Search results

Sort By:

Limit search:

Zaburzenia odżywiania u młodzieży

100%

Kierus K., Białokoz‑Kalinowska I., Piotrowska‑jastrzębska J.

issue 4

293-297

Eating disorders such as anorexia nervosa, atypical anorexia, bulimia nervosa belong to the behavioural and psychiatric disorders especially common in adolescents during the puberty period. The girls aged 14‑18 years old constitute the risk group for anorexia nervosa with the tendency to affect even the younger girls. Eating disorders are characterized by body dissatisfaction related to the overvaluation of the thin body ideal associated with dysfunctional patterns of cognition and weight control behaviours that results in significant medical, psychological and social complication. The important factor for initiating the onset of eating disorders is dysfunctional family background: controlling and with high expectations and demands mother and the certain personality traits of the adolescent such as low esteem, high ambition, perfectionism, perseverance, determination. The first symptoms of anorexia nervosa are often unnoticeable. They began with gradual elimination of the chosen food products e.g. sweets, bread, meat and introduction of “healthy” or “fit“ eating patterns to the daily diet routine. During the initial phase of the disease the food restriction plays the corroborant role giving the anorectic patient the feeling of full control, satisfaction and even sense of the success. Patient with bulimia nervosa are often undiagnosed because there is no spectacular and evident reduction of the body mass. The half of the patients with anorexia demonstrate the suicidal thoughts and suicidal attempts. The majority of them shows the self.destructive behaviours. The treatment of eating disorders comprise the permanent and complex psychiatric therapy including the individual and family psychotherapy together with nutritional treatment. There is clear correlation between the duration of the disorder and the prognosis. The earlier diagnose is established, the better prognosis for the effective treatment is achieved.

Zaburzenia odżywiania o typie jadłowstrętu psychicznego, jadłowstrętu atypowego oraz bulimii zgodnie z aktualną wiedzą medyczną należą do poważnych zaburzeń psychicznych występujących u młodzieży w okresie dojrzewania. Na zachorowanie najbardziej narażone są dziewczęta w wieku 14‑18 lat (w przypadku anoreksji), z tendencją do obniżania dolnej granicy wieku. Przyczyną tych zaburzeń jest nie tyle dążenie do uzyskania szczupłej sylwetki, ile zespół wielu czynników wpływających na rozwój emocjonalny dziecka, proces separacji – indywidualizacji, poczucie własnej wartości, akceptacja siebie i swojego ciała. Bardzo istotną rolę w rozwoju zaburzeń odżywiania u młodzieży odgrywają: dysfunkcja systemu rodzinnego, nadmiernie kontrolująca matka, stawiająca wysokie wymagania, oraz charakterystyczne cechy osobowości chorego, między innymi wygórowana ambicja, perfekcjonizm, silna wola, determinacja w dążeniu do osiągnięcia celu. Objawy jadłowstrętu psychicznego pojawiają się zazwyczaj skrycie, najczęściej rozpoczynają się od stopniowej rezygnacji z wybranych pokarmów z diety, np. słodyczy, pieczywa, mięsa, wprowadzania zasad „zdrowego żywienia” itp. W początkowej fazie choroby ograniczanie jedzenia pełni funkcję czynnika wzmacniającego, dającego chorej poczucie kontroli, satysfakcji czy nawet sukcesu. Zachowania bulimiczne przez długie miesiące pozostają niezauważone przez otoczenie chorego, gdyż najczęściej nie dochodzi do utraty masy ciała. U ponad połowy osób cierpiących na anoreksję pojawiają się myśli suicydalne oraz próby samobójcze, znaczna część chorych podejmuje także zachowania autodestrukcyjne. Leczenie pacjentów z zaburzeniami odżywiania jest długotrwałe. Oprócz prawidłowo prowadzonej terapii żywieniowej konieczne są stała opieka psychiatryczna, psychoterapia indywidualna, psychoedukacja opiekunów oraz terapia rodzinna. Ponieważ istnieje bezpośrednia zależność między czasem trwania choroby a możliwościami skutecznej terapii, bardzo ważne jest wczesne rozpoczęcie leczenia.

Zaburzenia odżywiania u młodzieży – wstępna diagnostyka w gabinecie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej

100%

Białokoz‑Kalinowska I., Kierus K., Piotrowska‑jastrzębska J.

issue 4

298-303

Nowadays the increasing prevalence of eating disorders in adolescents urges general physicians to faced this problem in their daily practice more often than it used to be before. It is well known that early identification of the risk group of eating disorders and referring such patients to the further confirmation of the initial diagnose to the specialist with subsequent early introduction of the psychological and psychiatric therapy constitutes the key point of good prognosis. That’s why the role of the general physician can not be overestimated. The confirmation of the diagnoses belongs to the psychiatrist’s competency, however the initial diagnose is purely the general practitioner’s task. This is very difficult role because the patients quite often are concealing symptoms of the disease and what’s more confusing, they are denying the fact of their existence. Even, if it happened that the patients report some complains, their symptoms are often non‑specific as well as the abnormality in the physical examination are. Therefore there is a great need for establishing the screening tools – universal, reliable, easy and time‑saving methods for eating disorders diagnosis in the general practitioner’s office. Such methods were elaborated and used in the USA settings with the positive outcome. The aim of this paper is to present the most popular and wide used screening methods for eating disorders in the adolescents with the suggestion to incorporate them to the Polish general physicians’ practices.

Wraz z narastającą częstością występowania zaburzeń odżywiania wśród młodzieży, związaną z presją mass mediów i kultem szczupłej sylwetki będącej symbolem sukcesu we współczesnym świecie, lekarze pierwszego kontaktu coraz częściej spotykają pacjentów z tego typu zaburzeniami w swoich gabinetach. Wczesna identyfikacja chorych pozwala na szybsze skierowanie ich do specjalistycznej opieki psychologiczno‑psychiatrycznej i tym samym poprawia rokowanie. Chociaż potwierdzenie diagnozy zaburzeń odżywiania należy do kompetencji psychiatry, to lekarz rodzinny/pediatra odgrywa najistotniejszą rolę w ustaleniu wstępnego rozpoznania. Nie jest to łatwe, gdyż pacjenci zgłaszają się zazwyczaj z objawami będącymi już konsekwencjami zaburzeń odżywiania, a choroba często jest przez nich ukrywana i negowana. Zgłaszane dolegliwości często są niespecyficzne, podobnie jak odchylenia w badaniu fizykalnym. Stąd potrzeba korzystania z szybkiego testu przesiewowego, który mógłby być przeprowadzony w gabinecie lekarza rodzinnego i pozwalałby na potwierdzenie wstępnych podejrzeń sugerujących obecność zaburzenia odżywiania. Celem poniższego artykułu jest zwrócenie uwagi na trudności w diagnozowaniu zaburzeń odżywiania wśród młodzieży oraz zapoznanie z prostymi metodami diagnostycznymi – kwestionariuszami przesiewowymi, rekomendowanymi i stosowanymi w codziennej praktyce lekarzy pierwszego kontaktu w Stanach Zjednoczonych. Ze względu na obserwowane zjawisko wzrostu częstości występowania zaburzeń odżywiania w naszym kraju amerykańskie narzędzia przesiewowe wydają się dobrym i łatwym sposobem wczesnej identyfikacji młodzieży wykazującej takie zaburzenia w warunkach polskich.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

2 2012

2 Białokoz‑Kalinowska I.

2 Kierus K.

2 Piotrowska‑jastrzębska J.

Search results

Zaburzenia odżywiania u młodzieży

Zaburzenia odżywiania u młodzieży – wstępna diagnostyka w gabinecie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej