Search results

1

Wpływ preparatu Cicatridina® na zmiany w pochwie po leczeniu raka szyjki macicy i raka endometrium radioterapią. Badanie obserwacyjne

100%

Markowska J., Cikowska-Woźniak E., Iżycka N., Mądry R.

Current Gynecologic Oncology

|

2013

|

vol. 11

|

issue 2

97-102

EN

The problem of changes in the vagina after cancer treatment is particularly important in case of patients who have been administered radiotherapy. A high percentage of patients suffer from vaginal changes which significantly deteriorate the quality of their life, and previously used methods fail to prevent them. The aim of this study is to assess the effects of Cicatridina® preparation containing hyaluronic acid on changes in the vagina in 130 women aged 30–78 (the average age of 59), treated surgically or with radiation therapy for cervical cancer or endometrial cancerand who were treated with vaginal globules. The control group consisted of 54 women treated with radiotherapy for cervical or endometrial cancer who were administered a traditional vaginal douching. Studies carried out 3 and 6 months after treatment showed that the vaginal discomfort was less common (after 3 months – 41% and 6 months – 38%) in women treated with Cicatridina® as opposed to women using vaginal douching (78% and 76% respectively, statistically significant differences, observed both in patients suffering from cervical cancer and those with ovarian cancer). Occlusion of the vagina in the treatment group was also less common (9% both after 3 and 6 months) compared to the control group (18% after 3 months and 20% after 6 months). Statistically significant differences were observed in the whole treatment group.

PL

Problem zmian występujących w obrębie pochwy po leczeniu onkologicznym jest szczególnie istotny u chorych, u których zastosowano radioterapię. U dużego odsetka pacjentek dochodzi do zmian w obrębie pochwy, które w znacznym stopniu pogarszają jakość życia, a stosowane do tej pory metody nie są skuteczne w ich zapobieganiu. Celem prezentowanej pracy jest ocena wpływu preparatu Cicatridina® zawierającego kwas hialuronowy na zmiany w pochwie u 130 kobiet w wieku 30–78 lat (średnio 59 lat) leczonych z powodu raka szyjki macicy i raka endometrium operacyjnie i/lub napromienianiem, u których stosowano dopochwowo globulki. Grupę kontrolną stanowiły 54 kobiety leczone napromienianiem z powodu raka szyjki macicy lub endometrium, u których zastosowano klasyczne irygacje pochwy. Badania po 3 i 6 miesiącach od zakończenia leczenia wykazały, że dyskomfort w pochwie występuje rzadziej (po 3 miesiącach – 41% i 6 miesiącach – 38%) u kobiet leczonych Cicatridiną® w porównaniu ze stosującymi irygacje pochwy (odpowiednio 78% i 76%, różnice istotne statystycznie, obserwowane zarówno w grupie pacjentek z rakiem szyjki, jak i w grupie chorych z rakiem jajnika). Zarastanie pochwy w grupie badanej występowało również rzadziej (9% zarówno po 3, jak i po 6 miesiącach) w porównaniu z grupą kontrolną (18% po 3 miesiącach i 20% po 6 miesiącach). Różnice istotne statystycznie zaobserwowano w całej grupie badanej.

2

D-dimery w chemioterapii pierwszego rzutu w raku jajnika

100%

Stanisławiak J., Markowska J., Mądry R.

Ginekologia Onkologiczna

|

2009

|

vol. 7

|

issue 2

114-122

EN

Background: Ovarian cancer is usually diagnosed late and is one of leading causes of genital malignan-cies-related mortality in women. Thromboembolic events are a frequent complication of neoplastic disease, occurring four-fold more often in patients with this disease and six-fold more often in persons undergoing chemotherapy. The aim of paper was to answer the following questions: What is the impact of first-line chemotherapy on D-dimer level during treatment? Is there any correlation between D-dimer level and FIGO stage of ovarian cancer? Is there a correlation between D-dimer level during chemotherapy and completeness of tumour resection? Is there a correlation between D-dimer level and incidence of thromboembolic complications during chemotherapy of ovarian cancer? Material and method: Study population initially consisted of 20 women with ovarian cancer treated at the Department of Oncologic Gynaecology of the K. Marcinkowski Medical University in Poznan. Each patient underwent cytoreductive surgery with subsequent paclitaxel-plati-num chemotherapy. Peripheral blood has been obtained four times from each patient in order to assess D-dimer level, CA 125 tumour marker and blood count. Results: In persons with ovarian cancer, preoperative D-dimer level several-fold exceeded normal range. Application of chemotherapy significantly (p<0.05) reduced D-dimer level in women with ovarian cancer. Conclusions: Assessment of risk of thromboembolic complications in women with ovarian cancer during chemotherapy based on D-dimer level is not possible.

PL

Rak jajnika jest nowotworem późno diagnozowanym i jedną z głównych przyczyn zgonów z powodu nowotworów złośliwych narządu rodnego kobiet. Incydenty zakrzepowo-zatorowe są częstym powikłaniem choroby nowotworowej, występują cztery razy częściej u pacjentów z tą chorobą i sześć razy częściej u osób leczonych chemioterapią. Cel badania: Celem badania była próba odpowiedzi na pytania: Jak chemioterapia pierwszego rzutu wpływa na stężenie D-dimerów podczas leczenia? Czy istnieje związek pomiędzy: stężeniem D-dimerów a stopniem zaawansowania raka jajnika według FIGO; stężeniem D-dimerów podczas chemioterapii a radykalnością zabiegu operacyjnego; stężeniem D-dimerów a występowaniem zaburzeń zakrzepowo-zatorowych podczas chemioterapii w raku jajnika? Materiały i metody: Grupę badaną początkowo stanowiło 20 kobiet z rozpoznanym rakiem jajnika hospitalizowanych na Oddziale Ginekologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Każda pacjentka została poddana operacji cytoredukcyjnej z następową chemioterapią według schematu paklitaksel i pochodna platyny. Każdej pacjentce czterokrotnie pobrano krew obwodową na oznaczenie stężenia D-dimerów, markera CA 125 oraz morfologii. Wyniki: Stężenie D-dimerów u osób z rakiem jajnika przed zabiegiem operacyjnym kilkakrotnie przewyższało wartości prawidłowe. Stosowanie chemioterapii znamiennie statystycznie (p<0,05) wpływa na obniżenie stężenia D-dimerów u kobiet z rakiem jajnika. Wnioski: Ocena ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u kobiet z rakiem jajnika podczas chemioterapii na podstawie stężenia D-dimerów nie jest możliwa.

3

Rozległa endometrioza – opis przypadku

100%

Markowska J., Mądry R., Kasprzak B.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

vol. 12

|

issue 4

290-293

EN

Endometriosis develops in about 10% of women in their fertile age, it is estrogen-dependent and is an important clinical problem. The main symptoms are: chronic pain of the minor pelvis, dysmenorrhea, and dyspareunia, with about 50% of patients being infertile; relapses of the disease are frequent. There are many theories linked to the etiopathogenesis: 1) implantation of the endometrium through salpinges to the abdominal cavity and organs located in the minor pelvis, 2) local immunodeficiency, 3) changes in cellular adhesion and cytokine profile, 4) environmental factors, 5) angiogenesis disorders, 6) genetic predispositions. In our report, we described a case of a patient, age 46, nullipara. The patient’s examination revealed a mass that was palpable in the abdomen and could be felt up to the level of four fingers below the navel. Serum CA-125 was 40.4 U/mL. The ultrasound examination per rectum showed a slightly enlarged uterus with normal endometrium, the right ovary without any pathological changes, and the left ovary changed into a cyst of 15 centimeters in diameter with the superior border not clearly visible. Typical clinical symptoms for endometriosis, like persistent pain in the abdomen, flatulence, bloating, dysmenorrhea, urinary incontinence were not observed in that patient. Surgery was performed in which 1000 mL of fluid were evacuated from the endometrial cyst.

PL

Endometrioza rozwija się u około 10% kobiet, głównie w wieku rozrodczym, jest chorobą estrogenozależną i stanowi istotny problem kliniczny. Dominującymi objawami są: przewlekły ból w miednicy mniejszej, bolesne miesiączkowanie i współżycie płciowe, a około 50% kobiet jest niepłodnych; często występują nawroty choroby. Istnieje wiele teorii związanych z jej etiopatogenezą: 1) implantacja endometrium poprzez jajowody do jamy otrzewnej i narządów miednicy mniejszej, 2) osłabienie układu immunologicznego (głównie lokalnego), 3) zmiany w adhezji komórkowej, profilu cytokin, macierzy komórkowej, 4) czynniki środowiskowe, 5) zaburzenia w procesie angiogenezy, 6) predyspozycje genetyczne. W pracy opisano przypadek 46-letniej pacjentki, nieródki. W badaniu palpacyjnym brzucha stwierdzono opór sięgający cztery palce poniżej pępka. Poziom CA-125 w osoczu wynosił 40,4 U/ml. Badanie ultrasonograficzne per rectum wykazało macicę nieco powiększoną z linijnym endometrium, jajnik prawy prawidłowej wielkości, lewy zmieniony w około 15-centymetrową torbiel, której górny biegun nie był dokładnie widoczny. U pacjentki nie występowały typowe objawy kliniczne dla endometriozy, takie jak pobolewanie, bolesne miesiączki czy też nietrzymanie moczu. Przeprowadzono zabieg operacyjny, w którym ewakuowano 1000 ml płynu z torbieli.

4

Miejsce chemioterapii dootrzewnowej w pierwszorzutowym leczeniu raka jajnika

100%

Mądry R., Markowska J., Lubin J.

Current Gynecologic Oncology

|

2010

|

vol. 8

|

issue 2

90-103

EN

Intraperitoneal chemotherapy (IP) in the treatment of ovarian cancer became lately an attractive alternative to standard intravenous chemotherapy. This was a consequence of publication in 2006 of phase III trials indicating that this approach provided clinical benefit as compared with traditional approach in terms of progression-free survival (24 vs. 18 months) and overall survival (66 vs. 50 months, respectively). The present paper reviews theoretical basis of IP, recapitulates milestones of research leading to introduction of IP as first-line therapeutic option and discusses IP-associated adverse effects. Discussion includes impact of IP on patients’ quality of life and effectiveness of other protocols, e.g. those replacing cisplatin by carboplatin. The authors highlight several problems associated with a more widespread use of IP in the treatment of ovarian cancer and indicate novel trends in research, heralded by publications concerning once-weekly administration of paclitaxel. At present, IP as first-line therapy is indicated in FIGO stages II-IV, with residual disease of less than 1 cm after primary cytoreduction. Side effects associated with this therapeutic modality may be classified as drug-dependent and catheter-dependent. The may be minimized by proper selection of patients and port-care. At present, several clinical trials are underway, testing other dosage regimens and chemotherapy protocols. Concomitantly, clinical trials being performed, enable inclusion of patients after IP chemotherapy.

PL

Chemioterapia dootrzewnowa (intraperitoneal chemotherapy, IP) w raku jajnika stała się w chwili obecnej alternatywną strategią leczenia do standardowej dożylnej chemioterapii. Jest to efektem opublikowanych w 2006 roku wyników badania III fazy, które wykazały, że IP w porównaniu ze standardową chemioterapią wydłuża czas do wystąpienia progresji (odpowiednio 24 vs 18 miesięcy) oraz całkowity czas przeżycia (odpowiednio 66 vs 50 miesięcy). W pracy autorzy przedstawiają podstawy teoretyczne chemioterapii dootrzewnowej, historię badań, które doprowadziły do wprowadzenia IP jako alternatywy w leczeniu pierwszorzutowym, oraz objawy uboczne charakterystyczne dla chemioterapii dootrzewnowej. Omówiono również wpływ IP na jakość życia oraz stosowanie innych schematów, w tym zastąpienie cisplatyny karboplatyną. W dyskusji autorzy wskazują na problemy związane z szerokim wprowadzeniem IP do leczenia raka jajnika oraz na nowe kierunki badań związanych z publikacjami dotyczącymi podawania paklitakselu co 7 dni. W chwili obecnej zaleceniem do stosowania IP jako leczenia I rzutu powinna być choroba od II do IV stopnia według FIGO z resztkami nieprzekraczającymi 1 cm po pierwotnej cytoredukcji. Objawy uboczne związane są z rodzajem podawanego dootrzewnowo cytostatyku oraz cewnikiem i można je zminimalizować poprzez właściwy dobór pacjentów i dbałość o port. W chwili obecnej trwa kilka badań klinicznych, które testują inne dawki i schematy podawania cytostatyków. Równocześnie większość prowadzonych obecnie badań klinicznych umożliwia włączanie pacjentów po chemioterapii IP.

5

Neutropenia – diagnostyka i leczenie w świetle doniesień z ASCO 2009

100%

Lubin J., Markowska A., Mądry R., Markowska J.

|

EN

The aim of this paper is to present most recent reports dealing with neutropenia and febrile neutropenia as complications of chemotherapy in oncology. The problem is not isolated but concerns a large proportion of oncologic patients undergoing antitumor therapy. Considering that most oncologic patients are elderly people whose bone marrow reserve is not entirely efficient, palliative prolongation of survival of oncologic patients and more aggressive therapeutic protocols using cytostatic drugs, neutropenia becomes an increasingly frequent sequel of side effects of chemotherapy, rated among acute complications of treatment (developing several days to several weeks after cessation of administration of cytostatics). Qualification of patients to one of three risk groups for febrile neutropenia distinguished by the National Comprehensive Cancer Network (NCCN) and European Organisation for Research and Treatment of Cancer (EORTC), facilitates prediction of the patients’ response to treatment instituted. Reports presented at the 2009 ASCO meeting significantly advance our understanding of factors stimulating the growth of granulocytes and particularly their influence on survival of oncologic patients subjected to myelosuppressive chemotherapy. The paper discusses abstracts presented at the 2008 ASCO meeting, which, similar to the 2009 ASCO abstracts, compare the risk of hospitalization of patients receiving filgrastim and pegfilgrastim. Of utmost importance in clinical practice is primary and secondary prevention and treatment of neutropenia and febrile neutropenia, which is substantial cause of mortality in oncologic patients.

PL

Celem pracy jest przedstawienie najnowszych doniesień z zakresu wiedzy na temat neutropenii i gorączki neutropenicznej jako powikłań chemioterapii w nowotworach. Problem nie jest odosobniony, dotyczy dużej grupy chorych poddawanych terapiom przeciwnowotworowym. Ze względu na to, że większość pacjentów onkologicznych stanowią osoby starsze, u których rezerwa szpikowa nie jest w pełni wydolna, chęć paliatywnego wydłużania życia chorych onkologicznych oraz bardziej agresywne schematy leczenia cytostatykami neutropenia staje się coraz powszechniejszym zjawiskiem ubocznego działania chemioterapii, zaliczanym do ostrych powikłań (ostre powikłania leczenia występują od kilku dni do kilku tygodni po zakończeniu podawania cytostatyków). Kwalifikacja pacjentów do jednej z trzech grup ryzyka wystąpienia gorączki neutropenicznej wyróżnianych przez NCCN (National Comprehensive Cancer Network) oraz EORTC (European Organisation for Research and Treatment of Cancer) pozwala przewidywać reakcje chorych na stosowane leczenie. Przedstawione na ASCO w 2009 roku abstrakty poszerzają znacząco wiedzę o czynnikach stymulujących wzrost granulocytów, a w szczególności ich wpływie na przeżycia chorych onkologicznych, u których stosowano mielosupresyjne chemioterapie. W pracy odniesiono się do abstraktu prezentowanego na ASCO 2008, w którym podobnie jak w abstrakcie z 2009 roku porównano ryzyko hospitalizacji u pacjentów stosujących filgrastim i pegfilgrastim. Niezmiernie ważna w praktyce klinicznej jest profilaktyka (pierwotna i wtórna) oraz leczenie neutropenii i gorączki neutropenicznej będącej przyczyną śmierci pacjentów onkologicznych.

6

Ziarnina olbrzymich rozmiarów w pochwie po operacji manchesterskiej

76%

Markowska J., Mądry R., Jaszczyńska-Nowinka K., Kasprzak B., Kurzawa P., Bręborowicz J.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

vol. 12

|

issue 3

245-248

EN

We reported on a case of granulation tissue of large size in the vagina after Manchester operation. A 71-year-old patient was admitted with a tumor of 7 cm in diameter in the vagina. The patient had undergone Manchester operation a year before. Granulation of tissues in the vagina are an often complication after hysterectomy. Clinical symptoms are mucous or blood secretion and mild coital bleeding. In some cases it might also be asymptomatic. It was found that in more than 30% of women after hysterectomy there is granulation tissue in the vagina. It was observed that in more than 60% it is ≤5 mm in size and that it regresses more often than in cases where it is of >5 mm (72% and 33%, respectively). Granulation tissue of >10 mm is very rare. Double biopsies of the 7-centimeter tumor did not provide sufficient information on the tumor origin. There are different therapeutic options for granulation tissue depending on its size – from observation to laser and surgical treatment. In the presented case the only possible option was according to us cautious removal of the tumor from the anterior wall of the vagina to prevent bladder damage. Tumor excision was performed – immunohistochemical staining methods revealed granulation tissue.

PL

Opisano przypadek dużej ziarniny w pochwie po operacji manchesterskiej. Siedemdziesięciojednoletnia pacjentka została przyjęta z powodu 7-centymetrowego guza w pochwie. Chora przed rokiem przebyła operację manchesterską. Ziarnina w kikucie pochwy jest częstym powikłaniem po wycięciu macicy. Klinicznie przebiega z nieprawidłową wydzieliną z pochwy, niekiedy krwistą, krwawieniem przy współżyciu płciowym, choć może też nie powodować żadnych objawów. Ocenia się, że ziarnina w kikucie pochwy występuje u ponad 30% kobiet po operacjach wycięcia macicy. W ponad 60% ma ona rozmiary ≤5 mm i w takich przypadkach jej samoistna regresja jest częstszym zjawiskiem, niż kiedy ma wielkość >5 mm (odpowiednio w 72% i 33%). Ziarnina o wielkości >10 mm występuje rzadko. Dwukrotnie wykonane biopsje 7-centymetrowego guza nie wyjaśniły jednoznacznie jego pochodzenia. Metody postępowania z ziarniną są różne, w zależności od jej wielkości – od postawy wyczekującej po leczenie laserem i leczenie chirurgiczne. W sytuacji tak wielkiej ziarniny jedyną opcją wydaje się ostrożne chirurgiczne oddzielenie zmiany z przedniej ściany pochwy w celu uniknięcia okaleczenia pęcherza moczowego. Wycięto guz w całości – metody immunohistochemiczne potwierdziły rozpoznanie tkanki ziarninowej.

7

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka sromu

52%

Sznurkowski J. J., Bodnar L., Bidziński M., Bieńkiewicz A., Blecharz P., Jach R., Knapp P., Kojs Z., Kotarski J., Markowska J., Mądry R., Misiek M., Sawicki W., Wicherek Ł., Basta A.

Current Gynecologic Oncology

|

2017

|

vol. 15

|

issue 1

45-53

EN

Two main subtypes of vulvar squamous cell carcinoma (SCC), which differ in their etiology, epidemiological model, pathogenesis and the morphoclinical appearance, have been distinguished:

PL

Współcześnie wyróżniamy dwie główne grupy raka płaskonabłonkowego sromu (squamous cell carcinoma, SCC), różniące się zasadniczo: etiologią, modelem epidemiologicznym, patogenezą i obrazem morfologiczno-klinicznym:

8

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka endometrium

52%

Sznurkowski J. J., Knapp P., Bodnar L., Bidziński M., Jach R., Misiek M., Bieńkiewicz A., Blecharz P., Kojs Z., Kotarski J., Markowska J., Mądry R., Sawicki W., Wicherek Ł., Basta A.

Current Gynecologic Oncology

|

2017

|

vol. 15

|

issue 1

34-44

EN

Two etiopathogenetic types of endometrial cancer have been distinguished: • type I – endometrioid adenocarcinoma (80–90% of all diagnosed cases); • type II – non-endometrioid adenocarcinoma, which includes serous cancer, clear cell cancer, undifferentiated and mixed tumors (malignant mixed Mullerian tumor, MMMT). Hereditary endometrial cancer (mainly type I) is usually seen in women with Lynch syndrome (hereditary nonpolyposis colorectal cancer, HNPCC). Risk factors for endometrial cancer include obesity and overweight (often as components of the metabolic syndrome), nulliparity, infertility (including polycystic ovary syndrome related infertility), diabetes, early onset of menstruation, late menopause, hormone replacement therapy, estrogen-secreting tumors as well as treatment with tamoxifen in postmenopausal women.

PL

Etiopatogenetycznie raka błony śluzowej trzonu macicy dzielimy na dwa typy: • typ I – gruczolakorak endometrioidalny (80–90% wszystkich rozpoznań); • typ II – gruczolakorak nieendometrioidalny, do którego zalicza się raka surowiczego, raka jasnokomórkowego, guzy niezróżnicowane oraz mieszane (malignant mixed Mullerian tumor, MMMT). Dziedziczne występowanie raka endometrium (głównie typu I) dotyczy kobiet z zespołem Lyncha (dziedziczny rak jelita grubego niezwiązany z polipowatością – hereditary nonpolyposis colorectal cancer, HNPCC). Do czynników ryzyka raka błony śluzowej trzonu macicy należą: otyłość i nadwaga (często jako komponenty zespołu metabolicznego), nierództwo, niepłodność (w tym na podłożu zespołu policystycznych jajników), cukrzyca, wczesne rozpoczęcie miesiączkowania, późna menopauza, stosowanie hormonalnej terapii zastępczej, nowotwory produkujące estrogeny oraz przyjmowanie tamoksyfenu u kobiet w wieku pomenopauzalnym.

9

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka szyjki macicy

52%

Jach R., Sznurkowski J. J., Bidziński M., Misiek M., Knapp P., Bodnar L., Bieńkiewicz A., Blecharz P., Kojs Z., Kotarski J., Markowska J., Mądry R., Sawicki W., Wicherek Ł., Basta A.

Current Gynecologic Oncology

|

2017

|

vol. 15

|

issue 1

24-33

EN

Cervical cancer (CC) is currently the third most common cancer among women and the fourth leading cause of cancer-related death in women worldwide(1). In Poland in 2013, CC accounted for 3.7% of all newly registered tumor cases among women, and was the sixth most common female malignancy. At the same time, CC is the seventh leading cause of cancer-related death among Polish women(2). Epidemiological indicators differ depending on patient’s age. CC is responsible for 8% of cancer-related cases and 11% of cancer-related deaths among young women (aged between 20 and 44 years). Persistent human papillomavirus (HPV) infection is the most important factor in the development of cervical neoplasm. The incidence of CC is associated with the occurrence of HPV in a given population. In countries with a high incidence of this cancer, persistent HPV infection affects approximately 10–20% of the population, while the same rate is 5–10% in countries with lower incidence. Vaccination against HPV prevents infection with certain types of viruses, and consequently the development of cancer induced by a given type of virus. Other risk factors that increase the probability of disease include smoking tobacco, multiple vaginal deliveries, the use of oral contraceptives by women smokers, early sexual initiation, multiple sexual partners, positive history for sexually transmitted diseases, certain autoimmune diseases and chronic immunosuppression(3).

PL

Rak szyjki macicy (RSM) jest obecnie trzecim nowotworem u kobiet pod względem częstości zachorowań oraz czwartą przyczyną zgonów nowotworowych kobiet na świecie(1). W Polsce w 2013 roku RSM stanowił 3,7% wszystkich nowo zarejestrowanych przypadków nowotworów wśród kobiet, będąc zarazem szó- stym, pod względem zachorowalności, nowotworem złośliwym rozpoznawanym u kobiet. Jednocześnie RSM stanowi siódmą przyczynę zgonów nowotworowych kobiet w Polsce(2). Wskaźniki epidemiologiczne różnią się w zależ- ności od wieku pacjentek. W populacji młodych kobiet (20.–44. roku życia) RSM odpowiada za 8% zachorowań oraz 11% zgonów nowotworowych.

10

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące nabłonkowych nowotworów jajnika: raka jajnika oraz guzów o granicznej złośliwości

52%

Markowska J., Kornafel J., Karolewski K., Sajdak S., Basta A., Bidziński M., Emerich J., Gryboś M., Michalski B., Olejek A., Panek G., Roszak A., Skręt A., Urbański K., Mądry R.

Current Gynecologic Oncology

|

2013

|

vol. 11

|

issue 1

9-23

11

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka jajnika

46%

Basta A., Bidziński M., Bieńkiewicz A., Blecharz P., Bodnar L., Jach R., Knapp P., Kojs Z., Kotarski J., Markowska J., Misiek M., Sznurkowski J. J., Wicherek Ł., Sawicki W., Timorek-Lemieszczuk A., Bahyrycz J., Mądry R.

Current Gynecologic Oncology

|

2017

|

vol. 15

|

issue 1

5-23

EN

Over 95% of ovarian malignancies arise from the epithelium. The major risk factors for ovarian cancer include: • hereditary mutation of BRCA1 and BRCA2 genes (16–20% of all ovarian cancers); • hereditary breast and ovarian cancer syndrome; • familial history of hereditary nonpolyposis colorectal cancer (HNPCC) (Lynch syndrome – nonpolyposis colorectal cancer, endometrial cancer, cancer of the upper gastrointestinal tract, ureteral cancer); • infertility, long-term stimulation of ovulation, unsuccessful IVF (in vitro fertilisation) attempts; • hormone replacement therapy. Factors that decrease the risk for ovarian cancer include oral contraceptive use, tubal ligation, salpingo-oophorectomy, hysterectomy and breastfeeding(1).

PL

Ponad 95% nowotworów złośliwych jajnika ma pochodzenie nabłonkowe. Do najważniejszych czynników ryzyka występowania raka jajnika należą: • nosicielstwo mutacji genów BRCA1 i BRCA2 (dotyczy do 16–20% wszystkich przypadków raka jajnika); • zespoły dziedzicznego raka piersi i jajnika; • rodzinne występowanie dziedzicznego niepolipowatego raka jelita grubego (zespół Lyncha – niepolipowaty rak jelita grubego, rak endometrium, rak górnego odcinka układu pokarmowego, rak urotelialny moczowodu); • bezdzietność, długotrwała stymulacja owulacji, nieskuteczne próby IVF (in vitro fertilisation – zapłodnienie pozaustrojowe, zapłodnienie in vitro); • hormonalna terapia zastępcza. Ryzyko wystąpienia raka jajnika zmniejszają: stosowanie antykoncepcji hormonalnej, okluzja jajowodów, wycięcie jajników i jajowodów, wycięcie macicy i karmienie piersią(1).

Refine search results

Wpływ preparatu Cicatridina® na zmiany w pochwie po leczeniu raka szyjki macicy i raka endometrium radioterapią. Badanie obserwacyjne

D-dimery w chemioterapii pierwszego rzutu w raku jajnika

Rozległa endometrioza – opis przypadku

Miejsce chemioterapii dootrzewnowej w pierwszorzutowym leczeniu raka jajnika

Neutropenia – diagnostyka i leczenie w świetle doniesień z ASCO 2009

Ziarnina olbrzymich rozmiarów w pochwie po operacji manchesterskiej

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka sromu

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka endometrium

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka szyjki macicy

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące nabłonkowych nowotworów jajnika: raka jajnika oraz guzów o granicznej złośliwości

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka jajnika