Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 4

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Wstęp: Chłoniaki złośliwe to nowotwory wywołane klonalnym rozrostem komórek limfoidalnych odpowiadających różnym stadiom zróżnicowania prawidłowych limfocytów. Klasyfikacja WHO w oparciu o kryteria genetyczno-immunohistochemiczne dzieli chłoniaki na ziarnicze i nieziarnicze, w każdej grupie wyróżniając liczne podtypy o odmiennym obrazie histologicznym i przebiegu klinicznym. Chłoniaki mogą występować w postaci węzłowej bądź pozawęzłowej. Stanowią one 3–5% wszystkich nowotworów złośliwych w Polsce i są na trzecim miejscu pod względem częstości występowania wśród nowotworów głowy i szyi. Liczba zachorowań na chłoniaki wzrasta o 3–4% na rok, czyniąc je jednymi z najczęstszych nowotworów złośliwych u młodych osób, stanowiących istotny przedmiot zainteresowania współczesnej onkologii. Cel pracy: Ocena obrazu klinicznego i procesu diagnostycznego u pacjentów z chłoniakami złośliwymi zlokalizowanymi w regionie głowy i szyi, a rozpoznanymi w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2013–2017. Materiał i metody: Trzydziestu pacjentów z chłoniakami złośliwymi, diagnozowanych w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2013–2016. Wyniki: W badanej grupie w 8 przypadkach rozpoznano chłoniaki węzłowe, a w pozostałych chłoniaki pozawęzłowe. U 29 pacjentów rozpoznano różne postacie chłoniaków typu B, u jednego – chłoniaka typu T. Najczęstszym objawem była limfadenopatia szyjna lub obecność guza na szyi, a inne dolegliwości były związane z lokalizacją narządową chłoniaków pozawęzłowych. Rozpoznanie stawiano na podstawie materiału pobranego w biopsji cienkoigłowej lub chirurgicznej guza szyi oraz materiału pooperacyjnego lub biopsyjnego w chłoniakach pozawęzłowych. Wnioski: W diagnostyce guzów głowy i szyi należy brać pod uwagę chłoniaki złośliwe. Ze względu na niecharakterystyczny obraz kliniczny oraz konieczność zastosowania panelu badań immunohistochemicznych chłoniaki w tej okolicy mogą stanowić poważny problem diagnostyczny. Rozpoznanie chłoniaków wymaga interdyscyplinarnej współpracy wielu specjalistów.
EN
Introduction: Malignant lymphoma (ML) is a neoplasm caused by clonal expansion of undifferentiated B, T and NK-lymphoid cells. WHO classification divides lymphomas into two main types, i.e. Hodgkin lymphoma (HL), and non-Hodgkin lymphoma (NHL), with numerous subtypes. The majority of MLs are localized in lymph nodes, but extranodal locations are also possible. MLs represent approximately 3-5% of all malignant neoplasms in Poland, but their incidence has been increasing in recent years, especially in young patients. The objective of the study was to evaluate clinical manifestations and diagnostic process in patients with malignant lymphomas of the head and neck region as diagnosed in the Department of Otorhinolaryngology of the Medical University of Lodz in years 2013-2017. Material and method: 30 patients diagnosed with malignant lymphomas of the head and neck region at the Departbadament of Otorhinolaryngology of the Medical University of Lodz in 2013-2017. Results: The study group consisted of 8 cases of nodal lymphomas and 22 cases of extranodal lymphomas. In 29 cases B-cell lymphomas were diagnosed. The most common symptoms included lymphadenopathy or neck tumor. Other symptoms were associated with the location of tumors in particular body organs. The diagnosis was based on histopathological examination of biopsy (needle or surgical) samples. Conclusion: Malignant lymphomas should be taken into account during differential diagnosis of the tumor or lymphadenopathy of the neck. The diagnosis is difficult because of the nonspecificity of symptoms and the need for interdisciplinary cooperation of many specialists.
EN
Introduction: One of the most recent methods used in imaging of the larynx is NBI. NBI allows to detect specific patterns of pathological angiogenesis suggestive of premalignant or neoplastic lesions. Aim: The aim of the study was to compare imaging of laryngeal lesions in WLE and NBI in relation to histopathological examination. Material and methods: 333 patients with laryngeal lesions underwent endoscopic evaluation in WLE and NBI. Sensitivity, specificity, PPV, NPV for both methods were calculated. The diagnostic value for WLE and NBI was evaluated for two assumptions: a positive result indicates (1) severe dysplasia and cancer, or (2) only cancer. Results: Sensitivity, specificity, PPV, NPV for the first assumption were, respectively for white light compared to NBI: 95.4% vs 98.5%; 84.2% vs 98.5%; 79.6% vs 97.7% and 96.6% vs 99.0%. The values for the second assumption were: 97.4% vs 100%; 79.3% vs 93.5%; 72.6% vs 89.4% and 98.2% vs 100.0%. Higher sensitivity was observed for the second assumption, while higher specificity was recorded for the first assumption. Specificity was significantly higher for NBI than for WLE (p < 0.001). Conclusions: NBI allows to detect and differentiate laryngeal lesions, which are invisible in WLE. Endoscopic examination, especially in NBI mode, is non-invasive, repeatable and remains a useful tool in the daily practice and diagnosis of patients with pathological lesions in the larynx.
PL
Wprowadzenie: Jedną z najnowszych metod stosowanych w obrazowaniu krtani jest endoskopia wąskopasmowa (NBI). Umożliwia ona ocenę architektoniki naczyń błony śluzowej, uwidocznienie ognisk nieprawidłowej angiogenezy a tym samym zidentyfikowanie zmian patologicznych na wczesnym etapie kancerogenezy. Celem pracy było porównanie wartości diagnostycznej endoskopii w świetle białym oraz w wąskiej wiązce obrazowania (NBI) w ocenie zmian patologicznych błony śluzowej krtani. Materiał i metody: 333 pacjentów ze zmianami patologicznymi w krtani poddano ocenie w świetle białym oraz NBI. Obliczono czułość, swoistość, PPV, NPV dla obu metod. Wartość diagnostyczną WLE i NBI oceniono dla założeń, że wynik pozytywny stanowi dysplazja dużego stopnia i rak; oraz tylko rak. Wyniki: Czułość, swoistość, PPV, NPV dla założenia, że wynik pozytywny stanowi dysplazja dużego stopnia i rak wynosiły odpowiednio dla światła białego w porównaniu do NBI: 95,4% vs 98,5%; 84,2% vs 98,5%; 79,6% vs 97,7% oraz 96,6% vs 99,0%. Z kolei dla założenia, że wynikiem pozytywnym jest tylko rak powyższe wartości wynosiły: 97,4% vs 100%; 79,3% vs 93,5%; 72,6% vs 89,4% oraz 98,2% vs 100,0%. W przypadku obu wariantów wykazano, że czułość, PPV i NPV były wyższe dla NBI w porównaniu do światła białego. Stwierdzono ponadto znamiennie wyższą swoistość NBI w porównaniu do światła białego w różnicowaniu zmian patologicznych krtani (p<0,001). Wnioski: Zastosowanie NBI umożliwia zarówno rozpoznanie jak i różnicowanie zmian patologicznych w krtani, niewidocznych w świetle białym. Badanie endoskopowe, szczególnie wzmocnione NBI jest nieinwazyjne, powtarzalne i pozostaje przydatnym narzędziem w diagnostyce zmian rozrostowymi krtani. Badaniem decydującym o ostatecznym rozpoznaniu pozostaje badanie histopatologiczne.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.