Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 8

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The incidence of respiratory tract infections caused by Mycoplasma, Chlamydophila pneumoniae and Bordetella pertussis in children increases in the infectious season of autumn-winter-spring. Infection with atypical bacteria manifests with slightly increased body temperature, dry cough and headaches. However, these clinical signs are insufficient to determine the aetiology of individual atypical forms of pneumonia. The aim of the study was to outline the clinical picture of children with atypical and pertussis-related pneumonia unsuccessfully treated as outpatients and hospitalised at the Department of Paediatric and Allergy during the infectious season of 2015–2016. In this period of time, 507 patients at the age from 5 weeks to 17.5 years were hospitalised. Pneumonia caused by Mycoplasma pneumoniae and Chlamydophila pneumoniae was confirmed by the presence of IgA and/or IgM antibodies (positive result >1.1 RU/mL), and infection caused by Bordetella pertussis – by IgA antibodies in the serum (positive result >2 IU/mL). Most of the patients had chest X-ray performed. Mycoplasma pneumoniae and/or Chlamydophila pneumoniae were detected in 51 children, and pertussis – in 131 children. Patients admitted to hospital usually presented lung signs on auscultation such as wheezing, crepitation and rales; some of them also presented rash and fever. The radiological image indicated densities depending on interstitial, parenchymal or mixed changes. Fever and rash usually occurred in younger children (2.5% and 5%, respectively), whilst 38% of patients did not present with auscultatory signs or fever at admission (mainly older children). This study reveals that clinical symptoms of atypical and pertussis-related infections can be very uncharacteristic, and delay in making a proper diagnosis results in improper treatment.
PL
W sezonie jesienno-zimowo-wiosennym wzrasta częstość zachorowań na zapalenia płuc u dzieci – częste są infekcje dróg oddechowych o etiologii Mycoplasma, Chlamydophila pneumoniae oraz Bordetella pertussis. W przebiegu zakażenia bakteriami atypowymi występują nieznacznie podwyższona ciepłota ciała, suchy kaszel i bóle głowy. Jednakże objawy kliniczne nie pozwalają na odróżnienie etiologii poszczególnych atypowych zapaleń płuc. Celem przeprowadzonego badania było określenie charakterystyki klinicznej dzieci chorych na atypowe i krztuścowe zapalenie płuc nieskutecznie leczonych ambulatoryjnie, hospitalizowanych na Oddziale Klinicznym Interny Dziecięcej i Alergologii w sezonie infekcyjnym 2015–2016. W ocenionym okresie hospitalizowano z powodu zapalenia płuc 507 dzieci w wieku od 5 tygodni do 17,5 roku. Zapalenie płuc o etiologii Chlamydophila pneumoniae i Mycoplasma pneumoniae zostało potwierdzone obecnością przeciwciał w klasie IgA i/lub IgM (wynik dodatni >1,1 RU/ml), a o etiologii Bordetella pertussis – obecnością w surowicy przeciwciał klasy IgA (wynik dodatni >2 IU/ml). U większości pacjentów wykonano zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej. Etiologię Mycoplasma pneumoniae i/lub Chlamydophila pneumoniae potwierdzono u 51 dzieci, krztusiec rozpoznano u 131 dzieci. Pacjenci przyjmowani do szpitala często prezentowali zmiany osłuchowe nad polami płucnymi pod postacią świstów, furczeń oraz rzężeń, u niektórych występowała gorączka i wysypka. Obraz radiologiczny wskazywał na zagęszczenia zależne od zmian zapalnych śródmiąższowych, miąższowych lub mieszanych. Zwłaszcza u dzieci młodszych obserwowano gorączkę oraz wysypkę (odpowiednio u 2,5% i 5% dzieci), natomiast 38% pacjentów nie prezentowało przy przyjęciu zmian osłuchowych ani gorączki (głównie dzieci starsze). Z przedstawionego badania wynika, że objawy kliniczne infekcji atypowych układu oddechowego i zakażenia pałeczką krztuśca mogą być niecharakterystyczne, a opóźnienie rozpoznania powoduje wdrożenie nieskutecznego leczenia.
EN
Lung abscess is a rare diagnosis in the paediatric population. It most often arises as a complication of bacterial pneumonia; therefore, it is sometimes difficult to distinguish its symptoms from the symptoms of pneumonia. The abscess may be primary (it develops in immunocompetent children) or secondary (when there are favourable factors such as congenital malformations, immunological disorders, infections or neurological diseases). Treatment consists of initiating intravenous antibiotic therapy for 3–4 weeks and continuing it for 5–6 weeks orally to minimise the risk of complications. The purpose of this clinical case report was to draw the attention of general practitioners to the possible occurrence of lung abscess also in immunocompetent children. Attention was drawn to the severity of patient’s condition in the absence of auscultation symptoms. Physician’s experience has an impact on the sensitivity of the assessment of child’s clinical condition.
PL
Ropień płuca jest rzadkim rozpoznaniem w populacji pediatrycznej. Najczęściej powstaje jako powikłanie bakteryjnego zapalenia płuc, więc czasem trudno odróżnić jego objawy od objawów zapalenia płuc. Ropień może być pierwotny (u dzieci immunokompetentnych) lub wtórny (kiedy istnieją czynniki sprzyjające, przykładowo wady wrodzone, zaburzenia immunologiczne, zakażenia albo choroby neurologiczne). Leczenie polega na rozpoczęciu szerokowidmowej antybiotykoterapii prowadzonej dożylnie przez 3–4 tygodnie i kontynuowaniu jej do 5–6 tygodni doustnie, by zminimalizować ryzyko wystąpienia powikłań. Celem niniejszego opisu przypadku jest zwrócenie uwagi lekarzy pierwszego kontaktu na możliwość wystąpienia ropnia płuc również u dzieci immunokompetentnych. W pracy podkreślono ciężki stan ogólny pacjenta przy nieobecności objawów osłuchowych. Na czułość oceny stanu klinicznego dziecka wpływa doświadczenie lekarza.
|
|
vol. 14
|
issue 3
324-326
EN
Blastocystis hominis is one of the most common parasites present in the human gastrointestinal tract. Transmission usually occurs via food and water contaminated with cystic forms or via the faecal-oral route. The prevalence of infection is approximately 30–50% in developing countries and about 1.5–10% in developed ones. Blastocystis hominis was long considered as a large intestine commensal due to asymptomatic infestation, possibly characterised by temporary or permanent gastrointestinal carrier state, in some cases. Currently, this protozoan is considered pathogenic as symptoms develop in the course of infestation, especially in infected immunocompromised individuals. The importance of Blastocystis hominis as a factor responsible for enteral and parenteral symptoms is underestimated in clinical practice, and the infestation with this parasite is underdiagnosed. We present a case of a 5-year-old boy infected with Blastocystis hominis, who developed gastrointestinal symptoms and urticaria.
PL
Blastocystis hominis to jeden z najczęściej stwierdzanych pierwotniaków bytujących w przewodzie pokarmowym człowieka. Do zarażenia człowieka dochodzi najczęściej drogą fekalno-oralną lub pokarmową przez zanieczyszczony cystami pierwotniaka pokarm lub wodę. Częstość występowania Blastocystis hominis w krajach rozwijających się wynosi około 30–50%, zaś w krajach rozwiniętych – w granicach 1,5–10%. Przez długi okres Blastocystis hominis uznawany był za komensala jelita grubego, ponieważ w niektórych przypadkach inwazja może przebiegać asymptomatycznie, a cechować ją może przejściowe lub trwałe nosicielstwo w przewodzie pokarmowym. Obecnie jednak pierwotniak uznawany jest za gatunek pasożytniczy, gdyż objawy występują zwłaszcza u osób z obniżoną odpornością, zarażonych tym patogenem. Znaczenie Blastocystis hominis jako czynnika odpowiedzialnego za objawy jelitowe i pozajelitowe jest niedoszacowane w praktyce klinicznej, a zarażenie tym pasożytem nie jest w pełni diagnozowane. W pracy przedstawiono przypadek 5-letniego chłopca, u którego zarażenie Blastocystis hominis wywołało objawy ze strony przewodu pokarmowego oraz pokrzywkę.
EN
Recurrent infections of the respiratory system among children are the most common reason for ambulatory treatment and one of the main causes of hospitalisation. Out of many factors that can be potentially responsible for the recurrent infections in children it is necessary to consider the ones that are connected with the immaturity of the immune system of a child and ones that can disturb the proper functioning of this system. It seems that the most important observations are those pointing at links between recurrent infections of the respiratory tract and the allergic process. The present article describes a case of a boy with recurrent respiratory infections, who was diagnosed towards immune system malfunction and allergies. An echocardiographic examination revealed a major defect of the interatrial septum. This heart condition was treated with cardiac surgery as a result of which infections occur less frequently and do not require the hospitalisation of the patient.
PL
Nawracające zakażenia układu oddechowego stanowią najczęstszy powód zgłoszeń dzieci do lekarzy w lecznictwie ambulatoryjnym i jedną z głównych przyczyn hospitalizacji. Wśród wielu czynników potencjalnie odpowiedzialnych za nawrotowość infekcji w tym okresie życia należy uwzględnić te, które wiążą się z niedojrzałością układu odpornościowego, oraz te, które funkcjonowanie tego układu mogą zaburzyć. Najważniejsze wydają się obserwacje wskazujące na koincydencję między nawracającymi infekcjami dróg oddechowych a procesem alergicznym. W niniejszym artykule opisano przypadek chłopca z nawracającymi infekcjami dróg oddechowych, diagnozowanego w kierunku zaburzeń odporności i alergii. Badanie echokardiograficzne ujawniło duży ubytek przegrody międzyprzedsionkowej. Wadę serca poddano leczeniu kardiochirurgicznemu, po którym infekcje występują rzadziej i nie wymagają hospitalizacji pacjenta.
EN
Vitamin D plays an important role in regulation of innate and acquired immunity. The aim of the study was to assess the serum concentration of a vitamin D metabolite – 25(OH)D – in children with recurrent respiratory tract infections. Two hundred and ninety-six children with recurrent infections, aged 1–18 years, who were hospitalised in the Department of Paediatrics and Allergy for an extended diagnosis of recurrent infections were recruited. The hepatic metabolite of vitamin D, namely 25(OH)D was determined in the analysed sera in different seasons of the year. Sixty-one per cent of the children had a low concentration of 25(OH)D. The vitamin D level was shown to be inversely correlated with the age of the patient; the younger the child, the higher the serum concentration of calcidiol. There was no correlation between the concentration of 25(OH)D and gender or season of the year in which the measurements were done. The results showed that vitamin D deficiency (serum concentration below 30 ng/mL) is common in children with recurrent respiratory tract infections from the region of Łódź.
PL
Witamina D pełni bardzo ważną funkcję w procesach regulacji wrodzonej i nabytej odpowiedzi immunologicznej. Celem niniejszej pracy była ocena surowiczego stężenia metabolitu witaminy D – 25(OH)D – u dzieci z częstymi infekcjami dróg oddechowych. Badanie objęło 296 często chorujących dzieci w wieku od 1. do 18. roku życia, które były hospitalizowane na Oddziale Klinicznym Interny Dziecięcej i Alergologii w celu poszerzenia diagnostyki nawracających infekcji. W badanych surowicach oznaczano wątrobowy metabolit witaminy D – 25(OH)D – w różnych porach roku. U 61% dzieci stwierdzono niskie stężenie 25(OH)D. Wykazano odwrotną korelację stężenia oznaczanej witaminy D z wiekiem pacjenta: im młodsze dziecko, tym wyższe surowicze stężenie kalcydiolu. Nie stwierdzono zależności między stężeniem 25(OH)D a płcią i porą roku, w jakiej dokonywano oznaczeń. Uzyskane wyniki wskazują, że niedobór witaminy D (surowicze stężenie poniżej 30 ng/ml) jest częsty u dzieci z regionu łódzkiego z nawracającymi infekcjami układu oddechowego
EN
The diagnosis of cystic fibrosis is based on the occurrence of clinical symptoms and evidence of two mutations in cystic fibrosis transmembrane conductance regulator. However, in cases of atypical cystic fibrosis, not all symptoms may be manifested and not all diagnostic tests may be positive. The World Health Organization has recognised the need for a category that covers patients with atypical (often single organ disease), who may or may not supply evidence for cystic fibrosis transmembrane conductance regulator dysfunction (sweat test) or two cystic fibrosis transmembrane conductance regulator mutations. The aim of this case report is to highlight the difficulties in cystic fibrosis diagnosis in some groups of patients who do not fit in the “gold standard” of the diagnostic scheme. Individuals with atypical cystic fibrosis might only have dysfunction in one organ system and of a much milder degree than those with typical cystic fibrosis. This may be the main reason for a diagnosis and treatment delay.
PL
Rozpoznanie mukowiscydozy opiera się na występowaniu objawów klinicznych oraz obecności dwóch mutacji genu odpowiedzialnego za syntezę błonowego kanału chlorkowego. Jednakże w przypadkach atypowej postaci mukowiscydozy nie wszystkie objawy mogą się ujawniać, a wyniki badań diagnostycznych nie zawsze muszą potwierdzać chorobę. Światowa Organizacja Zdrowia wskazała na potrzebę stworzenia nowej kategorii wśród pacjentów z atypową postacią choroby (często dotyczącą jednego organu), u których przebieg mukowiscydozy nie musi być manifestowany dysfunkcją błonowego kanału chlorkowego (test potowy) oraz obecnością dwóch mutacji genu odpowiedzialnego za jego syntezę. Niniejsza praca ma na celu zwrócenie uwagi na trudności w rozpoznaniu mukowiscydozy u pacjentów, którzy nie spełniają kryteriów diagnostycznych tej choroby – tzw. złotych standardów. Dzieci z atypową postacią mukowiscydozy mogą wykazywać dysfunkcję tylko jednego narządu danego układu, i to w stopniu znacznie łagodniejszym niż u pacjentów z typową postacią mukowiscydozy, co może stanowić główną przyczynę niepowodzeń diagnostycznych i terapeutycznych.
EN
Cat scratch disease is a rare infectious disease caused by the Gram-negative bacterium Bartonella henselae. Most often, it affects children and adolescents. Infection occurs primarily through bites or scratches by a cat, or less commonly a dog, rabbit or guinea pig. It is transmitted also by body lice and cat fleas. It most often occurs in the form of local lymphadenopathy, in individual cases there may be symptoms of generalised disease. The paper presents a case report of an early diagnosed and confirmed by serological tests cat scratch disease in an 8-year-old boy. The symptoms in the form of painful inguinal lymphadenopathy were observed 3 weeks after the boy sustained a cat scratch in the navel area. Except for a slightly accelerated erythrocyte sedimentation rate, the laboratory findings were normal. After 10-day hospitalisation, improvement of the patient’s overall condition and a significant reduction in lymph nodes size were achieved, and the pain was eliminated. Cat scratch disease is correctly diagnosed increasingly often, yet it still frequently poses a diagnostic problem.
PL
Choroba kociego pazura jest rzadką chorobą zakaźną wywoływaną przez Gram-ujemną bakterię Bartonella henselae. Najczęściej dotyka dzieci i młodzież. Do zakażenia dochodzi głównie w wyniku pokąsania lub podrapania przez kota, rzadziej – przez psa, królika czy świnkę morską. Choroba przenoszona jest również przez wszy odzieżowe i pchły kocie. Najczęściej przebiega w postaci miejscowej limfadenopatii, w pojedynczych przypadkach mogą wystąpić objawy choroby uogólnionej. W pracy przedstawiono opis wcześnie zdiagnozowanej i potwierdzonej badaniami serologicznymi choroby kociego pazura u 8-letniego chłopca. Bolesne powiększenie węzłów chłonnych pachwinowych zaobserwowano po 3 tygodniach od zadrapania okolicy pępka przez kota. Wyniki badań laboratoryjnych, poza nieco przyspieszonym OB, były w normie. Po 10-dniowym leczeniu w oddziale uzyskano poprawę stanu ogólnego, znaczne zmniejszenie węzłów chłonnych i ustąpienie dolegliwości. Choroba kociego pazura jest coraz częściej rozpoznawana, ale nadal stanowi problem diagnostyczny
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.