Results found: 3

Number of results on page

Search results

Sort By:

Limit search:

Attempt of evaluation of infliximab therapy effects on the motor function of rheumatoid arthritis patients. Preliminary studies

100%

Jaworek J., Jasiak-Tyrkalska B., Matejak M., Jaworek A.

Medical Rehabilitation

2005

vol. 9(4)

3-9

Wstęp: W patogenezie reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) ważną rolę odgrywa czynnik martwicy guzów alfa (TNFa). Lekiem neutralizującym biologiczną aktywność TNFa jest infliximab (Remicade) Celem pracy było określenie dynamiki zmian sprawności ruchowej pacjentów chorych na RZS w trakcie leczenia infliximabem. Metodyka: Infliximab podawano w dawkach 3 mg/kg w postaci 2 godzinnego wlewu dożylnego przez 14 tygodni; początkowo stosowano infuzje co 2 tygodnie, następnie co 4 tygodnie. Grupę badawczą stanowiło 8 kobiet ze średnio zaawansowanym, lub zaawansowanym RZS (IIo i IIIo gr wg Steinbrockera) leczonych na Oddziale Reumatologii Szpitala im J Dietla w Krakowie. Średnia wartość CRP w surowicy tych chorych wynosiła 3,15 mg%, a OB 55,5 po 1 godz. Zakres ruchów badano za pomocą Mechanical Joint Score (MJS), oceniając ruchomość w stawach rąk, nadgarstkowych, oraz w stawach łokciowych, barkowych, biodrowych, kolanowych i skokowych. Oceniano siłę chwytu rąk przy pomocy mankietu do pomiaru ciśnień, oraz nasilenie procesu zapalnego, ból i sztywność stawów używając kwestionariuszy Western Ontario Mc Master University Index (WOMAC) oraz Rheumatoid Arthritis Disease Activity Index (RADAI). Wyniki: Już po pierwszych 2 tygodniach leczenia nastąpiła istotna statystycznie poprawa sprawności ruchowej w stawach mierzona za pomocą MJS, oraz jakości życia mierzona kwestionariuszami RADAI i WOMAC. Wyraźnie zmniejszyły się dolegliwości bólowe i znaczącej poprawie uległa siła chwytu rąk. Zaobserwowano normalizację wartości CRP i OB. Największą poprawę wszystkich parametrów zaobserwowano po pierwszym wlewie infliximabu. W ciągu kolejnych tygodni poprawa postępowała znacznie wolniej. W 14 tygodniu leczenia stwierdzono wyraźne zaostrzenie procesu chorobowego, związane prawdopodobnie z dłuższym odstępem pomiędzy kolejnymi dawkami leku, nie osiągające jednak nasilenia takiego jak przed rozpoczęciem leczenia. Zastosowanie infliximabu u chorych na RZS powoduje szybką i znaczącą poprawę sprawności ruchowej tych chorych, jednak korzystne efekty tego leku uległy zmniejszeniu w następnych etapach leczenia infliximabem. Przyczyn tego zjawiska można upatrywać w zmniejszeniu częstości podawania leku (w początkowym okresie co 2 tygodnie, potem co 4 tygodnie). Niewykluczone jest również, że w trakcie stosowanego leczenia pojawiły się przeciwciała neutralizujące infliximab i na tej drodze doszło do zmniejszenia skuteczności działania tego leku.

Introduction: Tumour necrosis factor alpha (TNFa) plays an important role in the pathogenesis of rheumatoid arthritis (RA). Infliximab (Remicade) is an agent with neutralising effects on the TNFa biological activity. The aim of the study was to assess the dynamics of changes in motor function of patients with RA during infliximab treatment.Methods: Infliximab was administered at doses of 3 mg/kg in a 2-hour intravenous infusion for 14 weeks; initially, the infusions were given every 2 weeks, subsequently every 4 weeks. Eight women at moderately advanced or advanced stages of RA (stages IIş and IIIş according to Steinbrocker Staging System) hospitalised in the Rheumatology Ward of the Józef Dietl Hospital in Cracow were enrolled in the study. Mean serum CRP level in these patients was 3.15 mg%, and the 1-hour sedimentation rate was 55.5. The range of motion was evaluated using the Mechanical Joint Score (MJS) via mobility assessment in the joints of the hands, wrists, and in the elbow, shoulder, hip, knee and ankle joints. Grasp force of the hands was assessed by means of a sphygmomanometer cuff, and the intensity of the inflammatory process, pain and joint stiffness using the questionnaires Western Ontario Mc Master University Index (WOMAC) and Rheumatoid Arthritis Disease Activity Index (RADAI).Results: Statistically significant improvement in the motor function of the joints assessed using MJS and in the quality of life measured by means of RADAI and WOMAC occurred as early as after 2 weeks of the therapy. Pain was markedly alleviated and the grasp force of the hands significantly improved. Normalisation of the CRP concentration and the sedimentaion rate was observed. The most pronounced improvement of all parameters was demonstrated after the first infliximab infusion. During the subsequent weeks, the improvement was significantly slower. In the 14th week of treatment, a marked exacerbation of the disease, yet not exceeding the pre-treatment intensity, was noted, likely due to the increased interval between the successive doses of the preparation.Conclusions: Administration of infliximab in patients with RA induces a quick and significant improvement in patients’ motor function; however, beneficial effects of this agent were attenuated during the subsequent phases of infliximab therapy. This effect may have been caused by the reduction of administration frequency of the preparation (initially every 2 weeks, then every 4 weeks). Therapy- associated occurrence of infliximab-neutralising antibodies resulting in a reduced efficacy of the treatment with this agent cannot be excluded either.

Association of CSF glucose concentration with neurosyphilis diagnosis

100%

Pastuszczak M., Wojas-Pelc A., Jaworek A.

Open Medicine

2013

vol. 8

issue 1

48-51

The most specific criterion for diagnosing neurosyphilis is a reactive CSF VDRL. Unfortunately, there are in Europe, including Poland small number of specialized laboratories for serological diagnosis of syphilis. Thus, CSF serology results are obtained with delay. Therefore, the decision on recommended therapy for neurosyphilis is taken on the basis of CSF basic tests. In this paper we attempt to determine the utility of CSF glucose concentration and its cut-off values in prediction of asymptomatic neurosyphilis. CSF and blood were collected from 55 HIV-uninfected patients with syphilis of unknown duration. Patients with neurosyphilis (14.5%) were characterized by higher CSF pleocytosis (p<0.0001), elevated CSF protein concentration (p<0.05) and lower CSF glucose concentration (p<0.0001). Multivariate regression analysis identified CSF pleocytosis and CSF glucose concentration as the two independent predictors of reactive CSF VDRL (p<0.0001). In the selected group of patients with CSF pleocytosis ≥5/µL (n=25) CSF glucose concentration ≤2.72 mmol/L was associated with 100% sensitivity (95%CI: 63–100%) and 100% specificity (95%CI: 75.3–100%) for reactive CSF VDRL. CSF glucose concentration may be particularly useful as a predictive marker of neurosyphilis in HIV uninfected patients with syphilis of unknown duration with CSF plecytosis ≥5/µL.

Problem „sterydofobii” wśród pacjentów chorujących na atopowe zapalenie skóry – przegląd zagadnień

76%

Jaworek A., Jaworek M., Szafraniec K., Zalewski A., Kurzawa R., Wojas-Pelc A.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

2018

vol. 23

issue 3

143-149

Atopic dermatitis (AD) is a chronic and the most common inflammatory skin disease. AD is characterized by a complex pathophysiology with a wide spectrum of clinical phenotypes. Not fully elucidated etiopathogenesis results in an absence of causative treatment of the disease. Because of their anti-inflammatory, immunosuppressive and antiproliferative effects topical corticosteroids (TCS) are the first line therapy, according to most treatment recommendations. Some patients express irrational fear of using TCS. The concept of steroid phobia, deriving from pulmonology, is not consistent with “phobia” definition. It may be described as a collection of fears, beliefs, knowledge and behaviors associated with a lack of the effectiveness of the treatment. Adherence to TCS is essential for the effective treatment of AD but can be compromised by concerns about their use. This non-adherence contributes to poor disease control and increased health care costs. The topical corticosteroid phobia is very common in the management of chronic inflammatory skin diseases, especially in AD. In the review most recent publications are presented, with particular attention drawn to the new examination tool - TOPICOP scale.

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, najczęstszą obecnie dermatozą zapalną skóry. AZS cechuje się złożoną patofizjologią, z szerokim spektrum fenotypów klinicznych. Nie do końca poznana etiologia choroby skutkuje brakiem leczenia przyczynowego schorzenia. Ze względu na swoje przeciwzapalne, immunosupresyjne i antyproliferacyjne działanie miejscowe glikokortykosteroidy (mGKS) są pierwszą linią terapeutyczną w większości zaleceń terapeutycznych. Pewna grupa pacjentów prezentuje niezrozumiały lęk przed użyciem mGKS. Koncepcja fobii sterydowej, wywodząca się pulmonologii, nie spełnia kryteriów „fobii” a raczej jest połączeniem lęku, strachu, przekonań i zachowań prowadząc do braku efektywności terapii. Aplikacja mGKS jest niezwykle istotna dla efektywnej terapii AZS. Niestosowanie się do zaleceń daje brak kontroli choroby i zwiększa koszty zdrowotne z nią związane. Problem sterydofobii jest obecnie bardzo rozpowszechniony w terapii przewlekłych, zapalnych chorób skóry, a szczególnie AZS. W pracy przedstawiono przegląd najważniejszych badań dotyczących problemu sterydofobii oraz zaprezentowano najnowsze narządzie badawcze dotyczące problemu – skalę TOPICOP.

Refine search results

1 Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

1 Medical Rehabilitation

1 Open Medicine

1 2018

1 2013

1 2005

3 Jaworek A.

2 Wojas-Pelc A.

1 Jasiak-Tyrkalska B.

1 Jaworek J.

1 Jaworek M.

1 Kurzawa R.

1 Matejak M.

1 Pastuszczak M.

1 Szafraniec K.

1 Zalewski A.

Search results

Attempt of evaluation of infliximab therapy effects on the motor function of rheumatoid arthritis patients. Preliminary studies

Association of CSF glucose concentration with neurosyphilis diagnosis

Problem „sterydofobii” wśród pacjentów chorujących na atopowe zapalenie skóry – przegląd zagadnień