Search results

1

Zmiana parametrów elektrookulograficznych u chorych na schizofrenię leczonych glicyną. Wyniki prospektywnego badania otwartego

100%

Strzelecki D., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2009

|

vol. 9

|

issue 4

223-232

EN

Glycine is a noncompetitive co-agonist of NMDA receptor, ionotropic receptor of glutamatergic brain system. Numerous studies indicated its advantageous effects on the primary negative symptoms of schizophrenia. The main research hypothesis assumes a correlation between negative symptoms of schizophrenia and eye movement abnormalities. The article is aimed at evaluation of a change within eye movements in result of glycine at a dose of 0.8 g/kg bm/day per os added to the hitherto applied treatment with antipsychotics. Material and methods: Twenty eight patients with schizophrenia with predominant negative symptoms completed a 6-week prospective open-label study, during which they were given glycine per os (no more than 60 g/24 h). At the beginning and at the end of the study the patients had their eye movements tested (eye pursuit tracking, saccadic and antisaccadic tasks) and the changes of schizophrenia symptoms was evaluated using PANSS. Results: After 6-weeks’ use of glycine, a significant decrease in the number of errors in antisaccadic task was observed (p<0.05). Moreover there is a correlation between an improvement of results in antisaccadic task (fewer errors) and amelioration of negative symptomatology in the examined group after use of glycine (p<0.05). A significant improvement of the gain at the object’s speed of 29°/s was also observed. Conclusions: Glycine in the applied dose may advantageously affect the eye movements, clearly disturbed in schizophrenia, which seems to confirm on the one hand the correlation of negative symptoms with oculomotor pathology, on the other hand – advantageous effects of glycine on negative symptoms expressed by a lower number of errors in antisaccadic task.

PL

Glicyna jest niekompetycyjnym koagonistą receptora NMDA, jonotropowego receptora układu glutaminianergicznego. W licznych badaniach wykazano jej korzystny wpływ na pierwotne objawy negatywne schizofrenii. Główna hipoteza badawcza zakłada związek między objawami negatywnymi schizofrenii a zaburzeniami ruchów gałek ocznych. Celem pracy była ocena zmiany w zakresie ruchów gałek ocznych wskutek dołączenia glicyny w dawce 0,8 g/kg m.c./dobę per os do dotychczasowego leczenia lekami przeciwpsychotycznymi. Materiał i metody: Dwudziestu ośmiu chorych na schizofrenię z dominującymi objawami negatywnymi ukończyło 6-tygodniowe prospektywne badanie typu otwartego, podczas którego podawano im doustnie glicynę (maksymalnie 60 g/dobę). Na początku i końcu badania wykonano pacjentom badania ruchów gałek ocznych (testy śledzenia, sakadowy i antysakadowy) oraz dokonano oceny nasilenia objawów schizofrenii przy pomocy PANSS. Wyniki: Po 6-tygodniowym okresie stosowania glicyny obserwowano istotne zmniejszenie liczby popełnianych błędów w teście antysakadowym (p<0,05). Ponadto odnotowano istnienie korelacji między poprawą wyników w teście antysakadowym a nasileniem objawów negatywnych w badanej grupie (p<0,05). Zaobserwowano istotną poprawę współczynnika nadążania przy prędkości obiektu 29°/s. Wnioski: Glicyna w zastosowanej dawce może korzystnie wpływać na ruchy gałek ocznych wyraźnie zaburzone w schizofrenii, co zdaje się potwierdzać z jednej strony powiązanie objawów negatywnych z patologią okoruchową, z drugiej zaś korzystne działanie glicyny na objawy negatywne wyrażone poprzez mniejszą liczbę błędów w teście antysakadowym.

2

Zmiana nasilenia objawów pozytywnych, negatywnych oraz psychopatologii ogólnej (PANSS) u chorych na schizofrenię po 6 tygodniach augmentacji terapii lekami przeciwpsychotycznymi – glicyną lub donepezilem

100%

Rabe-Jabłońska J., Strzelecki D.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2005

|

vol. 5

|

issue 4

178-189

EN

In aetiopathogenesis of schizophrenia the key role is played by dopaminergic, but also serotoninergic, glutamatergic systems as well as cholinergic neurons. Donepezil is a mixed inhibitor of acetylcholinesterase, selectively inhibiting acetylcholinesterase. A review of the studies, in which donepezil was used for augmentation of antipsychotic treatment does not provide explicit information on the effects of such procedures within a change of scores on PANSS. Pursuant to the assumptions of hypoglutamatergic hypothesis of schizophrenia, the transmission was stimulated within this system. To its stimulation through NMDA receptor among others glycine was used, i.e. prevalent amino acid of the simplest structure, the basic transmitter of glycinergic neurons counted among class I – neurotransmitters, additionally functioning as a coagonist and modulator, also within the glutamatergic system. In 2005 a meta-analysis of studies appeared, from which it results that glycine and D-serine significantly decrease the severity of negative symptoms. The study was aimed at establishing whether or not adjunctive glycine or donepezil applied for 6 weeks with antipsychotic treatment statistically significantly affect a change in the severity of positive symptoms, negative symptoms, general psychopathology in patients at a stable period of the disease. Subjected to the study was a group of 62 patients aged 18-55 years, suffering from paranoidal schizophrenia (DSM-IV) at the mental condition stabilised for at least half a year, without a change in the type and dose of antipsychotic drug at that time. The following methods were used: 1) confirmation of stabilisation of the mental condition and stable pharmacotherapy for the required period according to analysis of medical documentation, interview and evaluation of the current status; 2) augmentation of the hitherto applied antipsychotic treatment by adding donepezil or glycine and 3) evaluation of the severity of negative symptoms, positive symptoms and general psychopathology (PANSS) before and after 6 week augmentation by donepezil or glycine and occurrence of adverse symptoms. Results: Statistically significant differences were obtained after 6 weeks in a group treated with antipsychotic drugs and glycine (primarily within negative symptoms and general psychopathology, less within positive symptoms), whereas in the group additionally treated with donepezil no such differences were found.

PL

W etiopatogenezie schizofrenii kluczową rolę odgrywa układ dopaminergiczny, ale swój udział mają także układ serotoninergiczny i glutaminianergiczny oraz neurony cholinergiczne. Donepezil jest mieszanym inhibitorem acetylocholinesterazy selektywnie hamującym raczej acetylocholinesterazę. Przegląd badań, w których do augmentacji leczenia przeciwpsychotycznego stosowano donepezil, nie dostarcza jasnych informacji na temat efektów takiego postępowania w zakresie zmiany punktacji w podskalach PANSS. Zgodnie z założeniami hipoglutaminianergicznej hipotezy schizofrenii stymulowano transmisję w obrębie tego układu. Do jego pobudzenia poprzez receptor NMDA stosowano m.in. glicynę – aminokwas o najprostszej budowie i szerokim rozpowszechnieniu, podstawowy przekaźnik neuronów glicynergicznych, zaliczany do klasy I neurotransmiterów, pełniący ponadto funkcję koagonisty i modulatora, m.in. w obrębie układu glutaminianergicznego. W 2005 r. ukazała się metaanaliza badań, z której wynika, że glicyna i D-seryna istotnie zmniejszają nasilenie objawów negatywnych. Celem badania było ustalenie, czy dołączenie przez okres 6 tygodni glicyny lub donepezilu do dotychczasowego leczenia przeciwpsychotycznego w sposób istotny statystycznie wpływa na zmianę nasilenia objawów pozytywnych, negatywnych, ogólnej psychopatologii u pacjentów w stabilnym okresie choroby. Badaniu poddano grupę 62 osób w wieku 18-55 lat, chorych na schizofrenię paranoidalną (DSM-IV), w stanie psychicznym ustabilizowanym od co najmniej pół roku, bez zmiany w tym czasie rodzaju i dawki leku przeciwpsychotycznego. Zastosowano następujące metody: 1) potwierdzenie stabilizacji stanu psychicznego oraz stałej farmakoterapii przez wymagany okres na podstawie analizy dokumentacji medycznej, wywiadu i oceny aktualnego stanu; 2) augmentacja dotychczasowego leczenia przeciwpsychotycznego przez dodanie donepezilu lub glicyny oraz 3) ocena nasilenia objawów negatywnych, pozytywnych i psychopatologii ogólnej (PANSS) przed i po 6 tygodniach augmentacji donepezilem lub glicyną i występowania objawów niepożądanych. Wyniki: Istotne statystycznie różnice uzyskano po 6 tygodniach w grupie leczonych lekami przeciwpsychotycznymi oraz glicyną (przede wszystkim w zakresie objawów negatywnych i psychopatologii ogólnej, mniejsze w zakresie objawów pozytywnych), natomiast w grupie leczonej dodatkowo donepezilem nie stwierdzono takich różnic.

3

Przedwczesny wytrysk objawem z odstawienia fluoksetyny? Opis przypadku

100%

Strzelecki D., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 2

120-123

EN

In recent years more attention has been paid to the symptoms occurring after coming off antidepressants. Obviously, also the patients become more and more interested in this phenomenon. It is estimated that on average such symptoms occur in approx. 30% of the patients and reach a significant clinical level. We have a more and more systematized knowledge about the SSRI therapy completion syndrome and hypotheses which are to account for the occurrence of the symptoms concerned are proposed. Although among typical symptoms after the completion of antidepressive therapy most prevalent are pseudoinfluenzal symptoms, vertigo, dysaesthesia or sleep disorders, also several descriptions of sexual disorders occurring after the completion or maintained after the completion of antidepressant therapy were published. Obviously, not all the above mentioned and similar symptoms should be qualified as the SSRI therapy completion syndrome; a considerable group of patients experience the recurrence of symptoms of the basic, e.g. anxiety disorder. In the described patient the symptoms (including the premature ejaculation) appeared after discontinuation of fluoxetine, which provoked considerations of the basis of the observed changes, willingness of their diagnostic qualification and thereby implementation of treatment (if anxiety disorders relapse) or waiting for or return to the medicinal drug and its slower discontinuation (appropriate for the SSRI therapy completion syndrome). As opposed to the initial suspicions, in the patient presented in the article the anxiety disorders relapsed, as evidenced mainly by the time and sequence of the occurrence of symptoms and their general characteristics.

PL

W ostatnich latach zwrócono baczniejszą uwagę na występowanie objawów towarzyszących po odstawianiu leków przeciwdepresyjnych. Zainteresowanie tym zjawiskiem z oczywistych względów wzrasta również wśród pacjentów. Szacuje się, że średnio u około 30% pacjentów po odstawieniu leku pojawiają się objawy towarzyszące, osiągając istotne nasilenie kliniczne. Dysponujemy coraz bardziej usystematyzowaną wiedzą na temat tzw. zespołu zakończenia terapii SSRI, proponowane są hipotezy mające tłumaczyć występowanie omawianych symptomów. Choć wśród typowych objawów po zakończeniu leczenia przeciwdepresyjnego najczęściej spotykane są objawy rzekomogrypowe, zawroty głowy, zaburzenia czucia lub snu, opublikowano również kilka opisów występowania zaburzeń seksualnych pojawiających bądź utrzymujących się po zakończeniu terapii lekami przeciwdepresyjnymi. Oczywiście nie wszystkie powyższe lub podobne symptomy należy kwalifikować jako zespół zakończenia terapii SSRI, u dużej grupy pacjentów mamy do czynienia z nawrotem objawów zaburzenia podstawowego, np. lękowego. U opisywanego w pracy pacjenta objawy (m.in. wytrysk przedwczesny) pojawiły się po odstawieniu fluoksetyny. Wywołały one rozważania na temat etiologii obserwowanych zmian, chęć ich kwalifikacji diagnostycznej i co za tym idzie wdrożenie leczenia (w przypadku nawrotu zaburzeń lękowych) lub wyczekiwanie bądź powrót do leku i jego wolniejsze odstawianie (właściwe dla zespołu zakończenia terapii SSRI). U prezentowanego w artykule pacjenta wbrew początkowym podejrzeniom mamy do czynienia z wystąpieniem nawrotu zaburzeń lękowych, świadczą o tym głównie czas i sekwencja pojawienia się objawów oraz ich ogólna charakterystyka.

4

Memantyna w leczeniu zaburzeń afektywnych

100%

Strzelecki D., Rabe-Jabłońska J.

|

EN

The aim of the study was to present the antidepressive and mood-stabilizing properties of memantine, i.e. a drug currently registered for treatment of severe forms of dementia of Alzheimer’s type. Apart from introducing the primary information on this substance, we have focussed in this study on presentation of the hitherto published results of its use in affective disorders. Available literature on the clinical applications of memantine is scarce, presenting single investigations of small groups of patients with recurrent depressive disorders, in mania in the course of affective bipolar disease as well as several case study descriptions, including the depressive episode in the course of affective bipolar disease. Preliminary results are quite optimistic, however they do not authorize to unambiguous conclusions at the present stage. Emphasized is the high safety of the use of memantine and, obviously, the need to carry out further, methodologically well-planned studies which would comprise larger groups of patients and would evaluate the effects of memantine in patients with bipolar depression or mixed episode of affective bipolar disease. Owing to fast clinical action of antagonists of glutamatergic NMDA receptor, memantine would be an interesting, safe and convenient therapeutic alternative; in view of its use in everyday clinical work it would be much more advantageous, safer and easier to use than ketamine – another antagonist of NMDA. What seems particularly important, memantine gives a potential chance to improve the cognitive functioning, which is used in therapy of dementia, whereas in affective disorders actually it has not been examined so far.

PL

Celem pracy było przedstawienie właściwości przeciwdepresyjnych i normotymicznych memantyny, leku obecnie zarejestrowanego w leczeniu cięższych postaci otępienia typu alzheimerowskiego. W pracy, oprócz przybliżenia podstawowych informacji na temat tej substancji, skupiliśmy się na przedstawieniu dotychczas opublikowanych wyników jej stosowania w zaburzeniach afektywnych. Dostępne piśmiennictwo klinicznych zastosowań memantyny jest w tym zakresie bardzo ubogie, obejmuje pojedyncze badania w niewielkich grupach pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi nawracającymi, w manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, jak również kilka opisów kazuistycznych, w tym w epizodzie depresyjnym w przebiegu zaburzenia dwubiegunowego. Wstępne wyniki są dość optymistyczne, jakkolwiek nie upoważniają na obecnym etapie do jednoznacznych konkluzji. Podkreślane jest duże bezpieczeństwo stosowania memantyny oraz, co oczywiste, potrzeba przeprowadzenia kolejnych, dobrze zaplanowanych metodologicznie badań, które objęłyby większe grupy pacjentów, a także oceniałyby działanie memantyny u chorych z depresją dwubiegunową czy epizodem mieszanym ChAD. Ze względu na szybkie działanie kliniczne antagonistów glutaminianergicznego receptora NMDA memantyna byłaby interesującą i wygodną alternatywą terapeutyczną, z perspektywy zastosowania w codziennej pracy klinicznej znacznie korzystniejszą, dużo bezpieczniejszą i łatwiejszą w zastosowaniu od ketaminy, innego antagonisty NMDA. Co wydaje się szczególnie ważne, memantyna daje potencjalnie szansę na poprawę funkcjonowania poznawczego, co jest wykorzystywane w terapii otępień, zaś w zaburzeniach afektywnych dotychczas praktycznie nie było badane.

5

Obłęd we dwoje. Opis przypadku

81%

Józefowicz O., Strzelecki D., Krupińska-Kun M., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2011

|

vol. 11

|

issue 3

194-196

EN

Induced psychotic disorder is a seldom described syndrome of symptoms, defined as the occurrence of delusions shared by two or more people who are in close emotional relationship. One of them exhibits symptoms of primary psychotic disorder, whereas in the other the symptoms are induced and disappear in result of separation from the inducing person. The study was aimed at presentation of a case of a patient with induced psychotic disorders. The presented patient – a captain of a military unit, shared persecutory delusions which originally had occurred in his partner – a woman met through the Internet. She claimed that they were both embroiled in a “spy scandal” involving special services. She created a feeling of danger, claiming that they were all the time under surveillance. She manipulated information and situations so that the patient broke up with his family, lost his job, and suffered from medical and financial consequences. He considered the false image of reality created by his partner as true and he completely subordinated his behaviour to it. During a forensic psychiatric examination the expert psychiatrists presented a diagnosis of adjustment disorders and referred the patient to a medical board. For further diagnosis he was admitted to the Clinic of Affective and Psychotic Disorders, where finally he was diagnosed with induced psychotic disorders.

PL

Indukowane zaburzenia urojeniowe to rzadko opisywany zespół objawów, definiowany jako występowanie przekonań urojeniowych podzielanych przez dwie osoby (lub więcej osób) będące w bliskim związku emocjonalnym. Jedna z tych osób wykazuje objawy pierwotnego zaburzenia psychotycznego, u drugiej natomiast objawy są wzbudzane i przemijają na skutek oddzielenia od osoby indukującej. Celem pracy jest przedstawienie przypadku zaburzeń psychotycznych określanych jako indukowane zaburzenia urojeniowe. Opis dotyczy pacjenta (kapitana jednostki wojskowej), u którego, w trakcie trwającego kilka lat związku z partnerką poznaną przez Internet, doszło do wyindukowania urojeń prześladowczych prawdopodobnie występujących u partnerki. Poznana kobieta twierdziła, iż obydwoje zostali wplątani w „aferę szpiegowską” z udziałem służb specjalnych. Wprowadzała duże poczucie zagrożenia, twierdziła, że poddawani są inwigilacji. Manipulowała informacjami i sytuacjami, doprowadzając do zerwania kontaktów pacjenta z rodziną. Na skutek trwającego kilka lat silnego związku emocjonalnego pacjent całkowicie stracił kontakt z rodziną, także pracę na dotychczasowym stanowisku oraz poniósł konsekwencje finansowe i zdrowotne. Wykreowany przez partnerkę fałszywy obraz rzeczywistości pacjent uznał za realny i podporządkował mu całkowicie swoje postępowanie. W trakcie badania sądowo- psychiatrycznego biegli postawili diagnozę zaburzeń adaptacyjnych, a następnie skierowali badanego na komisję lekarską. W celu dalszej diagnostyki pacjent był hospitalizowany w Klinice Zaburzeń Afektywnych i psychotycznych UM w Łodzi, gdzie ostatecznie ustalono rozpoznanie indukowanych zaburzeń urojeniowych.

6

Modulowanie funkcji układu cholinergicznego w leczeniu schizofrenii – dziś i jutro

81%

Frątczak A., Kula K., Rabe-Jabłońska J., Strzelecki D.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2013

|

vol. 13

|

issue 2

108-115

EN

Recently, the interest in the cholinergic system in the pathogenesis of schizophrenia has increased. For many years the disorders in the function of this system, mainly as adverse effects induced by antipsychotics, have been observed. Perception of acetylcholine system evolves, which results from the assumption that the impact on the transmission through it may not only induce or eliminate the mentioned adverse effects but also directly modify symptomatology of schizophrenia. This article is aimed at a survey of the current literature on new options of the modulation of the cholinergic system functions. Presently the studies are focussed on searching for selective agonists and allosteric modulators of muscarinic receptors which can reduce the risk of side effects of the traditional antipsychotic therapy and simultaneously have their own therapeutic antipsychotic potential. The use of less selective substances does not yield such benefits. Psychopharmacologists’ interests cover also the modulators of nicotinic receptors α4β2 and α7, which favourably affect, among others, the cognitive functioning in patients with schizophrenia, as has been confirmed by many independent studies. Admittedly, in most of the patients, despite the treatment, adverse symptoms, cognitive deficits and often also residual positive symptoms persist. From the clinical point of view, significant are also adverse effects which often complicate the treatment, confine therapeutic abilities, and hamper the patient’s cooperation in pharmacotherapy. The studies on new, more selective cholinergic substances give some hope for improvements in schizophrenia therapy through increased efficacy and elimination of adverse symptoms.

PL

W ostatnim czasie rośnie zainteresowanie rolą układu cholinergicznego w patogenezie schizofrenii. Od wielu lat obserwowano zaburzenia funkcji tego układu, głównie w postaci efektów niepożądanych wywołanych lekami przeciwpsychotycznymi. Postrzeganie układu acetylocholiny ewoluuje, co wynika z założenia, że wpływ na przekaźnictwo w jego obrębie może nie tylko wywoływać albo eliminować wspomniane objawy niepożądane, ale też bezpośrednio modyfikować symptomatologię schizofrenii. Celem niniejszego artykułu jest przegląd aktualnego piśmiennictwa dotyczącego nowych opcji modulowania funkcji układu cholinergicznego. Obecnie badania koncentrują się na poszukiwaniu selektywnych agonistów i allosterycznych modulatorów receptorów muskarynowych, które mogą redukować ryzyko skutków ubocznych tradycyjnej terapii przeciwpsychotycznej i jednocześnie mieć swój własny terapeutyczny potencjał antypsychotyczny. Zastosowanie substancji mniej selektywnych nie prowadzi do takich korzyści. W kręgu zainteresowań psychofarmakologów pozostają również modulatory receptorów nikotynowych α4β2 i α7, które korzystnie wpływają między innymi na funkcjonowanie poznawcze chorych na schizofrenię, co potwierdzono w wielu niezależnych badaniach. Jak wiadomo, u większości pacjentów mimo leczenia utrzymują się objawy negatywne, deficyty poznawcze, często też resztkowe objawy pozytywne. Z klinicznego punktu widzenia istotne pozostają także objawy niepożądane, które bardzo często komplikują leczenie, ograniczają możliwości terapeutyczne i pogarszają współpracę chorego w farmakoterapii. Badania nowych, bardziej selektywnych substancji cholinergicznych dają nadzieję na udoskonalenie terapii schizofrenii poprzez zwiększenie skuteczności i wyeliminowanie objawów niepożądanych.

Refine search results

6 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2013

3 2011

1 2009

1 2005

6 Rabe-Jabłońska J.

6 Strzelecki D.

1 Frątczak A.

1 Józefowicz O.

1 Krupińska-Kun M.

1 Kula K.

Zmiana parametrów elektrookulograficznych u chorych na schizofrenię leczonych glicyną. Wyniki prospektywnego badania otwartego

Zmiana nasilenia objawów pozytywnych, negatywnych oraz psychopatologii ogólnej (PANSS) u chorych na schizofrenię po 6 tygodniach augmentacji terapii lekami przeciwpsychotycznymi – glicyną lub donepezilem

Przedwczesny wytrysk objawem z odstawienia fluoksetyny? Opis przypadku

Memantyna w leczeniu zaburzeń afektywnych

Obłęd we dwoje. Opis przypadku

Modulowanie funkcji układu cholinergicznego w leczeniu schizofrenii – dziś i jutro