Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 10

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Second branchial cleft fistula in a child with genetically confirmed branchio-oto-renal (BOR) syndrome

100%
Remjasz A., Clarós P., Clarós P.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2019
|
vol. 8(1)
63-70
EN
Preface: Branchial cleft anomalies constitute 32% to 45% of all neck pathologies in the pediatric population. These disorders may be a part of a branchio-oto-renal (BOR) syndrome, characterized by branchial arch abnormalities, preauricular pits, hearing impairment, and various types of renal disorders. Usually, the treatment of a branchial fistula does not necessarily require extensive diagnostics before the treatment. However, in some cases, branchial cleft fistulas may occur together with other congenital disorders. A case report: The aim of this study is to present diagnostic and therapeutic difficulties in a 4-year old male patient with a complete second branchial cleft fistula and additional congenital, bilateral hearing loss. The course of the disease, diagnostic difficulties, and its treatment are presented. Genetic counseling finally confirmed the mutation of an EYA1 gene, responsible for the occurrence of BOR syndrome. The child undergone a total fistula resection without any complications during hospitalization or in the postoperative treatment. Summary: Presentation of this clinical case was intended primarily to remind that such defects may occur in the association with other anomalies, for example, deafness or renal disorders. When dealing with such patients, it is worth paying attention to the detailed examination and diagnostics, including genetic counseling, hearing tests or abdominal ultrasound. Special radiological imaging should also be performed in case of the unusual course of the fistula or probable proximity to vital structures, what is essential during qualification for surgery. Finally, we wanted to describe alternative methods of treatment for the standard surgical technique that may be used in a selected group of patients.
2
Publication available in full text mode
Content available

Przetoka z II kieszonki skrzelowej u dziecka z potwierdzonym genetycznie zespołem skrzelowo-uszno-nerkowym (BOR)

100%
Remjasz A., Clarós P., Clarós P.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2019
|
vol. 8(1)
63-70
PL
Wprowadzenie: Nieprawidłowości kieszonki skrzelowej stanowią od 32% do 45% wszystkich patologii szyi w populacji pediatrycznej. Zaburzenia te mogą być składową zespołu skrzelowo-uszno-nerkowego (BOR), charakteryzującego się: występowaniem anomalii łuku skrzelowego, obecnością dołeczków przedusznych, upośledzeniem słuchu, a także różnymi typami zaburzeń budowy i funkcji nerek. Zazwyczaj przed wdrożeniem leczenia przetoki skrzelopochodnej nie jest wymagana rozległa diagnostyka. Należy jednak pamiętać o możliwości współwystępownia przetoki kieszonki skrzelowej z innymi wrodzonymi zaburzeniami. Opis przypadku: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie trudności diagnostycznych i terapeutycznych u 4-letniego chłopca z całkowitą przetoką z II kieszonki skrzelowej i dodatkowo wrodzonym obustronnym ubytkiem słuchu. W tekście przedstawiono przebieg choroby, jej diagnostykę oraz leczenie. W wykonanym badaniu genetycznym ostatecznie potwierdzono mutację genu EYA1 odpowiedzialnego za występowanie zespołu BOR. U dziecka wykonano radykalną resekcję przetoki bez jakichkolwiek komplikacji w okresie około- i pooperacyjnym. Podsumowanie: Prezentacja przypadku klinicznego miała na celu przede wszystkim przypomnienie o możliwości współwystępowania wrodzonych wad łuku skrzelowego z innymi nieprawidłowościami, np.: głuchotą lub zaburzeniami funkcji nerek. Podczas diagnostyki pacjentów warto zwrócić uwagę na: szczegółowe badania fizykalne, genetyczne, ocenę słuchu oraz badania obrazowe, w tym USG jamy brzusznej. Dodatkową diagnostykę obrazową należy również wykonać w przypadku nietypowego przebiegu przetoki lub bliskiego sąsiedztwa naczyń lub nerwów, co jest istotne podczas kwalifikacji do operacji. Na koniec przedstawiono alternatywne metody leczenia dla standardowej techniki chirurgicznej, które można stosować w wybranych grupach pacjentów.
3
Publication available in full text mode
Content available

Zespół cichej zatoki związany z porodem siłami natury

89%
Sobolewska A., Clarós P.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2018
|
vol. 7(4)
27-32
PL
Spontaniczne bezbolesne zapadnięcie gałki ocznej (enophthalmos) z jej obniżeniem (hypoglobus), resorpcją ściany oczodołu i zapadnięciem się zatoki szczękowej po tej samej stronie stanowi rzadki zespół kliniczny określany jako zespół cichej zatoki (ang. silent sinus syndrome). Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie nietypowego związku między porodem siłami natury i przemieszczeniem ściany oczodołu w przebiegu zespołu cichej zatoki. Opisano przypadek 31-letniej kobiety, która zgłosiła się z trzymiesięcznym wywiadem bezbolesnego postępującego zapadnięcia gałki ocznej po stronie prawej bez żadnych innych dolegliwości, u której objawy rozwinęły się po porodzie siłami natury. Nigdy wcześniej nie opisywano w literaturze podobnego związku. W artykule omówiono również nieżyt nosa związany z ciążą. Przedstawiono doświadczenia autorów w leczeniu jednoetapowym z uwzględnieniem korzyści takiego podejścia.
4
Publication available in full text mode
Content available

Leczenie chirurgiczne u dzieci z otosklerozą i wrodzonym unieruchomieniem strzemiączka: nasze doświadczenia i wyniki

89%
Sobolewska A., Clarós P.
Otolaryngologia Polska
|
2019
|
vol. 73(2)
23-28
PL
Cel: Ocena rezultatów operacji strzemiączka u dzieci z wrodzonym unieruchomieniem strzemiączka i otosklerozą młodzieńczą. Metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę dokumentacji z lat 1987-2013 w celu identyfikacji pacjentów w wieku poniżej 18 lat poddanych chirurgii strzemiączka. Oceniono wiek pacjenta, płeć, audiogramy przed- i pooperacyjne, wyniki śródoperacyjne, w tym etiologię unieruchomienia strzemiączka, typ protezy oraz powikłania. Wyniki: Zidentyfikowano osiemnaście dzieci (w wieku od 6 do 17 lat), wszystkie z obustronnym przewodzeniowym ubytkiem słuchu i wykonano 34 operacje strzemiączka (2 pacjentów poddano operacji tylko z jednej strony). Przyczyny fiksacji płytki strzemiączka w 88% przypadków obejmowały otosklerozę młodzieńczą i w 12% wrodzone unieruchomienie strzemiączka. Średnia przedoperacyjna rezerwa ślimakowa (RS) wynosiła 36,24 dB (SD: 10,86) w porównaniu do średniej pooperacyjnej RS wynoszącej 7,74 (SD: 3,3) (p <0,000). Podczas długoterminowej obserwacji nie zaobserwowano głębokiego odbiorczego ubytku słuchu. Wnioski: Chirurgia dziecięcego strzemiączka daje wyniki porównywalne do stapedotomii wykonanej u dorosłych, niezależnie od przyczyny unieruchomienia strzemiączka; jednakże, lepszy efekt dla poprawy słuchu widoczny był w przypadkach otosklerozy młodzieńczej, a nie wrodzonego unieruchomienia strzemiączka.
5
Publication available in full text mode
Content available

Silent sinus syndrome associated with natural childbirth

89%
Sobolewska A., Clarós P.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2018
|
vol. 7(4)
27-32
EN
Spontaneous, painless enophthalmos, hypoglobus with orbital floor resorption and maxillary sinus collapse on the ipsilateral side is recognised as a rare condition known as the silent sinus syndrome. This paper aimed to present an unusual association of natural childbirth and the onset of orbital floor displacement caused by silent sinus syndrome. We wanted to present a case of a 31-year-old woman presented with a 3-month history of painless, progressive right enophthalmos otherwise utterly asymptomatic who developed symptoms shortly after natural childbirth. That association have never been presented before in literature. We also wanted to discuss the pregnancy-related nasal congestion. We present our experience with these case treated with a single-stage procedure, focusing on the advantages of this one-step approach.
6
Publication available in full text mode
Content available

Surgical treatment in children with otosclerosis and congenital stapes fixation: our experience and outcome

89%
Sobolewska A., Clarós P.
Otolaryngologia Polska
|
2019
|
vol. 73(2)
23-28
EN
Aim: To evaluate outcomes of stapes surgery in children with congenital stapes fixation and juvenile otosclerosis. Methods: A retrospective chart review was performed from 1987 to 2013 to identify patients under 18 years old who underwent a stapes surgery. Patients' age, gender, pre- and postoperative audiograms, intraoperative findings including aetiology of stapes fixation, prosthesis type, and complications were analysed. Results: 18 children (6 - 17 years old), all with bilateral conductive hearing loss were identified and 34 stapes surgeries were performed (two patients underwent surgery only on one side). The cause of fixation included juvenile otosclerosis in 88% and congenital stapes fixation in 12%. The mean pre-operative air-bone gap (ABG) was 36,24 dB (SD: 10,86) compared to a postoperative mean ABG of 7,74 (SD: 3,3) (p < 0.000). The profound sensorineural hearing loss was not observed in long-term follow-up. Conclusions: Paediatric stapes surgery has comparable results to stapedectomy in adults regardless of the cause of stapes fixation; however, the better hearing outcome was observed for cases of juvenile otosclerosis rather than congenital stapes fixation.
7
Publication available in full text mode
Content available

Endoskopowa resekcja raka gruczołowo-torbielowatego jamy nosa i zatok przynosowych z zastosowaniem koblacji prądem o częstotliwości radiowej – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

72%
Clarós P., Waląg A., Claros P.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2020
|
vol. 9(1)
45-50
PL
Wstęp: Rak jam nosa i zatok przynosowych jest rzadką chorobą stanowiącą do 1% wszystkich nowotworów złośliwych. Rak gruczołowo-torbielowaty jam nosa i zatok przynosowych (SNACC) stanowi około 5% nowotworów tej lokalizacji. Najczęstszym jego umiejscowieniem jest zatoka szczękowa. Objawy kliniczne nowotworu mogą być błędnie przypisywane zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, co prowadzi do opóźnienia rozpoznania. W ostatnich latach coraz szerzej stosuje się zabiegi endoskopowe, których skuteczność w porównaniu z otwartą operacją jest podobna lub większa. Zastosowanie koblacji prądem o częstotliwości radiowej może być pomocne w zmniejszeniu krwawienia w czasie zabiegu. Materiał i metody: Prezentujemy przypadek pacjentki z rakiem gruczołowo-torbielowatym wywodzącym się z lewej małżowiny nosowej dolnej. Na początku 2019 roku w Klinice Clarós pacjentka przeszła endoskopowy zabieg usunięcia zmiany, w czasie którego zastosowano koblację prądem o częstotliwości radiowej. Kobieta pozostaje pod obserwacją i nie prezentuje objawów wznowy. W dalszej części dokonujemy przeglądu piśmiennictwa na ten temat. Wniosek: SNACC jest rzadkim nowotworem złośliwym, który cechuje się powolnym wzrostem i naciekiem przestrzeni okołonerwowych, szerzącym się w kierunku podstawy czaszki, zatoki jamistej i oczodołu. Rzadko dochodzi do zajęcia regionalnych węzłów chłonnych. Z czasem często pojawiają się przerzuty odległe do płuc, kości, wątroby i mózgu. Rokowanie w SNACC jest złe, z 5-letnim przeżyciem wynoszącym 41–86%. Najlepsze wyniki leczenia uzyskuje się u chorych poddanych zabiegowi operacyjnemu z ewentualną uzupełniającą radioterapią. Znaczenie czynników prognostycznych pozostaje niejasne. Z powodu częstego występowania późnych nawrotów obowiązuje dożywotnie monitorowanie pacjentów.
8
Publication available in full text mode
Content available

Facial human bites. Vision on STMMs in Africa

72%
Clarós P., Końska N., Clarós A.
Otolaryngologia Polska
|
2020
|
vol. 74(5)
31-35
EN
Objectives: Human bites of the face are a frequent and serious health issue as they often compromise patients function and aesthetics as well as lead to further complications. The aim of the study is to review human bites of the face referred to our team during 112 short-term medical missions (STMMs) in Sub-Saharan Africa over the past 20 years and to discuss the epidemiology, appearance, management and outcome, including the most common complications. Methods: A retrospective medical documentation review was carried out examining all human bites of the face operated by our team during 112 STMMs from 2000 to 2019 in different countries of Sub-Saharan Africa. Results: Out of about 5500 patients medical charts 51 patients were selected due to history of human bite. Patients’ age range was 15–65 years, female to male ratio was 1, 55:1, the most often involved parts were: lips, ear and nose. Various surgical procedures were carried out including local flaps and free grafts. Infection and graft necrosis were the most common reported complication (n = 4; 9.3%). Conclusion: Human bites injuries are a serious health problem in some African populations because of their frequency and possible severity. The treatment is particularly challenging due to their potential to cause local infections, the risk they pose for transmission of systemic diseases as well as their demanding surgical management.
9
Publication available in full text mode
Content available

Pogryzienie przez człowieka na twarzy a krótkoterminowe misje medyczne w Afryce

72%
Clarós P., Końska N., Clarós A.
Otolaryngologia Polska
|
2020
|
vol. 74(5)
31-35
PL
Cel: Pogryzienie przez człowieka na twarzy stanowi częsty, a zarazem ogromny problem zdrowotny, który niejednokrotnie wpływa na upośledzenie funkcjonowania pacjentów, a także ich wygląd, co może powodować dalsze komplikacje. Celem badania jest analiza przypadków osób pogryzionych przez człowieka na twarzy skierowanych na obserwację do naszego zespołu podczas 112 krótkoterminowych misji medycznych (STMM), które odbyły się w Afryce Subsaharyjskiej w ciągu ostatnich 20 lat, oraz omówienie epidemiologii, charakterystyki, metod zapobiegania, zarządzania chorobą oraz wyników leczenia, w tym najczęstszych powikłań. Metody: Autorzy przeprowadzili retrospektywną analizę dokumentacji medycznej oraz zbadali wszystkie przypadki pogryzienia przez człowieka na twarzy operowane przez nasz zespół podczas 112 krótkoterminowych misji medycznych mających miejsce w latach 2000–2019 w różnych krajach Afryki Subsaharyjskiej. Wyniki: Spośród około 5500 pacjentów wybrano 51 osób z rozpoznaniem pogryzienia przez człowieka na twarzy. Przedział wiekowy pacjentów wynosił 15–65 lat, zaś stosunek liczby kobiet i mężczyzn 1, 55: 1. Najczęściej dotkniętymi obszarami były: usta, ucho i nos. Wykonano zabiegi chirurgiczne, w tym miejscową plastykę oraz wolny przeszczep. Najczęściej zgłaszane powikłania to: zakażenie oraz martwica przeszczepu (n = 4; 9,3%). Wnioski: Ze względu na częstotliwość występowania oraz skalę potencjalnych problemów, w niektórych populacjach afrykańskich urazy spowodowane pogryzieniem przez człowieka stanowią poważny problem zdrowotny. Leczenie stanowi prawdziwe wyzwanie ze względu na: możliwości wystąpienia zakażenia miejscowego, ryzyko związane z przeniesieniem chorób ogólnoustrojowych, a także trudne leczenie operacyjne.
10
Publication available in full text mode
Content available

Endoscopic resection of sinonasal adenoid cystic carcinoma with radiofrequency coblation. A clinical report with literature review

72%
Clarós P., Waląg A., Claros P.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2020
|
vol. 9(1)
45-50
EN
Introduction Sinonasal cancer is very rare and accounts for under 1% of all malignancies of which sinonasal adenoid cystic carcinoma (SNACC) is about 5%. The maxillary sinus is the most common site of SNACC. Misleading symptomatology which overlaps with rhinosinusitis contributes to the delay of diagnosis. Recently, the endoscopic approach is commonly applied with equal or better results to the open approach. Radiofrequency coblation might be used to reduce blood loss. Material and Methods We present a case of an adenoid cystic carcinoma arising from the left inferior turbinate. The patient received endoscopic surgical treatment with the application of radiofrequency coblation in Clarós Clinic at the beginning of 2019 and remains followed up with no sign of recurrence. Afterward, we review the literature on the subject. Conclusion SnACC is a rare malignancy, characterized by slow growth and perineural infiltration with spreading towards the skull base, cavernous sinus, and orbit. The regional nodal involvement is rare. Frequent and delayed distant metastasis in lung, bone, liver, and brain are also typical. Prognosis is poor with the 5-year overall survival between 41%-86%. Surgery with or without complementary radiotherapy provides the best outcomes for the majority of patients. The significance of prognostic factors remains unclear. Lifelong surveillance is obligatory as very late recurrences are common.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.