Search results

Sort By:

Limit search:

Ultrasonografia na sali porodowej – fanaberia czy konieczność?

100%

Dębska M., Kretowicz P., Dębski R.

Journal of Ultrasonography

2015

vol. 15

issue 61

125-136

Ultrasonography has been extensively used in obstetrics and gynecology since 1980’s. It found application in pediatric gynecology, procreation period, post-menopause, pregnancy monitoring and after delivery. Although the first reports on the use of ultrasonography in assessing delivery mechanism were published in 1990’s, yet to date labor progress is evaluated by means of physical examination in most delivery units. Intrapartum sonography is not routinely performed despite the fact that numerous studies documented high error rates of conventional obstetrical examination. Even an experienced physician makes a mistake in every third case of the fetal head descent and fontanelle position assessment. Nowadays, obstetrician’s role is not to strain for vaginal delivery at all costs, but to provide the patient in labor and her newborn with maximal safety. To achieve this objective, an obstetrician should distinguish between women who will deliver spontaneously and whose who require Cesarean section. Proper decision should be made on the basis of objective and valid evaluation of obstetric setting, which cannot be achieved solely with physical examination. Intrapartum sonography was shown to be far more accurate than digital examination. Moreover, it is not technically demanding, provides high reproducibility and neither increases the rate of ascending infection or causes discomfort to the patient. Current research suggests that if used routinely, intrapartum sonography can increase the safety of labor and reduce cesarean section rate.

Diagnostyka ultrasonograficzna jest powszechnie stosowana w położnictwie i ginekologii od lat 80. ubiegłego wieku. Badania ultrasonograficzne wykonuje się w ginekologii dziecięcej, w okresie prokreacyjnym, po menopauzie, w monitorowaniu przebiegu ciąży i po porodzie. Pierwsze doniesienia o wykorzystaniu ultrasonografii do oceny mechanizmu porodowego pojawiły się w latach 90., jednak do dziś w większości ośrodków postęp porodu oceniany jest wyłącznie w badaniu klinicznym. Nie wykonuje się śródporodowego badania ultrasonograficznego, mimo że w wielu pracach wykazano, że tradycyjne badanie położnicze cechuje się wysokim odsetkiem błędów. Nawet doświadczony lekarz, oceniając zaawansowanie głowy w kanale rodnym i lokalizację ciemiączek, myli się w tym badaniu przeciętnie w co trzecim przypadku. Obecnie rola położnika nie polega na dążeniu za wszelką cenę do ukończenia porodu drogami natury, lecz na zapewnieniu maksymalnego bezpieczeństwa rodzącej i jej dziecku. Aby je zapewnić, położnik powinien określić, które pacjentki mają szansę urodzić drogami natury, a u których lepszym rozwiązaniem będzie wykonanie cięcia cesarskiego. Właściwa decyzja może zostać podjęta jedynie na podstawie obiektywnej i prawidłowej oceny sytuacji położniczej, co nie jest możliwe jedynie na podstawie samego badania klinicznego. Wykazano, że badanie ultrasonograficzne w czasie porodu jest znacznie bardziej wiarygodne niż badanie palpacyjne. Ponadto jest proste technicznie, powtarzalne, nie zwiększa ryzyka infekcji wstępującej i nie powoduje dyskomfortu dla pacjentki. Dotychczasowe wnioski wynikające z prac naukowych oceniających zastosowanie ultrasonografii w trakcie porodu są bardzo optymistyczne i wskazują, że jej wprowadzenie może wpłynąć na zwiększenie bezpieczeństwa porodu, a nawet na zmniejszenie odsetka cięć cesarskich.

Skuteczna terapia prenatalna i dobre wyniki odległe leczenia płodu ze skrajnie ciężką chorobą hemolityczną – opis przypadku

88%

Dębska M., Kretowicz P., Tarasiuk A., Dangel J., Dębski R.

Journal of Ultrasonography

2014

vol. 14

issue 57

217-222

A 34-year-old multiparous woman presented with anti-Rh-D antibodies (1 : 512) and fetal hydrops at the 21st week of gestation. Ultrasound revealed massive fetal skin edema, ascites, hepatomegaly, placentomegaly, and anhydramnios. No fetal movements were observed. Fetal heart was enlarged, with reportedly decreased contractibility. The Doppler parameters were abnormal: the peak systolic velocity in median cerebral artery (MCA PSV) was increased (84 cm/s, 3 MoM), and absent end diastolic flow (AEDF) was reported in the umbilical artery. Ultrasound examination indicated severe fetal anemia and heart failure. Umbilical vein puncture was performed and the fetal blood count was determined (RBC 0.01 × 106/μl, Ht 0.1%, PLT 67 × 103/μl, WBC 2.1 × 103/μl, indeterminable hemoglobin level). Packed red blood cells (0 Rh-, 30 ml) were immediately transfused to the fetus. Altogether, seven intrauterine transfusions were performed. Fetal hydrops disappeared gradually during the next few weeks. The male neonate (1860 g, 45 cm, Apgar score 3–4) was delivered after the last transfusion at 34th week of gestation due of intrauterine asphyxia. The infant was discharged after 21 days, in good condition, on breastfeeding. There was one 10 mm focus of periventricular leukomalacia in the brain, diagnosed based on trans-fontanel ultrasound, without any signs of damage to other organs. At the age of 5 years, the child is healthy, with no abnormalities in his neurodevelopmental parameters.

Trzydziestoczteroletnia wieloródka zgłosiła się w 21. tygodniu ciąży z powodu obecności przeciwciał anty-Rh-D w mianie 1:512 i rozpoznanego ultrasonograficznie obrzęku płodu. W badaniu ultrasonograficznym stwierdzono masywny obrzęk tkanki podskórnej, wodobrzusze, powiększenie wątroby, pogrubienie łożyska, bezwodzie oraz brak ruchów płodu. Serce płodu było powiększone, o obniżonej kurczliwości. W przepływach naczyniowych wykazano nieprawidłowości – prędkość maksymalna w tętnicy środkowej mózgu była przyspieszona do 84 cm/s, co odpowiada 3,0 MoM, stwierdzono brak fali rozkurczowej w tętnicy pępowinowej płodu. Obraz ultrasonograficzny płodu wskazywał na głęboką niedokrwistość i niewydolność krążenia. Wykonano kordocentezę diagnostyczną; liczba erytrocytów w krwi płodu wynosiła 0,01 × 106/μl, hematokryt – 0,1%, liczba płytek krwi – 67 × 103/μl i leukocytów – 2,1 × 103/μl; hemoglobina była nieoznaczalna. Z tego samego wkłucia przeprowadzono transfuzję dopłodową, podając 30 ml koncentratu krwinek czerwonych grupy 0 Rh−. Wykonano łącznie siedem transfuzji dopłodowych. Obrzęk uogólniony ustąpił stopniowo w ciągu kilku tygodni. Poród odbył się w 34. tygodniu ciąży, bezpośrednio po ostatniej transfuzji wewnątrzmacicznej, z powodu zagrażającej zamartwicy płodu. Urodził się syn o masie 1860 g i długości 45 cm, oceniony na 3–4 punkty w skali Apgar. Wraz z zastosowanym leczeniem po porodzie stan kliniczny chłopca szybko się poprawił. Po 21 dniach pobytu w szpitalu dziecko zostało wypisane do domu w stanie dobrym, było karmione piersią. Poza ogniskiem leukomalacji okołokomorowej o średnicy 10 mm, obserwowanym w badaniu ultrasonograficznym przezciemiączkowym, nie stwierdzono innych nieprawidłowości. Obecnie dziecko ma 5 lat, jest zdrowe, nie stwierdzono u niego żadnych odchyleń w rozwoju neuromotorycznym.

Refine search results

2 Journal of Ultrasonography

1 2015

1 2014

2 Dębska M.

2 Dębski R.

2 Kretowicz P.

1 Dangel J.

1 Tarasiuk A.

Search results

Ultrasonografia na sali porodowej – fanaberia czy konieczność?

Skuteczna terapia prenatalna i dobre wyniki odległe leczenia płodu ze skrajnie ciężką chorobą hemolityczną – opis przypadku