Search results

1

Chemokines under neuropathic pain

100%

Kwiatkowski K., Mika J.

Ból

|

2014

|

vol. 15

|

issue 1

19-35

EN

Neuropathic pain is a disorder that develops as a result of pathological lesions within the peripheral and central nervous system and affects a growing number of patients. Since no optimally efficient and long-acting medications have been identified to date, scientists broaden the scope of their research to focus on neuroimmune aspects. Studies conducted in various animal models provided much information on the mechanisms of action of cytokines in neuropathic pain. Pronociceptive properties of certain cytokines (chemotactic cytokines) were also identified recently. Despite the fact that nearly 50 chemokines and 20 chemokines receptors had been identified, only a few of them were studied in more detail with regard to their role in the development of neuropathic pain. For example, it was found that chemokine CCL2 (MCP-1) enhances microglial activation resulting in an increased expression of its receptor CCR2, which suggests an important role of this chemokine and its receptor in the development of neuropathic pain. Most detailed reports, however, were published on the properties of chemokine CX3CL1 (fractalkine) and its only receptor CX3CR1. It was shown the peripheral nerve injury induces increased spinal levels of the soluble form of CX3CL1 and enhanced expression of CX3CR1 within the microglia, which in turn lead to the typical pain symptoms of allodynia and hyperalgesia. Another interesting chemokine that is mentioned with increasing frequency in the context of neuropathic pain is CCL5, also referred to as RANTES. The detailed mechanism of action of this chemokines and its three receptors (CCR1, CCR3 and CCR5) has not been fully elucidated yet; however, first reports are already available suggesting that administration of an agonist of CCR1 and CCR5 receptors may modulate the influx of immune cells and cytokines, thus directly leading to reduced nociceptive responses. This opens up new, promising research perspectives; despite the fact that the long road to effective analgesic therapy has barely started, it may well be that chemokines will be involved in the discovery of novel methods for the treatment of neuropathic pain.

PL

Ból neuropatyczny to schorzenie rozwijające się w wyniku zmian patologicznych zachodzących w obrębie obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego, dotykające obecnie coraz większą liczbę osób. Ponieważ do tej pory nie udało się znaleźć optymalnego leku o skutecznym i długotrwałym działaniu, badacze rozszerzają znacząco pole poszukiwań, skupiając się na aspektach neuroimmunologicznych. W konsekwencji badań przeprowadzonych na różnych modelach zwierzęcych wiele już wiadomo na temat mechanizmu działania cytokin w bólu neuropatycznym, a niedawno odkryto również probólowe właściwości niektórych chemokin (cytokin chemotaktycznych). Pomimo, iż odkryto blisko 50 różnych chemokin i 20 odpowiadających im receptorów, zaledwie kilka z nich szerzej przebadano pod kątem rozwoju bólu neuropatycznego. Udowodniono między innymi, że chemokina CCL2 (MCP-1) powoduje nasilenie aktywacji mikrogleju i w konsekwencji wzrost ekspresji swojego receptora CCR2, co wskazuje na istotną rolę tej chemokiny i jej receptora w powstawaniu bólu neuropatycznego. Najbardziej szczegółowo opisano jednak właściwości chemokiny CX3CL1 (fraktalkiny) i jej jedynego receptora CX3CR1. Wykazano, że uszkodzenie nerwów obwodowych indukuje wzrost poziomu rozpuszczalnej formy CX3CL1 w rdzeniu kręgowym i ekspresji CX3CR1 na mikrogleju, co z kolei prowadzi do powstania typowych objawów bólowych, jakimi są alodynia i hiperalgezja. Inną bardzo interesującą chemokiną, o której coraz częściej zaczyna się mówić w kontekście bólu neuropatycznego jest CCL5, powszechnie znana również jako RANTES. Szczegółowy mechanizm działania tej chemokiny i jej trzech receptorów (CCR1, CCR3 i CCR5) nie został jeszcze dokładnie poznany, ale pojawiły się już pierwsze badania, które sugerują, że podanie antagonisty receptorów CCR1 i CCR5 może hamować napływ komórek immunologicznych i cytokin, co ma bezpośredni wpływ na obniżenie odpowiedzi nocyceptywnej. Stwarza to naukowcom nowe i obiecujące perspektywy, pomimo że jest to dopiero początek długiej drogi badań nad skuteczną terapią przeciwbólową. Może okazać się, że to właśnie chemokiny przyczynią się do zaproponowania nowych metod leczenia bólu neuropatycznego.

2

The role of interleukin-1 family of cytokines in nociceptive transmission

100%

Piłat D., Mika J.

Ból

|

2014

|

vol. 15

|

issue 4

39-47

EN

IL-1 family of cytokines, is a group of several proteins which are involved in regulation of immune response. It has been shown that members of that family , especially: IL-1α, IL -1β, IL-18 and IL-33 act as mediators in nociceptive transmission and play a crucial role in pathogenesis of multiple diseases. The discovery of IL-1Ra, naturally occurring antagonist of I L-1 receptor (IL-1RI i IL-1RII) and IL-18 binding protein has led to many studies involving use of recombinant receptor antagonist in pain therapy or in treatment of such a diseases as: rheumatoid arthritis, multiple sclerosis, skin diseases or diabetes.

PL

Rodzina Interleukiny-1 to rodzina kilkunastu, należących do cytokin, cząsteczek białkowych zaangażowanych głównie w regulację odpowiedzi odpornościowej. Udokumentowano, że członkowie tej rodziny, w szczególności: IL-1α i -1β, IL-18 oraz IL-33 pełnią istotne funkcje w mediowaniu transmisjii nocyceptywnej oraz w patogenezie wielu chorób. Odkrycie naturalnie występującego antagonisty (IL-1 Ra) receptorów z rodziny IL-1 (IL-1RI i IL-1RII) oraz białka wiążącego IL-18, doprowadziło do rozpoczęcia szeregu badań nad zastosowaniem zrekombinowanych antagonistów w leczeniu bólu czy zapobieganiu postępu choroby w takich schorzeniach jak, m.in.: reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane, choroby skóry czy cukrzyca.

3

Ear pain and diseases of other organs in the area of the head and neck

81%

Bojanowska E., Oleś K., Leszczynska J., Mika J.

Ból

|

2014

|

vol. 15

|

issue 2

36-39

EN

Earache or otalgia may occur as a consequence of the ongoing disease in the ear (primary otalgia) or can be projected pain, which occurs in the course of diseases which have no connection with the organ of hearing (secondary or referred otalgia). In many cases it is difficult to identify the underlaying disease of referred otalgia. The ear receives an extensive sensory innervation arising from six nerve roots: four cranial nerves and two cervical nerves. Many other structures in the head, neck and thorax share a common neuronal pathway with the ear. Consequently, the differential diagnosis is extensive and varied. Making an accurate diagnosis relies on an understanding of the complex distribution of nerve fibres and a structured approach to patient assessment. Referred otalgia may be caused by neoplasms, dental abnormalities, temporomandibular joint dysfunction, cervical arthritis, sinus, pharyngeal or salivary gland infections, or neuralgias. This article reviews the anatomic basis for otalgia, overviews the common etiologies and current treatments.

PL

Ból ucha, czyli otalgia może pojawiać się, jako konsekwencja choroby toczącej się w samym uchu (otalgia pierwotna) lub też może być bólem rzutowanym, który pojawia się w przebiegu schorzeń nie mających związku z narządem słuchu (otalgia wtórna). W wielu przypadkach jest trudno zidentyfikować przyczynę bólu ucha. Ucho jest unerwione sensorycznie przez sześć korzeni nerwowych (cztery nerwy czaszkowe i dwa nerwy szyjne). Wiele innych struktur w obrębie głowy, szyi i klatki piersiowej ma wspólne unerwienie z uchem. W związku z tym, diagnostyka różnicowa jest rozległa i skomplikowana. Dokonanie dokładnej diagnozy opiera się na zrozumieniu złożonej dystrybucji włókien nerwowych i całościowego podejścia do oceny stanu pacjenta. Ból ucha może być spowodowany przez: nowotwór, choroby zębów, dysfunkcję stawu skroniowo-żuchwowego, zapalenie stawów szyjnych, zatok, gardła lub infekcję gruczołów ślinowych a także nerwobóle. W pracy omawiamy anatomiczną podstawę rozwoju otalgii, jej etiologię oraz sposoby leczenia.

4

The role of glia in the effects of opioids under neuropathic pain

71%

Mika J., Rojewska E., Popiołek-Barczyk K., Żychowska M., Przewłocka B.

Ból

|

2012

|

vol. 13

|

issue 4

39

EN

Recent studies indicate a significant participation of glial cells in the maintenance of homeostasis in the central nervous system. Although, glial cells represent 70% of the central nervous system the cells, their role in the neuropathy is not clearly defined. Changes in nociceptive pathways that occur after injury cause weak analgesic effects of opioid drugs, including morphine. Numerous publications led to the new hypothesis that glial cells, which include astrocytes, oligodendrocytes and microglia at the level of the spinal cord, play an active role in the development and maintenance of neuropathic pain after peripheral nerve injury. The results of our study indicate that from glial cells, microglial cells are essential for the pain generation. An important role is played by microglia- produced cytokines such as IL-1alpha, IL-1beta, IL-6, IL-10, TNFalpha, IFNgamma, cathepsin S, iNOS, CCL2, CCL3, CCL5, CCL21, which are changed at the level of the lumbar region of the spinal cord after sciatic nerve injury. Microglial inhibitors (minocycline and pentoxifylline), but not astroglial inhibitor (fluorocitrate) reduce the development of neuropathic pain and facilitate the return of motor function. Our results also indicated a negative consequence of microglial cells activation on analgesic effects of morphine. We have shown that minocycline and pentoxifylline strongly retard the development of morphine tolerance by reducing the degree of microglial activation of the spinal cord level after peripheral nerve damage, as well as by the following multiple morphine administrations. Further studies have shown a significant influence of selective opioid receptor ligands MOR and KOR, but not DOR applications, on the minocycline effects. In summary, it appears that inhibition of glial activation can improve the efficiency of opioid analgesics used in the clinic for the treatment of neuropathic pain.

PL

Badania ostatnich lat wskazują na istotny udział komórek glejowych w utrzymywaniu homeostazy w ośrodkowym układzie nerwowym. Pomimo, że komórki glejowe reprezentują 70% komórek ośrodkowego układu nerwowego, ich rola w neuropatii nie jest jednoznacznie określona. Zmiany w szlakach nocyceptywnych występujące po uszkodzeniu są powodem osłabienia działania przeciwbólowego leków opioidowych, w tym morfiny. Ostatnio liczne publikacje doprowadziły do postawienia nowej hipotezy, że komórki glejowe, do których na poziomie rdzenia kręgowego zaliczamy astrocyty, oligodendrocyty i mikroglej, biorą aktywny udział w powstawaniu i utrzymywaniu się bólu neuropatycznego. Wyniki naszych badań wskazują, że z komórek glejowych kluczowe dla generowaniu bólu są komórki mikrogleju. Ważną rolę odgrywają produkowane przez mikroglej cytokiny takie jak IL-1alfa, IL-1beta, IL-6, IL-10, TNFalfa, IFNgamma, katepsyna S, iNOS, CCL2, CCL3, CCL5, CCL21, które ulegają zmianom na poziomie lędźwiowej części rdzenia kręgowego po uszkodzeniu nerwu kulszowego. Inhibitory mikrogleju (minocyklina i pentoksyfilina), natomiast nie inhibitory astrogleju (fluorocytrynian) zmniejszają rozwój bólu neuropatycznego oraz ułatwiają powrót funkcji motorycznych. Wyniki naszych badań wskazały również niekorzystny wpływ aktywacji komórek mikrogleju na efekty przeciwbólowe morfiny. Wykazaliśmy, że minocyklina i pentoksyfilina silnie opóźniają rozwój tolerancji morfinowej obniżając stopień aktywacji mikrogleju na poziomie rdzenia kręgowego po uszkodzeniu nerwów obwodowych, a także następujący w wyniku wielokrotnych podań morfiny. Dalsze badania wykazały istotny wpływ podań minocykliny na efekty selektywnych ligandów receptorów opioidowych MOR i KOR, ale nie DOR. Podsumowując, wydaje się, że zahamowanie aktywacji gleju może poprawić efektywność opioidowych leków przeciwbólowych wykorzystywanych w klinice do leczenia bólu neuropatycznego.

5

Minocycline the modulator of the neuroimmunological factors under neuropathic pain

71%

Rojewska E., Żychowska M., Popiołek-Barczyk K., Przewłocka B., Mika J.

Ból

|

2013

|

vol. 14

|

issue 2

29-36

EN

The mechanism of action as the antibiotic minocycline is already known, but its anti-inflammatory, immunomodulatory and neuroprotective has not been fully explained. Recent reports underline the anti-inflammatory and anti-apoptotic properties of minocycline, as well as its neuroprotective activity as demonstrated in animal models of neurodegenerative diseases, such as: Parkinson’s disease, Huntington’s disease, sclerosis lateralis amyotrophica, Alzheimer’s disease and multiple sclerosis as well as in models of spinal cord and brain injury. It has been shown the antioxidant activity of minocycline and inhibition of nitric oxide synthase (NOS-2) activity, cyclooxygenase 2 (COX-2), inhibition of caspase-1 and caspase-3 activation, thus protecting cells against apoptosis, reduction of p38 mitogenactivated protein kinase (MAPK) phosphorylation and inhibition of poly(ADP-ribose) polymerase. Furthermore, it inhibition of proteolysis as well as suppression of angiogenesis and tumor metastasis. Minocycline prevents the proliferation of microglia, and inhibits the release of pro-inflammatory factors by microglia cells. Several studies have suggested that minocycline inhibition matrix metalloproteinases (MMP) induced in neuropathic pain. Recent studies have shown that minocycline was able to attenuate established CCI-induced allodynia and hyperalgesia after peripheral and intrathecally administration of minocycline. Analgesic effect may be due to minocycline diminish pronociceptive interleukin level (IL-1beta, TNF-alpha and IL-6) at the level of the spinal cord in neuropathic pain. There are many studies on the role of minocycline in the treatment of neurodegenerative diseases and psychiatric disorders, such as Alzheimer’s disease, schizophrenia and depression. Minocycline has also found use in the treatment of autoimmune diseases such as rheumatoid arthritis, autoimmune inflammatory bowel disease and systemic sclerosis (scleroderma). Experimental studies suggest that minocycline could be a promising drug for the clinic treatment of neuropathic pain because of their broad spectrum of activity and the ability to restore the balance of neuroimmunological. The results of experimental studies indicate that minocycline restores the equilibrium disturbed upon the development of neuropathic pain following peripheral nerve injury, suggesting its potential usefulness in the treatment of neuropathic pain.

PL

Mechanizm działania minocykliny jako antybiotyku został już poznany, natomiast jej działanie przeciwzapalne, immunomodulujące oraz neuroprotekcyjne nie zostało do końca wyjaśnione. Ostatnie doniesienia podkreślają przeciwzapalne i antyapoptotyczne właściwości minocykliny, jak również jej neuroprotekcyjne działanie co wykazano na zwierzęcych modelach chorób neurodegeneracyjnych, takich jak: choroba Parkinsona, choroba Huntingtona, stwardnienie zanikowe boczne, choroba Alzheimera i stwardnienie rozsiane a także w modelach uszkodzenia rdzenia kręgowego i mózgu. Wykazano właściwości antyoksydacyjne minocykliny a także zdolność hamowania syntazy tlenku azotu (NOS), cyklooksygenazy-2 (COX-2), zmniejszania aktywności kaspazy-1 i -3, ochrony komórek przed apoptozą, zmniejszenie aktywności i fosforylacji kinazy p38, czy hamowania polimerazy poli(ADP-rybozy). Ponadto hamuje ona proteolizę, przerzuty, jak i angiogenezę nowotworu. Minocyklina zapobiega proliferacji mikrogleju oraz hamuje uwalnianie czynników prozapalnych przez te komórki. Liczne badania eksperymentalne wykazują, że minocyklina ma zdolność hamowania aktywności metaloproteinaz macierzy zewnątrzkomórkowej (MMP) indukowanych w bólu neuropatycznym. Badania ostatnich lat wykazały słabszy rozwój wywołanych uszkodzeniem układu nerwowego alodynii i hiperalgezji po obwodowym i podpajęczynówkowym podaniu minocykliny. Przeciwbólowe działanie minocykliny może wynikać z obniżenia poziomu interleukin probólowych (IL-1beta, TNF-alfa, oraz IL-6) na poziomie rdzenia kręgowego w bólu neuropatycznym. Istnieje wiele badań klinicznych dotyczących roli minocykliny w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych oraz zaburzeń psychicznych, takich jak choroba Alzheimera, schizofrenia i depresja. Minocyklina znalazła również zastosowanie w leczeniu chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, autoimmunologiczne zapalnie jelit oraz twardzina układowa (stwardnienie skóry). Badania eksperymentalne sugerują, że minocyklina może być obiecującym lekiem stosowanym w klinice w terapii bólu neuropatycznego ze względu na swoje szerokie spektrum działania i zdolność do przywracania równowagi neuroimmunologicznej.

6

Sinus facial pain - diagnostic difficulties in differentiation

71%

Leszczyńska J., Oleś K., Bojanowska E., Szaleniec J., Mika J.

Ból

|

2014

|

vol. 15

|

issue 3

48-51

EN

Diagnosis of craniofacial pain is not an easy issue, it is a pr oblem which often requires an interdisciplinary collaboration of experts in the field of otolaryngology, neurology, surgery, dentistry, ophthalmology, radiology and psychiatry. One of the most common symptoms reported by patients with sinusitis is a headache and facial pain. Pathomechanism of facial pain in the course of sinusitis is uncl ear and not fully understood. The impact of a variety of disease causing headache and facial pain is more frequent than expected, as demonstrated by numerous reports on researchers. This group of pain can include myofascial pain, migraine and neuropathic pain. Setting the correct diagnosis is crucial in making appropriate treatment and receive therapeutic success.

PL

Diagnostyka bólów części twarzowej czaszki nie jest zagadnieniem łatwym, jest to problem interdyscyplinarny często wymagający współpracy specjalistów z dziedziny otolaryngologii, neurologii, chirurgii. stomatologii szczękowej, stomatologii okulistyki, radiologii i psychiatrii. Jedną z najczęstszych dolegliwości podawanych przez pacjentów z zapaleniem zatok jest ból głowy i twarzy. Patomechanizm bólu twarzy w przebiegu zapalenia zatok jest niejasny i nie do końca wyjaśniony. Wpływ różnorodnych chorób wywołujących ból głowy i twarzy jest częstszy niż przypuszczano, wskazują na to liczne doniesienia badaczy. Do tej grupy bólów zaliczyć można bóle mięśniowo -powięziowe, nadrdzeniowe, migrenowe i ból neuropatyczny. Postawienie właściwego rozpoznania ma kluczowe znaczenie w podjęciu odpowiedniego leczenia i odniesieniu sukcesu terapeutycznego.

Refine search results

6 Ból

4 2014

1 2013

1 2012

6 Mika J.

2 Bojanowska E.

2 Oleś K.

2 Popiołek-Barczyk K.

2 Przewłocka B.

2 Rojewska E.

2 Żychowska M.

1 Kwiatkowski K.

1 Leszczynska J.

1 Leszczyńska J.

1 Piłat D.

1 Szaleniec J.

Chemokines under neuropathic pain

The role of interleukin-1 family of cytokines in nociceptive transmission

Ear pain and diseases of other organs in the area of the head and neck

The role of glia in the effects of opioids under neuropathic pain

Minocycline the modulator of the neuroimmunological factors under neuropathic pain

Sinus facial pain - diagnostic difficulties in differentiation