Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 1

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Background. High physical performance of people practicing yoga and the body’s responses to physical activity are important determinants of effective exercise. Therefore, the purpose of this work was to determine the physical fitness of long-term yoga practitioners and the response of the body to physical activity with intensity corresponding to the second ventilatory threshold (ATV2). Material and methods. In the study took part 12 participants (5 women and 7 men) who have been practicing yoga for many years and 12 non-trainees (5 women and 7 men) of the same age who were the control group. All respondents were subjected to a gradually intensified cycloergometer test (ET), when at ATV2 level were measured: aerobic power (P), heart rate (HR), pulmonary ventilation (VE), oxygen uptake (VO2), carbon dioxide excretion (VCO2), respiratory exchange ratio (RER) and ventilatory equivalent for oxygen (VE/VO2). VO2max and Pmax were obtained as well. Results. Study has shown no somatic differences between groups. The VE, VO2 and P values at VAT2 in the yoga group were statistically higher than in the control group, with similar HR and VE/VO2 in both groups. In addition, yoga practitioners had higher VO2max (p<0.015) and Pmax (p<0.007) than the control group. Conclusion. Study has shown that the specific yogic practice applied over many years has improved significantly physical performance and ventilatory responses to physical effort without altering somatic variables and cardiovascular system effectiveness.
PL
Wstęp. Wydolność fizyczna u osób praktykujących jogę i reakcje organizmu na wysiłek fizyczny są istotnymi czynnikami determinującymi jej skuteczne uprawianie. Dlatego celem prezentowanej pracy jest określenie wydolności fizycznej osób długotrwale praktykujących jogę oraz reakcji organizmu na wysiłek fizyczny o intensywności odpowiadającej drugiemu progowi wentylacyjnemu (ATV2). Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 12 osób (5 kobiet i 7 mężczyzn) praktykujących jogę przez wiele lat i 12 osób nietrenujących (5 kobiet i 7 mężczyzn) w podobnym wieku, stanowiących grupę kontrolną. Wszystkich badanych poddano testowi wysiłkowemu o wzrastającej intensywności na cykloergometrze, podczas którego przy obciążeniu na poziomie ATV2 mierzono: moc aerobową (P), częstość akcji serca (HR), wentylację płucną (VE), pobór tlenu (VO2), wydalanie dwutlenku węgla (VCO2), współczynnik wymiany oddechowej (RER) i równoważnik wentylacyjny tlenu (VE/VO2). Dodatkowo, VO2max and Pmax były określone. Wyniki. Badania wykazały brak różnic somatycznych pomiędzy badanymi grupami. Osiągane wartości VE, VO2 i P przy VAT2 w grupie joginów były statystycznie wyższe niż w grupie kontrolnej, przy podobnych wartościach HR i VE/VO2 w obydwu grupach. Ponadto jogini osiągnęli wyższe wartości VO2max (p<0.015) i Pmax (p<0.007) niż grupa kontrolna. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały, że specyficzna praktyka jogiczna aplikowana przez wiele lat w istotnym stopniu wpłynęła na zwiększenie wydolności fizycznej i odpowiedzi wentylacyjnej na zastosowany wysiłek fizyczny, nie zmieniając przy tym uwarunkowań somatycznych organizmu i sprawności układu krążenia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.