INTRODUCTION The aim of this study was to answer the question what the dependence of glomerular fi ltration rate from the body mass index and waist circumference is. MATERIAL AND METHODS The study included 48 men aged 18–30, 19 of which (40%) had normal weight, 15 (31%) – were overweight, and 14 (29%) were obese (n = 14). 25 men (52%) had waist circumference less than 94 cm, 8 men (16%) in the range 94-102 cm, and 15 (32%) had greater than 102 cm. Their height, weight, waist circumference, serum creatinine, BMI, were measured using GRF MDRD equations and Cockcroft-Gault equation. RESULTS GFR estimated by the Cockcroft-Gault equation in men with normal body weight was 124.5 ml / min ± 19.5 ml / min, with overweight – 156.7 ml / min ± 29.3 ml / min, with obesity – 215.1 ml / min ± 61.6 ml / min. GFR estimated by MDRD equation was: 107.5 ml / min ± 13.5 ml / min, 112.4 mL / min ± 17.4 ml / min, 115.1 mL / min ± 21.0 ml / min. GFR estimated by the Cockcroft-Gault equation in men with waist circumference < 94cm was 126.4 ml / min ± 18.7 ml / min, with waist circumference 94-102 cm – 169.3 ml / min ± 20.2 ml / min and with waist circumference> 102 cm - 214.2 ml / min ± 60.2 ml / min. GFR estimated by MDRD formula respectively was 106.4 ml / min ± 13.4 ml / min, 119.5 mL / min ± 13.5 ml / min, 114.8 mL / min ± 22.1 ml / min. Signifi cant diff erences between groups occurred only after application of the Cockcroft-Gault equation. CONCLUSIONS The results of this study support the assertion that the MDRD formula is more credible than the Cockcroft-Gault equation to assess renal function in patients with overweight and obesity, including abdominal obesity.
PL
WSTĘP Celem przedstawionej pracy była próba odpowiedzi na pytanie, czy istnieje zależność między fi ltracją kłębuszkową (GFR) i wskaźnikiem masy ciała (BMI) oraz obwodem talii. MATERIAŁ I METODY Badaniem objęto łącznie 48 mężczyzn w wieku 18-30 rż, wśród których 19 (40%) miało prawidłową masę ciała, 15 (31%) – nadwagę, a 14 (29%) było otyłych (n=14). U 25 mężczyzn (52%) obwód talii był mniejszy niż 94 cm, u 8 (16%) mieścił się w przedziale 94–102 cm, a u 15 (32%) był większy niż 102 cm. Określono wzrost, masę ciała, obwód talii, stężenie kreatyniny w surowicy, BMI, eGRF za pomocą wzorów MDRD i Cockcrofta-Gaulta. WYNIKI GFR oszacowane wg wzoru Cockcrofta-Gaulta u mężczyzn z prawidłową masą ciała wynosiło 124,5 ml/min ± 19,5 ml/min, z nadwagą – 156,7 ml/ min ± 29,3 ml/min, z otyłością – 215,1 ml/min ± 61,6 ml/min. GFR oszacowane wg wzoru MDRD wynosiło odpowiednio: 107,5 ml/min ± 13,5 ml/min, 112,4 ml/min ± 17,4 ml/min, 115,1 ml/min ± 21,0 ml/min. GFR oszacowane wg wzoru Cockcrofta-Gaulta u mężczyzn z obwodem talii <94cm wynosiło 126,4 ml/min ± 18,7 ml/min, z obwodem talii 94–102 cm – 169,3 ml/min ± 20,2 ml/min, a z obwodem talii >102cm - 214,2 ml/min ± 60,2 ml/min. GFR oszacowane wg wzoru MDRD wynosiło odpowiednio 106,4 ml/min ± 13,4 ml/min, 119,5 ml/min ± 13,5 ml/min, 114,8 ml/min ± 22,1 ml/min. Istotne różnice pomiędzy grupami występowały jedynie po zastosowaniu wzoru Cockcrofta-Gaulta. WNIOSKI Wyniki niniejszej pracy pozwalają na stwierdzenie, że wzór MDRD jest bardziej wiarygodny niż wzór Cockcrofta-Gaulta w ocenie czynności nerek u osób z nadwagą i otyłością, w tym z otyłością brzuszną.
INTRODUCTION: The beginning of renal replacement therapy is generally connected with changing dietary habits. A positive phosphate balance is a major clinical problem, often observed in haemodialysis patients. The treatment of hyperphosphataemia is based primarily on dietary intervention and the use of phosphate binders – medications which bind phosphorus in the gastrointestinal tract. Properly conducted education of patients with CKD helps to perceive the risks resulting from an improper diet. MATERIAL AND METHODS: The diagnostic survey method with author's own survey questionnaire was used in the study. The survey contained closed questions concerning the knowledge of dietary recommendations for haemodialysis patients enabling the maintenance of the recommended phosphatemia. Statistical analysis was performed with SAS 9.4 software (SAS Institute Inc., Cary, North Carolina, USA), assuming the statistical significance level p < 0.05. The following tests were applied: chi-squared test/Fisher's exact test, due to the small size of subgroups – the Kruskal-Wallis test for comparison of three groups, and the Mann-Whitney U test to compare the two groups. RESULTS: Haemodialysis patients were aware of the need for restrictions on the consumption of products with a high phosphorus content, but had problems choosing those recommended when composing meals. The right set of meats was chosen by 44 patients (36%). Dairy consumption in a moderate amount was declared by 74 people (61%). 46 respon-dents (38%) reduced their egg yolk consumption. Out of the range of available cheeses, 92 respondents (76%) declared the consumption of mainly curd cheese. The right set of bakery products was indicated by 31 patients (26%), and 73 patients (60%) avoided carbonated beverages. CONCLUSIONS: Patients' knowledge concerning the possibilities of preventing hyperphosphataemia was far from insufficient.
PL
WSTĘP: Rozpoczęcie leczenia nerkozastępczego wiąże się zasadniczo ze zmianą stylu odżywiania. Istotnym problemem klinicznym, często obserwowanym u chorych hemodializowanych, jest dodatni bilans fosforanowy. Postępowanie w przypadku hiperfosfatemii opiera się przede wszystkim na interwencji dietetycznej i stosowaniu leków wiążących fosfor w przewodzie pokarmowym. Właściwie przeprowadzona edukacja chorych na PCHN ułatwia postrzeganie zagrożeń, jakie wynikają z niewłaściwej diety. MATERIAŁ I METODY: W badaniu zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem kwestionariusza ankiety własnego autorstwa. Sondaż zawierał pytania zamknięte dotyczące znajomości wskazówek dietetycznych zalecanych chorym hemodializowanym, pozwalających na utrzymanie zalecanej fosfatemii. Analizę statystyczną wykonano w programie SAS wersja 9.4 (SAS Institute Inc., Cary, North Carolina, USA), przyjmując poziom istotności statystycznej p < 0,05. Wykorzystano testy: Chi2/Fishera z uwagi na małą liczebność w podgrupach, test Kruskala-Wallisa dla porównania trzech grup oraz test U Manna-Whitneya dla porównania dwóch grup. WYNIKI: Chorzy hemodializowani byli świadomi konieczności stosowania ograniczeń w spożywaniu produktów z wysoką zawartością fosforu, lecz mieli problemy z wybraniem tych, które są zalecane przy komponowaniu posiłków. Właściwy zestaw mięs wybrało 44 chorych (36%). Spożycie nabiału w umiarkowanej ilości deklarowały 74 osoby (61%). Spożycie żółtka jaja kurzego ograniczyło 46 respondentów (38%). Z puli dostępnych serów spożycie głównie twarogu deklarowało 92 badanych (76%). Właściwy zestaw pieczywa wskazało 31 pacjentów (26%), a napojów gazowanych unikało 73 chorych (60%). WNIOSKI: Stan wiedzy chorych na temat możliwości zapobiegania hiperfosfatemii był dalece niewystarczający.
INTRODUCTION: Hyponatremia is examined as a prognostic factor after first-time ischemic cerebrovascular incident (CVA, ischemic stroke). MATERIALS AND METHODS: 677 patients were analyzed after first-time ischemic stroke and divided into two groups according to sodium concentration: ≤ 135 mmol/L and > 135 mmol/L. RESULTS: For patients with sodium levels ≤ 135 mmol/L, the median National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) score was 5 points, the median Modified Rankin Scale (mRS) was 4 points, and the mortality within 1 month of ischemic stroke was 10.5%. Patients with sodium levels > 135 mmol/L: NIHSS 3 points, mRS 2 points and mortality 1 month after ischemic stroke 3.4%. Mortality within 1 month of ischemic stroke in hyponatremic patients: women 16.4%, men 3.5% (p = 0.0194). Greater disability was seen in eunatremic women as assessed by increased mRS scores (p = 0.005). CONCLUSIONS: Hyponatremia is associated with a worsened heath status in patients in the acute and sub-acute phase after first-time ischemic stroke and is associated with increased mortality within 1 month after the stroke. Women with hyponatremia were characterized by greater mortality within one month after their first-ever ischemic stroke. In women with normal serum sodium at the time of stroke, a higher degree of disability was observed as assessed by increased mRS scores compared to men.
PL
WSTĘP: Hiponatremię uważa się za czynnik ryzyka udaru mózgu. MATERIAŁ I METODY: Przeanalizowano 677 chorych z pierwszym w życiu udarem niedokrwiennym mózgu, których podzielono w zależności od stężenia sodu w surowicy na dwie podgrupy: ≤ 135 mmol/l i > 135 mmol/l. WYNIKI: U chorych ze stężeniem sodu ≤ 135 mmol/l mediana w skali NIHSS wyniosła 5 pkt, mediana oceny stopnia inwalidztwa według skali mRankin wynosiła 4 pkt, a śmiertelność w okresie jednego miesiąca od zachorowania wynosiła 10,5%, w grupie ze stężeniem sodu > 135 mmol/l stwierdzono odpowiednio: 3 pkt, 2 pkt, i 3,4%. U chorych z hiponatremią śmiertelność w ciągu miesiąca od zachorowania wynosiła u kobiet 16,4%, u mężczyzn 3,5% (p = 0,0194). U kobiet z prawidłową natremią obserwowano większy stopień inwalidztwa w skali mRankin (p = 0,005). WNIOSKI: Hiponatremia ma niekorzystny wpływ na stan pacjentów zarówno w ostrej, jak i podostrej fazie udaru oraz wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością miesięczną od zachorowania. Kobiety z hiponatremią cechowała większa śmiertelność w ciągu jednego miesiąca po przebytym pierwszym w życiu udarze niedokrwiennym. U kobiet z prawidłowym stężeniem sodu w czasie pierwszego w życiu udaru niedokrwiennego stwierdzano wyższy stopień inwalidztwa ocenianego w skali mRankin w porównaniu z mężczyznami.
BACKGROUND: It was suggested that metabolic syndrome (MS) is an additional risk factor that increases the risk of osteoporotic fractures. The aim of this study was to evaluate the impact of metabolic syndrome on bone metabolism and the risk of osteoporotic fracture in obese men and women. MATERIALS AND METHODS: The study involved 40 obese men and 40 obese women, divided into 2 subgroups: patients without MS (20 men and 20 women); and patients with MS (20 men and 20 women). The serum levels of PTH, 25-OH-D3, CTX1, osteocalcin, FGF23, total Ca and P were determined. The total absolute fracture risk was estimated using the Fracture Risk Assessment Tool. The control group consisted of 15 normal body mass, healthy men and women similar in age. RESULTS: Obese women with MS have a higher risk of osteoporotic fractures (3.0 vs. 1.6%; p < 0.001) and serum levels of phosphorus (1.8 vs. 1.12 mmol/l; p < 0.001) but lower 25(OH)D3 (7.3 vs. 34.6 ng/ml; p < 0.01) than obese women without MS. There were no differences in the risk of osteoporotic fracture or other study parameters between obese men with and without MS. Women with MS had lower serum CTX1 levels (0.27 ng/ml vs. 0.41 ng/ml; p < 0.05) than men. CONCLUSIONS: Metabolic syndrome does not influence the selected parameters of bone metabolism in either men or women. However, women with metabolic syndrome have lower serum 25-OH-D3 levels. Women, but not men with metabolic syndrome have a higher 10-year absolute fracture risk than obese women with-out metabolic syndrome.
PL
WSTĘP: Wydaje się, że zespół metaboliczny (MS) jest dodatkowym czynnikiem zwiększającym ryzyko złamań osteoporotycznych. Celem tego badania była ocena wpływu zespołu metabolicznego na metabolizm kości i ryzyko złamań osteoporotycznych u otyłych mężczyzn i kobiet. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wzięło udział 40 otyłych mężczyzn i 40 otyłych kobiet. Badanych podzielono na 2 grupy: pacjentów z otyłością bez MS (20 mężczyzn i 20 kobiet) i pacjentów z MS (20 mężczyzn i 20 kobiet). W grupach badanych oznaczono w surowicy stężenie parathormonu (PTH), 25-OH-D3, C-końcowego usieciowanego peptydu kolagenu typu 1 (CTX1), osteokalcyny, FGF23, wapnia (Ca) i fosforu (P). Ryzyko złamania osteoporotycznego oszacowano, stosując skalę FRAX (Fracture Risk Assessmen Tool). Grupę kontrolną stanowiło 15 zdrowych mężczyzn i kobiet w podobnym wieku. WYNIKI: Otyłe kobiety z MS charakteryzowały się większym ryzykiem złamań osteoporotycznych (3,0 vs 1,6%; p < 0,001), stężeniem w surowicy fosforu (1,8 vs 1,12 mmol/l; p < 0,001) oraz mniejszym stężeniem 25-OH-D3 (7,3 vs 34,6 ng/ml; p < 0,01) w porównaniu z kobietami bez MS. Nie stwierdzono istotnych różnic w ryzyku złamań osteoporotycznych i stężeniach ocenianych parametrów między mężczyznami z otyłością bez MS i z MS. Kobiety z MS miały niższe stężenie CTX-1 (0,27 ng/ml vs. 0,41 ng/ml; p) w porównaniu z mężczyznami. WNIOSKI: Zespół metaboliczny nie wpływa na wskaźniki metabolizmu kostnego u mężczyzn i kobiet. Kobiety z zespołem metabolicznym charakteryzują się jednak mniejszym stężeniem 25-OH-D3. Kobiety, ale nie mężczyźni, z zespołem metabolicznym, wykazują większe 10-letnie ryzyko złamania osteoporotycznego niż kobiety z otyłością bez zespołu metabolicznego.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.