Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 10

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Transcranial direct current stimulation (tDCS) for phantom limb pain - case report

100%
Przeklasa-Muszyńska A.
Ból
|
2014
|
vol. 15
|
issue 1
50-53
EN
Chronic pain treatment with transcranial direct current stimulation (tDCS) can be effective in chronic pain treatment, according to the recent years publications. In this technique the weak current, causing only a moderate change in the polarity and excitability of the cortex laying under the stimulating electrode is being used. Positive, anodal stimulation increased the level of excitation, cathodal stimulation causes inhibition of the excitation. The efficacy of transcranial direct current stimulation was confirmed in studies in patients with central pain after stroke, pain after spinal cord injury, visceral pain, migraine headaches, complex regional pain syndrome (CRPS), fibromyalgia, phantom pain. Limb amputation may lead to chronic painful sensations referred to the absent limb (phantom limb pain). This phenomenon is probably caused by the reorganization of the cerebral cortex, particularly in the motor cortex and primary somatosensory cortex (this changes include increase of neuronal excitability and decrease of GABA activity). Phantom limb pain is often refractory to the treatment, therefore treatment with the tDCS can be useful for this patients. In presented case the tDCS was used for the treatment of the patients suffering for the phantom limb pain after traumatic amputation of the left lower limb. Previously applied therapy wasn’t effective. Pharmacotherapy caused unacceptable side effects. In this patients the anodal tDCS technique performed 10-times over the motor cortex and primary somatosensory cortex resulted in clinically significant improvement: reduced frequency of phantom limb pain episodes, pain intensity was lower compared with the period before stimulation.
PL
Zastosowanie przezczaszkowej stymulacji prądowej (transcranial direct current stimulation, tDCS) w leczeniu bólu przewlekłego przynosi obiecujące wyniki, jak wynika z publikacji z ostatnich lat. W technice tej wykorzystywany jest słaby prąd stały, powodujący jedynie polaryzację i umiarkowaną zmianę stopnia wzbudzenia kory położonej pod miejscem przyłożenia elektrody stymulującej. Dodatnia stymulacja anodowa zwiększa poziom wzbudzenia, a stymulacja katodowa powoduje hamowanie wzbudzenia. Skuteczność przezczaszkowej stymulacji prądowej potwierdzono między innymi w badaniach prowadzonych u pacjentów z bólem ośrodkowym po udarze, po urazie rdzenia kręgowego, bólu trzewnym, zespołach bólu wielomiejscowego (CRPS), migrenowym bólu głowy, fibromialgii, bólu fantomowym. Amputacja kończyny może prowadzić do powstania bólu przewlekłego, który m.in. może mieć charakter bólu fantomowego. Spowodowane jest to reorganizacją w obrębie kory mózgu, szczególnie w obrębie kory motorycznej i pierwotnej kory somatosensorycznej (m.in. zwiększenie pobudliwości neuronów, zmniejszenie aktywności GABA). Ból fantomowy często jest oporny na leczenie, dlatego tDCS może być przydatną metodą leczenia. W prezentowanym przypadku zastosowano tDCS u pacjentki z bólem fantomowym po urazowej amputacji współwykończyny dolnej lewej. Wcześniej stosowana terapia nie przynosiła zadowalających efektów. Farmakoterapia powodowała objawy niepożądane, które ograniczały jej skuteczność. Wykonana 10-cio kr otnie anodowa tDCS okolicy kory motorycznej i pierwotnej kory somatosensorycznej spowodowała istotną klinicznie poprawę: zmniejszyła się częstość epizodów bólu, ból miał mniejsze natężenie w porównaniu z okresem przed leczeniem.
2

Methods of pain treatment according to evidence based medicine, current view - complex regional pain syndrome (CRPS)

64%
Przeklasa-Muszyńska A., Dobrogowski J.
Ból
|
2011
|
vol. 12
|
issue 3
EN
Complex regional pain syndrome, CRPS is a type of neuropathic pain on the peripheral parts of the extremities (upper and lower). There are two types of this syndrome: type I, (regional sympathetic dystrophy, RSD) without documented nerve damage, type II (causalgia) with coexisting peripheral nerve damage confirmed by electromyography (EMG) and nerve conduction study (NCS). Appropriate diagnosis of CRPS is possible through the use of diagnostic criteria proposed by the IASP. In case of CRPS the patients have many changes on many levels involved in the nocyceptive process. The result of this abnormalities are accompanying CRPS sensory disturbances in affected extremity – motor and autonomic. CRPS-I is usually initiated by peripheral damage (often minor trauma), or immobilization of the extremities. This may involve only the damaged limb, but also can spread to Rother extremities. CRPS is often accompanied by motor disturbances and other motor dysfunctions (involuntary movements, tremor, dystonia). Due to the complex nature of the syndrome CRPS is difficult to treat and require longterm, multidisciplinary treatment. In this paper we will try to present current views (EBM based) on treatment of CRPS.
PL
Zespół wieloobjawowego bólu miejscowego (complex regional pain syndrome, CRPS) jest rodzajem bólu neuropatycznego dotyczącego obwodowych części kończyn (górnych i dolnych). W praktyce klinicznej wyróżnia się dwa rodzaje zespołu: typ I (regionalna dystrofia współczulna, RSD) bez udokumentowanego uszkodzenia nerwu obwodowego, typ II (kauzalgia) ze współistniejącym uszkodzeniem nerwu obwodowego (potwierdzonych badaniem elektromiograficznym (EMG) i przewodnictwa nerwowego (NCS)). Właściwe diagnozowanie CRPS jest możliwe dzięki zastosowaniu kryteriów diagnostycznych zaproponowanych przez IASP. W zespole CRPS dochodzi do zmian na wielu poziomach zaangażowanych w procesie nocycepcji, a efektem są zaburzenia czuciowe, motoryczne oraz autonomiczne w zakresie objętej dolegliwością kończyny. Zespół ten jest zwykle zainicjowany przez obwodowo działający bodziec uszkadzający (często nieznaczny uraz), lub unieruchomienie obwodowej części kończyny. Może dotyczyć tylko uszkodzonej kończyny, ale także rozprzestrzeniać się na inne kończyny. Często towarzyszą mu zaburzenia motoryczne oraz inne dysfunkcje ruchowe - ruchy mimowolne, tremor, dystonia. Ze względu na złożony charakter powstawania CRPS jest trudny do leczenia. W niniejszym opracowaniu przedstawione zostaną aktualne poglądy w oparciu o EBM na skuteczność leczenia CRPS.
3
Publication available in full text mode
Content available

The treatment of severe chronic pain in an elderly patient - case report

51%
Kocot-Kępska M., Przeklasa-Muszyńska A., Dobrogowski J.
Ból
|
2014
|
vol. 15
|
issue 2
42-47
EN
Chronic pain is a disease in its own right and requires a multimodal treatment including pharmacotherapy, interventional procedures, rehabilitation, psychotherapy and neuromodulation. Multimodal pharmacotherapy remains the main and best available method of symptomatic chronic pain treatment. In clinical practice, the choice of analgesics is based on the pharmacological properties, the risk of side effects, ease of use, and availability of the drug,. A special group of patients with chronic pain are elderly patients in whom, due to changes in the pharmacokinetics of drugs, many limitations and contraindications to the use of analgesics are present. In the paper an elderly patient suffering from severe pain was described, in whom the use of drugs with different mechanisms of action in the transdermal and topical form provided the effective pain control while minimizing risk of side effects.
PL
Ból przewlekły jest chorobą samą w sobie, wymaga kompleksowego leczenia z uwzględnieniem farmakoterapii, zabiegów interwencyjnych, rehabilitacji, psychoterapii oraz neuromodulacji. Farmakoterapia multimodalna pozostaje nadal główną i najbardziej dostępną metodą leczenia objawowego bólu przewlekłego. W praktyce klinicznej wybór analgetyków opiera się na własnościach farmakologicznych leku, ryzyku objawów niepożądanych, łatwości stosowania leku oraz jego dostępności. Szczególną grupę pacjentów z bólem przewlekłym stanowią osoby w wieku podeszłym, u których ze względu na zmiany w farmakokinetyce leków istnieje wiele ograniczeń i przeciwwskazań do stosowania analgetyków. W pracy opisano pacjentkę w wieku podeszłym cierpiącą z powodu silnego bólu, u której zastosowanie leków o różnym mechanizmie działania aplikowanych w postaci przezskórnej pozwoliło na skuteczną kontrolę bólu przy zminimalizowanym ryzyku objawów niepożądanych.
4

Quality of life evaluation and a comparison of the effectiveness of pain management when measuring pain intensity with a numeric rating scale and without pain intensity assessment in patients after surgical treatment of laryngeal and pharyngeal cancer during the postoperative period

51%
Cepuch G., Sobczyk M., Przeklasa-Muszyńska A., Boryczko-Pater B.
Ból
|
2012
|
vol. 13
|
issue 2
9
EN
The diagnosis of cancer and its treatment may have a negative influence on patient functioning and coping strategies in malignant diseases. Evaluation of the sense of meaning in life and strategies of coping with cancer were the objectives of this study. In addition, the study compared patient demand for analgesic drugs during the postoperative period after surgical treatment of laryngeal and pharyngeal cancer between patients who assessed their pain with a pain intensity scale and patients who didn’t undergo this type of pain measurement. The study included 71 patients treated in the Clinic of Otolaryngology. Measurements were taken between 24 and 72 hours after the surgery. The following tools were used: the PIL test, the Mini-Mental Adjustment to Cancer (Mini-MAC) scale, a pain intensity numeric rating scale. Additionally, a retrospective review of medical records was conducted. Pain intensity measurement decreased patient demand for analgesic drugs both opioid, and non-opioid medications. The sense of meaning in life significantly increased levels of constructive coping skills in cancer and decreased levels of destructive coping strategies. Accurate assessment of postoperative pain intensity as well as analgesic efficacy increased the effectiveness of pain management, decreased patient demand for analgesic drugs and improved patient care quality. The sense of meaning in life played an important role in the process of developing coping strategies in cancer.
PL
Zdiagnozowanie choroby nowotworowej i jej leczenie może mieć negatywny wpływ na funkcjonowanie pacjenta oraz jego strategię radzenia sobie z chorobą nowotworową. Celem badania była ocena poczucia sensu życia i strategii radzenia sobie z chorobą oraz porównanie zapotrzebowania na leki przeciwbólowe w okresie pooperacyjnym u pacjentów po zabiegach operacyjnych krtani i gardła dolnego, u których stosowano ocenę natężenia bólu i bez stosowania oceny. Badaniami objęto 71 pacjentów Kliniki Otolaryngologii w okresie pooperacyjnym od doby zabiegu do trzeciej doby po zabiegu. W badaniu wykorzystano test PIL, skalę Mini-MAC, numeryczną skalę oceny natężenia bólu oraz zastosowano retrospektywną analizę dokumentacji medycznej. Ocena natężenia bólu zmniejsza u pacjentów zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe nieopioidowe i opioidy. Poczucie sensu życia zwiększa w sposób istotny poziom konstruktywnych strategii radzenia sobie z chorobą, a zmniejsza poziom destruktywnych strategii. Prawidłowe monitorowanie bólu pooperacyjnego oraz stopnia ulgi w bólu podnosi skuteczność leczenia bólu, zmniejsza zapotrzebowanie pacjentów na leki przeciwbólowe i podnosi jakość opieki nad chorym. Poczucie sensu życia odgrywa ważną rolę w przyjmowanych strategiach radzenia sobie z chorobą nowotworową.
5

Quality of life evaluation and a comparison of the effectiveness of pain management when measuring pain intensity with a numeric rating scale and without pain intensity assessment in patients after surgical treatment of laryngeal and pharyngeal cancer during the postoperative period

51%
Cepuch G., Sobczyk M., Przeklasa-Muszyńska A., Boryczko-Pater B.
Ból
|
2013
|
vol. 14
|
issue 2
7-13
EN
The diagnosis of cancer and its treatment may have a negative influence on patient functioning and coping strategies in malignant diseases. Evaluation of the sense of meaning in life and strategies of coping with cancer were the objectives of this study. In addition, the study compared patient demand for analgesic drugs during the postoperative period after surgical treatment of laryngeal and pharyngeal cancer between patients who assessed their pain with a pain intensity scale and patients who didn’t undergo this type of pain measurement. The study included 71 patients treated in the Clinic of Otolaryngology. Measurements were taken between 24 and 72 hours after the surgery. The following tools were used: the PIL test, the Mini-Mental Adjustment to Cancer (Mini-MAC) scale, a pain intensity numeric rating scale. Additionally, a retrospective review of medical records was conducted. Pain intensity measurement decreased patient demand for analgesic drugs both opioid, and non-opioid medications. The sense of meaning in life significantly increased levels of constructive coping skills in cancer and decreased levels of destructive coping strategies. Accurate assessment of postoperative pain intensity as well as analgesic efficacy increased the effectiveness of pain management, decreased patient demand for analgesic drugs and improved patient care quality. The sense of meaning in life played an important role in the process of developing coping strategies in cancer.
PL
Zdiagnozowanie choroby nowotworowej i jej leczenie może mieć negatywny wpływ na funkcjonowanie pacjenta oraz jego strategię radzenia sobie z chorobą nowotworową. Celem badania była ocena poczucia sensu życia i strategii radzenia sobie z chorobą oraz porównanie zapotrzebowania na leki przeciwbólowe w okresie pooperacyjnym u pacjentów po zabiegach operacyjnych krtani i gardła dolnego, u których stosowano ocenę natężenia bólu i bez stosowania oceny. Badaniami objęto 71 pacjentów Kliniki Otolaryngologii w okresie pooperacyjnym od doby zabiegu do trzeciej doby po zabiegu. W badaniu wykorzystano test PIL, skalę Mini-MAC, numeryczną skalę oceny natężenia bólu oraz zastosowano retrospektywną analizę dokumentacji medycznej. Ocena natężenia bólu zmniejsza u pacjentów zapotrzebowanie na leki przeciwbólowe nieopioidowe i opioidy. Poczucie sensu życia zwiększa w sposób istotny poziom konstruktywnych strategii radzenia sobie z chorobą, a zmniejsza poziom destruktywnych strategii. Prawidłowe monitorowanie bólu pooperacyjnego oraz stopnia ulgi w bólu podnosi skuteczność leczenia bólu, zmniejsza zapotrzebowanie pacjentów na leki przeciwbólowe i podnosi jakość opieki nad chorym. Poczucie sensu życia odgrywa ważną rolę w przyjmowanych strategiach radzenia sobie z chorobą nowotworową.
6
Publication available in full text mode
Content available

Neuromodulation in headache treatment - clinical use of peripheral nerves stimulation for patients with migraine headache.

51%
Przeklasa-Muszyńska A., Skrzypiec K., Kocot-Kępska M., Dobrogowski J.
Ból
|
2014
|
vol. 15
|
issue 2
28-35
EN
Headaches are one of the most common disorders affected approximately 45% of the general population and have a considerable socioeconomic impact. It is known and described about two hundreds of different headaches. Most of them has rare occurrence and they are not life-threatening. Severe chronic headaches, where patients experience daily or almost-daily headache attacks, are highly disabling and have been estimated to affect approximately 1.4-2.2% of the population. Although effective treatments are available for most primary headaches, a proportion of chronic headache sufferers are poor responders or intolerant to pharmacological treatments. Neurostimulation techniques have increased our therapeutic options, providing additional methods for the treatment of patients with drug-resistant headache. Neurostimulation techniques for treating primary headaches range from invasive deep brain stimulation to less invasive peripheral nerves stimulation, and also noninvasive transcranial stimulation methods. Peripheral nerves stimulation (occipital or supraorbital) is one of noninvasive, safe options for primary headache treatment. In our study we used this method as a prophylaxes of migraine headaches. The trans-cutaneus nerve stimulation (supraorbital, or occipital nerves) were used for migraine prophylaxis. 32 patients with diagnosed migraine (ICHD-III) headaches were included to the study, 25 patients were treated with supraorbital nerve stimulation (10 times), 7 were treated with occipital nerves stimulation (10 times). After treatment we observed during 30 days observation period decrease of the number of pain attacks compared to pre-treatment period. The average intensity of pain and pain duration also decreased compared to pre-treatment period. The patients assessed pain relief at 50%.
PL
Bóle głowy są jedną z częściej występujących dolegliwości, mogą dotyczyć blisko 45% populacji i mają istotny wpływ społeczno-ekonomiczny. Znanych i opisanych jest około dwieście różnych zespołów bólowych głowy. Większość z nich występuje rzadko i nie stanowi zagrożenia życia. Ocenia się, że silne bóle głowy, kiedy pacjent codziennie, lub prawie codziennie odczuwa ból głowy ograniczający jego sprawność mogą dotyczyć około 1,4-2,2% populacji. Chociaż skuteczne leczenie jest możliwe w przypadku pierwotnych bólów głowy, to jednak pewna część pacjentów nie odpowiada, lub nie toleruje zaproponowanego leczenia farmakologicznego. Techniki neurostymulacyjne zwiększają możliwości terapeutyczne stając się dodatkową metodą leczenia u pacjentów opornych na leczenie farmakologiczne. Techniki neurostymulacyjne wykorzystywane w leczeniu pierwotnych bólów głowy obejmują różne metody: od głębokiej stymulacji mózgu poprzez stymulację nerwów obwodowych aż do metod nieinwazyjnych stymulacji przezczaszkowej. Stymulacja nerwów obwodowych (nerwów potylicznych, nadoczodołowych) jest jedną z nieinwazyjnych, bezpiecznych metod leczenia pierwotnych bólów głowy. W prezentowanym badaniu zastosowano tą metodę, jako metodę profilaktyczną w leczeniu migrenowego bólu głowy. Przezskórna elektrostymulacja nerwów nadoczodołowych, lub potylicznych została zastosowana u pacjentów z migrenowym bólem głowy. Do badania włączono 32 pacjentów ze zdiagnozowanym migrenowym bólem głowy (ICHD-III), u 25 pacjentów wykonywano stymulacje nerwów nadoczodołowych (10 zabiegów), u 7 pacjentów wykonywano stymulację nerwów potylicznych (10 zabiegów). Po zastosowanym leczeniu w ciągu 30 dni prowadzonej obserwacji zostało odnotowane zmniejszenie liczby napadów bólu w porównaniu z okresem przed leczeniem. Średnie natężenie bólu i czas trwania poszczególnych napadów także zmniejszyły się w porównaniu z okresem przed zabiegiem. Pacjenci ocenili ulgę w dolegliwościach na 50%.
7

Non-opioid analgesics for the treatment of postoperative pain – the current opinion

51%
Przeklasa-Muszyńska A., Mayzner Zawadzka E., Krajnik M.
Ból
|
2010
|
vol. 11
|
issue 2
EN
Non-opioid analgesics play an important role in the treatment of postoperative pain. They can be used alone to relive postoperative pain of low to moderate intensity. They are also often used as a component of multimodal analgesia – usually combined with opioids. The use of non-opioid analgesics can reduce the dose of opioids in postoperative period, and thus the incidence of side effects associated with them. The non-opioid analgesics used in the postoperative period include: paracetamol, metamizol, and nonsteroidal anti-inflammatory drugs. Paracetamol is one of the often used non-opioid analgesic in postoperative pain treatment. Its popularity is connected with the fact, that this drug rarely cause side effects and can be used in intravenous route of administration, which is preferred to treat pain in the postoperative period. Another frequently used, effective in the treatment of acute pain, including post-operative pain, and available in intravenous form is metamizol. In the postoperative period the non-steroidal anti-inflammatory drugs are also used. The use of traditional (classical) non steroidal anti-inflammatory drugs should be very careful, because of the number of adverse events associated with their administration. The safer for the gastrointestinal tract activity profile have selective COX–2 inhibitors (coxibs), but intravenous preparations are not available in our country.
PL
Analgetyki nieopioidowe odgrywają znaczącą rolę w leczeniu bólu pooperacyjnego. W bólu o małym i umiarkowanym natężeniu mogą być stosowane samodzielnie. Są także często składową analgezji multimodalnej – łączone najczęściej z opioidami. Zastosowanie analgetyków nieopioidowych pozwala w tym przypadku zmniejszyć zużycie opioidów w okresie okołooperacyjnym, a tym samym częstość występowania objawów niepożądanych z nimi związanych. Do leków nieopioidowych stosowanych najczęściej w okresie okołooperacyjnym należą: paracetamol, metamizol i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Często stosowanym okołooperacyjnie analgetkiem nieopioidowym jest paracetamol. Jego popularność wiąże się z tym, że rzadko powoduje objawy niepożądane, a także z możliwości stosowania drogi dożylnej, preferowanej w leczeniu bólu w okresie okołooperacyjnym. Innym często stosowanym preparatem dostępnym na naszym rynku w formie dożylnej jest metamizol, który jest skuteczny w leczeniu bólu ostrego, w tym również pooperacyjnego, dzięki dostępności formy dożylnej. W okresie okołooperacyjnym stosowane są także leki z grupy niesteroidowych przeciwzapalnych. Zastosowanie klasycznych preparatów powinno być jednak bardzo rozważne ze względu na wiele objawów niepożądanych związanych z ich podawaniem. Selektywne inhibitory COX–2 (koksyby) mają lepszy profil bezpieczeństwa w zakresie wpływu na przewód pokarmowy, jednak w naszym kraju nie są dostępne preparaty dożylne.
8

Facial pain - methods of treatment according to evidence based medicine, current view

51%
Przeklasa-Muszyńska A., Wiatr M., Dobrogowski J.
|
EN
Facial pain has no rare occurrence, though there is no clear epidemiological data. Most of the complaints, especially acute pain, is associated with tooth problems and can be effectively treated by dentists. The difficulties arises when the pain is chronic. It became to be the diagnostic and therapeutic problem for many specialists. The facial pain may be caused by abnormalities in various head structures: meninges, cornea, tooth pulp, oral mucosa, and nose, temporo-mandibular joint, and thus have several physiological differences compared to the spinal nociceptive system. A helpful and widely accepted tool in diagnosis of facial pain is The International Classification of Headache Disorders [2004]. It describes many pain syndromes of the head and face. There are still reports of new pain syndromes of the head and face region not covered in this classification, or are variant already described pain syndromes. Facial pain due to a lack of objective diagnostic tests and a wide range of causes and symptoms cause difficulties for many physicians. Therefore, knowledge about chronic facial pain, the possibility of treatment is necessary not only for pain specialists, but also for GP and other medical specialties (dentists, ophthalmologists, laryngologists, neurologists).
PL
Ból w obrębie twarzy nie jest rzadkim zjawiskiem, choć nie ma jednoznacznych danych epidemiologicznych. Większość dolegliwości, zwłaszcza ból ostry, związana jest z dolegliwościami ze strony zębów i może być skutecznie leczone przez stomatologów. Problem pojawia się, jeśli ból ma charakter przewlekły, stanowi on wówczas problem zarówno diagnostyczny jak i terapeutyczny dla wielu specjalistów. Ból w obrębie twarzy może powstawać w różnych strukturach: opony mózgowe, rogówka, miazga zęba, śluzówka jamy ustnej, czy nosa, staw skroniowo-żuchwowy, tym samym posiada kilka odmiennych cech fizjologicznych w porównaniu z rdzeniowym systemem nocyceptywnym. Powszechnie akceptowana jest klasyfikacja bólów głowy i twarzy opracowana przez International Headache Society - The International Classification of Headache Disorders [2004]. Opisano w niej wiele zespołów bólowych dotyczących głowy i twarzy, ale jak wynika z doświadczeń klinicznych, wciąż pojawiają się doniesienia o nowych zespołach bólowych głowy i twarzy nie ujętych w tej klasyfikacji, bądź będących niewyodrębnioną odmianą już opisanych zespołów bólowych. Bóle twarzy ze względu na brak obiektywnych testów diagnostycznych i szeroki zakres przyczyn i objawów sprawiają trudności lekarzom wielu specjalności. Z tego względu wiedza na temat przewlekłych bólów twarzy i możliwości ich leczenia jest niezbędna nie tylko dla lekarzy zajmujących się leczeniem bólu w specjalistycznych poradniach leczenia bólu, ale także dla lekarzy pierwszego kontaktu, jak i innych specjalności medycznych (stomatologów, okulistów, laryngologów, neurologów).
9
Publication available in full text mode
Content available

Diagnosis and Management of Neuropathic Pain: Review of Literature and Recommendations of the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society – Part Two

27%
Szczudlik A., Dobrogowski J., Wordliczek J., Stępień A., Krajnik M., Leppert W., Woroń J., Przeklasa-Muszyńska A., Kocot-Kępska M., Zajączkowska R., Janecki M., Adamczyk A., Malec-Milewska M.
Ból
|
2014
|
vol. 15
|
issue 3
5-18
EN
Neuropathic pain may be caused by a variety of damages or diseases of both the peripheral and central nervous system. The most common and best known syndromes of peripheral neuropathic pain are painful diabetic neuropathy, trigeminal neuralgia and postherpetic neuralgia, persistent post-operative and post-traumatic pain, complex regional pain syndrome, cancer-related neuropathic pain, HIV-related neuropathic pain and pain after amputation. The much less common central pain is primarily central post-stroke pain, post-traumatic pain in spinal cord, central pain in Parkinson's disease, in other neurodegenerative diseases, in syringomyelia and multiple sclerosis. A multidisciplinary team of Polish experts, commissioned by the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society, has reviewed the literature on various types of neuropathic pain, with special focus on the so far published international recommendations, and has formulated recommendations on their diagnosis and treatment, in accordance with the principles of evidence-based medicine (EBM). The number of randomised studies on the efficacy of various medicines and medical procedures in many neuropathic pain syndromes is small, which makes the strength of published recommendations poor.
PL
Ból neuropatyczny może być wywołany różnymi uszkodzeniami lub chorobami, zarówno obwodowego, jak i ośrodkowego układu nerwowego. Do najczęstszych i najlepiej poznanych zespołów obwodowego neuropatycznego zalicza się bolesną neuropatię cukrzycową, neuralgię trójdzielną i popołpaścowa, przetrwały ból pooperacyjny i pourazowy, zespół wieloobjawowego bólu miejscowego, neuropatyczny ból nowotworowy i w przebiegu infekcji wirusem HIV, a także bóle po amputacji. Znacznie rzadszy ból ośrodkowy to przede wszystkim ośrodkowy ból poudarowy, pourazowy ból rdzeniowy, ośrodkowy ból w chorobie Parkinsona, w innych chorobach neurozwyrodnieniowych, w jamistości rdzenia i w stwardnieniu rozsianym. Wielodyscyplinarny zespół polskich ekspertów, powołany przez Polskie Towarzystwo Badania Bólu, oraz Polskie Towarzystwo Neurologiczne dokonał przeglądu piśmiennictwa na temat różnych rodzajów bólu neuropatycznego, ze szczególnym uwzględnieniem opublikowanych dotychczas międzynarodowych zaleceń i sformułował zalecenia dotyczące ich rozpoznawania i leczenia, zgodne z zasadami medycyny opartej na faktach (EBM). Liczba randomizowanych badań na temat skuteczności różnych leków i innych procedur medycznych w wielu zespołach bólu neuropatycznego jest niewielka, co powoduje, że siła publikowanych zaleceń jest słaba.
10
Publication available in full text mode
Content available

Diagnosis and Management of Neuropathic Pain: Review of Literature and Recommendations of the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society – Part One

27%
Szczudlik A., Dobrogowski J., Wordliczek J., Stępień A., Krajnik M., Leppert W., Jarosław Woroń J., Przeklasa-Muszyńska A., Kocot-Kępska M., Zajączkowska R., Janecki M., Adamczyk A., Malec-Milewska M.
Ból
|
2014
|
vol. 15
|
issue 2
5-15
EN
Neuropathic pain still present a major diagnostic and therapeutic challenge despite considerable progress in the understanding of its mechanisms and publication of a number of studies which assessed the efficacy and safety of drugs used in the symptomatic treatment of neuropathic pain. In practice, it is diagnosed less frequently than in epidemiological studies, and many patients do not achieve satisfactory outcomes of treatment. A multidisciplinary team of Polish experts, commissioned by the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society, has reviewed the literature on neuropathic pain, with special focus on the so far published international recommendations, and formulated recommendations on its diagnosis and treatment, in accordance with the principles of evidence-based medicine (EBM). The paper presents also background information on the neuropathic pain definition, epidemiology, pathomechanism and method of assessment. The diagnosis of neuropathic pain may be established based on medical history and physical examination including special assessment of the somatosensory system. First-line drugs used in pharmacological management of neuropathic pain are: tricyclic antidepressants, serotonin and norepinephrine reuptake inhibitors, gabapentin, pregabalin, opioids and lidocaine patches.
PL
Ból neuropatyczny stanowi duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne, mimo znacznej poprawy w zakresie poznania jego mechanizmów i opublikowania wielu badań oceniających skuteczność i bezpieczeństwo leków w objawowym jego leczeniu. W praktyce rozpoznawany jest rzadziej niż występuje w badaniach epidemiologicznych, a wielu chorych nie osiąga satysfakcjonującego wyniku leczenia. Wielodyscyplinarny zespół polskich ekspertów, powołany przez Polskie Towarzystwo Badania Bólu, oraz Polskie Towarzystwo Neurologiczne dokonał przeglądu piśmiennictwa na temat bólu neuropatycznego, ze szczególnym uwzględnieniem opublikowanych dotychczas międzynarodowych zaleceń i sformułował zalecenia dotyczące jego rozpoznawania i leczenia, zgodne z zasadami medycyny opartej na faktach (EBM). W opracowaniu zawarto także podstawowe informacje na temat: definicji, epidemiologii, patomechanizmu oraz metod oceny bólu neuropatycznego. Rozpoznanie bólu neuropatycznego może być postawione na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego, ze szczególnym uwzględnieniem zaburzeń czucia. Lekami pierwszego wyboru w farmakologicznym leczeniu bólu neuropatycznego są: trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny, gabapentyna, pregabalina, opioidy i lidokaina w plastrach.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.