Results found: 3

Number of results on page

Search results

Sort By:

Limit search:

Estimation of energy expenditure during various forms of exercise training in early cardiac rehabilitation

100%

Kocur P., Deskur-Śmielecka E., Wilk M., Dylewicz P.

2009

vol. 17

issue 2

3-11

Celem niniejszej pracy było porównanie szacowania za pomocą trzech metod wydatku energetycznego (WE) podczas różnych form treningu stosowanego w rehabilitacji kardiologicznej. Materiał i metoda: badaniu poddanych zostało 40 kolejnych mężczyzn uczestniczących w programie wczesnej rehabilitacji po ostrym zespole wieńcowym. Program rehabilitacyjny składał się z 12-13 sesji treningowych obejmujących Nordic Walking (NW), ćwiczenia ogól-nousprawniające (Ćw) i trening na cyklergometrze (R). U każdego pacjenta 4-krotnie oszacowano WE za pomocą 3 prostych metod: z wykorzystaniem rejestratora częstotliwości rytmu serca z wbudowaną funkcją kalkulacji WE (CRS), akcelerometru i obliczanego na podstawie średniej treningowej CRS w odniesieniu do wartości CRS podczas kolejnych obciążeń w trakcie próby wysiłkowej. Wyniki: w przypadku wszystkich rodzajów treningu wartość WE oszacowanego za pomocą akcelerometru była istotnie mniejsza niż na podstawie obliczeń wykonywanych w odniesieniu do próby wysiłkowej, a w przypadku Ćw i R była także mniejsza niż oszacowana za pomocą rejestratora CRS. Szacowania WE za pomocą rejestratora CRS i obliczeń na podstawie średniej treningowej CRS różniły się istotnie jedynie w przypadku treningu na cykloergometrze. Niezależnie od zastosowanej metody, największy średni WE uzyskali pacjenci podczas NW. Wnioski: użycie rejestratora CRS wyposażonego w funkcję kalkulacji WE umożliwia wiarygodne porównanie WE związanego z różnymi formami aktywności fizycznej. Pomiar WE za pomocą akcelerometru jest przydatny wyłącznie do oceny niezłożonych czynności odbywających się z dużym przyspieszeniem liniowym ciała.

Aim: to compare estimated energy expenditure by means of three simple methods during various forms of training used in cardiac rehabilitation. Material and methods: the examined group consisted of 40 men involved in early cardiac rehabilitation following acute coronary syndrome. The rehabilitation program consisted of 12-13 sessions comprising Nordic Walking (NW), calisthenics (Cal), and cycle ergometer training (Erg). In each subject, energy expenditure was measured four times using a heart rate monitor with inbuilt function for calculating energy expenditure (CRS), an accelerometer, and heart rate calculated from mean exercise heart rate value based on the data from the treadmill exercise test. Results: for all types of training, the energy expenditure value assessed with an accelerometer was lowerthan calculated based on data from the treadmill exercise test. For Cal and Erg, it was also lower than estimated with the heart rate monitor. The assessment of energy expenditure with the heart rate monitor and calculated based on the data from the exercise test differed exclusively in the case of ergometer training. For all methods of assessment, the energy expenditure was highest during NW. Conclusions: the use of the heart rate monitor enables reliable comparison of energy expenditure during various forms of physical activity. The accelerometer may be useful in assessment of energy expenditure only during simple activities with high linear acceleration.

The influence of a six week rehabilitation programme of low intensity on the functional fitness of elderly patients suffering from circulatory system diseases

88%

Krzywicka-Michałowska M., Deskur-Śmielecka E., Jóźwiak A., Bosacka M., Dylewicz P.

Medical Rehabilitation

2010

vol. 14(2)

10-16

Wprowadzenie: Konieczne jest poszukiwanie prostych w zastosowaniu metod rehabilitacji zwiększających funkcjonalną sprawność oraz samodzielność osób w podeszłym wieku. Cel pracy: Zbadanie wpływu 6-tygodniowcgo programu treningowego o malej intensywności, realizowanego w ramach dziennej rehabilitacji geriatrycznej, na ocenianą za pomocą prostego toru przeszkód (TP) sprawność fizyczną starszych pacjentów. Materiał i metody: Retrospektywna analiza danych 208 kolejnych pacjentów (średni wiek 73±5,5 lat; 45 mężczyzn) uczestniczących w 6-tygodniowym programie rehabilitacyjnym na geriatrycznym oddziale pobytu dziennego. Program obejmował ćwiczenia ogólnousprawniające, terapię zajęciową, zabiegi fizykalne oraz masaŜ. Na początku i na końcu programu pacjenci pokonywali tor przeszkód, składający się z czterech stacji: l) otwieranie drzwi, 2) siadanie i wstawanie z niskiego fotela, 3) slalom między piłkami, 4) przekracza-nie 3 przeszkód o wzrastającej wysokości. Wyniki przedstawiono w postaci czasu pokonania całego TP oraz łącznej punktacji za wykonanie wszystkich zadań (0-3 punktów za kaŜdy element, w zależności od stopnia poprawności wykonania). Wyniki: Stwierdzono bardzo wysoką korelację pomiędzy czasem pokonania TP a wyraŜonym w punktach stopniem poprawności wykonania poszczególnych prób (r = -0,84 na początku badania i r = -0,81 na końcu badania, p < 0,05). Średni czas pokonania TP w całej grupie poprawił się o 5,5 ±9,68 s (z 45,3 ±2,09 s do 39,8 ±23,05 s, p < 0,0001). Mediana sumy punktów za wykonanie wszystkich stacji zwiększyła się z 9 do 11 punktów; p < 0,0001. Istotną (p < 0,01) poprawę czasu TP i punktacji stwierdzono takŜe w podgrupach wyodrębnionych ze względu na płeć, wiek (< 75 rż i > 75 rż), występowanie choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, przebytego udaru mózgu, oraz u pacjentów najmniej sprawnych (czas początkowego TP > górnego kwartyla). W grupie pacjentów najbardziej sprawnych (czas początkowego TP < dolnego kwartyla) czas TP nie uległ skróceniu. Uzyskany stopień poprawy czasu i punktacji u pacjentów najmniej sprawnych był większy (p < 0,0001) niŜ u osób najbardziej sprawnych. Wnioski: Sześciotygodniowy program treningowy o małej intensywności poprawia sprawność funkcjonalną starszych pacjentów, niezależnie od ich wieku, płci oraz współwystępujących chorób układu krąŜenia. Największe korzyści odnoszą pacjenci z najniższym początkowym poziomem sprawności.

Introduction: The preservation of functional performance and the independence of elderly people is a challenge for rehabilitation today. Aim of the study: We aimed to investigate the effects of a 6-week, low-intensity rehabilitation program on functional fitness, assessed with a simple obstacle test, in elderly subjects.Material and Method: A retrospective analysis of data of 208 patients (mean age 73 ±5.5 yrs; 45 men) participating in a 6-week, ambulatory rehabilitation program for the older adults. The program included calisthenics, occupational and physical therapy, and massage. An obstacle test (OT) consisting of 4 stations (1. opening a door, 2. sitting and standing up from an armchair, 3. slalom, 4. crossing 3 obstacles of increasing height) was performed on admission and at discharge. The results are shown as total time (in seconds) and summarized score (0-3 points for each station).Results: The OT time strongly correlated to the score for the quality of the action (r = -0.84 at baseline and r = -0.81 at the end, p < 0.05). The mean OT time in the entire group improved by 5.5 ±9.68 s (from 45.3 ±2.09 to 39.8 ±23.05 s, p < 0,0001). The median OT score increased from 9 to 11; p < 0.0001. The OT time and the score improved significantly (p < 0.01) in subgroups of patients differing with sex, age (< 75 vs. ≥ 75 yrs), comorbidities (ischemic heart disease, hypertension, heart failure, stroke) and in the subjects with the lowest baseline fitness level (baseline OT time > upper quartile). The improvement in OT time and the score in patients with the lowest fitness level was greater (p < 0.0001) than in the subjects with the highest fitness level (baseline OT time < lower quartile).Conclusion: A six-week, low-intensity rehabilitation training program improves functional fitness of elderly subjects, independently on their age, sex and comorbidities. The biggest benefits were observed in patients with the lowest level of fitness.

Assessment of the selected physiological effects of Nordic Walking performed as a part of a physical exercise program during the second phase of rehabilitation after a myocardial infarction

64%

Wilk M., Kocur P., Różańska A., Przywarska I., Dylewicz P., Owczarski T., Deskur-Śmielecka E., Borowicz-Bieńkowska S.

Medical Rehabilitation

2005

vol. 9(2)

20-25

Cel: Spacery i marsze są prostą a jednocześnie efektywną formą aktywności fizycznej powszechnie stosowaną w rehabilitacji kardiologicznej. W ostatnich latach podejmuje się próby urozmaicenia ćwiczeń marszowych poprzez szersze włączenie pracy kończyn górnych, co umożliwia między innymi coraz bardziej popularna forma aktywności ruchowej znana jako Nordic Walking. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu marszu nordyckiego na stopień poprawy tolerancji wysiłku oraz sprawność ogólną chorych rehabilitowanych po zawale serca (ZS). Metoda: Badaniom poddano 30 pacjentów, którzy w okresie 14–28 dni po ZS przebywali na Oddziale Rehabilitacji Kardiologicznej. U wszystkich pacjentów włączonych do programu badawczego przed rehabilitacją i po jej zakończeniu wykonano próbę wysiłkową wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, 6-minutowy test marszowy oraz test sprawności fizycznej „Fullerton”. Chorych podzielono na dwie grupy. 10 pacjentów uczestniczyło w standardowym programie treningowym (grupa K), a u 20 pacjentów zastosowano dodatkowo (5x w tygodniu po 40 min) trening marszowy typu Nordic Walking (grupa NW). Polegał on na przejściu 3 kilometrów z przerwami przeznaczonymi na ćwiczenia oddechowe i rozciągające. W trakcie marszu oraz ćwiczeń z pacjenci wykorzystywali specjalne kije skonstruowane do tej formy aktywności ruchowej Wyniki: W obu grupach trenujących uzyskano poprawę tolerancji wysiłku, jednak odsetek poprawy w grupie NW (30%) był wyższy niż w grupie K (14%). Podobnie zachowywały się wartości iloczynu podwójnego (RPP). Istotne statystycznie zwiększenie RPP po treningu rehabilitacyjnym stwierdzono jedynie w grupie z NW (z 18,2 x 103 ±3,3 x 103 do 20,7 x 103 ±4,4 x 103) (p<0,05). 6-minutowa próba marszowa wykazała wyższy odsetek poprawy w grupie NW (22%) niż w grupie K (17%). Wyniki testu „Fullerton” wykazują istotną statystycznie poprawę analizowanych parametrów w obu grupach. Wnioski: Wstępne badania wskazują na celowość wdrażania marszu nordyckiego do programów rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca z uwagi na wysoką efektywność w zakresie wpływu na poprawę tolerancji wysiłku i sprawności fizycznej. Pełne zaadoptowanie Nordic Walking jako jednej z istotnych metod wczesnej rehabilitacji kardiologicznej będzie możliwe po dokonaniu i przeanalizowaniu większej liczby obserwacji poszerzonych o dodatkowe parametry, głównie w zakresie wpływu na czynniki ryzyka oraz parametry jakości życia.

Background: Walks and marches are a simple yet effective forms of physical activity, commonly used in the cardiac rehabilitation. It has been recommended recently to combine march training with exercises involving upper limbs. One of the most popular methods is Nordic Walking, during which special poles are used to increase the work of upper part of the body. The aim of the study was to assess the influence of Nordic Walking on the improvement in exercise tolerance and physical performance in patients rehabilitated after a myocardial infarction.Methods: The study population consisted of 30 patients hospitalized in a cardiac rehabilitation ward 14 to 28 days after myocardial infarction. On admission and after completing the rehabilitation program patients performed an exercise test following the modified Bruce protocol, a six-minute walk test and a test assessing physical performance (Fullerton test). 10 subjects were assigned to a control group, which followed a standard training program, and 20 patients to a group which additionally performed a march training using the Nordic Walking method 5 times a week. Each session of the march training lasted 40 minutes and consisted of a 3-kilometer walk interrupted by breaks during which respiratory and stretching exercises were performed. During the march and exercises patients used special poles for Nordic Walking.Results: Exercise tolerance improved in both study groups. However, the increase in the exercise tolerance was greater in the group performing Nordic Walking than in the control group (30% vs. 14%, respectively; P < 0.05). The rate-pressure product during the exercise test increased significantly only in the group performing Nordic Walking (from 18.2 x 103 ± 3.3 x 103 to 20.7 x 103 ± 4.4 x 103; P < 0.05). The improvement in the results of the six-minute walk test was greater in the group performing Nordic Walking (22% in comparison with 17% in the control group; P < 0.05). The results of the test assessing physical performance (Fullerton test) improved in both study groups.Conclusion: The results of this preliminary study indicate that march training using the Nordic Walking method effectively increases exercise tolerance and physical fitness in patients after myocardial infarction. If these findings are confirmed by the results of larger studies, Nordic Walking could be widely used in the early phases of cardiac rehabilitation. The influence of Nordic Walking on the cardiovascular risk factors and quality of life parameters should be investigated.

Refine search results

2 Medical Rehabilitation

1 Physiotherapy

1 2010

1 2009

1 2005

3 Deskur-Śmielecka E.

3 Dylewicz P.

2 Kocur P.

2 Wilk M.

1 Borowicz-Bieńkowska S.

1 Bosacka M.

1 Jóźwiak A.

1 Krzywicka-Michałowska M.

1 Owczarski T.

1 Przywarska I.

1 Różańska A.

Search results

Estimation of energy expenditure during various forms of exercise training in early cardiac rehabilitation

The influence of a six week rehabilitation programme of low intensity on the functional fitness of elderly patients suffering from circulatory system diseases

Assessment of the selected physiological effects of Nordic Walking performed as a part of a physical exercise program during the second phase of rehabilitation after a myocardial infarction