Search results

1

Badanie ekspresji podtypów receptora somatostatynowego w ludzkich guzach endokrynnych

100%

Pisarek H.

Folia Medica Lodziensia

|

2009

|

vol. 36

|

issue 1

5-71

EN

Somatostatin (SST) – a hypothalamic polipeptide discovered in 70-ies of last century, is widely distributed in the central and peripheral nervous system, the pituitary gland and other tissues such as the pancreas, adrenals, intestine, kidneys, prostate, placenta and the cells of immune system. It exerts a number of different endo- and exocrine biological effects, predominantly of inhibitory nature. Somatostatin inhibits hormones secretion (GH, TSH, insulin, glucagon, gastrin, ghrelin, VIP). One of the most encouraging aspects of somatostatin effects, particularly in the context of tumor diseases therapy, is its antiproliferative action. It acts as both cytostatic (growth inhibition) as well as cytotoxic (apoptosis induction) agent. It inhibits also the angiogenesis process. Somatostatin as well as its synthetic analogs act via specific receptors which are present on the surface of the target cells. These receptors are glycoproteins and belong to a group of seven transmembrane domains linked with the G protein. Five subtypes of the SST receptor have been identified i.e. SSTR 1-5 with two splicing variants (2A and 2B) of the type 2 receptor. Recently, the new two variants of SSTR 5 (SSTR 5B and SSTR 5C) have been identified. The highly variable expression of SSTR subtypes in pituitary adenomas and neuroendocrine tumors of gastrointestinal tract, may partially explain why some tumors of this type do not respond to therapeutic action. This kind of therapy currently applies long-acting somatostatin analogs like octreotide or lanreotide which act mainly via SSTR 2 and SSTR 5 subtypes of somatostatin receptors. The studies describing the expression of somatostatin receptor subtypes in other endocrine tumors like thyroid and adrenal gland tumors are still rare and often confusing. They applied mainly to the molecular biology methods (mainly PCR). Immunohistochemical investigations are not numerous. Thus in my investigations I have taken a trial of immunohistochemical estimation of somatostatin receptor subtypes (including 2A and 2B SSTR isoforms) in surgically treated human adrenal tumors, thyroid tumors, pituitary adenomas and neuroendocrine tumors. In case of thyroid tumors, additionally molecular biology method was used (Real-Time PCR) to correlate the results obtained with both techniques. During my pituitary adenomas investigations, I could observed the distribution of somatostatin receptor subtypes in plurihormonal adenomas in order to answer the question if the immunopositivity of GH or ACTH is linked or not to more abundant expression of particular SSTR subtypes. For the first time, I could described this kind of correlation. The pattern of SSTR immunostaining in pituitary adenomas, estimated according to the frequency of appearance and expressed in percentage rate was made. Being based on the obtained results, I have drown the following conclusions: 1. The adrenal gland tumors, thyroid tumors, pituitary adenomas and neuroendocrine tumors exhibit the somatostatin receptor subtypes expression in a varied manner being specific in each case. There are variable levels both in different group of tumors as well as in the tumors of the same type. 2. In the adrenal gland tumors SSTR 5 is the dominant subtype of somatostatin receptor, SSTR 1 is expressed at the lower level. 3. Subtype SSTR 1 is the dominant form in the thyroid gland tumor and hyperplasia. 4. It was demonstrated the 100% of correlation between immunohistochemical - IHC and RT-PCR methods for SSTR 5. 5. The expression of all somatostatin receptor subtypes (SSTR 1-5) in pituitary adenomas depends on the hormonal phenotype of the tumor: • in somatotropinomas dominate two subtypes of receptor: SSTR 5 (88,8%) and SSTR 1 (77,8%), • in all prolactinomas SSTR 2B, SSTR 3 and SSTR 5 were found, gonadotroph adenomas demonstrated the low level of SSTR, with the strongest expression for SSTR 3 (27,3%) and SSTR 2B (22,7%), • in all of pituitary adenomas secreting ACTH – corticotropinomas, SSTR 2A was found and in 80% of cases the expression of SSTR 1 and SSTR 3 was detected, • the enhanced immunpositivity for SSTR 1 and SSTR 5 in plurihormonal pituitary adenomas was demonstrated for the first time; the expression of these somatostatin receptor subtypes does not depend on GH secretion by tumor’s cells. 6. In the neuroendocrine tumors the subtypes SSTR 1 (58,8%) and SSTR 5 (52,9%) are most often expressed, however the subtypes 3 and 2A were found in 41,2% and 33,3% of cases respectively. 7. SSTR 1-5 characterized membrane and cytoplasmic distribution in the cells of tumors. 8. The results presented in my studies confirm the high utility of immunohistochemical method to investigate the expression of somatostatin receptor subtypes.

PL

Somatostatyna (SST) - podwzgórzowy polipeptyd odkryty w latach 70-tych ubiegłego wieku, szeroko występuje w neuronach centralnego i obwodowego układu nerwowego, w przysadce, a takŜe w trzustce, nadnerczach, przewodzie pokarmowym, nerkach, prostacie, łoŜysku oraz w komórkach układu immunologicznego. Wywiera szereg róŜnorodnych efektów biologicznych: endo- i egzokrynnych, polegających głównie na hamowaniu sekrecji róŜnych hormonów (hormonu wzrostu -GH, tyreotropiny, insuliny, glukagonu, gastryny, ghreliny, VIP), a takŜe zmniejszeniu proliferacji komórkowej. To ostatnie działanie SST jest jednym z najbardziej interesujących efektów SST, zwłaszcza w aspekcie prób leczenia chorób nowotworowych. Somatostatyna działa zarówno cytostatyczne (hamowanie wzrostu), jak i cytotoksyczne (indukcja apoptozy), a takŜe hamuje angiogenezę. Somatostatyna, a takŜe jej długo działające syntetyczne analogi, wywierają swoje działanie za pośrednictwem specyficznych receptorów obecnych na powierzchni komórek docelowych. Mają one charakter glikoproteinowy i wiadomo, Ŝe naleŜą do grupy receptorów błonowych posiadających siedem obszarów transmembranowych i związanych z białkiem G. Zdefiniowano pięć podtypów receptora SST: SSTR 1-5. Podtyp SSTR 2 posiada dwie izoformy: 2A i 2B, a ostatnio zidentyfikowano takŜe dwa nowe warianty podtypu SSTR 5: SSTR 5B i SSTR 5C. Receptory somatostatynowe występują nie tylko w tkankach prawidłowych, lecz takŜe w guzach nowotworowych, co pozwala przewidzieć pozytywną odpowiedź na stosowanie analogów SST. DuŜa róŜnorodność ekspresji podtypów SSTR 1-5 w gruczolakach przysadki, a takŜe w guzach neuroendokrynnych przewodu pokarmowego moŜe częściowo wyjaśniać dlaczego w niektórych guzach tego typu, obserwuje się brak odpowiedzi na działanie analogów somatostatyny o przedłuŜonym działaniu, takich jak oktreotyd i lanreotyd, wiąŜących się głównie z podtypem receptora 2 i 5. Prace na temat występowania receptorów somatostatynowych w nowotworach innych gruczołów dokrewnych, takich jak nowotwory tarczycy i nadnerczy są nieliczne i prezentują sprzeczne wyniki. Badania te były jednak prowadzone głównie metodą łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR), natomiast mniej badań przeprowadzono z uŜyciem metody immunohistochemicznej. Dlatego teŜ w swoich badaniach podjęłam próbę immunohistochemicznej oceny ekspresji podtypów receptora somatostatynowego SSTR 1-5 (z uwzględnieniem izoform SSTR 2A i 2B) w nowotworach tych narządów, a prezentowana praca jest podsumowaniem obserwacji własnych na tle dotychczasowego piśmiennictwa. W przypadku chorób tarczycy, równolegle wykonane zostały takŜe badania na poziomie molekularnym (RT-PCR) i przeprowadzono ocenę zgodności wyników uzyskanych tymi dwiema metodami. Omawiając występowanie SSTR w gruczolakach przysadki, po raz pierwszy dokonałam opisu dystrybucji SSTR w guzach wielohormonalnych tego gruczołu, odpowiadając na pytanie czy fakt współwystępowania GH lub ACTH w guzie ma związek ze zwiększoną ekspresją danego podtypu receptora. Na podstawie procentowej częstości występowania, określiłam wzory immunoekspresji SSTR 1-5 w gruczolakach przysadki. Otrzymane wyniki upowaŜniają do formułowania następujących wniosków: 1. Guzy nadnerczy, tarczycy, przysadki oraz guzy neuroendokrynne wykazują ekspresję podtypów receptora somatostatynowego SSTR 1-5 w sposób bardzo zróŜnicowany i specyficzny dla danego przypadku. Istnieją róŜnice w ekspresji SSTR 1-5 pomiędzy guzami róŜnych typów, jak równieŜ wśród guzów tego samego rodzaju. 2. W guzach nadnerczy dominuje SSTR 5, w mniejszym stopniu występuje SSTR 1. 3. Podtyp SSTR 1 receptora somatostatynowego jest dominującym podtypem w rakach i w łagodnych rozrostach gruczołu tarczowego. 4. Wykazano 100% zgodność pomiędzy metodą immunohistochemiczną - IHC i techniką RT-PCR dla SSTR 5. 5. Ekspresja podtypów receptora somatostatynowego w gruczolakach przysadki zaleŜy od fenotypu hormonalnego guza: • w guzach somatotropowych dominują dwa podtypy receptora: SSTR 5 (88,8%) i SSTR 1 (77,8%), • we wszystkich guzach prolaktynowych stwierdzono obecność SSTR 2B, SSTR 3 i SSTR 5, • w gruczolakach gonadotropowych stwierdzono niską ekspresję SSTR, wynoszącą maksymalnie dla SSTR 3 - 27,3%, a dla SSTR 2B - 22,7%, • we wszystkich gruczolakach przysadki wydzielających ACTHcorticotropinoma stwierdzono ekspresję SSTR 2A, a występowanie SSTR 1 i SSTR 3 w 80% przypadków. • po raz pierwszy wykazano w wielohormonalnych gruczolakach przysadki (adenoma plurihormonale) zwiększoną immunopozytywność SSTR 1 i SSTR 5, a ekspresja tych podtypów nie była związana z sekrecją hormonu wzrostu przez komórki guza, 6. W guzach neuroendokrynnych (NET) dominowały podtypy: SSTR 1 (58,8%) i SSTR 5 (52,9%), natomiast SSTR 3 stwierdzono w 41,2% a SSTR 2A w 33,3% przypadków. 7. SSTR 1-5 charakteryzują się błonową lub cytoplazmatyczną dystrybucją w komórce. 8. Przedstawione w pracy wyniki potwierdzają wysoką uŜyteczność immunohistochemicznej metody badania ekspresji receptorów somatostatynowych.

2

Biochemiczna ocena skuteczności leczenia pacjentów z akromegalią

45%

Fuss-Chmielewska J., Rosiak A., Pisarek H., Beda-Maluga K., Winczyk K.

Folia Medica Lodziensia

|

2014

|

vol. 41

|

issue 2

181-194

EN

Introduction: The main treatment for acromegaly is the surgical removal of the tumour. Pharmacotherapy, usually with somatostatin analogues (SSA), is used as the preliminary and/or complementary therapy. In the diagnosis of acromegaly as well as in the evaluation of treatment effectiveness laboratory tests are essential – the serum level of growth hormone (GH) in the oral glucose tolerance test (OGTT) and the serum concentration of insulin-like growth factor 1 (IGF-1). The aim of our study was to evaluate the effectiveness of the treatment of patients with acromegaly based on biochemical criteria for cure. Material and methods: The study group consisted of 40 patients aged 25 - 83, hospitalized in the Department of Endocrinology, Medical University of Lodz in the years 2003-2010. The concentration of GH and IGF-1 were determined by enzyme-amplified chemiluminescent immunoassay (EACLIA) on the IMMULITE 1000 analyzer (Siemens). As the criteria of acromegaly cure we assumed the normalization of serum IGF-1 and GH levels after oral glucose administration of < 1 ng/mL. Results: The cure of acromegaly was achieved in 25 of 40 patients (63%). In 14 patients, the normalization of IGF-1 and GH was obtained as a result of surgery, 11 patients achieved normal laboratory parameters after complemantary treatment - five after the treatment with SSA, four after radiotherapy, and two after both pharmaco - and radiotherapy. Fifteen patients from the study group have not been cured - in 13 of them the complementary therapy with SSA was used. Most of them (75%) were operated due to the pituitary macroadenoma. In 11 persons both GH and IGF-1 concentrations exceeded the limits of the reference values. The effectiveness of the operation was higher in patients treated with SSA - among 21 patients treated with SSA before the surgery, only five did not achieve the normalization of GH and/or IGF-1. Conclusions: The evaluation of GH and IGF-1 concentrations with the connection of the magnetic resonance imaging of the pituitary allow to determine the effects of acromegaly treatment. In the majority of patients after the surgical removal of pituitary adenoma, complementary therapy, mainly pharmacological with somatostatin analogues is necessary, and some patients require reoperation and / or radiotherapy. In addition, the preoperative administration of somatostatin analogues greatly increases the effectiveness of the treatment of acromegaly.

PL

Wstęp: Głównym sposobem leczenia akromegalii jest operacyjne usunięcie guza. Farmakoterapię, głównie analogami somatostatyny (SSA), stosuje się jako postępowanie przygotowawcze do zabiegu oraz leczenie uzupełniające po operacji. W diagnostyce akromegalii, a także w ocenie efektywności leczenia kluczowe znaczenie mają badania laboratoryjne - stężenie hormonu wzrostu (GH) w teście obciążenia glukozą (OGTT) i stężenia we krwi insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1). Celem naszej pracy była ocena skuteczności leczenia w ośrodku łódzkim pacjentów z akromegalią w oparciu o biochemiczne kryteria wyleczenia. Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 40 chorych w wieku 25 - 83 lat hospitalizowanych w Klinice Endokrynologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2003 - 2010. Stężenie GH i IGF-1 oznaczono metodą chemiluminescencji wzmocnionej enzymatycznie (EACLIA) na analizatorze IMMULITE 1000 firmy Siemens. Jako kryteria wyleczenia przyjęto normalizację w surowicy stężenia IGF-1 i stężenie GH po doustnym podaniu glukozy < 1 ng/mL. Wyniki: Wyleczonych zostało 25 z 40 badanych (63%). U 14 pacjentów normalizację IGF-1 i GH uzyskano w wyniku zabiegu operacyjnego, 11 osób uzyskało prawidłowe parametry laboratoryjne dopiero po leczeniu uzupełniającym – pięciu po leczeniu SSA, czterech po radioterapii, a dwóch po farmakoi radioterapii łącznie. Piętnastu pacjentów z grupy badanej nie zostało wyleczonych - u 13 z nich zastosowano leczenie uzupełniające SSA. Większość z nich (75%) była operowana z powodu makrogruczolaka przysadki. U 11 osób zarówno stężenia GH, jak i IGF-1 przekraczały granice wartości referencyjnych. Skuteczność operacji była wyższa u chorych leczonych SSA, gdyż wśród 21 pacjentów leczonych przed zabiegiem SSA, tylko u pięciu nie odnotowano normalizacji GH i/lub IGF-1. Wnioski: Ocena stężenia GH i IGF-1 w połączeniu z wynikiem rezonansu magnetycznego okolicy przysadki pozwala ustalić efekty leczenia akromegalii. U większości chorych po chirurgicznym usunięciu gruczolaka przysadki niezbędna jest terapia uzupełniająca, przede wszystkim farmakologiczna analogami somatostatyny, a w niektórych przypadkach konieczna jest reoperacja i/lub radioterapia. Ponadto przedoperacyjne podawanie analogów somatostatyny zdecydowanie zwiększa skuteczność leczenia akromegalii.

3

Osocze vs surowica – czy rodzaj materiału biologicznego ma wpływ na wyniki oznaczeń parathormonu?

45%

Beda-Maluga K., Paczuszka P., Pisarek H., Świętosławski J., Winczyk K.

|

issue 73

25-30

EN

introduction: The recommended biological material for the parathyroid hormone (PTH) assay is venous blood plasma. According to diagnostic kit manufacturers, the PTH concentration can also be determined in blood serum. The aim of the study was to determine whether differences exist between PTH measured in serum and in plasma. Material and methods: The study was conducted on venous blood samples (plasma and serum) obtained from 92 patients at the Clinic of Endocrinology, University Hospital WAM – CSW. The PTH concentration was measured with an Immulite 1000 analyzer (Siemens), and iPTH kit. Results: The PTH values in plasma and serum were the same only in 3 cases. In 46 samples (50%), a higher hormone level was observed in the plasma, and in 43 cases (47%), a higher concentration was obtained in serum. The absolute differences between the PTH values in the tested biological materials ranged from 0 to 38 pg/mL, and increased together with the hormone concentration. The relative differences (percentage ratio of absolute differences to plasma PTH concentration) ranged from 0 to 34.3%. However, neither the absolute nor the relative differences were statistically significant (p > 0.05). The classification of PTH concentrations according to the reference values for each biological material (i.e. normal, reduced or elevated) was found to be concordant in 83 tested samples (90%). Conclusion: The identified PTH concentrations in the plasma and serum were not identical but comparable and in most cases the differences did not affect the clinical interpretation of the results.

PL

WSTĘP: Materiałem biologicznym zalecanym do oznaczania parathormonu (parathyroid hormone – PTH) jest osocze krwi żylnej pobranej na wersenian sodowo-potasowy, jednak według producentów zestawów diagnostycznych do pomiaru PTH można stosować zarówno osocze, jak i surowicę krwi. Celem pracy było zbadanie, czy wartości PTH oznaczane w surowicy i w osoczu krwi żylnej są porównywalne. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wykorzystano próbki krwi żylnej (osocze i surowica) uzyskane od 92 pacjentów Poradni Endokrynologicznej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej – Centralnego Szpitala Weteranów (USK im. WAM – CSW) w Łodzi. Oznaczenia hormonu wykonano na analizatorze Immulite 1000 (Siemens) zestawem iPTH. WYNIKI: Wartości PTH oznaczone w osoczu i w surowicy były jednakowe tylko w 3 przypadkach. W 46 próbkach (50%) wyższe wartości hormonu odnotowano w osoczu, a w 43 przypadkach (47%) w surowicy. Różnice bezwzględne między wartościami PTH w badanych materiałach wahały się od 0 do 38 pg/mL i zwiększały się wraz ze wzrostem stężenia hormonu. Różnice względne (procentowy stosunek różnic bezwzględnych do stężenia PTH w osoczu) wynosiły od 0 do 34,3%. Jednak zarówno różnice bezwzględne, jak i względne nie były znamienne statystycznie (p > 0,05). Po klasyfikacji stężeń – na prawidłowe, obniżone lub podwyższone – na podstawie wartości referencyjnych PTH dla danego materiału biologicznego uzyskano zgodność wyników w 83 badanych próbkach (90%). WNIOSKI: Stężenia PTH oznaczane w osoczu i w surowicy nie są identyczne, ale porównywalne, a różnice w większości przypadków nie wpływają na interpretację kliniczną wyników.

Refine search results

2 Folia Medica Lodziensia

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 2019

1 2014

1 2009

3 Pisarek H.

2 Beda-Maluga K.

2 Winczyk K.

1 Fuss-Chmielewska J.

1 Paczuszka P.

1 Rosiak A.

1 Świętosławski J.

Badanie ekspresji podtypów receptora somatostatynowego w ludzkich guzach endokrynnych

Biochemiczna ocena skuteczności leczenia pacjentów z akromegalią

Osocze vs surowica – czy rodzaj materiału biologicznego ma wpływ na wyniki oznaczeń parathormonu?