Search results

1

Profilaktyka nagłego zgonu sercowego – rola wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora

100%

Klimczak A., Rosiak M., Chudzik M.

Folia Medica Lodziensia

|

2010

|

vol. 37

|

issue 2

227-242

EN

Sudden cardiac death is a significant problem in cardiac patients. The modern invasive cardiology offers important tool in fight against ventricular rhythm disturbances, which are the most frequent cause of sudden cardiac death. Automatic cardioverter-defibrillator through electric therapy (antyarrhythmia stimulation or high energy shock) interrupts the episode of life-threating ventricular arrhythmia (ventricular tachycardia or ventricular fibrillation) and therefore it protect patient from sudden cardiac death. Implantation of ICD may be performed in patients, who had the episode of ventricular tachycardia or ventricular fibrillation in the past already (within the secondary prevention of sudden cardiac death) and also in patients, which didn’t have the episode of ventricular tachycardia or ventricular fibrillation in the past but they have higher risk of sudden cardiac death in the future (within primary prevention of sudden cardiac death).

PL

Nagły zgon sercowy (NZS) to zgon w ciągu pierwszej godziny od wystąpienia objawów. Najczęstszą przyczyną NZS są groźne komorowe zaburzenia rytmu serca. Chorzy z dysfunkcją skurczową lewej komory serca to pacjenci szczególnie zagrożeni wystąpieniem NZS. Najważniejszą metodą prewencji NZS jest terapia polegająca na wszczepieniu kardiowerteradefibrylatora (ang. implantable cardioverter-defibrillator – ICD). Działanie ICD polega na rozpoznaniu groźnej arytmii komorowej serca i przeprowadzeniu odpowiedniej terapii elektrycznej (stymulacja antyarytmiczna, bądź też wyładowania wysokoenergetyczne). Implantacja ICD może zostać wykonana u pacjentów, u których doszło w przeszłości do nagłego zatrzymania krążenia w mechanizmie częstoskurczu komorowego lub migotania komór (w ramach tzw. prewencji wtórnej) lub u pacjentów, którzy obarczeni są większym ryzykiem NZS w przyszłości (w ramach tzw. prewencji pierwotnej). Praca omawia zasady działania ICD oraz prezentuje aktualne wskazania do terapii ICD, zarówno w prewencji pierwotnej, jak i wtórnej.

2

Optymalizacja terapii resynchronizującej

100%

Szafraniec Z., Chudzik M., Wranicz J. K.

Folia Medica Lodziensia

|

2010

|

vol. 37

|

issue 2

259-270

EN

Cardiac resynchronization therapy (CRT) was designed to correct asynchronous cardiac contraction, mainly affecting left ventricle, and it has already proven it's value in systolic heart failure patients with left bundle branch block. The outcomes of some major clinical trials and their meta-analyses demonstrated efficacy of resynchronization in improving exercise capacity, reduction of hospitalization rate, risk of sudden cardiac death and reverse remodeling. Despite indisputable profits about one third of implanted patients doesn't respond to CRT. Among possible causes there is also the fact, that many patients' devices are not being fully optimized before discharge and during follow-up. The article deals with basic aspects of CRT optimization.

PL

Terapia resynchronizująca (ang. cardiac resynchronization therapy - CRT) polega na korygowaniu niesynchronicznego skurczu serca, w szczególności opóźnienia lewej komory w stosunku do komory prawej i jest metodą o udowodnionej skuteczności leczniczej u chorych ze skurczową niewydolnością serca oraz współistniejącym blokiem lewej odnogi pęczka Hisa w zapisie elektrokardiograficznym. Wyniki duŜych randomizowanych badań klinicznych oraz ich meta-analizy wykazały skuteczność CRT u powyŜszych pacjentów w zwiększaniu wydolności fizycznej, poprawianiu jakości Ŝycia, zmniejszaniu liczby hospitalizacji, obniŜaniu ryzyka zgonu sercowego oraz promowaniu zjawiska odwrotnego remodelingu lewej komory serca. Pomimo niezaprzeczalnych korzyści płynących z CRT około 1/3 pacjentów nie odpowiada w sposób zadowalający na resynchronizację. Wśród moŜliwych przyczyn wymienia się m.in. fakt, Ŝe w większości przypadków nie wykonuje się czasochłonnego dostosowywania parametrów urządzenia do indywidualnych potrzeb pacjenta, co nazywamy optymalizacją, lecz pozostawia większość ustawień producenta. Artykuł omawia podstawowe zagadnienia związane z terapią CRT i optymalizacją resynchronizacji.

3

Co zmieniło się w leczeniu pacjentów ze wskazaniami do implantacji stymulatorów serca w ciągu ostatnich 5 lat

76%

Nowacka E., Łagodziński A., Chudzik M., Gabryjelski W., Bartczak K., Wranicz J. K.

Folia Medica Lodziensia

|

2010

|

vol. 37

|

issue 2

271-294

EN

Introduction: The aim of the following study was a comparison of the types of the implanted cardiac pacemakers (PM) and the changes which took place in the guidelines for the implantation of the PM being used in 2004 and 2009. Methods: The study was performed based on the data from the Łódzki Rejestr Elektrostymulacji (LRE). Comparison of epidemiological data, PM types and modes and types of the performed procedures in 2004 and 2009 was assessed. Results: The final study included 711 patients (pts): 281pts in 2004 and 430pts in 2009. In 2004 234 new implantations were performed wheras in 2009 – 280. In 2009 the number of reimplantations increased and constituted 34.9% of all the procedures (in 2004 – 16.7%). Atrioventricular blocks (2nd and 3rd degree) were the main indication for the implantation of PM both in 2004 and 2009 (exceeding 40%). In 2009, more than 90% of pts with the BTS were being applied the physiological type of the DDDR stimulation. In chronic Atrial Fibration (AF), both in 2004 and 2009, PM VVI were implanted – in the 2009 group only the PM “rate adaptive” were used. In the 2009 in 6% of pts cardiac resynchronization PM were implanted as the heart failure indication.

PL

Wstęp: Celem pracy było porównanie typu i rodzaju implantowanych stymulatorów serca (PM) oraz zmian jakie dokonały się we wskazaniach do implantacji obowiązujących w roku 2004 i w 2009 roku. Metodyka: Badanie przeprowadzono w oparciu o dane Łódzkiego Rejestru Elektrostymulacji (LRE). Porównywano: dane epidemiologiczne, ilość i rodzaj wykonanych zabiegów, wskazania do implantacji, rodzaj implantowanego PM w roku 2004 (grupa 04) i 2009 (grupa 09). Wyniki: Do analizy włączono 711 pacjentów (pts): 281 pts w grupie 04 i 430 pts w grupie 09. W roku 2004 wykonano 234 implantacji, w roku 2009 - 280. W grupie 09 zwiększyła się ilość reimplantacji - 34,9% wszystkich zabiegów (2004 r. - 16,7%). Blok przedsionkowo-komorowy (p-k) II i III stopnia zarówno w 2004 r. i w 2009 r. był głównym wskazaniem do implantacji PM (ponad 40%). W 2009 r. ponad 90% pts w przebiegu zespołu bradykardia-tachykardia (BTS) miało zastosowany fizjologiczny tryb stymulacji DDDR. W utrwalonym migotaniu przedsionków w roku 2004 jak i 2009 implantowano PM VVI, ale w 2009 roku były to wyłącznie stymulatory „rate adaptive”. W 2009 roku 6% pts miało implantowany stymulator jako metodę leczenia niewydolności serca.

Refine search results

3 Folia Medica Lodziensia

3 2010

3 Chudzik M.

2 Wranicz J. K.

1 Bartczak K.

1 Gabryjelski W.

1 Klimczak A.

1 Nowacka E.

1 Rosiak M.

1 Szafraniec Z.

1 Łagodziński A.

Profilaktyka nagłego zgonu sercowego – rola wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora

Optymalizacja terapii resynchronizującej

Co zmieniło się w leczeniu pacjentów ze wskazaniami do implantacji stymulatorów serca w ciągu ostatnich 5 lat