Search results

1

Skóra – najważniejszy narząd naszego ciała. Dbajmy o nią!

100%

Sybilski A. J.

|

issue 4

375-379

EN

The skin is the largest and the most important organ of our body, meets a number of key functions: passive (protection) and active (secretory, sensory). We have to take care of it even, when it is healthy and to prevent the disease. Primary care is the proper cleaning and moisturizing. It should also protect against abrasions. It should not be overexposed to the UV radiation, low or high temperatures, wind and high humidity. Adverse effects on the skin are also irritants. The specific structure of the skin of newborns and infants necessitates constant, very careful and thorough skin care and rapid response in the event of even a minor irritation and damage. The safest cosmetic products for infants are mild, pH‑neutral cleaner with no added colours or fragrances. Do not forget about protection from sunlight and use sunscreen regularly. In teenage skin we have problems with tattoos, piercings, excessive flaming in solariums. These situations have a very negative effect on the skin and require special care. The daily skin care of adults is necessary. We must use a systematic and continuous creams tailored to the age, health of the skin and the conditions in which we live. Skin care should be a daily habit. Choosing skin care products should be guided by three principles: it should be tailored to the age and needs of your skin, do not contain preservatives and fragrances, should be affordable, so we can use it every day.

PL

Skóra to najważniejszy i największy narząd naszego ciała, spełniający wiele kluczowych funkcji, które dzieli się na bierne (ochrona) oraz czynne (wydzielnicza, czuciowa). Należy o nią dbać nawet wtedy, gdy jest zdrowa, aby zapobiegać jej chorobom. Podstawowa pielęgnacja obejmuje właściwe jej oczyszczanie i nawilżanie. Trzeba ją również chronić przed otarciami i odparzeniami, nie powinno się jej nadmiernie eksponować na promieniowanie UV, niską lub wysoką temperaturę, wiatr, a także wysoką wilgoć. Niekorzystne dla skóry są również środki drażniące. Swoista budowa skóry noworodków i niemowląt wymusza stałą, bardzo ostrożną i dokładną pielęgnację skóry zdrowej i szybką reakcję w przypadku wystąpienia nawet niewielkich podrażnień i uszkodzeń. Najbezpieczniejsze są łagodne produkty kosmetyczne, o neutralnym pH, środki czyszczące bez dodatku barwników lub substancji zapachowych. Nie wolno zapomnieć o ochronie przed promieniowaniem słonecznym i stosować regularnie kremy z filtrem. U młodzieży problemem dla skóry mogą być tatuaże, kolczyki, nadmierne opalanie w solariach. Sytuacje te bardzo negatywnie wpływają na skórę i wymagają szczególnej pielęgnacji. W codziennej pielęgnacji skóry dorosłych niezbędne jest systematyczne i stałe używanie kremów dostosowanych do wieku, stanu zdrowia skóry oraz warunków życia. Dbanie o skórę powinno być nawykiem. Przy wyborze preparatów pielęgnacyjnych należy zwrócić uwagę, by były dopasowane do wieku i potrzeb skóry, nie zawierały konserwantów ani substancji zapachowych, ich cena nie obciążała zbytnio budżetu i umożliwiała codzienne stosowanie.

2

Zespół krupu – najważniejsze pytania i odpowiedzi

100%

Sybilski A. J.

|

EN

Until the end of the first half of the 20th century croup was associated mainly with diphtheria caused by Corynebacterium diphtheriae. However, now the term “croup” covers a whole group of disorders of the larynx, trachea and bronchi. The term refers to a number of disorders included in ICD-10 and may be used as a synonym for acute laryngitis, laryngotracheitis and laryngotracheobronchitis. The group of diseases included under the term “croup” is particularly dangerous for children: due to specific anatomical and physiological features stridor may only occur when a child is crying or moving. The most common aetiological factors for acute laryngotracheitis are viruses (e.g. parainfluenza). Croup may also be caused by bacteria. Typical symptoms include stridor, cough (barking, seal-like), hoarseness and activation of accessory respiratory muscles. As the disease progresses, upper airway obstruction and laryngeal dyspnoea increase and the patient develops tachypnoea with a prolonged inspiratory phase. The child’s anxiety increases. The course of the disease and the ultimate level of airway obstruction may vary. The diagnosis of croup symptoms is based on physical examination and interview. Initially, the severity of symptoms should be assessed using the Westley score. Pharmacotherapy includes glucocorticoids (nebulised, oral, parenteral) and adrenaline (nebulised). In Poland, the first line therapy for croup is nebulised glucocorticoids. The oral and inhaled route of administration of glucocorticoids are equally recommended. In severe forms of croup oxygen may be administered.

PL

Do połowy XX wieku krup kojarzony był głównie z dyfterytem (błonicą) wywołanym przez Corynebacterium diphtheriae. Tymczasem określenie „zespół krupu” obejmuje całą grupę chorób krtani, tchawicy i oskrzeli. Pod pojęciem tym kryje się szereg jednostek chorobowych uwzględnionych w klasyfikacji ICD-10 i może ono być używane jako synonim ostrego zapalenia krtani, zapalenia krtani i tchawicy oraz zapalenia krtani, tchawicy i oskrzeli. Grupa chorób mieszcząca się pod terminem „zespół krupu” jest szczególnie niebezpieczna dla dzieci – z uwagi na ich specyficzne uwarunkowania anatomiczne i fizjologiczne, które powodują, że stridor może występować tylko wtedy, kiedy dziecko płacze lub się porusza. Najczęstszymi czynnikami etiologicznymi ostrego zapalenia krtani i tchawicy są wirusy (np. paragrypy). Zespół krupu może zostać wywołany także przez bakterie. Do typowych objawów należą: stridor, kaszel (szczekający, foczy), chrypa, uruchomienie dodatkowych mięśni oddechowych. Wraz z postępem choroby nasila się niedrożność górnych dróg oddechowych, wzmaga duszność krtaniowa, pojawia się tachypnoe z wydłużoną fazą wdechową. Wzrasta niepokój dziecka. Przebieg choroby i ostateczny stopień niedrożności dróg oddechowych mogą być różne. Rozpoznanie symptomów zespołu krupu opiera się na badaniu przedmiotowym i podmiotowym. Początkowo należy ocenić nasilenie objawów na podstawie skali Westleya. W farmakoterapii stosuje się glikokortykosteroidy (w nebulizacji, doustnie, parenteralnie) oraz adrenalinę (w nebulizacji). W Polsce podstawowym lekiem w terapii zespołu krupu są glikokortykosteroidy w nebulizacji. Doustna i inhalacyjna forma podania glikokortykosteroidów są jednakowo rekomendowane. W ciężkich postaciach krupu można podać tlen do oddychania

3

Wizualna skala analogowa – proste narzędzie do codziennego monitorowania leczenia alergicznego nieżytu nosa

100%

Sybilski A. J.

|

vol. 14

|

issue 3

277-281

EN

In patients with allergic rhinitis, continuous assessment and monitoring of symptom severity, their nature and changes depending on the place, time and situation in which they occur are essential. Symptoms of allergic rhinitis are often subjective, and difficult to assess and verify. Individualised therapy and continuous monitoring of the disease create the need for a simple and effective tool. Visual analogue scale (VAS) is an instrument that can be used in daily practice. VAS is usually a horizontal 100 mm long scale with two opposing descriptors at its end points. Patients with allergic rhinitis specify a point on the scale that best corresponds to the severity of their symptoms. Symptoms of allergic rhinitis can be assessed globally or separately on different scales (nasal obstruction, rhinorrhoea, itching, sneezing). Advantages of VAS include: possibility to distinguish minimal differences in symptom severity, simplicity and easy interpretation, which translate into reproducibility, uniform evaluation system and high patient acceptance. VAS is well correlated with the Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma classification, and a score of 50 (in a 100 mm scale) indicates moderate and severe allergic rhinitis. It has been shown that, irrespective of a baseline VAS score, a 23 mm improvement indicates that treatment has been effective, while a 30 mm improvement is associated with an improvement of the quality of life parameters. The scale is particularly useful for the purposes of documentation of allergic rhinitis severity and disease control in everyday practice due to its simplicity, timeeffectiveness and low susceptibility to errors, especially when combined with modern communication technologies, such as smartphone applications.

PL

W prowadzeniu pacjenta z alergicznym nieżytem nosa niezbędne są stała ocena i monitorowanie nasilenia objawów, ich charakteru oraz zmiany w zależności od miejsca, czasu i sytuacji, w której występują. Objawy alergicznego nieżytu nosa są często subiektywne, trudne od oceny i weryfikacji. Indywidualizacja terapii i możliwie stałe kontrolowanie choroby wymuszają konieczność posiadania prostego, łatwego w użyciu i skutecznego narzędzia. Takim „urządzeniem” do codziennego stosowania jest wizualna skala analogowa (visual analogue scale, VAS). VAS to zazwyczaj pozioma linia o długości 100 mm ze skrajnymi określeniami na obu końcach. Pacjenci z alergicznym nieżytem nosa zaznaczają punkt na linii, który najlepiej odpowiada nasileniu ich objawów. Symptomy alergicznego nieżytu nosa można oceniać zbiorczo lub każdy objaw osobno na oddzielnej skali (blokada nosa, wodnisty wyciek, świąd, kichanie). Do zalet VAS należą między innymi: możliwość odróżnienia minimalnych różnic w nasileniu objawów, prostota i szybkość w użyciu i interpretacji, co pozwala na powtarzalność, ujednolicony system oceny i duża akceptacja pacjentów. Skala VAS dobrze koreluje z klasyfikacją Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma, a wynik 50 (w skali 100 mm) wskazuje na umiarkowany i ciężki alergiczny nieżyt nosa. Dla alergicznego nieżytu nosa wykazano, że niezależnie od wyjściowego wyniku VAS poprawa o 23 mm świadczy o skutecznym leczeniu, a poprawa o 30 mm zawsze wiązała się z poprawą parametrów jakości życia. Skala jest szczególnie przydatna do dokumentowania nasilenia i ciężkości objawów alergicznego nieżytu nosa oraz kontroli choroby w codziennym postępowaniu, z uwagi na prostotę, oszczędność czasu i niską podatność na błędy, zwłaszcza w połączeniu z nowoczesnymi technologiami komunikacyjnymi, takimi jak aplikacje na smartfony.

4

Zasady żywienia dzieci w drugim i trzecim roku życia

64%

Sybilski A. J., Michalczuk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 3

182-188

EN

The article presents current knowledge of the principles of nutrition of children in second and third years of age. After first year of life the energy needs of the child is reduced to 90 kcal/kg/day and the growth rate is changed as well. Half of the energy is expended for physical activity, so the nutritional depends on child’s physical activity. Energy supply should be from carbohydrates in 60-65% and from fat in 35-40%. The diet should be gradually enriched with fatty acids (PUFA) contained in vegetable oils, fatty marine fish, nuts and green vegetables. Up to second year of life, it is recommended a diet rich in fats, mostly derived from butter. Later, it should be progressively reduce animal fats to prevent obesity. A child should not be used for fatty meats and raw eggs because they contain avidin. Up to third year of age is preferable to administration of compound products such as “junior” milk than cow’s milk. Featured cereal products containing carbohydrates are primarily whole wheat and coarse grits. Fluid intake in young children is about 950 ml/day. Best to drink is water, unsweetened herbal teas and natural fruit juices. The proper nutrition consists also the form. We should earn the child rituals and good eating habits. We should be guided by the 4U principle: variety, moderation, avoiding and regulating. Today, we could see an improvement in the nutritional status of Polish children, but sometimes there are shortcomings. The most common mistakes include excessive use of salt, not very varied diet, lack and impatient at meal times, nervous atmosphere during meals, and excessive grinding products.

PL

W artykule przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat zasad żywienia dzieci w 2. i 3. roku życia. W okresie poniemowlęcym zapotrzebowanie energetyczne dziecka zmniejsza się do ok. 90 kcal/kg mc./dobę. Zmianie ulega również tempo jego wzrostu. Połowa energii wydatkowana jest na potrzeby aktywności fizycznej, więc potrzeby żywieniowe dziecka są od nich uzależnione. Rozkład podaży energii pozabiałkowej powinien wynosić 60-65% z węglowodanów i 35-40% z tłuszczu. Należy zadbać o stopniowe wzbogacanie diety o kwasy tłuszczowe (NNKT), zawarte w olejach roślinnych, tłustych rybach morskich, orzechach oraz zielonych warzywach. Do 2. roku życia zalecana jest dieta bogata w tłuszcze, głównie pochodzące z masła, następnie należy stopniowo ograniczać tłuszcze zwierzęce, aby uniknąć otyłości. Dziecku nie należy podawać tłustych mięs oraz surowych jaj, gdyż zawierają one awidynę. Do 3. roku życia korzystniejsze jest podawanie mieszanek mlecznych typu „junior” niż pełnego mleka krowiego. Rekomendowane produkty zbożowe zawierające węglowodany to przede wszystkim pieczywo razowe oraz grube kasze. Zapotrzebowanie na płyny u małego dziecka wynosi ok. 950 ml/dobę. Najlepsze do picia są woda, niesłodzone herbatki ziołowe i naturalne soki owocowe. Ważna jest też forma, czyli w jaki sposób przyjmowane są pokarmy. Należy kształtować w dziecku dobre nawyki i przyzwyczajenia związane z jedzeniem, kierując się zasadą 4U: urozmaicenie, umiar, unikanie i uregulowanie. Obecnie można zauważyć poprawę w stanie odżywienia polskich dzieci, choć nadal sposób ich żywienia bywa niezadowalający. Do najczęstszych błędów zalicza się nadmierne używanie soli, mało urozmaiconą dietę, brak czasu i zniecierpliwienie w czasie posiłków, nerwową atmosferę w czasie posiłków oraz nadmierne rozdrabnianie produktów.

5

Czy mamy skuteczny lek w leczeniu bakteryjnych zakażeń górnych dróg oddechowych o mnogiej lokalizacji?

64%

Makowska M., Sybilski A. J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 2

128-136

EN

Upper respiratory tract infections (often with multiple locations) are a common problem, especially in the GP’s office. These infections account for about 50–60% of all community-acquired infections and are the most common cause of fever in infants and young children. Most are viral infections. Bacterial factors are S. pneumoniae, H. influenzae and M. catarrhalis. The basic procedure is a detailed medical anamnesis, a careful examination and determination of the likely aetiology of the infection. The decision to empirically treat the infection is generally based on the initial differential diagnosis, without the need for a microbiological examination. In case of a viral infection, a symptomatic treatment is sufficient. In the case of suspected bacterial aetiology, is bacteriological confirmation is not suitable, but empirical antibiotic therapy should be implemented. Physicians must pay attention particularly to compliance. Without compliance the treatment generally fails. Currently, physicians have antibiotics (such as amoxicillin with clavulanic acid) which in terms of efficiency and safety are almost ideal drugs. Among the features of an ideal antibiotics we may find: spectrum of effect covering the most common pathogens, efficiency, bioavailability, multiple dosage form, safety, availability and a low cost of treatment. In case of complications or failure of the therapy the exact aetiology should be determined (bacteriological, virological, mycological examination) and hospitalisation should be considered. Following and respecting such scheme of behaviour may contribute to a faster and more efficient treatment of the upper respiratory tract infections, decrease the number of complications, which is equally important, and reduce direct and indirect costs of the therapy.

PL

Infekcje gornych drog oddechowych (nierzadko z mnogą lokalizacją) są częstym problemem, zwłaszcza w gabinecie lekarza rodzinnego. Infekcje te stanowią około 50–60% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych, będąc głowną przyczyną gorączki u niemowląt i małych dzieci. Zazwyczaj są to infekcje wirusowe, z bakteryjnych czynnikow przeważają S. pneumoniae, H. influenzae oraz M. catarrhalis. Podstawowym postępowaniem jest szczegołowa analiza wywiadu, dokładne badanie przedmiotowe pacjenta i ustalenie prawdopodobnej etiologii infekcji. Decyzja o wdrożeniu leczenia z reguły bazuje na wstępnym rożnicowym rozpoznaniu – nie ma konieczności wykonywania dokładnego badania mikrobiologicznego. W przypadku zakażenia wirusowego wskazane i wystarczające jest leczenie objawowe. W razie podejrzenia etiologii bakteryjnej (na co wskazują charakterystyczne objawy podmiotowe i przedmiotowe lub ewentualne badania laboratoryjne) nie jest wskazane potwierdzanie bakteriologiczne, należy natomiast wdrożyć antybiotykoterapię empiryczną. Lekarz musi zwrocić szczegolną uwagę na przestrzeganie przez pacjenta zaleceń lekarskich (compliance) – jego brak jest najczęstszą przyczyną niepowodzenia terapii. Obecnie lekarze dysponują antybiotykami (np. amoksycylina z kwasem klawulanowym), ktore pod względem skuteczności i bezpieczeństwa są lekami niemal idealnymi. Spośrod właściwości idealnego antybiotyku należy wymienić: spektrum działania obejmujące najczęstsze patogeny, skuteczność, dobrą biodostępność, wiele postaci leku, bezpieczeństwo, dostępność i niskie koszty leczenia. W przypadku wystąpienia powikłań lub niepowodzenia terapii trzeba ustalić dokładną etiologię (badanie bakteriologiczne, wirusologiczne, mikologiczne) oraz rozważyć leczenie w warunkach szpitalnych. Przestrzeganie takiego schematu postępowania może przyczynić się do szybszej i skuteczniejszej terapii infekcji gornych drog oddechowych, zmniejszenia liczby powikłań oraz redukcji kosztow bezpośrednich i pośrednich choroby.

6

Nietolerancje pokarmowe

64%

Michalczuk M., Sybilski A. J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 3

189-193

EN

Food intolerances are a group of adverse body reactions as a result of eating foods that are well tolerated by healthy individuals. The reactions can be divided into two groups: an immunological origin (food allergy) and non-immunological origin (food intolerance). Non-immunological hypersensitivity to food include enzymatic, pharmacological and idiomatic, their responsibility i.e. various food dyes and preservatives. Enzymatic intolerance can be caused by secondary or primary lack of enzymes responsible for the absorption of carbohydrates. The most common causes of secondary lactase deficiency lead inflammatory bowel disease of viral aetiology (rotaviruses, adenoviruses). In the differential diagnosis, we should take into account the bacterial infection, parasitic infestations and food allergies. Food allergy is abnormal immune reaction to components of food. Among the allergic reactions predominate IgE-mediated reactions. Symptoms may appear as early as infancy. The main role in this age group is milk protein and in adolescents, like adults, are nuts and seafood. The diagnosis of both food intolerance and food allergy spectrum of symptoms may be similar. Some foods may cause symptoms of intolerance, both in the immunological and non-immunological mechanism. Therefore, in differentiating the two types of response is essential to establish a causal link between the food and its side effects, physical exam and additional tests. In the treatment of intolerance and food allergy, we should eliminate from the diet the product responsible for the occurrence of symptoms. It should be for 6-12 months, depending on the intensity of symptoms. After this time, physician could gradually introduce the product, in small quantities, back to the diet.

PL

Nietolerancje pokarmowe należą do grupy niepożądanych reakcji organizmu występujących po spożyciu pokarmów, które są dobrze tolerowane przez osoby zdrowe. Reakcje te można podzielić na reakcje o podłożu immunologicznym (alergie pokarmowe) oraz nieimmunologicznym (nietolerancje pokarmowe). Do nieimmunologicznych nadwrażliwości pokarmowych zalicza się nietolerancje enzymatyczne, farmakologiczne oraz idiopatyczne, za które odpowiadają między innymi barwniki i konserwanty spożywcze. Nietolerancje enzymatyczne mogą być spowodowane wtórnym lub pierwotnym brakiem enzymów odpowiedzialnych za wchłanianie węglowodanów. Wśród najczęstszych przyczyn wtórnego niedoboru laktazy wymienia się stany zapalne jelit o etiologii wirusowej (rotawirusy, adenowirusy). W diagnostyce różnicowej należy także brać pod uwagę zakażenia bakteryjne, infestacje pasożytnicze oraz alergię pokarmową. Alergia pokarmowa to nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego na składniki pokarmu. Wśród reakcji alergicznych przeważają reakcje IgE-zależne. Objawy mogą się pojawiać już w wieku niemowlęcym. Dominujące alergeny w tej grupie wiekowej to białka mleka krowiego, z kolei u młodzieży, podobnie jak i u dorosłych – orzechy i owoce morza. W diagnostyce zarówno nietolerancji pokarmowych, jak i alergii pokarmowej spektrum objawów może być podobne. Niektóre pokarmy mogą wywoływać objawy nietolerancji zarówno w mechanizmie immunologicznym, jak i nieimmunologicznym, dlatego w różnicowaniu obu typów reakcji zasadnicze znaczenie mają ustalenie związku przyczynowo-skutkowego między spożytym pokarmem a objawami niepożądanymi, badanie przedmiotowe oraz badania pomocnicze. W leczeniu nietolerancji oraz alergii pokarmowej należy wyeliminować z diety dziecka produkt spożywczy odpowiedzialny za występowanie objawów chorobowych na 6-12 miesięcy, w zależności od intensywności objawów. Po tym czasie, pod kontrolą lekarza, w małych ilościach, stopniowo wprowadza się dany produkt ponownie do diety.

7

Azytromycyna w leczeniu zapalenia gardła i migdałków. Spojrzenie bakteriologa oraz klinicysty

64%

Filczak K., Sybilski A. J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 1

50-56

EN

Bacteriologist’s and clinician’s point of view to infection is variable. What about bacterial infection throat and tonsil? Characteristic: Bacteriologist: Acute pharyngitis and tonsillitis (APT) mainly caused by viruses (rhinovirus, adenovirus, influenza and parainfluenza viruses, RSV). Bacterial etiology is only in 10–30%. The most common bacterial etiologic factor is Streptococcus pyogenes. The gold diagnostic standard is the throat swab culture with antibiogram. Clinician: The infection usually occurs through droplets. The incubation period continues from 12 hours to 4 days. The diagnosis is based on symptoms: sore throat, fever, headache, malaise, slight enlargement of the cervical lymph nodes. On clinical examination: swollen and congested mucous membrane of the throat. Treatment: Bacteriologist: Correct swabbing the throat has a major impact on the entire diagnostic process. We take the swab from the surface or tonsil crypts. Swab is seeded and incubated at 35–37°C. The first assessment is in 18–24 hours. In the GP practice the rapid diagnostic tests (RADT) streptococcal antigen detection clinic may be helpful. Clinician: the first step is limiting the spread of infec‑tion (elimination of contact), second – symptomatic treatment, if there is S. pyogenes etiology, the first-line treatment is fenoksymetylpenicylina (p.o. or .iv.) In case of hypersensitivity, macrolides should be used. Azithromycin: Bacteriologist: Azithromycin is macrolide, and including the spectrum of the most common pathogens causing pharyngitis and tonsillitis. Clinician: Azithromycin is an effective drug in APT, commonly used at a dose: in children (10 mg/kg once daily for three days), and adults (1×500 mg – three days). Recent studies suggest a better antibiotic activity double dose (cumulative dose – 60 mg/kg/treatment). These two approaches (bacteriologist and clinician) complement each other.

PL

Spojrzenie bakteriologa i klinicysty na infekcje bywa różne. W pracy zaprezentowano opinie obu specjalistów na temat bakteryjnego zapalenia gardła i migdałków. Charakterystyka: Bakteriolog: Ostre zapalenie gardła i migdałków (OZGM) głównie wywołują wirusy (rynowirusy, adenowirusy, wirusy grypy i paragrypy, RSV). Tylko 10–30% przypadków ma etiologię bakteryjną. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym bakteryjnego zapalenia jest Streptococcus pyogenes. Za złoty standard diagnostyczny uchodzi badanie bakteriologiczne – posiew wymazu z gardła z antybiogramem. Klinicysta: Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą kropelkową, okres inkubacji wynosi od 12 godzin do 4 dni. Rozpoznanie ustala się głównie na podstawie objawów: bólu gardła, gorączki, bólów głowy, złego samopoczucia, niewielkiego powiększenia węzłów chłonnych szyi. W badaniu przedmiotowym stwierdza się obrzękniętą i przekrwioną błonę śluzową gardła, czasami z nalotami. Postępowanie: Bakteriolog: Prawidłowe pobranie materiału do badania bakteriologicznego ma zasadniczy wpływ na całość procesu diagnostycznego. Wymaz pobiera się z powierzchni lub krypt migdałków. Pobrany wymaz jest posiewany i inkubowany w temperaturze 35–37°C. Pierwszą ocenę przeprowadza się po 18–24 godzinach. W ambulatorium pomocne mogą być szybkie testy diagnostyczne (RADT) wykrywające antygen paciorkowcowy. Klinicysta: Kluczowe jest ograniczenie szerzenia się zakażenia (wyeliminowanie kontaktu), leczenie objawowe. W OZGM o etiologii S. pyogenes lekiem pierwszego rzutu jest fenoksymetylopenicylina (p.o. lub i.v.). W przypadku nadwrażliwości należy zastosować makrolidy. Azytromycyna: Bakteriolog: To makrolid, obejmujący w spektrum działania najczęstsze patogeny wywołujące OZGM. Klinicysta: Skuteczny lek w OZGM, stosowany w dawce: u dzieci 10 mg/kg mc. raz na dobę przez 3 dni, u dorosłych 1×500 mg przez 3 dni. Ostatnie badania sugerują lepsze działanie podwójnej dawki antybiotyku (dawka kumulacyjna – 20 mg/kg/raz na dobę przez 3 dni). Podsumowując, należy stwierdzić, że te dwa spojrzenia – klinicysty i bakteriologa – uzupełniają się.

Refine search results

7 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2019

1 2018

1 2014

1 2013

1 2012

2 2010

7 Sybilski A. J.

2 Michalczuk M.

1 Filczak K.

1 Makowska M.

Skóra – najważniejszy narząd naszego ciała. Dbajmy o nią!

Zespół krupu – najważniejsze pytania i odpowiedzi

Wizualna skala analogowa – proste narzędzie do codziennego monitorowania leczenia alergicznego nieżytu nosa

Zasady żywienia dzieci w drugim i trzecim roku życia

Czy mamy skuteczny lek w leczeniu bakteryjnych zakażeń górnych dróg oddechowych o mnogiej lokalizacji?

Nietolerancje pokarmowe

Azytromycyna w leczeniu zapalenia gardła i migdałków. Spojrzenie bakteriologa oraz klinicysty