Introduction: Giant cell tumor of the tendon sheath is the most common benign proliferative lesion involving the upper limb, characterized by relatively high recurrence rate after surgery. Aim: The objective of the study was a retrospective analysis of outcomes of the operative treatment of these tumors, in a longterm (a mean of 4,2 year) follow-up. Material and methods: Preoperative examination was performed in 58 patients, 36 females (62%) and 22 males (38%), in a mean age of 41 years, and treatment outcomes were assessed in 47 persons (81% of the operated patients), at a mean of 4.2-year follow-up. The final assessment was performed in a form of phone interview. Results: The most common site of the tumors was the fingers – 42 cases (72%). In 31 patients (53%) the lesion had a well-defined capsule, and in 11 (19%) a satellite nodule was found around the main tumor. A total of 9 relapses (21%) occurred, all within the first 2 years following surgery. Two patients had a next episode of recurrence after the second operation. In 8 out of the 9 patients with a recurrence, the primary lesion did not have a well-defined capsule. In 38 patients who had no relapse, 31 were completely symptom-free, whereas 7 complained of mild pain of the scar and/or numbness of a part of the involved finger. Conclusions: The main factor that impacted the high rate of recurrence was incomplete tumor excision, which resulted from inadequately accurate surgery and the tumor morphology (having no well-defend capsule). The role of operating with the use of magnifying devices and keeping a greater surgical margin at resection of the non-capsulated lesions was emphasized, as it could translate into reducing the recurrence rate.
Wprowadzenie: Guz olbrzymiokomórkowy pochewki ścięgnistej jest najczęściej występującą łagodną zmianą rozrostową w obrębie kończyny górnej, charakteryzującą się stosunkowo dużą skłonnością do nawrotów po leczeniu operacyjnym. Cel: Celem pracy była retrospektywna analiza wyników leczenia operacyjnego tych guzów w obrębie ręki po stosunkowo długim, bo średnio 4-letnim, okresie obserwacji. Materiał i metodyka: Badanie przedoperacyjne przeprowadzono u 58 pacjentów, 36 kobiet (62%) i 22 mężczyzn (38%), w wieku śr. 41 lat, a wyniki leczenia oceniono u 47 osób (81% operowanych) po śr. 4,2 latach od operacji (zakres 3–5 lat). Badanie kontrolne miało formę wywiadu telefonicznego. Wyniki: Najczęstszą lokalizacją guzków były palce – 42 przypadki (72%). U 38 osób (65%) guzek był otorebkowany, a u 11 (19%) stwierdzono od 1 do 3 guzków satelitarnych, które wycięto razem z główną zmianą. W okresie śr. 4,2-letniej obserwacji zanotowano 9 wznów (21%), które wystąpiły w okresie pierwszych 2 lat po operacji. Dwóch chorych miało kolejny nawrót po drugiej operacji. U 8 z 9 pacjentów, u których wystąpiła wznowa, wycinany pierwotnie guz nie miał wykształconej torebki. Wśród 38 osób, które nie miały nawrotu, 31 nie złaszało żadnych dolegliwości, a 7 skarżyło się na niewielki ból blizny i/lub zdrętwienie części palca. Wnioski: Najważniejszymi przyczynami stosunkowo wysokiej częstości wznów była niedoszczętność resekcji, na co wpływały niewystarczająca staranność przy operacji i typ guza pozbawiony torebki. Wskazano na zasadność operowania z użyciem urządzeń powiększających i wycinania z większym marginesem guzków pozbawionych torebki łącznotkankowej, co może przełożyć się na zmniejszenie częstości nawrotów.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.