30-dniowa pooperacyjna śmiertelność jest czynnikiem odzwierciedlającym jakość leczenia. Wszystkie działania mające na celu zmniejszenie częstości jej występowania prowadzą do poprawy jakości leczenia. Celem pracy było wskazanie czynników ryzyka 30-dniowej pooperacyjnej śmiertelności na podstawie przebadanej grupy chorych operowanych z powodu raka jelita grubego w jednym ośrodku zajmującym się chirurgią jelita grubego. Materiał i metodyka. Do badania włączono chorych operowanych z powodu raka jelita grubego (RJG) w latach 2008‑2014. Badanie miało charakter retrospektywny, 30-dniowa śmiertelność była punktem końcowym badania. Wszystkie dane uzyskano z prospektywnej bazy danych. Wyniki. W okresie objętym badaniem operowano grupę 1744 chorych z powodu RJG. 30-dniową śmiertelność pooperacyjną odnotowano u 65 chorych (3,5%). W analizie wieloczynnikowej stwierdzono, że zaawansowanie procesu nowotworowego i gorszy stan ogólny pacjenta przed operacją były istotnymi czynnikami ryzyka 30-dniowej śmiertelności: OR 2,35; 2,01‑2,57 95%CI, p=0,03 i OR 2,18; 1,95‑2,41 95%CI; p=0,01. Operacja ze wskazań pilnych znamiennie zwiększała ryzyko śmiertelności w ciągu 30 dni po operacji: OR 2,64; 2,45‑2,87 95%CI; p=0,009. Niskie stężenie albumin w surowicy krwi i obecność cukrzycy były dodatkowymi czynnikami zwiększającymi ryzyko 30-dniowej śmiertelności: OR 1,65; 1,52‑1,78 95%CI; p=0,01 i OR 1,67; 1,41‑1,82 95%CI; p=0,03. Odsetek śmiertelności był wyższy po zabiegach resekcyjnych niż po zabiegach paliatywnych: 4,21% vs 1,57%; p=0,002. Wnioski. Chorzy operowani ze wskazań pilnych, pacjenci z zaawansowaną chorobą nowotworową i w ciężkim stanie ogólnym powinni być oceniani i przygotowywani do operacji przez wielospecjalistyczny zespół. Dodatkowo, aby zmniejszyć ryzyko śmiertelności pooperacyjnej, decyzję o rodzaju i rozległo- ści zabiegu muszą podejmować doświadczeni chirurdzy.
Colorectal cancer (CRC) is one of the most common malignant tumors. One of the factors increasing the risk of its occurrence may be the reduced efficiency of repairing DNA damage, both nuclear and mitochondrial. The main mechanism for repairing oxidative damage is the BER system (in mitochondria mtBER), whose key proteins NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 and LIG3 obtain full efficiency only at the appropriate level of acetylation. Sirtuin 3 is a key protein for mitochondrial homeostasis, regulating a number of metabolic processes related mainly to the control of the level of reactive oxygen species. Because Sirt3 possesses acetylase activity, it can modulate the level of activity of mtBER proteins by their deacetylation. The conducted study showed that the tested proteins NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 and LIG3 are the substrate for the enzymatic deacetylation activity of Sirt3, which may lead to modulation of the risk of CRC, and in cancer cells may be a potential therapeutic target enhancing the action of cytostatic drugs.
Rak jelita grubego (RJG) to jeden z najczęstszych nowotworów złośliwych. Jednym z czynników zwiększających ryzyko jego wystąpienia może być obniżona efektywność naprawy uszkodzeń DNA, zarówno jądrowego, jak i mitochondrialnego. Głównym mechanizmem naprawczym uszkodzeń oksydacyjnych jest system BER (w mitochondriach mtBER), którego kluczowe białka: NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 uzyskują pełną wydajność tylko przy odpowiednim poziomie acetylacji. Sirtuina 3 to białko kluczowe dla homeostazy mitochondrialnej, regulujące szereg procesów metabolicznych związanych przede wszystkim z kontrolą poziomu reaktywnych form tlenu. Ponieważ Sirt3 posiada aktywność acetylazy, może modulować poziom aktywności białek mtBER poprzez ich deacetylację. W przeprowadzonym badaniu wykazane zostało, iż analizowane białka NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 są substratem dla enzymatycznej działalności deacetylacyjnej Sirt3, co prowadzić może w konsekwencji do modulacji ryzyka wystąpienia RJG, a w komórkach rakowych może być potencjalnym celem terapeutycznym wzmacniającym działanie leków cytostatycznych.
The 30-day mortality is one of the factors reflecting the quality of treatment. All these efforts focused on decreasing 30-day mortality will directly improve quality of care. The aim of the study was to identify risk factors of 30-day postoperative mortality in a cohort of patients operated on for colorectal cancer in one tertiary colorectal centre. Material and methods. Patients operated on due to colorectal cancer (CRC) between 2008 and 2014 were included in the study. 30-day mortality was assessed as an endpoint of the retrospective study. All records were collected from prospective database. Results. 1744 patients were operated on due to CRC. The 30-day mortality was noted in 65 patients (3.5%). In multivariable analyses we revealed that spread disease and poor general condition at admission were risk factors of 30-day mortality: OR 2.35; 2.01‑2.57 95%CI, p=0.03 and OR 2.18; 1.95‑2.41 95% CI; p=0.01, respectively. Emergency surgery significantly increased the risk of 30-day mortality: OR 2.64; 2.45‑2.87 95%CI; p=0.009. Low serum albumin concentration level and diabetes mellitus were additional risk factors for 30-day mortality, OR 1.65; 1.52‑1.78 95%CI; p=0.01 and OR 1.67; 1.41‑1.82 95%CI; p=0.03, respectively. Mortality was significantly higher after resection procedures than after only palliative operations: 4.21% vs 1.57%; p=0.002. Conclusions. Emergent patients, patients with advanced disease and in poor general state have to be assessed by multidisciplinary team to prepare them to operation. Additionally to reduce the risk of 30-day mortality decision of extend of surgery should be made by experienced surgeons.
Wprowadzenie: Rak jelita grubego (RJG) jest trzecim pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u mężczyzn i drugim u kobiet. Choroba ta stanowi istotny problem cywilizacyjny i społeczny. Cel: Celem pracy jest ocena w grupie badanej świadomości i wiedzy o RJG, jego diagnostyce i leczeniu. Materiał i metody: W grupie badanej rozprowadzono internetowy formularz ankietowy dotyczący zagadnień związanych z RJG, następnie wykonano analizę statystyczną oraz interpretację uzyskanych wyników badania. Wyniki: Po przeprowadzeniu analiz stwierdzono, że znaczny odsetek badanej populacji posiada podstawową wiedzę i świadomość w zakresie RJG. Jednocześnie, około połowa ankietowanych nie uważa się za osoby dostatecznie poinformowane o tej chorobie. Wnioski: Z uwagi na skalę problemu, jaki stanowi RJG, konieczne jest przeprowadzenie szerzej zakrojonych działań, mających na celu propagowanie wiedzy na temat tej choroby. Celowe byłoby przeprowadzenie tego typu badania na większej i bardziej zróżnicowanej socjoekonomicznie populacji.
As a result of reactive oxygen species operation, cell damage occurs in both cellular organelles and molecules, including DNA. Oxidative damage within the genetic material can lead to accumulation of mutations and consequently to cancer transformation. OGG1 glycosylase, a component of the Base Excision Repair (BER) system, is one of the enzymes that prevents excessive accumulation of 8-oxoguanine (8-oxG), the most common compound formed by oxidative DNA damage. In case of structural changes of OGG1 resulting from polymorphic variants, we can observe a significant increase in the concentration of 8-oxG. Linking individual polymorphisms to DNA repair systems with increased risk of colorectal cancer will allow patients to be classified as high risk and included in a prophylactic program. The aim of the study was to determine the level of oxidative DNA damage and to analyze the distribution of Ser326Cys polymorphism of the OGG1 gene in a group of patients with colorectal cancer and in a control group in the Polish population. Material and methodology. DNA was isolated from the blood of 174 patients with colorectal cancer. The control group consisted of 176 healthy individuals. The level of oxidative damage was determined by analyzing the amount of 8-oxguanine using the HT 8-oxo-dG ELISA II Kit. Genotyping was performed via the TaqMan method. Results. The obtained results indicate that Ser326Cys polymorphism of the OGG1 gene increases the risk of RJG and is associated with significantly increased levels of 8-oxoguanine. Conclusions. Based on the results obtained, we conclude that Ser326Cys polymorphism of the OGG1 gene may modulate the risk of colorectal cancer by increasing the level of oxidative DNA damage.
W wyniku działania reaktywnych form tlenu na komórki dochodzi do szerokiego zakresu uszkodzeń zarówno organelli komórkowych, jak i cząsteczek, w tym DNA. Uszkodzenia oksydacyjne w obrębie materiału genetycznego prowadzić mogą do akumulacji mutacji i w konsekwencji do transformacji nowotworowej. Glikozylaza OGG1 – składowa systemu naprawy Base Excision Repair (BER) – to jeden z enzymów zapobiegających nadmiernej akumulacji 8-oksoguaniny (8-oxG), która jest najczęstszym związkiem powstającym w wyniku oksydacyjnego uszkodzenia DNA. W przypadku zmian strukturalnych OGG1 wynikających z wariantów polimorficznych obserwować możemy znaczący wzrost stężenia 8-oxG. Powiązanie poszczególnych polimorfizmów systemów naprawy DNA ze zwiększonym ryzykiem raka jelita grubego pozwoli na kwalifikację pacjentów do grup podwyższonego ryzyka i objęcie ich programem profilaktycznym. Cele pracy: Określenie poziomu uszkodzeń oksydacyjnych DNA oraz analiza rozkładu polimorfizmu Ser326Cys genu OGG1 w grupie pacjentów z rakiem jelita grubego i w grupie kontrolnej w populacji polskiej. Materiał i metody: Jako materiał wykorzystano DNA wyizolowane z krwi pobranej od 174 pacjentów ze zdiagnozowanym rakiem jelita grubego. Grupę kontrolną stanowiło 176 zdrowych osób. Poziom uszkodzeń oksydacyjnych określono na podstawie analizy ilości 8-oksguaniny, używając HT 8-oxo-dG ELISA II Kit. Genotypowanie przeprowadzono metodą TaqMan. Wyniki: Uzyskane wyniki wskazują, iż polimorfizm Ser326Cys genu OGG1 zwiększa ryzyko występowania RJG oraz jest powiązany ze znacząco zwiększonym poziomem 8-oksoguaniny. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników wnioskujemy, że polimorfizm Ser326Cys genu OGG1 może modulować ryzyko występowania raka jelita grubego poprzez zwiększony poziom uszkodzeń oksydacyjnych DNA.
A perianal fistula is a pathological canal covered by granulation tissue connecting the anal canal and perianal area epidermis. The above-mentioned problem is the reason for the patient to visit the surgeonproctologist. Unfortunately, the disease is characterized by a high recurrence rate, even despite proper management. The aim of the study was to determine the current condition of perianal fistula treatment methods in everyday surgical practice, considering members of the Society of Polish Surgeons. Material and methods. 1523 members of the Society of Polish Surgeons received an anonymous questionnaire comprising 15 questions regarding perianal fistula treatment in everyday practice. Results. Results were obtained from 807 (53%) members. After receiving answers, questionnaire results were collected, analysed, and presented in a descriptive form. Conclusions. Study results showed that most Polish surgeons choose the fistulectomy/fistulotomy method. Considering treatment of perianal fistulas the most important issue is to find the correct, primary fistula canal. Further methods should be individually selected for each patient. One should also remember that every fistula is different. Surgical departments that operate a small number of perianal fistulas should direct such patients to reference centers.
Introduction: Colorectal cancer (CRC) is the third most common malignancy in men and the second most common in women. The disease constitutes a significant civilization and social problem. The aim: The aim of the study is to assess the sudy group’s awareness and knowledge about CRC, as well as about its diagnostics and treatment. Material and methods: An online questionaire form was distributed in the study group regarding issues related to CRC, and followed by statistical analysis and interpretation of the obtained survey results. Results: After analysis, we found that a significant percentage of the surveyed sample group had basic knowledge and awareness in the area of CRC, whereas about half of the respondents did not consider themselves sufficiently informed about the disease. Conclusions: Considering the scale of the problem posed by CRC, it is necessary to undertake broader action to promote knowledge about this disease and to carry out this type of research on a larger and more socioeconomically diverse population.
Aim: The purpose of this study was to investigate the oxidative DNA damage, pro-antioxidant status in Polish patients with inflammatory bowel disease (IBD). Methods: Oxidative DNA damage was measured by comet assay techniques; nitric oxide (NO) and plasmatic lipid peroxidation (MDA) as oxidative stress were valuated by colometric methods; superoxide dismutase (SOD1), catalase (CAT) and glutathione peroxidase (GPx1) as antioxidative defense were determined by spectrophotometric methods. Results: The level of oxidative DNA damage in IBD patients was significantly higher in relation to controls (P = 0.01). Alike, in control subject as well as in patients with IBD, lymphocytes are characterized by complete repair of DNA damage. A significant decrease of SOD (P = 0.031), CAT (P = 0.006), GPx1 (P = 0.001) activity was seen in IBD patients vs control. MDA (P = 0.001) and NO (P = 0.001) concentrations were significantly increased in IBD patients as compared to healthy subjects. Conclusions: Our results may be due to the induction of DNA repair genes which may occur at the stage of the pathological changes (IBD) that may be caused by excessive oxidative stress. However, the cause of this relationship, and whether it is direct or indirect, remains to be explored.
Post-traumatic duodenal injuries constitute a relatively rare group among this type of lesions reported in the abdominal structures. In the vast majority of cases, a post-traumatic duodenal injury is accompanied by damage to other important organs. The surgical management of duodenum injuries poses a high risk of life-threatening complications with duodenal fistula among the most common. In some cases, the combination of basic and advanced surgical procedures and intensive conservative treatment is insufficient to treat the complication. The progress in endoscopic techniques and the application of modern instruments have allowed for the use of these procedures to manage gastrointestinal injuries of various aetiology. The aim of the study is to present an effective endoscopic occlusion of post-traumatic duodenal fistula.
Inflammatory bowel disease (IBD) are a heterogeneous group of disorders in the course dominated by chronic, recurrent gastrointestinal inflammation. It is believed that the activation of IBD occurs in patients with a genetic predisposition to their development. Chronic inflammation develops as a result of an excessive reaction of the immune system principally under the influence of environmental risk factors. Among them, it has been shown that the mechanism of oxidative stress is associated with the pathophysiology of inflammatory bowel disease, responsible for the commencement and progress of these diseases. The aim of the study was the relationship between single nucleotide polymorphisms (SNPs) of individual antioxidant enzymes, and the prevalence of inflammatory bowel disease that may be associated with increased levels of oxidative stress. Material and methods. A total of 111 IBD patients, including 65 patients with ulcerative colitis (UC) and 46 with Crohn’s disease (CD) and 125 healthy controls recruited from the Polish population, were genotyped for CAT -262C / T (rs1001179), SOD + 35A / C (rs2234694), GPx Pro 197 Leu polymorphisms. Genotyping of CAT, SOD, GPx gene polymorphism was performed by a RFLP-PCR. Results. The performed analysis of genetic polymorphisms of antioxidant enzymes showed that polymorphic variant of the CAT -262 C / T may have protective effects in patients with ulcerative colitis in the range of genotype C / T; OR = 0.49 (0.25-0.99), p = 0.044. Trend protective, but statistically unrelated, it was also observed for genotype T / T and T allele of the same polymorphism and genotypes and alleles + 35A / C SOD1 in UC as well as polymorphic variants CAT -262 C / T, Pro197Leu of GPx1, + 35A / C SOD1 in CD. The results were compared with a control group of potentially healthy individuals without such diseases. Conclusions. It has been shown that the polymorphism of antioxidant enzymes CAT gene -262 C / T may have protective effects in patients who are carriers of a genotype C / T at the UC. The potential protective effect without statistical relationships were also observed for other genotypes and alleles studied polymorphic variants of antioxidant enzymes in CD and CAT- 262C / T and + 35 A / C SOD1 in UC. Conducted our audit should be extended to more group of patients in order to assess whether or not to confirm the observed during analysis, the protective effect of CAT-262 C / T in ulcerative colitis and other trends observed for other polymorphic variants tested genes.
Nieswoiste zapalenie jelit (NZJ) to grupa schorzeń o niejednorodnym przebiegu, w którym dominuje przewlekły, nawracający stan zapalny układu pokarmowego. Uznaje się, że NZJ mogą aktywować u chorych z predyspozycjami genetycznymi do ich rozwoju. Przewlekłe zapalenie rozwija się w wyniku nadmiernej reakcji układu odpornościowego, głównie pod wpływem środowiskowych czynników ryzyka. Wśród nich wykazano, że mechanizm stresu oksydacyjnego jest związany z patofizjologią NZJ i odpowiada on za rozpoczęcie i postęp tych schorzeń. Celem pracy była relacja pomiędzy polimorfizmem pojedynczego nukleotydu (SNP) poszczególnych enzymów antyoksydacyjnych oraz występowaniem, nieswoistego zapalenia jelit, które można powiązać z podwyższonym poziomem stresu oksydacyjnego. Materiał i metodyka. U łącznie 111 chorych z NZJ, w tym 65 pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (wzjg) i 46 z chorobą Crohna (ch. L-C) oraz u 125 zdrowych osób z grupy kontrolnej przeprowadzono genotypowanie pod kątem polimorfizmu CAT -262C / T (rs1001179), SOD + 35A / C (rs2234694), GPx Pro197Leu. Genotypowanie polimorfizmu genu CAT, SOD, GPx przeprowadzono metodą PCR-RFLP. Wyniki. Przeprowadzone analizy polimorfizmów genetycznych enzymów antyoksydacyjnych wykaza- ły, że wariant polimorficzny CAT -262 C / T może mieć działanie ochronne u chorych z wzjg w zakresie genotypu C / T; OR = 0,49 (0,25-0,99), p = 0,044. Trend ochronny, ale niepowiązany statystycznie, obserwowano także dla genotypu T / T oraz allelu T tegoż polimorfizmu oraz dla genotypów i alleli + 35A / C SOD1 w przypadku wzjg, jak również dla wariantów polimorficznych CAT -262 C / T, Pro197- Leu dla GPx1, + 35A / C SOD1 w przypadku ch. L-C. Uzyskane wyniki porównano z grupą kontrolną złożoną z potencjalnie zdrowych osób bez tych schorzeń. Wnioski. Wykazano, że w przypadku enzymów antyoksydacyjnych polimorfizm genu CAT -262 C / T może mieć działanie ochronne u chorych z wzjg będących nosicielami genotypu C / T. Potencjalnie ochronny niepowiązany statystycznie wpływ obserwowano również dla innych genotypów i alleli badanych polimorficznych wariantów enzymów antyoksydacyjnych w przypadku ch. L-C oraz CAT- 262C / T i + 35 A / C SOD1 w przypadku wzjg. Prowadzone przez nas badania należy rozszerzyć na większą grupę pacjentów w celu oceny czy potwierdzi się obserwowane w trakcie analiz działanie ochronne CAT-262 C / T we wzjg oraz pozostałe trendy obserwowane dla innych poliformicznych wariantów badanych genów.
Cel: Celem pracy było zbadanie oksydacyjnych uszkodzeń DNA oraz statusu pro-/antyoksydacyjnego u polskich pacjentów z nieswoistą chorobą zapalną jelit (NChZJ). Metoda: Oksydacyjne uszkodzenia DNA mierzono przy użyciu testu kometowego; poziom tlenku azotu (NO) i peroksydacji lipidów w osoczu (MDA) jako mierniki stresu oksydacyjnego oceniano technikami kolorymetrycznymi; aktywność dysmutazy ponadtlenkowej (SOD1), katalazy (CAT) i peroksydazy glutationowej (GPx1) jako elementów ochrony antyoksydacyjnej oznaczano metodami spektrofotometrycznymi. Wyniki: Poziom oksydacyjnych uszkodzeń DNA u pacjentów z NChZJ był znacznie wyższy w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej (p = 0,01). Zarówno u osób zdrowych, jak i u pacjentów z NChZJ, w limfocytach zachodziła całkowita naprawa uszkodzeń DNA. U pacjentów z NChZJ obserwowano znaczny spadek aktywności: SOD (p = 0,031), CAT (p = 0,006), GPx1 (p = 0,001) w porównaniu z grupą kontrolną. Stężenia MDA (p = 0,001) i NO (p = 0,001) były znacznie wyższe u pacjentów z NChZJ niż u osób zdrowych. Wniosek: Uzyskane przez nas wyniki mogą być rezultatem indukcji genów naprawy DNA, jaka ma miejsce w toku powstawania zmian patologicznych NChZJ, będących następstwem zwiększonego stresu oksydacyjnego. Poznanie charakteru tego związku, w tym jego pośredniego lub bezpośredniego wpływu, wymaga jednak dalszych badań.
Biorąc pod uwagę wszystkie pourazowe uszkodzenia struktur jamy brzusznej, obrażenia dwunastnicy występują stosunkowo rzadko, ale jeżeli pojawią się, to w zdecydowanej większości sytuacji towarzyszą im uszkodzenia innych ważnych narządów. W przypadku operacyjnego zaopatrywania urazów dwunastnicy istnieje duże ryzyko wystąpienia zagrażających życiu powikłań. Jednym z najczęściej obserwowanych jest przetoka dwunastnicza. W jej leczeniu w niektórych przypadkach zarówno podstawowe, jak i zaawansowane zabiegi operacyjne w połączeniu z intensywnym leczeniem zachowawczym są niewystarczające. Postęp technik endoskopowych z wykorzystaniem nowoczesnego instrumentarium pozwolił na zastosowanie tego typu procedur w zaopatrywaniu uszkodzeń o różnej etiologii w zakresie przewodu pokarmowego. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie skutecznego endoskopowego zamknięcia pourazowej przetoki dwunastnicy.
Wstęp: Proktokolektomia odtwórcza (RPC-IPAA) jest „złotym standardem” w leczeniu chirurgicznym chorych z: wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, rodzinną polipowatością gruczolakowatą i innymi chorobami jelita grubego wymagającymi kolektomii. Zabieg polega na usunięciu jelita grubego i odbytnicy oraz wytworzeniu zbiornika jelitowego z ostatniej pętli jelita krętego, a następnie zespoleniu zbiornika jelitowego z kanałem odbytu. Jak każda procedura chirurgiczna, tak również ta, niesie za sobą ryzyko powikłań, zarówno wczesnych, jak i późnych. Wśród późnych powikłań pooperacyjnych wymienia się m.in. zaburzenia funkcji seksualnych. Cel: Celem niniejszego badania jest ocena jakości życia i aktywności seksualnej u pacjentów po RPC-IPAA operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Materiał i metody: Grupę badaną stanowili pacjenci w wieku od 19 do 79 lat, leczeni w naszej Klinice w latach 2010–2019. Badanie zostało przeprowadzone na podstawie ankiety składającej się z 50 pytań dotyczących: stanu społecznego i psychicznego, wywiadu chorobowego i dotychczasowego leczenia oraz jakości życia seksualnego przed i po leczeniu operacyjnym. Skala oceny i jakości życia seksualnego była 5-stopniowa (bardzo niska, niska, średnia, wysoka, bardzo wysoka). W ankiecie wzięło udział 30 osób (21 mężczyzn i 9 kobiet). Najczęstszą przyczynę kwalifikacji RPC-IPAA wśród badanych chorych stanowiło wrzodziejące zapalenie jelita grubego (80%), rzadziej – rodzinna polipowatość gruczolakowata (16,6%) oraz synchroniczny rak jelita grubego (3,3%). U zdecydowanej większości operacja została wykonana powyżej 10 lat trwania choroby, a zbiornik jelitowy w chwili badania funkcjonował powyżej roku. Ponadto oceniano wpływ przyjmowania kortykosteroidów przed zabiegiem oraz wpływ powikłań pooperacyjnych na jakość i aktywność seksualną chorych. Wyniki: Czterdzieści sześć procent pacjentów oceniało aktywność seksualną przed zabiegiem na wysoką lub bardzo wysoką, a 13% na niską lub bardzo niską. Po zabiegu operacyjnym 23% pacjentów oceniło aktywność seksualną na wysoką lub bardzo wysoką, a 36,6% na niską lub bardzo niską (p = 0,07). Zauważono również, że przyjmowanie kortykosteroidów przed leczeniem operacyjnym pogarszało jakość życia seksualnego po zabiegu (p = 0,07 aktywności seksualnej, p = 0,04 dla jakości życia seksualnego). Wśród ankietowanych kobiet żadna nie stosowała sztucznego nawilżania miejsc intymnych w czasie stosunków płciowych. Po zabiegu jedynie 1 osoba zadeklarowała rozpoczęcie stosowania sztucznego nawilżania miejsc intymnych (p = 0,5). Wśród ankietowanych mężczyzn żaden nie korzystał ze środków farmakologicznych wspomagających uzyskać erekcję, natomiast po zabiegu aż 33% ankietowanych zgłosiło konieczność ich stosowania (p = 0,008). Zarejestrowano także inne pooperacyjne zaburzenia funkcji seksualnych, m.in.: dyspareunię (13,3%), zaburzenia czucia sfer intymnych, zaparcia, nietrzymanie stolca, nietrzymanie moczu. Wnioski: Wśród badanych przez nas pacjentów aktywność i jakość życia seksualnego uległy pogorszeniu po zabiegu RPC-IPAA.
Cel badania: Oceniono związek pomiędzy występowaniem wariantów dwóch polimorfizmów pojedynczego nukleotydu -2518 A/G MCP-1 oraz 190 G/A CCR2 z rakiem jelita grubego (RJG). Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z różnym stopniem zaawansowania RJG oraz osoby zdrowe. Genotypy oznaczono metodą reakcji łańcuchowej polimerazy – polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP-PCR). Wyniki: Zaobserwowano związek pomiędzy rakiem jelita grubego i genotypem GG polimorfizmu -2518 G/A MCP-1. Nie zaobserwowano natomiast istotnej statystycznie korelacji pomiędzy RJG a polimorfizmem 190 A/G CCR2. Wnioski: Wyniki tego badania potwierdzają hipotezę, że polimorfizm w promotorze genu MCP-1 może przyczyniać się do rozwoju raka jelita grubego.
Introduction: Proctocolectomy with ileal pouch-anal anastomosis is the gold standard in the surgical treatment of patients with ulcerative colitis, familial adenomatous polyposis and other colorectal diseases requiring colectomy. The treatment consists in removing the large intestine and creating an intestinal reservoir from the last ileum loop and then anastomosing the intestinal reservoir with the anal canal. Like any surgical procedure, RPC-IPAA also carries the risk of complications, both early and late. Late postoperative complications include sexual dysfunction. Aim: The main goal of the following work is to assess the quality of life and sexual activity in patients having undergone the RPC-IPAA procedure at the General and Colorectal Surgery Clinic. Material and methods: The study group consisted of patients aged 19–79 who had been subjected to RPC-IPAA procedures at the General and Colorectal Surgery Clinic in years 2010–2019. The study was conducted on the basis of a survey consisting of 50 questions about the social and mental condition, medical history and previous treatment as well as the quality of sexual life before and after surgery. The scale used for the assessment of the quality of sex life consisted of 5 grades: very low, low, medium, high, very high. Thirty subjects (21 men and 9 women) took part in the survey. Ulcerative colitis (86.6%) was the most common reason for qualification for restorative proctectomy among the examined patients; less common reasons included familial adenomatous polyposis (13.3%) and synchronous colorectal cancer (3.3%). A vast majority of the surgeries had been performed after 10 years’ duration of ulcerative colitis, and the intestinal reservoir had been functioning for over a year at the time of the examination. In addition, the effect of taking steroids and the impact of early postoperative complications on the quality of sex life of patients was assessed. Results: High or very high sexual activity before surgery was reported by 46% of patients whereas low or very low quality was reported by 13%. The rest of the responders assessed their pre-operative sexual activity as average. After surgery, 23% of patients rated their sexual activity as high or very high while 36.6% of patients rated it as low or very low (P = 0.07). It was also noted that taking corticosteroids before surgery decreased the quality of sex life after surgery (P = 0.07 for activity, P = 0.04 for quality). None of the women surveyed used artificial moisturizing of intimate places during sex. Only 1 person stated that they started using artificial moisturization of intimate places after the procedure (P = 0.5). None of the men surveyed had used pharmacological agents to help them obtain an erection before surgery while as many as 33% of responders reported the need for their use after surgery (P = 0.008). Other postoperative sexual dysfunctions were also registered, such as dyspareunia (13.3%), sensory disorder within the intimate region, fecal incontinence, and urinary incontinence. Conclusions: To sum up, sexual activity and quality of sexual life deteriorated after RPC-IPAA in our patients.
The aim of the study: We evaluated the connection between the presence of the -2518 A/G MCP-1 as well as 190 G/A CCR2 polymorphic variants and colorectal cancer (CRC) occurrence. Material and methods: Study group consisted of subjects with different stages of CRC as well as healthy controls. Genotypes were determined by polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) method. Results: W observed an association between the colorectal cancer and the GG genotype of the -2518 A/G MCP-1 single nucleotide polymorphism. No statistically significant correlation was found between CRC and the 190 G/A CCR2 polymorphism. Conclusion: The results of this study support the hypothesis that polymorphism in the MCP-1 gene may contribute to the etiology of colorectal cancer.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.