Search results

1

Functional disorders of the masticatory organ: etiology and symptoms

100%

Kogut G., Kwolek A.

Medical Rehabilitation

|

2005

|

vol. 9(1)

29-34

PL

Na podstawie aktualnej literatury przedstawiono problemy zaburzeń czynnościowych układu ruchowego narządu żucia. Opisano struktury anatomiczne i fizjologiczne mechanizmy czynnościowe tego układu. Wskazano czynniki ogólne i miejscowe wywołujące zaburzenia czynnościowe oraz zmiany patologiczne struktur stawu skroniowo–żuchwowego. Aktualny stan wiedzy wskazuje, że zmianom tym towarzyszą objawy obiektywne jak i subiektywne, które mogą być umiejscowione nie tylko w narządzie żucia, ale również w obrębie twarzy, głowy, narządu słuchu, wzroku, okolicy szyi, karku, pasa barkowego, jak również w odległych okolicach układu ruchowego. Szczególny charakter zaburzeń wynika z czynności żuchwy, tj. istnienia systemu powiązanego z jej ruchami w trzech kierunkach, stawu skroniowo-żuchwowego z więzadłami, mięśni i zwarcia. Zaburzenia w obrębie tego narządu u wielu pacjentów mogą przebiegać bez objawów klinicznych. Często organizm osiąga tzw. granice przystosowania, ale dalszy negatywny wpływ może prowadzić do rozregulowania całego systemu. Pacjent z ostrymi objawami zaburzeń narządu żucia może stanowić duży problem dla zespołu leczącego. Nie leczone lub zbagatelizowane zaburzenie czynnościowe może rozwinąć się w mioartropatię z uciążliwymi objawami bólowymi. Jedna trzecia nastolatków i ponad połowa dorosłych wykazuje pierwsze objawy omawianych zaburzeń. Należą do nich trzaski w stawach skroniowo-żuchwowych, zbaczanie żuchwy w linii pośrodkowej podczas otwierania ust, ból przy badaniu palpacyjnym stawów i mięśni narządu żucia. Główną przyczyną zaburzeń jest przede wszystkim traumatyzująca okluzja, ale również dysfunkcje i parafunkcje narządu żucia. Brak równowagi w obciążeniu układu mięśniowego, szczególnie przez dłuższy czas, powoduje asymetryczne zmiany strukturalne w stawach. Istnieje poparta badaniami reguła: im mniej zębów tym większe zaburzenie. Celem postawienia właściwej diagnozy niezbędna jest więc dokładna analiza czynnościowa.

EN

The paper presents a review of the literature on the functional system disorders of the masticatory organ. Anatomical structures and physiological functional mechanisms of the system were described. General and regional factors responsible for functional disorders as well as pathological structural changes of the temporomandibular joint were discussed. The current findings show that the changes are accompanied by both objective and subjective symptoms which can occur not only in the masticatory organ but also in the area of face, head hearing and sight organs, neck, nape, acromial belt as well as in some remote regions of the motor system. The specific character of disturbances results from jaw functions, i.e. a system of jaw movements in three dimensions, jaw joints with ligaments, muscles and occlusion. In many patients disturbances within this organ may occur without clinical symptoms. Very often the organism reaches the so-called limits of adaptation but further negative impact may put the whole system out of order. The patient with acute symptoms of the chewing organ disturbances diagnostics and therapy may become a real problem for a medical team. Untreated or ignored functional disturbance may develop into mioathropathy with exagerated pain. One third of teenagers and over half of adults show the first symptoms of the discussed disturbances. They include crackles in jaw joints, deflection of jaw in central line while opening the mouth, pain during palpation examination of joints and muscles of the chewing organ. The main cause of disturbances is, first of all, a traumatizing occlusion, but also malfunctions and parafunctions of the chewing organ. The lack of balance in the load of muscular system, especially for a longer period of time, causes asymmetrical structural changes in joints. There is a rule supported by the research: the fewer teeth, the bigger disturbance. Therefore, an exact functional analysis is necessary to make a correct diagnosis.

2

Assessment of quality of life among elderly stroke patients - preliminary report

100%

Bejer A., Kwolek A.

|

2008

|

vol. 16

|

issue 1

52-63

PL

Celem pracy była ocena wpływu uzyskanych efektów rehabilitacji na jakość życia osób w podeszłym wieku po udarze mózgu z odniesieniem do młodszej grupy wiekowej. Badania przeprowadzone zostały wśród osób po udarze mózgu leczonych w oddziałach rehabilitacji 3. szpitali w województwie podkarpackim od listopada 2006 r. do marca 2007 r. Badaniom poddano 39 osób, które ze względu na wiek zostały podzielone na dwie grupy: grupa I - 21 osób poniżej 65. roku życia oraz grupa II - 18 osób w wieku 65. lat i powyżej. Do pomiaru jakości życia użyto Skalę Jakości Życia po Udarze Mózgu - polską wersją skali Stroke Specific-Quality of Life autorstwa L. Williams i in. (adaptacja kulturowa A. Bejer, A. Kwolek). Do oceny efektów rehabilitacji wykorzystano wskaźnik Barthel (BI), Skalę Oceny Funkcji Motorycznych (MFAS) oraz skalę Samooceny Depresji Becka (BDI). W wyniku rehabilitacji szpitalnej obserwowano poprawę jakości życia osób starszych po udarze mózgu. Zwiększenie sprawności fizycznej osób starszych po udarze mózgu wpływa na poprawę jakości ich życia.

EN

The aim of this research was to assess the impact of rehabilitation on the quality of life (QoL) of elderly stroke patients in comparison to control group of younger people. The research was conducted among patients treated at rehabilitation wards of three hospitals in Podkarpackie voivodeship from November 2006 to March 2007. It covered 39 persons, who were divided to two age groups: Group 1 - 21 person under 65 years old and Group 2 - 18 persons over 65 years old. QoL was measured using a polish version of the Stroke Specific - Quality of Life scale created by L. Williams et al. (cultural adaptation by A. Bejer and A. Kwolek). Effects of rehabilitation were assessed with Barthel index (BI), Motor Functions Assessment Scale and Beck's Depression Inventory (BDI). Hospital rehabilitation resulted in improvement of QoL of elderly stroke patients. Increasing physical fitness in elderly stroke patients has influence on their QoL.

3

Functional disturbances of the masticatory apparatus – diagnosis and treatment

100%

Kogut G., Kwolek A.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(1)

44-56

PL

Diagnostyka zaburzeń czynnościowych układu ruchowego narządu żucia stwarza wielokrotnie duże trudności. Oprócz dokładnego wywiadu i badania klinicznego pacjenta, konieczna jest dokładna analiza zwarcia i czynności ruchów żuchwy pacjenta. Rutynowo wykonywane są badania radiologiczne stawu skroniowo-żuchwowego, które uwidaczniają patologiczne zmiany kształtu powierzchni stawowych, jak również nieprawidłowe położenie względem siebie tkanek twardych. W przypadkach ciężkich postaci zaburzeń należy wykonać dalsze badania obrazujące (tomografię komputerową, rezonans magne tyczny). Leczenie tych zaburzeń obejmuje wiele etapów postępowania. Pierwszym i ważnym elementem jest zwalczenie parafunkcji, po uprzednim uświadomieniu pacjentowi faktu ich uprawiania. Stomatologiczne leczenie przyczynowe ma na celu przywrócenie prawidłowych stosunków wewnątrzustnych (obejmujących zęby własne pacjenta lub uzupełnienia protetyczne), zewnątrzustnych (stawów skroniowo-żuchwowych) oraz przywrócenie prawidłowej czynności mięśni narządu żucia. We wstępnym okresie leczenia stosuje się różnego rodzaju szyny zgryzowe i aparaty odciążające oraz szyny stabilizujące, które umożliwiają uzyskanie i utrzymanie prawidłowego położenia krążków stawowych i głów żuchwy. W przypadkach powikłanych innymi bólami wdraża się leczenie farmakologiczne. Metody fizykoterapeutyczne są stosowane jako terapia osłonowa. Prostymi metodami, stosowanymi nawet przez samych pacjentów, jest ciepłolecznictwo (ciepło wilgotne i suche) i krioterapia. Zastosowanie znajdują również: elektrolecznictwo, leczenie ultradżwiękami, laserem niekoenergetycznym. Wspomagająco działa masaż klasyczny, masaż tkanki łącznej i automasaż mięśni żucia. W uzyskaniu zmiany zachowania pocjenta pomocna może być metoda biologicznego sprzężenia zwrotnego, stosowana równocześnie z ćwiczeniami aktywnymi i biernymi. Pozytywne wyniki leczenia zaburzeń układu ruchowego narządu żucia uzyskuje się u 60-80% leczonych pacjentów, a profilaktyka obejmuje głównie przeciwdziałanie parafunkcjom żuchwy.

EN

Diagnosis of the masticatory motor system functional disturbances frequently creates significant difficulties. Aside from detailed medical history and examination of a patient, precise analysis of occlusion and lower jaw movements is necessary. Routine radiological examinations of the temporo-mandibular joint reveal pathological changes of joint surfaces shape, as well as malposition of hard tissues. In cases of severe forms of dysfunction, further imaging studies should be performed (computed tomography, magnetic resonance imaging). Treatment of these dysfunctions includes many procedures. The first and important element is combating parafunctions after previously having made the patient aware of the fact of their existence. Stomatologic causal treatment aims at restoring correct intraoral (including patient's own teeth or prosthetic restoration) and extraoral (temporo-mandibular joints) relationships and restoring appropriate activity of the masticatory apparatus muscles. During the initial phase of treatment, various types of oclusion splints, relieving apparatuses and stabilising splints are used, which enable obtaining and maintaining correct position of articular disc and heads of the mandible. In cases complicated by severe pain states, appropriate pharmacological treatment is implemented. Physiotherapeutic methods are used as protective therapy. Simple methods, used even by patients themselves, include warmth-treatment (humid warmth or dry warmth) and cryotherapy. Treatment with physical agents such as electrical current, ultrasound and low-energy laser therapy is also used. Classical massage, connective tissue massage and auto-massage of the masseter muscles act adjunctively. The biofeedback method used simultaneously with passive and active exercises can also be helpful in obtaining a change in patient's behaviour,. Positive results of the therapy of the masticatory apparatus motor system dysfunctions are achieved in 60-80% of the treated patients, while prophylaxis involves mainly counteracting parafunctions of the mandible.

4

The effectiveness of physical factors used in the treatment of patients with Multiple Sclerosis. Literature review

81%

Zwolińska J., Kwolek A., Gąsior M.

Advances in Rehabilitation

|

2015

|

vol. 29

|

issue 3

35-42

EN

Introduction: Multiple Sclerosis (MS) is a chronic progressive disease of the nervous system which etiology is still unknown. Environmental factors, genetic predisposition and complex autoimmune reactions play a significant role in its pathogenesis. MS is not a fatal disease, but patients often require constant medical care and complex social welfare. Physiotherapy conducted at every stage of the disease depends on the current state of a patient and their functional capability and gradually occurring disorders and dysfunctions. Physical therapy is an important element of the therapy. Aim: To evaluate the usefulness of physical treatments used in the treatment of the MS patients. Material and methods: An analysis of domestic and foreign literature published between 2004 and 2014. The following databases were searched: PubMed, Science Direct, Termedia, Polish Medical Bibliography, Cochrane. The papers concerning the use of physical treatment as monotherapy and combination therapy were included. Summary and conclusions: Numerous research confirm both safety and efficacy of physical methods used in treatment of the MS patients. The implementation of research on the mechanism of action and effectiveness of physical factors, which are well-designed in terms of methodology, allows for the selection of the optimal physical procedure. Modern equipment and current methods of physiotherapy change views on the previously used treatments, their methodology and application.

5

Wpływ charakteru pola magnetycznego na efekty leczenia osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów - doniesienie wstępne

81%

Kwolek A., Zwolińska J., Chojnacka M., Drużbicki M.

|

2020

|

vol. 30

|

issue 2

49-61

PL

Wstęp Pole magnetyczne jest wykorzystywane w leczeniu osób z chorobami reumatycznymi w tym w reumatoidalnym zapaleniem stawów. Istotna pozostaje wciąż kwestia doboru parametrów zabiegu w celu uzyskania optymalnego efektu terapeutycznego. Celem pracy była ocena wpływu rodzaju pola magnetycznego na dolegliwości i dysfunkcje występujące w obrębie ręki u osób z RZS. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 14 osób z RZS (10 - kobiety, 4 - mężczyzn), które otrzymały skierowanie lekarskie na zabiegi magnetoterapii na okolicę rąk. Średnia wieku badanych osób wyniosła 57 lat, a średni czas trwania choroby 13 lat. Zabiegi magnetoterapii wykonywano z wykorzystaniem stałego lub pulsującego pola magnetycznego. U badanych oceniano stopień aktywności choroby, poziom niepełnosprawności (HAQ-20), stopień nasilenia i czas utrzymywania się sztywności porannej, poziom natężenia bólu (skala VAS), objętość ręki, obrzęk i sprawność funkcjonalną. Badanie wykonywano przed i po serii dziesięciu zabiegów magnetoterapii. Wyniki U wszystkich badanych osób po zabiegach odnotowano, mniejsze nasilenie i krótszy czas utrzymywania sie sztywności porannej jak też obniżony poziom bólu i ogólnej niepełnosprawności. Nie było istotnej statystycznie różnicy pomiędzy grupą leczoną polem stałym i impulsowym. Istotną statystycznie różnicę wykazano pomiędzy grupą leczoną polem stałym i przerywanym w zakresie, redukcji obrzęku, poprawy zakresu ruchu i siły mięśniowej ręki. Lepsze efekty odnotowano po zastosowaniu pola pulsującego. Wnioski Pole magnetyczne o charakterze pulsującym zastosowane na okolicę rąk u osób z RZS jest bardziej skuteczne w redukcji obrzęku, poprawie zakresu ruchu i siły mięśniowej ręki w porównaniu do stałego pola magnetycznego. Nie potwierdzono wpływu rodzaju pola magnetycznego na jego skuteczność w obniżaniu bólu, odczuwanej sztywności porannej i poziomu niepełnosprawności.

6

Type of Ultrasound Wave and Median Nerve Conductivity in Carpal Tunnel Syndrome

81%

Zwolińska J., Dębiec A., Kwolek A.

Medical Rehabilitation

|

2019

|

vol. 23(1)

16-22

PL

Wstęp: Zespół kanału nadgarstka to najczęściej występująca neuropatia uciskowa kończyny górnej. Ucisk nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka powoduje zaburzenia przewodnictwa nerwu, parestezje i dysfunkcję ręki. Poprawę przewodnictwa można uzyskać poprzez nadźwiękawianie kanału nadgarstka skojarzone z innym metodami fizjoterapeutycznymi. Skuteczność sonoterapii może być uwarunkowana charakterem fali ultradźwiękowej i energią zabiegu. Cel: Celem pracy jest ocena zmian przewodnictwa nerwu pośrodkowego u osób z zespołem kanału nadgarstka uwarunkowanych charakterem fali ultradźwiękowej. Materiał i metody: Do badania włączono 44 osoby z zespołem kanału nadgarstka. Do oceny przewodnictwa nerwu pośrodkowego zastosowano: badanie elektroneurograficzne, tradycyjne badanie elektrodiagnostyczne oraz badanie jakości czucia dwupunktowego. Terapia obejmowała: nadźwiękawianie kanału nadgarstka, masaż wirowy oraz neuromobilizacje nerwu. W grupie pierwszej (37 rąk) zastosowano impulsową falę ultradźwiękową o współczynniku wypełnienia 1/5, a w grupie drugiej (29 rąk) falę ciągłą. Energia zabiegu w obu grupach wynosiła 1080 J. Wyniki: Po nadźwiękawianiu falą impulsową we włóknach czuciowych odnotowano istotną statystycznie poprawę parametrów elektroneurograficznych oraz wzrost amplitudy potencjałów wywołanych we włóknach ruchowych. Wykazano wzrost reobazy i współczynnika akomodacji. Po nadźwiękawianiu falą ciągłą wykazano istotną statystycznie poprawę parametrów elektroneurograficznych we włóknach ruchowych. Różnice pomiędzy badanymi grupami nie były istotne statystycznie. Wnioski: 1. Charakter fali ultradźwiękowej nie ma wpływu na efekty nadźwiękawiania u chorych z zespołem kanału nadgarstka; 2. Efekt nadźwiękowania u chorych z zespołem kanału nadgarstka jest uwarunkowany jedynie pulą energii przekazywanej do leczonych tkanek.

EN

Introduction: Carpal tunnel syndrome (CTS) is common compression neuropathy of the upper limb. Median nerve compression in the carpal tunnel causes nerve conduction disorders, paraesthesia and hand dysfunction. Sonotherapy is used to improve median nerve conductivity in CTS patients. The effectiveness of sonotherapy may depend on the type of ultrasonic wave and treatment energy. The aim of the study was to assess changes in the conductivity of the median nerve in CTS patients depending on the type of ultrasonic wave. Material and methods: 44 patients with CTS were included in the study. Conductivity of the median nerve was assessed using: electroneurography, a traditional electrodiagnostic test and the two-point discrimination test. The therapy protocol included: sonotherapy of the carpal tunnel, whirlpool massage, neuromobilization of the median nerve. Group 1 (37 hands) was treated using a pulsed wave with a 1/5 duty cycle, while Group 2 (29 hands) with a continuous wave. The energy of the applied treatment was 1,080 J. Results: Statistically significant improvement of electroneurographic parameters in sensory fibres and an increase in the amplitude of potentials in motor fibres were observed after pulse wave sonication. Increased rheobase and accommodation factor were also noted. After continuous wave sonication, statistically significant improvement regarding electroneurographic parameters was observed in motor fibres. The differences between the study groups were not statistically significant. Conclusion: The effect of sonotherapy in patients with CTS is not affected by the nature of the ultrasonic wave, but only by the amount of energy transferred to the tissues during the procedure.

7

New Trends In Rehabilitation Of Patients With Multiple Sclerosis

81%

Kwolek A., Podgórska J., Rykała J.

Advances in Rehabilitation

|

2013

|

vol. 27

|

issue 2

39-46

EN

Since about 40 years has been made a number of changes in the field of rehabilitation patients with multiple sclerosis (MS). That was possible due to the results of numerous studies involving the verification of the effectiveness of various treatment programs or individual methods. In recent years, a number of clinical trials have shown the effectiveness and the significant impact of systematic rehabilitation on quality of life and extend the period of active life in a social and a professional aspect. It has been shown that the rehabilitation combined with pharmacological treatment helps to improve the physical, improve the patient’s well being, as well as to reduce the severity of symptoms. Rehabilitation gives the patient the possibility of a positive self-image production, enhances self-esteem and fitness, and thus causes a change in the perception of quality of life. The aim of the paper is to discuss the solutions currently used in the treatment of patients with MS.

8

Effects of selected factors on the outcome of rehabilitation of post-stroke patients

81%

Przysada G., Kwolek A., Mazur A.

Medical Rehabilitation

|

2007

|

vol. 11(3)

29-37

EN

The aim of the study was to evaluate the impact of selected factors, such as: gender, age, stroke type, side of paresis, time to initiation of rehabilitation, first or successive in-patient rehabilitation and severity of paresis at admission on the final clinical status of patients and on the outcome of treatment at the department of rehabilitation, district hospital.Material and methods: All 431 post-stroke patients qualified for the treatment at the department of rehabilitation between January 2002 and December 2003 were included in the study. Patients were divided into four age groups. Results of rehabilitation were analyzed in male and female groups separately. Patients were divided according to the stroke type into four groups either suffering from an ischaemic or a hemorrhagic stroke; another selection cirterion was left-sided vs. right-sided paresis. The so-called general fitness, Barthel Index and Brunnström test were used to evaluate clinical status of the patients and the progress of rehabilitation. Statistical analysis was carried out using the t-test or – alternatively – the non-parametric Wilcoxon signed rank test, analysis of variance (ANOVA) or the nonparametric Kruskal-Wallis test, and the chi-square test.Results: Based on the obtained results, it was proven that multidimensional, complex rehabilitation in a specialist centre, carried out by rehabilitation team resulted in significant improvement of post-stroke patients’ clinical status. The improvement was observed for all measurements of fitness used in the study. Analysis of the effects of rehabilitation with regard to patients’ age indicated that an improvement in general fitness, motor activity (reduction of paresis) and independency in activities of daily living was obtained in each age group. Based on the analysis conducted in groups of patients with different stroke aetiologies, it was found that effects of the treatment in patients with haemorrhagic stroke were better than in patients with ischaemic stroke, which was observed in each of the applied measures used for the evaluation of patients’ clinical status. Mean improvement observed after the treatment was greater in patients with right-sided paresis than in patients with left-sided paresis. Gender had no significant effect on the extent of rehabilitation results.Conclusions: Results of the study indicate that in post-stroke patients, gender, advanced age, stroke location, stroke type or motor skills at admission do not constitute a criterion determining the possibility of conducting rehabilitation procedures.

9

Propozycja metody oceny kontroli motorycznej ręki u pacjentów z niedowładem spastycznym po udarze mózgu

81%

Zwolińska J., Drużbicki M., Perenc L., Kwolek A.

|

2018

|

vol. 31

|

issue 3

55-70

EN

Introduction In order to assess hand spasticity in post-stroke patients, it is necessary to apply an objective and sensitive method which allows for characterising motor control. It is significant due to the necessity to monitor the effects of the therapeutic process according to the requirements of Evidence-Based Medicine (EBM). The aim of the study was to assess the usefulness of the measurement of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release for evaluating the level of hand motor control in poststroke patients compared to subjective scales. Material and methods In order to characterise motor control, a numerical indicator calculated on the basis of the measurements of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release was suggested. To perform the measurements, 12 poststroke patients with hemiparesis were included in the study. In the research, the level of hand paresis was assessed with Brunnström Approach, the intensity of spasticity was graded with Modified Ashworth Scale, while hand motor function was classified with Fugl-Meyer Assessment (FMA). Pressure generated during a palmar grasp and after its release as well as palm area were measured with the use of a photometric method. The assessment was made twice, i.e. on the day of admission to the in-patient rehabilitation ward and after a three-week hospital treatment. Results In the second measurement, a slight decrease in paresis intensity according to Brunnström Approach and lower intensity of spasticity according to Ashworth Scale were noted. A higher number of points in the FMA scale was observed. The values of the suggested indicator changed; however, in no case were these changes statistically significant. Conclusions 1. Compared to other subjective scales, the usefulness of the measurement of pressure generated during a maximal palmar grasp and after its release for assessing the level of hand motor control in post-stroke patients was not confirmed. 2. The usefulness of the recommended method of spastic hand motor control assessment needs to be verified in further research carried out according to EBM requirements.

PL

Wstęp Do oceny stanu ręki niedowładnej u pacjentów po udarze mózgu niezbędna jest obiektywna i czuła metoda umożliwiająca charakterystykę kontroli motorycznej. Jest to istotne ze względu na konieczność monitorowania efektów procesu terapeutycznego zgodnie z wymogami Evidence Based Medicine (EBM). Celem badania była ocena przydatności pomiarów ciśnień generowanych w czasie maksymalnego chwytu cylindrycznego oraz jego zwalniania do oceny poziomu kontroli motorycznej ręki u pacjentów po udarze mózgu na tle skal subiektywnych. Materiał i metody Do charakterystyki kontroli motorycznej zaproponowano wskaźnik liczbowy wyliczony w oparciu o pomiary ciśnień generowanych podczas chwytu cylindrycznego ręki oraz jego zwolnienia. W celu przeprowadzenia pomiarów do badania włączono 12 osób z niedowładem połowiczym po przebytym udarze mózgu. Badanie obejmowało ocenę stopnia niedowładu ręki w skali Brunnström, ocenę stopnia nasilenia spastyczności w zmodyfikowanej skali Ashworth oraz ocenę sprawności ruchowej ręki według skali Fugl-Meyer (FMA). Dokonywano pomiaru ciśnień generowanych w czasie chwytu cylindrycznego, a następnie jego zwolnienia oraz pomiaru powierzchni ręki metodą fotometryczną. Badanie przeprowadzono dwukrotnie: w dniu przyjęcia do oddziału rehabilitacji stacjonarnej oraz po zakończeniu trzytygodniowej hospitalizacji. Wyniki W badaniu drugim odnotowano nieznaczne zmniejszenie nasilenia niedowładu wyrażonego w skali Brunnström oraz obniżenie nasilenia spastyczności w skali Ashworth. Odnotowano wyższą punktację w skali FMA. Uzyskano zmianę wartości zaproponowanego wskaźnika, ale w żadnym przypadku zmiana nie była istotna statystycznie. Wnioski 1. W odniesieniu do innych skal subiektywnych nie potwierdzono przydatności pomiarów ciśnień generowanych w czasie maksymalnego chwytu cylindrycznego oraz jego zwolnienia do oceny poziomu kontroli motorycznej ręki u pacjentów po udarze mózgu. 2. Dalsza weryfikacja przydatności proponowanej metody oceny kontroli motorycznej ręki z niedowładem spastycznym wymaga kontynuacji badań realizowanych zgodnie z wymogami EBM.

10

Measurement of functional independence level and falls-risk in individuals with undiagnosed phenylketonuria

62%

Mazur A., Jarochowicz S., Ołtarzewski M., Sykut-Cegielska J., Kwolek A., O'Malley G.

|

issue 4

613-618

EN

The aim of the study was to determine the level of functional independence in adult patients with previously undiagnosed or untreated phenylketonuria (PKU). The study was conducted among 400 intellectually impaired adult residents of Social Welfare Homes in South-Eastern Poland born prior to the introduction of neonatal PKU screening programs. PKU was screened by filter paper test using tandem mass spectrometry methods, and confirmed by gas chromatography-mass spectrometric analysis of PKU organic acids in urine. Degree of functional independence included the assessment of activities of daily living (Barthel Index) and measures of balance and gait (Tinetti scale). Eleven individuals with previously untreated PKU were identified whereby eight presented with moderate disability and three with mild disability. Six had a high risk of falls and five had a moderate risk of falls. This study indicates that there is considerable number of undiagnosed PKU patients within the Polish population who require assessment and management in order to reduce the impact of the neurological and neuropsychiatric problems associated with the condition. Appropriate therapy for those with undiagnosed PKU should, in particular, address the risk of falls.

11

Assessment of the correlations between gait speed in post-stroke patients and the time from stroke onset, the level of motor control in the paretic lower limb, proprioception, visual field impairment and functional independence

62%

Drużbicki M., Przysada G., Podgórska-Bednarz J., Kwolek A., Pop T., Wyszyńska J., Leszczak J.

|

2020

|

vol. 30

|

issue 3

5-16

EN

Introduction Gait recovery is one of the main objectives in the rehabilitation of post-stroke patients. The study aim was to assess the correlations between gait speed in post-stroke hemiparetic patients and the level of motor control in the paretic lower limb, the time from stroke onset, the subjects’ age as well as the impairment of proprioception and visual field. Materials and methods This retrospective study was performed at the Clinical Rehabilitation Ward of the Regional Hospital No. 2 in Rzeszow. The study group consisted of 600 patients after a first stroke who walked independently. The measurements focused on gait speed assessed in a 10-meter walking test, motor control in the lower limb according to Brunnström recovery stages, proprioception in lower limbs, visual field as well as functional independence according to The Barthel Index. Results The study revealed a slight negative correlation between gait speed and the subjects’ age (r = - 0.25). No correlation was found between mean gait speed and the time from stroke onset. On the other hand, gait speed strongly correlated both with the level of motor control in the lower limb (p = 0.0008) and the incidence of impaired proprioception. Additionally, a strong statistically significant correlation between the patients’ gait speed and the level of functional independence was found with the use of The Barthel Index. Conclusions The level of motor control in the paretic lower limb and proprioception are vital factors affecting gait speed and functional independence. Patients with a higher level of functional independence demonstrated higher gait speed.

12

Assessment of test-retest reliability and internal consistency of the Wisconsin Gait Scale in hemiparetic post-stroke patients

62%

Guzik A., Drużbicki M., Przysada G., Kwolek A., Brzozowska-Magoń A., Wyszyńska J., Podgórska-Bednarz J.

|

2020

|

vol. 30

|

issue 3

41-53

EN

Introduction A proper assessment of gait pattern is a significant aspect in planning the process of teaching gait in hemiparetic post-stroke patients. The Wisconsin Gait Scale (WGS) is an observational tool for assessing post-stroke patients’ gait. Study aim. The aim of the study was to assess test-retest reliability and internal consistency of the WGS and examine correlations between gait assessment made with the WGS and gait speed, Brunnström scale, Ashworth’s scale and the Barthel Index. Material and methods The research included 36 post-stroke patients. The patients’ gait was assessed with the use of the Wisconsin Gait Scale, gait speed with the use of walk test, the level of motor control in a paretic lower limb – according to Brunnström recovery stages, muscle tone in a paretic lower limb – according to modified Ashworth’s scale and functional independence was assessed using the Barthel Index. Gait was assessed with the use of the WGS twice, with a 7-day interval, by three experienced physiotherapists. Results The analysis of internal consistency of the WGS revealed that the Cronbach’s α coefficient was high in the case of all the three raters and ranged from 0.85 to 0.88. It was noted that the coefficient of variation for all the comparisons was below 10%. When assessing the repeatability of the results, it was revealed that correlations between both measurements made by particular raters were very strong and highly significant. The WGS results significantly correlated with Brunnström scale, Ashworth’s scale and gait speed. Conclusions It was concluded that the WGS has a high internal consistency and test-retest reliability. Also, significant correlations were found between gait assessment made with the use of the WGS and gait speed, level of motor control and muscle tone of a paretic lower limb. The WGS constitutes a promising tool for a qualitative, observational analysis of gait in post-stroke patients and allows for proper planning, monitoring and assessing rehabilitation results.

Refine search results

Functional disorders of the masticatory organ: etiology and symptoms

Assessment of quality of life among elderly stroke patients - preliminary report

Functional disturbances of the masticatory apparatus – diagnosis and treatment

The effectiveness of physical factors used in the treatment of patients with Multiple Sclerosis. Literature review

Wpływ charakteru pola magnetycznego na efekty leczenia osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów - doniesienie wstępne

Type of Ultrasound Wave and Median Nerve Conductivity in Carpal Tunnel Syndrome

New Trends In Rehabilitation Of Patients With Multiple Sclerosis

Effects of selected factors on the outcome of rehabilitation of post-stroke patients

Propozycja metody oceny kontroli motorycznej ręki u pacjentów z niedowładem spastycznym po udarze mózgu

Measurement of functional independence level and falls-risk in individuals with undiagnosed phenylketonuria

Assessment of the correlations between gait speed in post-stroke patients and the time from stroke onset, the level of motor control in the paretic lower limb, proprioception, visual field impairment and functional independence

Assessment of test-retest reliability and internal consistency of the Wisconsin Gait Scale in hemiparetic post-stroke patients