Search results

Sort By:

Limit search:

Zaburzenia odżywiania – dylematy diagnozy

100%

Pilecki M. W., Sałapa K., Józefik B.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2014

vol. 14

issue 2

77-83

The aim of this study was to present the dilemmas in the diagnosis of eating disorders on an example of division of a group of girls with diagnosed eating disorders on the basis of the self-assessment questionnaire results which provides an alternative to the clinical criteria. The study covered 116 girls diagnosed with any of the eating disorders according to DSM-IV consulted for the first time between 2002 and 2004 in the outpatient clinic of the Child and Adolescent Psychiatry Unit, University Hospital in Cracow, Poland. Due to statistical limitations of the model only dependent variables such as self-assessment of the presence of depressive symptoms (measured by Beck Depression Questionnaire, BDI), eating attitudes (measured using Eating Attitudes Test, EAT26), self-image (Social Self from Offer’s Self-Image Questionnaire, JaSpoł QSIA) and family relations (Intimacy scale from the Family of Origin Scale, INT FOS) were subjected to k-means cluster analysis. The conducted analyses led to the emergence of five clusters which did not correspond to the division into particular clinical diagnoses. All the clusters turned out to differ from one other in the context of the results of their constituent questionnaire scales. Cluster One proved to characterise individuals with self-assessed low severity of eating problems and depression and a favourable image of their social functioning and family relations. The interaction observed in Cluster Five was the opposite. The majority of the patients in Cluster One were diagnosed with restrictive anorexia, while in Cluster Five with bulimia. Cluster Three turned out to be most different from the others. Positive self-image and family relations were accompanied by high self-assessed severity of eating problems and low depression. The obtained results indicate that the clinical division of eating disorders proposed in ICD and DSM is not the only possible. Other ways of grouping patients may be of interest not only cognitively but may also have some clinical value.

Celem badania było przedstawienie dylematów dotyczących diagnozy zaburzeń odżywiania się na przykładzie alternatywnego do kryteriów klinicznych podziału grupy dziewcząt z rozpoznaniem tych zaburzeń, uwzględniającego wyniki kwestionariuszy samooceny. Badaniem objęto 116 dziewcząt z rozpoznaniem któregoś z zaburzeń odżywiania się według DSM-IV, konsultowanych po raz pierwszy w latach 2002–2004 w ambulatorium Oddziału Klinicznego Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Z uwagi na ograniczenia statystyczne modelu jedynie zmienne zależne, takie jak: samoocena obecności objawów depresyjnych (Kwestionariusz Depresji Becka, BDI), samoocena obecności problemów z odżywianiem się (Kwestionariusz Postaw wobec Odżywiania, EAT26), obraz siebie (Ja Społeczne Kwestionariusza Obrazu Siebie Offera, JaSpoł QSIA) i relacje rodzinne (skala Intymności Skali Rodziny Pochodzenia, INT FOS), zostały poddane analizie skupień metodą k-średnich. Przeprowadzone analizy doprowadziły do wyłonienia pięciu skupień niepokrywających się z podziałem na poszczególne diagnozy kliniczne. Wszystkie skupienia różnią się wynikami tworzących je skal kwestionariuszowych. Pierwsze skupienie okazało się charakteryzować osoby o niskim w swojej ocenie nasileniu występowania problemów z odżywianiem się i depresyjności oraz korzystnym obrazie swojego funkcjonowania społecznego i relacji rodzinnych. Zależność obserwowana w skupieniu 5. była odwrotna. Przeważająca liczba pacjentek w skupieniu 1. miała rozpoznaną anoreksję restrykcyjną, a w skupieniu 5. bulimię. Najbardziej odmienne od pozostałych okazało się skupienie 3. Pozytywnemu obrazowi siebie, relacji rodzinnych w badanych obszarach towarzyszyło duże nasilenie występowania problemów z odżywianiem się i niskie depresyjności w samoocenie. Otrzymane wyniki wskazują, iż podział kliniczny zaburzeń odżywania się proponowany w ICD i DSM nie jest jedynym możliwym. Inne sposoby porządkowania pacjentów nie tylko mogą być interesujące poznawczo, ale też mają pewną wartość kliniczną.

Styles of providing negative information by doctors on the basis of the analysis of the Breaking Bad News Skills questionnaire

100%

Lickiewicz J., Szwed-Łopata W., Sałapa K., Makara-Studzińska M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2018

vol. 18

issue 3

248-254

Aim of the study: Identification of factors which determine effective communication between a doctor and a patient. Development of a tool for the evaluation of doctors’ skills of breaking bad news to patients’ relatives. Material and methods: The study was conducted with the survey method, and covered a group of 94 doctors of medicine from three hospitals in the Małopolska region in Poland. The Breaking Bad News Skills questionnaire, developed by Wioletta Szwed-Łopata and Jakub Lickiewicz, describes a doctor’s behaviour in contact with a patient’s family. Results: Exploratory factor analysis was conducted to establish the factor structure of Breaking Bad News Skills questionnaire. The scree plot was used prior to determining the number of factors. Internal consistency was evaluated with Kaiser–Meyer–Olkin (KMO) measure, which should be above 0.6, and Bartlett’s test of sphericity. The factor analysis identified five factors referring to the most characteristic types of doctors’ behaviour. These are: Communication (COM), Emotional Barriers (EMO), Partnership (PAR), Support (SUP) as well as Empathy and Compassion (EMP). The first of the constructed factors (8 items) focuses on statements concerning a doctor’s communication with a patient (COM), while the second factor (8 items) pertains to statements connected with the emotional context of breaking bad news by the physician (EMO). Next factor (5 items) includes statements about partnership (PAR). The fourth factor (5 items) concerns the ability to build a supportive environment (SUP). The last factor (8 items) comprises statements concerning partnership, refers to building a supportive environment and the doctor’ s empathy and compassion (SUP). Conclusions: Results of the Breaking Bad News Skills tool analyses indicate that it should be recommended for further scientific research and used in many areas of psychological and social practice.

Celem pracy jest identyfikacja czynników determinujących efektywną komunikację pomiędzy lekarzem i pacjentem, a także stworzenie narzędzia oceniającego umiejętności lekarzy w zakresie przekazywania złych wiadomości rodzinie pacjenta. Materiał i metody: W badaniu zastosowano metody kwestionariuszowe w grupie 94 lekarzy z trzech szpitali w Małopolsce. Kwestionariusz Przekazywania Złych Wiadomości (Breaking Bad News Skills, BBNS), autorstwa Wioletty Szwed-Łopaty i Jakuba Lickiewicza, opisuje zachowanie lekarza w kontakcie z rodziną pacjenta. Wyniki: W celu określenia struktury czynników Kwestionariusza Przekazywania Złych Wiadomości zastosowano eksploracyjną analizę czynnikową. Do określenia liczby czynników użyto kryterium wykresu osypiska. Do oceny adekwatności doboru próby do badania wykorzystano miarę Kaisera– Mayera–Olkina (KMO) oraz test sferyczności Bartletta. Analiza czynnikowa wykazała pięć czynników odwołujących się do najbardziej typowych zachowań lekarzy. Są to: Komunikacja (COM), Bariera Emocjonalna (EMO), Partnerstwo (PAR), Wsparcie (SUP) oraz Empatia i Współczucie (EMP). Pierwszy z utworzonych czynników (8 pytań) skupia twierdzenie dotyczące komunikacji lekarza z pacjentem (COM), drugi (8 pytań) koncentruje się bardziej na twierdzeniach związanych z kontekstem emocjonalnym, jaki towarzyszy lekarzowi w czasie przekazywania złych wiadomości (EMO). Kolejny czynnik (5 pytań) obejmuje twierdzenie dotyczące kontekstu o charakterze partnerskim (PAR). Czwarty czynnik (5 pytań) dotyczy budowania środowiska wspierającego (SUP). Ostatni czynnik obejmuje 4 pytania związane z empatią i współczuciem lekarza (EMP). Wnioski: Wyniki analiz statystycznych wskazują, że Kwestionariusz Przekazywania Złych Wiadomości powinien być używany w dalszych badaniach naukowych, jak również może być zastosowany w wielu obszarach praktyki psychologicznej.

Refine search results

2 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2018

1 2014

2 Sałapa K.

1 Józefik B.

1 Lickiewicz J.

1 Makara-Studzińska M.

1 Pilecki M. W.

1 Szwed-Łopata W.

Search results

Zaburzenia odżywiania – dylematy diagnozy

Styles of providing negative information by doctors on the basis of the analysis of the Breaking Bad News Skills questionnaire