBCL z pierwotnym zajęciem wątroby pozostaje dyskusyjny. Dlatego należy dążyć do konsensusu w sprawie jego leczenia. W niniejszym badaniu opisano przypadek pacjentki z DLBCL z pierwotnym zajęciem wątroby, która była skutecznie leczona przy pomocy chemioterapii i zabiegu operacyjnego. Ponadto dokonano krótkiego przeglądu literatury na temat zastosowania leczenia chirurgicznego pierwotnych chłoniaków nieziarniczych układu pokarmowego. Biorąc pod uwagę nasze doświadczenie oraz dostępne źródła, zabieg chirurgiczny z pooperacyjną chemioterapią wydaje się racjonalną opcją leczenia u pacjentów z ogniskową postacią chłoniaka rozlanego z dużych komórek B z pierwotnym zajęciem wątroby.

2

Successful hemihepatectomy following chemotherapy for primary liver lymphoma: case report and review of literature

100%

Skulimowski A., Hogendorf P., Poznańska G., Smolewski P., Strzelczyk J., Durczynski A.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(5)

54-58

EN

Non-Hodgkin lymphomas (NHL) comprise a heterogeneous group of B-cell and T-cell neoplasms. Diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL), the most common type of NHL, accounts for around 30-40% of NHL cases. However, primary hepatic location of NHLs is rare and constitutes 0.01% of all NHL cases. Due to this rarity and a lack of large randomized trails, it is still unclear what treatment should be used for primary hepatic DLBCLs. In this study, we report of a female patient with primary hepatic DLBCL who was successfully treated with neoadjuvant chemotherapy and surgery. We also shortly review the literature regarding surgical treatments for primary GI tract NHLs. Taking into account our experience and the current literature, surgical treatment with postoperative chemotherapy seems to be a feasible option for patients with focal primary hepatic DLBCLs.

3

Jednoetapowa alloplastyka przepukliny pooperacyjnej z abdominoplastyką u chorych po operacji ominięcia żołądka – ocena wyników

100%

Iljin A., Antoszewski B., Zieliński T., Skulimowski A., Szymański D., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(6)

32-36

PL

Cel: 1. Ocena wyników leczenia pacjentów po jednoczasowej plastyce przepukliny w bliźnie pooperacyjnej (Incisional Hernia Repair - IHR) sposobem onlay i abdominoplastyce u pacjentów po operacji ominięcia żołądka - RYGB ze znaczną utratą masy ciała. 2. Określenie różnic zmian jakości życia (Quality of Life - QL) u chorych bariatrycznych przed i po zabiegu konturującym. Materiał i metody: Analizą kliniczną objęto 20 chorych ze zniekształceniem powłok brzucha (po zabiegu RYGB i redukcji masy ciała) poddanych jednoetapowej IHR i abdominoplastyce. Oceniono wyniki operacyjnego leczenia, a także zmiany QL chorych przed i po operacji konturującej powłoki brzuszne (skale DAS24 i SF-36) w porównaniu do stanu przed zabiegami operacyjnymi. Wyniki: Powikłania w gojeniu rany (zakażenie, miejscowa martwica) i zapalenie płuc stwierdziliśmy u 2 osób, obecność surowiczaka u dwóch, natomiast zaburzeń czucia u czterech chorych. Po każdym etapie leczenia chirurgicznego stwierdzono poprawę QL we wszystkich jego aspektach. Wnioski: 1. Jednoczasowa operacja przepukliny brzusznej sposobem onlay z abdominoplastyką jest bezpieczną metodą poprawiającą funkcjonowanie pacjentów. 2. Wszystkie etapy leczenia bariatrycznego wpłynęły na stopniową poprawę jakości życia. 3. Wysoka wartość BMI chorych przed zabiegiem przepukliny brzusznej metodą onlay z abdominoplastyką zwiększa ryzyko powikłań, co wiąże się z wydłużonym okresem hospitalizacji.

4

One stage onlay hernia repair with abdominoplasty in patients following gastric bypass surgery

100%

Iljin A., Antoszewski B., Zieliński T., Skulimowski A., Szymański D., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(6)

32-36

EN

Purpose: 1. Evaluation of results after one-time incisional hernia repair (IHR) modo on-lay and abdominoplasty (Ab-pl) in patients after loss of weight following previous Roux-en-Y Gastric Bypass – RYGB. 2. Analysis of differences in quality of life (QL) changes in bariatric patients before RYGB, as well as before and after abdominal contouring operation. Material and Methods: Clinical analysis involved 20 patients with abdominal disfigurement (following RYGB, and massive weight loss) who underwent one-time IHR using on-lay method together with abdominoplasty. We estimated postoperative results, as well as changes in QL, before RYGB and before and after abdominal contouring procedure (based on DAS 24 and SF-36 scales) in comparison with stage before surgeries. Results: Complications - abnormal wound healing (infection, local necrosis) and pneumonia were found in two persons, seroma in two cases, whereas dysesthesia in four patients. We confirmed QL improvement in all aspects after each stage of treatment. Conclusions: 1. One-stage on-lay hernia repair and abdominoplasty is a safe method improving the functioning of patients.  2. All stages of bariatric treatment resulted in gradual improvement of the quality of life. 3. High BMI in patients before onlay incisional hernia repair with abdominoplasty increases the risk of complications, which is connected with longer hospital stay.

5

Elevated preoperative levels of CA 19-9 and CA 125 predicts overall survival time in the pancreatic adenocarcinoma. Single institution series.

68%

Hogendorf P., Skulimowski A., Durczyński A., Kumor A., Poznańska G., Poznańska A., Oleśna A., Rut J., Øvereng Juliebø S., Szmiel A., Pirowski W., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(3)

32-38

EN

Introduction: Pancreatic cancer is a devastating disease, being the seventh cause of cancer-related deaths worldwide. Its aggressiveness is due to its specific biology and the late diagnosis of cancer. Therefore, the prognosis for patients suffering from this cancer is dismal, with 5-year overall survival rate of around 6–10%. Up to date, only a complete surgical resection of the cancerous entity warrants a significant improvement in patients’ survival. Nevertheless, the pancreatic cancer’s biology is still not fully elucidated, so that the accuracy of prognosis for certain patients is highly uncertain. Consequently, the importance of both clinical and basic research aiming to reveal the crucial molecular factors affecting long-term prognosis should be highlighted. There is a growing number of evidence that biomarkers of PC not only reflect the presence of tumor itself but also present a “hint” regarding its physiology. Thus the aim of this study was to assess the levels of commonly measured biomarkers and their influence on patients’ overall survival. Materials and methods: The retrospective analysis of data on 129 patients admitted to our Department due to the diagnosis of pancreatic cancer was carried out. On the day of admission all the patients had their levels of CA19-9, CA125, CEA and CA15-3 measured. The overall survival (OS) was defined as time elapsing from the day of admission to the day of death. The Kaplan- Meier curves were built for all potential factors, Cox regression model was applied to carry out a multivariate analysis. Results: We retrospectively analyzed 129 patients with a mean age of 62 years. As many as 95 of them had an unresectable lesion and 34 underwent curative operation. In total, the analyzed patient group was characterized by a median survival of 7 months and 12 days. Cumulative 1-year, 2-year and 4-year survival rates were 35%, 16% and 15%, respectively. In univariate analysis, factors such as age >= 60, inoperable lesion, CA19-9 >= 200, CA125 >= 20 and Neutrophile to Lymphocyte Ratio (NLR) >= 5 were associated with a lower median OS. In multivariate analysis, three factors, CA19-9 >= 200, CA125 >= 20 and age >= 60, were found to be statistically significant. Indeed, patients possessing all of them noted much poorer outcomes regarding OS factors: 89 days versus 235 days for the other patients (log rank test P = 0.02). Conclusions: Our study fortifies the evidence that preoperative levels of CA19-9 and CA125 have a direct influence on the longterm OS. Interestingly, in our patient group, the correlation of biomarkers with OS was higher than that of resectability. However, our study has some limitations regarding, for instance, the lack of data on chemotherapy, comorbidities etc. In the view of recent molecular studies on mucin involvement in PC development, it provides a strong clinical evidence to prove their importance.

6

Przedoperacyjnie podwyższone poziomy CA19-9 i CA125 jako predyktory całkowitego czasu przeżycia w gruczolakoraku trzustki. Badanie jednoośrodkowe

68%

Hogendorf P., Skulimowski A., Durczyński A., Kumor A., Poznańska G., Poznańska A., Oleśna A., Rut J., Øvereng Juliebø S., Szmiel A., Pirowski W., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(3)

32-38

PL

Wprowadzenie: Rak trzustki jest wyniszczającą chorobą, będącą siódmą w kolejności przyczyną zgonów z powodu raka na świecie. Jego agresywność wynika ze specyficznej biologii i późnego rozpoznawania. W związku z tym, rokowanie pacjentów jest wyjątkowo złe. 5-letnie przeżycia w przebiegu gruczolakoraka trzustki wynoszą około 6–10%. Na chwilę obecną jedynie kompletna resekcja chirurgiczna nowotworu gwarantuje znaczącą poprawę przeżycia chorych. Dotychczas nie wyjaśniono w pełni biologii rozwoju gruczolakoraka trzustki. Wydaje się jednak, że istnieje kilka fenotypów tego nowotworu. Z tego powodu prognozy dla indywidualnych pacjentów na początku leczenia są wysoce niepewne. Wobec powyższego, należy podkreślić znaczenie zarówno badań klinicznych, jak i podstawowych, które pozwoliłyby na standaryzację biomarkerów wpływających na długoterminowe rokowania. Istnieje coraz więcej dowodów na to, że biomarkery, takie jak CA19-9 i CA125, nie tylko odzwierciedlają obecność samego guza, ale również stanowią „wskazówkę” dotyczącą jego fenotypu, a tym samym jego agresywności. Cel: Celem pracy była przedoperacyjna ocena poziomu powszechnie stosowanych biomarkerów nowotworowych i ich wpływu na ogólną przeżywalność pacjentów. Materiały i metody: Przeprowadzono analizę retrospektywną danych dotyczących 129 pacjentów przyjętych do naszej Kliniki z powodu rozpoznania raka trzustki. W dniu przyjęcia wszyscy chorzy mieli zmierzony poziom: CA19-9, CA125, CEA i CA15-3. Ogólne przeżycie (ang. overall survival; OS) zostało zdefiniowane jako czas upływający od dnia przyjęcia do dnia zgonu. Opracowano krzywe Kaplana-Meiera dla wszystkich potencjalnych czynników oraz zastosowano model regresji Coxa do przeprowadzenia analizy wieloczynnikowej. Wyniki: Do analizy włączono 129 pacjentów o średniej wieku równiej 62 lata. Łącznie 95 z nich miało nieresekcyjnego guza, a 34 poddano operacji z zamiarem wyleczenia. Ogółem analizowana grupa chorych charakteryzowała się medianą przeżycia wynoszącą 7 miesięcy i 12 dni. Skumulowane wskaźniki przeżycia rocznego, 2-letniego i 4-letniego wynosiły odpowiednio: 35%, 16% i 15%. W analizie jednoczynnikowej czynniki, takie jak: wiek >= 60 lat, nieresekcyjny guz, CA19-9 >= 200, CA125 >= 20 i stosunek neutrofilów do limfocytów (ang. Neutrophile to Lymphocyte Ratio; NLR) >= 5, wiązały się z niższą medianą OS. W analizie wieloczynnikowej stwierdzono, że trzy czynniki: CA19-9 >= 200, CA125 >= 20 i wiek >= 60 lat, są istotne statystycznie. W dalszej analizie wykazano, że pacjenci wykazujący je wszystkie charakteryzowali się najniższą medianą przeżycia (OS), wynoszącą 89 dni. Mediana przeżycia dla pozostałych pacjentów to zaś 235 dni (p = 0,02 dla testu log-rank). Wnioski: Przeprowadzone badanie dostarcza dowodów na znaczący wpływ przedoperacyjnych poziomów CA19-9 i CA125 na długoterminowe przeżycie pacjentów. Co ciekawe, w grupie naszych pacjentów korelacja biomarkerów z OS była ściślejsza niż pomiędzy resekcyjnością a OS. Niniejsze badania mają jednak pewne ograniczenia dotyczące, np. braku danych o zastosowanym schemacie chemioterapii, chorobach współistniejących itp. Ostatnio przeprowadzone badania dotyczące udziału mucyn w rozwoju raka trzustki stanowią niejako „molekularne” umocowanie dla poczynionych ostatnio badań klinicznych.

7

Stosunek liczby neutrofilów do limfocytów oraz wskaźnik redukcji kreatyniny pozwalają na przewidzenie dobrej wczesnej czynności przeszczepu nerki u dorosłych

68%

Hogendorf P., Suska A., Skulimowski A., Rut J., Grochowska M., Wencel A., Dziwisz F., Nowicki M., Szymański D., Poznańska G., Durczyński A., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(2)

28-33

PL

Opóźniona funkcja nerki przeszczepionej (DGF) jest częstym powikłaniem po transplantacji nerki. Jest związana z uszkodzeniem niedokrwienno-reperfuzyjnym (IRI). Do patogenezy uszkodzenia niedokrwienno-reperfuzyjnego związanego z opóźnioną funkcją przeszczepu przyczyniają się limfocyty. Materiał i metody: 135 pacjentów rasy kaukaskiej otrzymało przeszczep nerki od zmarłych dawców z bijącym sercem. W celu oceny funkcji przeszczepu pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy – pacjentów z eGFR30 w 21. dniu po przeszczepieniu (n = 36) oraz pacjentów z eGFR <30 w 21. dniu po przeszczepieniu (n = 99). Zmierzony został poziomy kreatyniny w surowicy w 1. oraz 2. dniu po przeszczepie oraz przedoperacyjne ilość monocytów, limfocytów, płytek krwi i neutrofilów, jak również proporcje pomiędzy nimi. Wyniki: Stwierdzono statystycznie istotne różnice między grupami eGFR <30 i eGFR 30 w ilości limfocytów (0,36 +/- 0,6 vs -0,016 +/- 0,74; odpowiednio p = 0,004) lnNLR (stosunek neutrofili do limfocytów) (1,27 +/- 0,92 vs 1,73 +/- 1,08; p = 0,016) lnLMR (stosunek limfocytów do monocytów) (1,01 +/- 0,57 vs 0,73 +/- 0,64; p = 0,02), lnPLR (stosunek płytek do limfocytów) (4,97 +/- 0,55 vs 5,26 +/- 0,67; p = 0,023), i CCR 2% (-20,20 +/- 21,55 vs -4,29 +/- 29,62; p = 0,004). W analizie jednowymiarowej, czynniki, takie jak: ilość limfocytów 0,22 (OR = 0,331; 95% CI 0,151–0,728; p = 0,006), LnLMR1,4 (OR = 0,255; 95% CI 0,072–0,903; p = 0,034) były związane z gorszą funkcją przeszczepu, podczas gdy lnNLR 1,05 (OR = 2,653 95% CI 1,1158–6,078; p = 0,021), lnPLR 5,15 (OR = 2,536; 95% CI 1,155–5,566; p = 0,02) i CRR2 (współczynnik redukcji kreatyniny w drugim dniu) (OR = 3,286; 95% CI 1,359 –7,944; p = 0,008) wskazywało na lepszą funkcję przeszczepu. Podsumowanie: Wyższa bezwzględna liczba limfocytów (lnLymphocytes) i lnLMR, a także niższy poziom lnNLR i lnPLR były związane z niższym eGFR w 21. dniu po przeszczepie nerki. W analizie wieloczynnikowej CRR2 w połączeniu z limfocytami lnNLR lub lnPLR umożliwiły wyższą dokładność w identyfikacji pacjentów z nieprawidłową funkcją przeszczepu.

8

Neutrophil-lymphocyte ratio and creatinine reduction ratio predict good early graft function among adult cadaveric donor renal transplant recipients. Single institution series

68%

Hogendorf P., Suska A., Skulimowski A., Rut J., Grochowska M., Wencel A., Dziwisz F., Nowicki M., Szymański D., Poznańska G., Durczyński A., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(2)

28-33

EN

The Background Delayed graft function (DGF) is a common complication following kidney transplantation and is associated with ischemia-reperfusion injury (IRI). Lymphocytes contribute to the pathogenesis of IRI and ischemia-reperfusion related to delayed graft function. Materials and Methods : 135 Caucasian patients received a kidney graft from deceased heart-beating organ donors. We divided patients into 2 groups - patients with the eGFR>=30 on the 21st day post-transplantation (n=36) and patients with the eGFR<30 on the 21st day post-transplantation (n=99) to assess kidney graft function. We measured serum creatinine levels on 1st and 2nd post-transplant day and preoperative levels of monocytes, lymphocytes, platelets, and neutrophils and their ratios. Results: We have found statistically significant differences between the eGFR<30 and the eGFR>=30 groups in the average lnLymphocytes (0.36 +/-0.6 vs. -0.016 +/-0.74, respectively p=0.004) lnNLR (1,27 +/-0.92 vs. 1.73+/-1.08 p=0.016) lnLMR (1.01 +/-0.57 vs. 0.73 +/-0.64 p=0.02), lnPLR (4.97 +/-0.55 vs. 5.26 +/- 0.67 p=0.023), and CCR 2% (-20.20 +/- 21.55 vs. -4.29 +/- 29.62 p=0.004. In the univariate analysis, factors of lnLymphocytes >=0.22 (OR=0.331 95%CI 0.151-0.728 p=0.006), lnLMR>=1.4 (OR=0.255 95%CI 0.072-0.903 p=0.034) were associated with a worse graft function, while lnNLR>=1.05 (OR=2.653 95%CI 1.158-6,078 p=0.021), lnPLR>=5.15 (OR=2.536 95%CI 1.155-5.566 p=0.02) and CRR2 (OR=3.286 95% CI 1.359-7.944 p=0.008) indicated a better graft function. Conclusion: A higher absolute lymphocyte count (lnLymphocytes) and lnLMR, as well as lower lnNLR and lnPLR were associated with a lower eGFR on the 21st day after kidney transplantation. In the multivariate analysis, CRR2 in combination with either lnLymphocytes, lnNLR or lnPLR improved the accuracy of detecting patients with poor graft function.

Refine search results

8 Polish Journal of Surgery

2 2020

4 2018

2 2017

8 Skulimowski A.

8 Strzelczyk J.

6 Hogendorf P.

6 Poznańska G.

4 Durczyński A.

4 Rut J.

4 Szymański D.

2 Antoszewski B.

2 Durczynski A.

2 Dziwisz F.

2 Grochowska M.

2 Iljin A.

2 Kumor A.

2 Nowicki M.

2 Oleśna A.

2 Pirowski W.

2 Poznańska A.

2 Smolewski P.

2 Suska A.

2 Szmiel A.

2 Wencel A.

2 Zieliński T.

2 Øvereng Juliebø S.

Hemihepatektomia po chemioterapii jako skuteczna metoda leczenia pierwotnego chłoniaka wątroby: opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Successful hemihepatectomy following chemotherapy for primary liver lymphoma: case report and review of literature

Jednoetapowa alloplastyka przepukliny pooperacyjnej z abdominoplastyką u chorych po operacji ominięcia żołądka – ocena wyników

One stage onlay hernia repair with abdominoplasty in patients following gastric bypass surgery

Elevated preoperative levels of CA 19-9 and CA 125 predicts overall survival time in the pancreatic adenocarcinoma. Single institution series.

Przedoperacyjnie podwyższone poziomy CA19-9 i CA125 jako predyktory całkowitego czasu przeżycia w gruczolakoraku trzustki. Badanie jednoośrodkowe

Stosunek liczby neutrofilów do limfocytów oraz wskaźnik redukcji kreatyniny pozwalają na przewidzenie dobrej wczesnej czynności przeszczepu nerki u dorosłych

Neutrophil-lymphocyte ratio and creatinine reduction ratio predict good early graft function among adult cadaveric donor renal transplant recipients. Single institution series