Search results

Sort By:

Limit search:

Micropulse laser therapy in chronic idiopathic central serous chorioretinopathy in right eye of 38-year-old patient – case report

100%

Michalik M., Marcinkowski K., Hennik D., Sirek S.

WSTĘP: Centralna chorioretinopatia surowicza (central serous chorioretinopathy – CSC) jest schorzeniem charakteryzującym się idiopatycznym surowiczym uniesieniem sensorycznej warstwy siatkówki w okolicy plamki, które najczęściej występuje jednostronnie, głównie u młodych mężczyzn ze zwiększoną podatnością na stres. Definiowanie optymalnego leczenia CSC jest skomplikowane ze względu na szeroki zakres objawów choroby, zmienny przebieg kliniczny, słabo poznaną patofizjologię CSC oraz brak konsensusu co do systemu klasyfikacji. W leczeniu CSC coraz częściej znajduje zastosowanie laser mikropulsowy, który działając selektywnie na nabłonek barwnikowy siatkówki, nie powoduje uszkodzeń fotoreceptorów. Celem pracy była ocena zastosowania terapii laserem mikropulsowym w leczeniu przewlekłego CSC. OPIS I WYNIKI: Pacjent 38-letni leczony od kilkunastu miesięcy z powodu nawracającego CSC w oku prawym, leczony miejscowo kroplami oraz lekami doustnymi. Ostrość wzroku pacjenta w chwili rozpoznania wynosiła 0,63, ciśnienie wewnątrzgałkowe 19 mmHg. Centralna grubość siatkówki w optycznej koherentnej tomografii (optical coherence tomography – OCT) wynosiła 530 µm. U pacjenta wykonano angiografię fluoresceinową (fluorescein angiography – FA) potwierdzającą rozpoznanie oraz zakwalifikowano go do laseroterapii siatkówki z użyciem mikropulsów. Podczas kontroli w badaniu FA uzyskano poprawę stanu klinicznego. Ostrość wzroku pacjenta wynosiła 1,0, ciśnienie wewnątrzgałkowe 17 mmHg. Uzyskano spadek centralnej grubość siatkówki w badaniu OCT do poziomu 299 µm. WNIOSKI: Zastosowanie lasera mikropulsowego umożliwia uzyskanie trwałego efektu klinicznego u pacjenta z przewlekłym nawracającym CSC.

INTRODUCTION: Central serous chorioretinopathy (CSC) is a disease characterized by idiopathic serous elevation of the sensory layer of the retina in the proximity of the macula. This phenomenon predominantly manifests unilaterally, particularly in young males who exhibit increased susceptibility to stress. The optimal treatment strategy for CSC remains questionable due to a diverse range of symptoms, variable clinical courses, an overall limited understanding of CSC’s pathophysiology and a lack of consensus on classification systems. Recently, there has been growing adoption of micropulse laser therapy in CSC treatment, allowing targeted action on retinal pigment epithelium, without causing damage to nearby photoreceptors. The aim was to evaluate the use of micropulse laser therapy in chronic CSC. DESCRIPTION AND RESULTS: A 38-year-old patient with recurrent CSC in the right eye, previously treated locally with eye drops and oral medication for over a year, underwent evaluation. At the time of diagnosis, the patient exhibited a visual acuity of 0.63, intraocular pressure of 19 mmHg, and a central retinal thickness of 530 µm, as measured by optical coherence tomography (OCT). Fluorescein angiography (FA) confirmed the diagnosis, leading to the qualification for retinal micropulse laser therapy. Following the treatment, a subsequent FA test revealed improvement in the patient’s clinical condition, with a vision acuity of 1.0 and intraocular pressure reduced to 17 mmHg. Additionally, the central retinal thickness measured by OCT decreased to 299 µm. CONCLUSIONS: The use of micropulse laser therapy demonstrates the potential to achieve sustainable clinical effects in patients with recurrent CSC.

Porównanie parametrów wzrokowych potencjałów wywołanych w przebiegu ostrych zapaleń nerwu wzrokowego o różnej etiologii

100%

Jurys M., Pojda-Wilczek D., Sirek S.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2016

vol. 70

206-213

INTRODUCTION: The aim of the work is to compare the visual evoked potentials in patients with acute optic neuritis. MATERIAL AND METHODS: A retrospective review of 49 patients (53% of women, median age: 32 yrs ± 13) who had history of sudden unilateral visual loss was carried out. The patients were divided into three groups: retrobulbar optic neuritis associated with multiple sclerosis, retrobulbar neuritis without demyelinating disease and optic disc edema. The control group comprised healthy, young adults. Comparison of the P100 wave latencies and amplitudes among affected eyes and the control group, and between the affected and the unaffected eye in every patient was statistically analyzed by the U Mann-Whitney test and the Wilcoxon test. The statistically significant p value < 0.05 RESULTS: 64 affected eyes and 34 control eyes were evaluated. The mean P100 latency was the most prolonged in the first group (optic neuritis with confirmed multiple sclerosis). There were no statistically significant differences of amplitudes among the three groups. The P100 values differ significantly (p < 0.01) between the affected eyes and the control eyes. Inter-ocular differences in peak latencies (for both stimulus check size 1° and 15’) were significantly increased in the group with multiple sclerosis (respectively p = 0.005; p = 0.026). CONCLUSIONS: VEPs can be used to demonstrate prolonged P100 latency in patients affected by acute optic neuritis related to demyelination, but VEP only is not sufficient to clearly define the etiology of the optic neuropathy. Prolonged VEP latencies are a more accurate indicator of an inflammatory disorder of the optic nerve than P100 amplitudes.

WSTĘP: Porównano parametry wzrokowe potencjałów wywołanych wzorcem (pattern visual evoked potentials – PVEP) u pacjentów z ostrym zapaleniem nerwu wzrokowego. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywną analizą objęto 49 pacjentów (53% kobiet; mediana wieku 32 lata ± 13), zgłaszających nagłe pogorszenie widzenia w jednym oku. Pacjentów podzielono na trzy grupy: pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego na tle stwardnienia rozsianego; pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego bez potwierdzonego tła demielinizacyjnego oraz pacjenci z obrzękiem tarczy n. II. Grupę kontrolną stanowili zdrowi, młodzi dorośli. Porównano parametry PVEP typu przejściowego (latencję i amplitudę fali P100) pomiędzy oczami z powyższych grup, a oczami grupy kontrolnej oraz pomiędzy okiem chorym i zdrowym u każdego pacjenta. Użyto testu U Manna- -Whitney’a i testu kolejności par Wilcoxona. Przyjęto poziom istotności p < 0,05. WYNIKI: Przeanalizowano wyniki PVEP 64 oczu chorych i 34 oczu zdrowych. Średnia latencja fali P100 była najdłuższa w grupie oczu z potwierdzonym MS. Nie wykazano statystycznie istotnych różnic amplitud pomiędzy oczami z grup chorych. Parametry fali P100 różniły się istotnie (p < 0,01) pomiędzy oczami chorymi a oczami grupy kontrolnej. Międzyoczne różnice latencji dla obu pobudzeń 1° i 15’ były największe w grupie chorych ze stwardnieniem rozsianym (odpowiednio p = 0,005; p = 0,026). WNIOSKI: W PVEP u chorych z ostrym zapaleniem nerwu wzrokowego obserwuje się wydłużenie latencji P100 sugerujące tło demielinizacyjne, ale samo badanie nie wystarcza do rozróżnienia przyczyny leżącej u podłoża neuropatii. Wydłużona latencja fali P100 jest dokładniejszym wskaźnikiem zapalenia nerwu wzrokowego niż jej amplituda.

Refine search results

2 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 2024

1 2016

2 Sirek S.

1 Hennik D.

1 Jurys M.

1 Marcinkowski K.

1 Michalik M.

1 Pojda-Wilczek D.

Search results

Micropulse laser therapy in chronic idiopathic central serous chorioretinopathy in right eye of 38-year-old patient – case report

Porównanie parametrów wzrokowych potencjałów wywołanych w przebiegu ostrych zapaleń nerwu wzrokowego o różnej etiologii