Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Vitamin D is commonly known for its role in calcium-phosphate metabolism but there is growing amount of data showing its pleiotropic actions. Positive correlation between vitamin D deficiency and the prevalence of autoimmune diseases including multiple sclerosis, rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematosus, etc. has been observed. Vitamin D receptors have been found in spectrum of tissues and organs, including bones, muscles, reproductive organs, heart, brain, and within the immune system. Widely investigated immunomodulatory action of vitamin D affects both innate and adaptive immunity by suppressing T cell proliferation and cytotoxity, promoting regulatory T cells differentiation and modulating macrophage and dendritic cell functions. Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune disease of the central nervous system caused by complex and predominantly unknown interactions of genetic susceptibility and environmental factors. Epidemiological studies show that the sun exposure and corresponding vitamin D level are important factors that can explain geographical distribution of MS. Some preliminary observations suggest that vitamin D supplementation not only reduces the risk of developing MS but also modulates disease course and reduces relapses rate among patients with relapsing-remitting MS. Further studies and clinical trials are required to confirm the role of vitamin D in MS pathogenesis.
PL
Witamina D jest powszechnie znana ze swojej roli w gospodarce wapniowo-fosforanowej, ale wzrastająca ilość danych wskazuje na jej działania plejotropowe. Zaobserwowano pozytywną korelację między niedoborem witaminy D a występowaniem chorób autoimmunologicznych, w tym stwardnienia rozsianego, reumatoidalnego zapalenia stawów, tocznia rumieniowatego układowego itp. Receptory witaminy D są obecne w szeregu tkanek i narządów, w tym w kościach, mięśniach, narządach rozrodczych, sercu, mózgu oraz w obrębie układu odpornościowego. Coraz lepiej poznawane działanie immunomodulujące witaminy D obejmuje wpływ zarówno na mechanizmy odporności wrodzonej, jak i adaptacyjnej, poprzez hamowanie proliferacji i cytotoksyczności limfocytów T, promowanie różnicowania limfocytów T regulatorowych oraz modulowanie działania makrofagów i komórek dendrytycznych. Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest chorobą autoimmunologiczną ośrodkowego układu nerwowego spowodowaną przez skomplikowane i w dużej mierze nieznane interakcje między predyspozycjami genetycznymi i czynnikami środowiskowymi. Badania epidemiologiczne wskazują, że ekspozycja na promieniowanie słoneczne i związany z nią poziom witaminy D są ważnymi czynnikami mogącymi wyjaśniać zróżnicowanie geograficzne częstości zachorowań na SM. Wyniki niektórych wstępnych obserwacji sugerują, że suplementacja witaminy D może zmniejszać ryzyko zachorowania na SM oraz modulować przebieg choroby i zmniejszać częstość jej nawrotów u pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią SM. Wyniki te skłoniły do podjęcia prób włączenia witaminy D jako składnika wspomagającego terapię SM. Obserwacje te wymagają dalszego potwierdzenia i badań klinicznych.
PL
Zakażenia prątkami niegruźliczymi stanowią w dzisiejszych czasach znaczący problem. Infekcje te dotyczą najczęściej osób z obniżoną odpornością. Atypowe prątki są często przyczyną mykobakteriozy płucnej, ale także pozapłucnej, w przypadkach kiedy infekcja rozwija się w obrębie skóry, tkanek miękkich czy kości. Nowoczesna diagnostyka wykorzystująca narzędzia biologii molekularnej pozwala na szybką identyfikację gatunku MOTT, jednakże wykrycie atypowych prątków nie zawsze świadczy o mykobakteriozie i konieczności terapii, która ze względu na liczne mechanizmy oporności MOTT może okazać się nieskuteczna. Interesującym zjawiskiem jest także zdolność prątków atypowych do tworzenia biofilmów, trójwymiarowych struktur wielokrotnie zmniejszających wrażliwość tych drobnoustrojów na antybiotyki.
EN
Nontuberculous mycobacteria (NTM) is a group of opportunistic species of mycobacteria other than Mycobacterium tuberculosis complex and Mycobacterium leprae, which are widespread in the environment occurring in soil, water and dust. Therefore, it is common to localize them in the respiratory, gastrointestinal tract and skin. In the past two decades, increasing number of infections caused by atypical mycobacteria was reported worldwide. Development of molecular biology and new diagnostic tests enables faster distinction of atypical mycobacteria from Mycobacterium tuberculosis complex and more accurate identification of the species. Most atypical mycobacteria are naturally resistant to antibiotics commonly used for treatment of both mycobacteriosis and tuberculosis. The drug resistance of NTM involves nonspecific mechanisms, which also occur in other bacteria, and specific mechanisms characteristic for mycobacteria only. Resistance can be innate, determined by the bacterial genome, or acquired, as the result of mutational changes.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.