Search results

1

Immunostymulacja przy użyciu antygenów bakteryjnych – mechanizm działania i praktyka kliniczna w wirusowych zakażeniach układu oddechowego

100%

Feleszko W., Dziekiewicz M., Wąsowicz A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 4

358-364

EN

Recurrent respiratory tract infections constitute a significant problem in the practice of a general practitioner and paediatrician. Antibiotic resistance of bacterial strains, which has been growing for years, prompts the search for alternative ways of combating pathogens. One of them is the usage of preparations based on cell lysis of various bacterial strains. Bacterial lysates have been available in Europe for many years. In preclinical trials, they are characterised by the capability of reducing infections caused by bacteria and viruses that are not the components of the preparations. A range of clinical trials have demonstrated their usefulness in reducing the frequency of seasonal respiratory tract infections and antibiotic use. Moreover, patients with chronic obstructive pulmonary disease gain an additional advantage in the form of the reduction of the risk of hospitalization due to disease exacerbations and a positive influence on the survival curve. The action of bacterial lysates is based on oral immunostimulation of gut-associated lymphoid tissue, which results in increased antibody production. Moreover, they activate a range of mucosal mechanisms of non-specific immunity, mainly by enhancing the activity of TLR-dependent mechanisms. The efficacy of this group of drugs has been confirmed in a range of clinical trials, systematic reviews and meta-analyses. Recent studies also indicate their immunoregulatory potential, suggesting that they might be used in the future in preventing allergies, asthma and autoimmune diseases. To conclude, physicians (paediatricians, laryngologists, pulmonologists) should consider reducing the use of antibiotics in their daily practice. Instead, they should offer preparations that promote the immune system, thus controlling infections in a better way.

PL

Nawracające zakażenia układu oddechowego stanowią istotny problem w codziennej praktyce lekarza rodzinnego i pediatry. Narastająca od lat oporność szeregu szczepów bakteryjnych na antybiotyki każe poszukiwać alternatywnych dróg walki z drobnoustrojami. Taką metodą jest stosowanie preparatów wytwarzanych w oparciu o lizę komórek wielu szczepów bakteryjnych. Lizaty bakteryjne są grupą leków dostępnych w Europie od wielu lat i w badaniach przedklinicznych charakteryzują się zdolnością do ograniczenia zakażeń wywoływanych przez wirusy oraz bakterie inne niż te, które są składnikiem preparatu. W szeregu badań klinicznych udowodniono ich przydatność w ograniczaniu częstości sezonowych zakażeń w układzie oddechowym oraz spożycia antybiotyków. U chorych z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc dodatkowym atutem było obniżenie ryzyka hospitalizacji wynikającej z zaostrzenia choroby podstawowej oraz dodatni wpływ na krzywą przeżycia. Działanie lizatów bakteryjnych opiera się na doustnej immunostymulacji tkanki limfatycznej związanej z przewodem pokarmowym, czego skutkiem jest zwiększona produkcja przeciwciał. Ponadto aktywują one szereg śluzówkowych mechanizmów odporności nieswoistej, głównie przez zwiększanie aktywności mechanizmów zależnych od receptorów TLR. Skuteczność tej grupy leków potwierdzono w szeregu badań klinicznych, przeglądów systematycznych oraz metaanaliz. Badania ostatnich lat wskazują także na potencjał immunoregulatorowy, jaki niosą ze sobą te preparaty, wskazując na możliwość ich stosowania w przyszłości w zapobieganiu alergii, astmie i chorobom z autoimmunizacji. Konkludując, warto rozważyć w codziennej praktyce lekarskiej (pediatry, laryngologia, pneumonologa) ograniczanie stosowania antybiotyków, w to miejsce oferując preparaty wspomagające układ odpornościowy w celu lepszej kontroli zakażeń.

2

Kolki niemowlęce

100%

Rurarz A., Ratajczak K., Feleszko W.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2016

|

vol. 12

|

issue 4

413-418

EN

Infantile colic is one of the most common functional gastrointestinal disorders in infants, usually occurring between 2 weeks to 4 months of age. According to the definition, infantile colic is characterised by episodes of inconsolable crying, generally observed in the evening. Although these symptoms usually resolve spontaneously in the first six months of life, they often cause parental anxiety, leading to repeated medical appointments in search for help. Despite 40 years of research, the causes of this disorder are still unclear; hypersensitivity to cow’s milk protein, lactose intolerance, impaired gut microbiota, immaturity of the nervous system, the negative impact of tobacco smoke, inappropriate childcare techniques and psychosocial factors are believed to be involved in the pathogenesis. The treatment involves behavioural methods, i.e. reducing infant exposure to external stimuli. Breastfeeding mothers are advised to eliminate caffeine and hot spices from their diet and, in some cases, switch to a dairy-free diet. For formula-fed infants, it is recommended to use hydrolysates with a high degree of hydrolysis. Simethicone is commonly used in the pharmacological treatment as it reduces the surface tension of intestinal gases, enabling their easier elimination. The Rome III Diagnostic Criteria recommend to appropriately continue any method if considered effective by the parents, provided that there are no harmful consequences.

PL

Kolka niemowlęca to jedno z najczęstszych zaburzeń przewodu pokarmowego występujących u dzieci w początkowym okresie życia, zwykle od 2. tygodnia do 4. miesiąca. Zgodnie z przyjętą definicją jest to stan nasilonego niepokoju i niedającego się ukoić płaczu, na ogół obserwowany w godzinach wieczornych. Dolegliwości zazwyczaj ustępują samoistnie w pierwszym półroczu życia dziecka, jednak nierzadko na tyle niepokoją rodziców, że wielokrotnie zgłaszają się oni do lekarza pediatry w poszukiwaniu pomocy. Pomimo 40 lat badań przyczyny zaburzenia nadal nie są jasne; w patogenezie rozważa się m.in. nadwrażliwość na białko mleka krowiego, nietolerancję laktozy, zaburzenia mikrobioty przewodu pokarmowego, niedojrzałość układu nerwowego, negatywny wpływ dymu papierosowego, nieprawidłowe techniki pielęgnacyjne oraz czynniki psychospołeczne. W leczeniu stosuje się metody behawioralne: ograniczenie narażenia niemowlęcia na bodźce zewnętrzne i pozostawienie dziecka w spokoju. Kobietom karmiącym piersią zaleca się wyeliminowanie z diety kofeiny i ostrych przypraw, ewentualnie przejście na dietę bezmleczną. W przypadku niemowląt karmionych sztucznie rekomendowane są hydrolizaty o znacznym stopniu hydrolizy. W leczeniu farmakologicznym powszechnie stosuje się preparat simetikonu, który zmniejsza napięcie powierzchniowe gazów jelitowych, pozwalając na łatwiejszą ich dyspersję w luźnym stolcu, a następnie wydalenie. Kryteria Rzymskie III podają jako właściwe kontynuowanie każdego postępowania, które zostanie uznane przez rodziców za skuteczne, pod warunkiem że nie ma ono szkodliwych następstw.

3

Facebook-based medicine, czyli profesjonalny wizerunek lekarza w internecie

100%

Kocemba P., Lasota M., Natalia Halina S., Feleszko W.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 3

328-338

EN

In times of universal access to the Internet virtual reality is no longer a reflection of the real world, but is beginning to influence people’s behaviour in the real world and their views. The definition of medical professionalism therefore is also changing and doctors, who may be judged on the basis of their Internet image and whose knowledge can be verified more easily these days, face new challenges. This represents both a risk and opportunity; therefore, it is worth investigating the status of research into this issue conducted to date. In this work we present world data demonstrating an increase in social media activity of doctors and patients, including on Facebook, which is the second most frequently visited website. We also point to risks involved in sharing personal data on the Internet (real name, surname, date of birth, photograph). By sharing their private information online, the doctor allows for confronting their professional image with their private life. A patient who can see private photographs of their doctor may begin to doubt the doctor’s professionalism and competences and thus lose confidence in them, which will inevitably compromise the therapeutic process. We also provide a number of rules laid down by medical associations from many countries, which one should bear in mind when posting content on the Internet (the main rule is: “We should not post anything on the Internet that we would not say in a crowded lift”). We also describe the benefits for the doctor that can be derived from sensible use of Facebook and we summarise studies on creating a professional, coherent Internet image of the doctor.

PL

W dobie powszechnego dostępu do internetu wirtualna rzeczywistość przestaje być tylko odbiciem realnego świata – zaczyna oddziaływać na postępowanie ludzi w prawdziwym życiu i ich poglądy. Zmienia się więc również definicja medycznego profesjonalizmu, a przed lekarzami, którzy mogą być oceniani na podstawie swojego wizerunku w sieci i których wiedzę łatwiej obecnie zweryfikować, stają nowe wyzwania. Jest to zarówno zagrożenie, jak i szansa, dlatego warto zapoznać się ze stanem dotychczasowych badań nad tym zagadnieniem. W niniejszym opracowaniu prezentujemy światowe dane świadczące o wzroście aktywności lekarzy i pacjentów w portalach społecznościowych, w tym na Facebooku (zajmującym drugie miejsce wśród najczęściej odwiedzanych stron), oraz wskazujemy zagrożenia wynikające z podawania osobistych danych w sieci (prawdziwe imię, nazwisko, data urodzenia, fotografia). Udostępniając online prywatne informacje, lekarz pozwala na skonfrontowanie swojego zawodowego wizerunku ze sferą prywatną. Pacjent, który widzi prywatne zdjęcia lekarza, może zwątpić w jego profesjonalizm i kompetencje, a tym samym stracić do niego zaufanie, co nieuchronnie odbije się na procesie terapeutycznym. Podajemy także garść reguł – opracowanych przez towarzystwa lekarskie z wielu krajów – którymi należy się kierować podczas publikowania treści w internecie (główna zasada brzmi: „Nie powinniśmy zamieszczać w internecie niczego, czego nie powiedzielibyśmy w zatłoczonej windzie”). Ponadto opisujemy korzyści, jakie może przynieść lekarzowi rozsądne korzystanie z Facebooka, oraz streszczamy badania dotyczące budowania profesjonalnego, spójnego wizerunku lekarza w internecie.

4

Immunostymulacja jako metoda ograniczenia niepotrzebnej antybiotykoterapii

100%

Szczukocka-Zych A., Bozio M., Feleszko W.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 4

365-373

EN

Recurring respiratory tract infections are typical of childhood. This results from the fact that children are exposed to pathogens, usually in groups of people, and from the immaturity of the immune system. Most upper and lower respiratory tract infections are caused by viruses. Nevertheless, antibiotics, which target bacteria, are often prescribed. Antibiotic overuse leads to increased microbial resistance to these drugs, resulting in their inefficacy. Improper treatment of respiratory infections with antibiotics ultimately leads to treatment failure. An increase in antibiotic resistance of many bacterial strains is becoming a serious global problem and makes treatment much more difficult. It is a responsibility of each physician to use antibiotics properly and implement adequate prevention of recurring respiratory tract infections. For many years, it has been attempted to find effective agents that improve immunity in children. The pharmaceutical market offers various preparations advertised as immunostimulants, such as bacterial lysates, vitamins, dietary supplements, probiotics or herbal, animal and homeopathic products. The role of immunomodulatory substances is to promote the immune system to fight pathogens, reduce the frequency of infections and decrease the demand for antibiotics. Unfortunately, most immunomodulators do not have sufficiently reliable clinical trials that would confirm their efficacy.

PL

Nawracające infekcje dróg oddechowych są typowe dla wieku dziecięcego. Wynika to z faktu narażenia dzieci na patogeny, szczególnie w zbiorowiskach, oraz z niedojrzałości systemu odpornościowego. Większość infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych wywołana jest przez patogeny wirusowe. Pomimo to bardzo często w leczeniu zakażeń układu oddechowego stosowane są antybiotyki, zwalczające bakterie. Nadmierne stosowanie antybiotyków powoduje narastanie oporności drobnoustrojów na te leki, czego konsekwencją jest brak ich skuteczności. Niewłaściwe leczenie infekcji dróg oddechowych antybiotykami ostatecznie prowadzi do niepowodzenia leczenia. Wzrost antybiotykooporności wielu szczepów bakterii staje się dużym problemem w skali ogólnoświatowej i zdecydowanie utrudnia proces leczniczy. Zadaniem każdego lekarza jest rozsądne stosowanie antybiotyków i właściwa profilaktyka nawracających infekcji dróg oddechowych. Od lat trwają poszukiwania skutecznych środków poprawiających odporność u dzieci. Na rynku farmaceutycznym dostępne są liczne preparaty reklamowane jako immunostymulatory, takie jak lizaty bakteryjne, witaminy, suplementy diety, probiotyki czy też preparaty roślinne, odzwierzęce i homeopatyczne. Substancje immunomodulujące mają pobudzać układ odpornościowy do walki z patogenami, a także zredukować częstość infekcji oraz zmniejszyć zapotrzebowanie na antybiotyki. Niestety, większość preparatów immunomodulujących nie posiada dostatecznie wiarygodnych badań klinicznych potwierdzających ich skuteczność.

Refine search results

4 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2016

3 2015

4 Feleszko W.

1 Bozio M.

1 Dziekiewicz M.

1 Kocemba P.

1 Lasota M.

1 Natalia Halina S.

1 Ratajczak K.

1 Rurarz A.

1 Szczukocka-Zych A.

1 Wąsowicz A.

Immunostymulacja przy użyciu antygenów bakteryjnych – mechanizm działania i praktyka kliniczna w wirusowych zakażeniach układu oddechowego

Kolki niemowlęce

Facebook-based medicine, czyli profesjonalny wizerunek lekarza w internecie

Immunostymulacja jako metoda ograniczenia niepotrzebnej antybiotykoterapii