Search results

Sort By:

Limit search:

Zastosowanie technik miniinwazyjnych w chirurgii zaćmy i witrektomii

100%

Ozimek M., Nowakowska D., Gajda B., Cisek E., Wykrota A., Chorągiewicz T., Nowomiejska K., Rejdak R.

OphthaTherapy

2016

vol. 3

issue 2

116-123

Nowadays, there is a tendency in ophthalmic surgery of minimising of a diameter of tools and surgical wounds. The use of small diameter instruments for cataract surgery (1.8 to 2.2 mm of incision) and vitrectomy (23G, 25G, 27G) may result in smaller incisions, shorter treatment and faster recovery after the procedure. Thereby, to this day a lot of effort has been put in ophthalmic surgery to miniaturize surgical tools and to minimize area of the injury. New operating machines allow to perform high-speed cutting (7,500/min), and allow easy change between the module vitrectomy and phacoemulsification. Development of new techniques for the cataract surgery has necessitated the emergence of new surgical instruments, machine for phacoemulsification and new intraocular lenses. Anatomic and functional outcomes of microincision vitrectomy and cataract surgery have improved when compared to the procedures carried out by conventional techniques, an additional benefit is greater patient satisfaction.

W chirurgii okulistycznej od wielu lat dąży się do miniaturyzowania narzędzi oraz minimalizowania ran operacyjnych. Zastosowanie instrumentarium o małej średnicy w chirurgii zaćmy (cięcie od 1,8 do 2,2 mm) i witrektomii (23G, 25G i 27G) umożliwia wykonywanie małych cięć, co eliminuje szycie oraz skraca czas zabiegu, a następnie przyspiesza powrót do zdrowia po operacji. Nowe systemy operacyjne do witrektomii pozwalają na przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego dużej szybkości cięć (7500/min) oraz umożliwiają łatwą zmianę pomiędzy modułem witrektomii i fakoemulsyfikacji. Rozwój nowych technik operacji zaćmy wymógł pojawienie się nowych narzędzi chirurgicznych, urządzeń do fakoemulsyfikacji, a także nowych soczewek wewnątrzgałkowych. Wyniki anatomiczne i funkcjonalne technik małego cięcia w witrektomii i operacji zaćmy są lepsze niż rezultaty zabiegów wykonywanych konwencjonalnymi technikami. Dodatkową korzyścią jest większe zadowolenie pacjentów.

Współczesne możliwości korekcji prezbiopii pooperacyjnej metodami implantacji soczewek wewnątrzgałkowych u pacjentów z zaćmą

100%

Spyra M., Cisek E., Cisek A., Orkisz S., Klonowski P., Chorągiewicz T., Nowakowska D., Rejdak R.

OphthaTherapy

2016

vol. 3

issue 4

270-278

The most popular method of presbyopia correction during cataract surgery involves multifocal intraocular lens implantation. The MIOLs (multifocal intraocular lenses) constitute less than 5% of the intraocular lens market. With MIOLs patients can achieve very good distance, intermediate, and near vision, but very often accompanied by negative side effects. The most bothersome drawbacks of MIOLs include the night-light phenomena and low contrast sensitivity, mainly in low-light conditions. The main trends in MIOL technology developments involve achieving proper balance between good vision at all distances and spectacle independence, and lower contrast sensitivity and presence of negative light phenomena. Over the recent years, due to the changes to our lifestyle, intermediate vision (60–80 cm) has become very important, as has the development of trifocal and EDOF (extended depth of focus) lenses. New designs of diffractive lenses enable higher transmittance of light energy through the optics and the possibility of correcting the chromatic aberration which influences contrast sensitivity, especially in low light conditions. The echelette design makes it possible to eliminate the very disturbing night light phenomena thanks to the elongated focus. Nowadays, modern multifocal intraocular lenses allow patients to achieve very good vision at all distances after cataract surgery without troublesome side effects. And for that reason, multifocals can be used in a wider population of cataract patients, offering them high levels of satisfaction and spectacle independence.

Obecnie najbardziej popularną metodą korekcji starczowzroczności podczas operacji zaćmy jest wszczepienie wewnątrzgałkowej soczewki wieloogniskowej. Pozwalają one na uzyskanie dobrego widzenia na różne odległości, ale nie są pozbawione wad, które powodują ich niewielki udział w rynku soczewek wewnątrzgałkowych – wynosi on mniej niż 5%. Największe wady soczewek wieloogniskowych to: możliwość występowania uciążliwych zjawisk świetlnych w nocy, obniżenie kontrastu i wysoki koszt. Obecnie głównym celem rozwoju technologii soczewek wewnątrzgałkowych jest uzyskanie równowagi między dużą niezależnością od okularów i dobrą ostrością widzenia na różne odległości a występowaniem i tolerancją niekorzystnych zjawisk świetlnych i obniżonego kontrastu. Duże zapotrzebowanie na zapewnienie widzenia pośredniego i bliskiego (40–80 cm) spowodowało największy rozwój i postęp technologii soczewek trójogniskowych i soczewek o wydłużonej ogniskowej. Równocześnie nowe rozwiązania optyki dyfrakcyjnej umożliwiają znaczną transmisję światła przy jego małej utracie dzięki konstrukcji dyfrakcyjnej. Bardzo dobry kontrast w warunkach zmierzchowych zapewnia korekcja aberracji chromatycznych. Uzyskanie wydłużonego ogniska dzięki dyfrakcyjnej konstrukcji echelette prowadzi do pozbycia się znacznej części uciążliwych nocnych zjawisk świetlnych. Wysoka jakość widzenia na różne odległości (dal, pośrednia, bliż) przy niskiej częstotliwości i natężeniu niekorzystnych efektów ubocznych pozwala na coraz szersze i bezpieczniejsze stosowanie tych rozwiązań u coraz większej liczby pacjentów operowanych z powodu zaćmy.

Refine search results

2 OphthaTherapy

2 2016

2 Chorągiewicz T.

2 Cisek E.

2 Nowakowska D.

2 Rejdak R.

1 Cisek A.

1 Gajda B.

1 Klonowski P.

1 Nowomiejska K.

1 Orkisz S.

1 Ozimek M.

1 Spyra M.

1 Wykrota A.

Search results

Zastosowanie technik miniinwazyjnych w chirurgii zaćmy i witrektomii

Współczesne możliwości korekcji prezbiopii pooperacyjnej metodami implantacji soczewek wewnątrzgałkowych u pacjentów z zaćmą