Search results

1

Ocena dotychczasowego funkcjonowania i poziomu samoopieki u pacjenta po zabiegu wszczepienia kardiostymulatora

100%

Rogowska M.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

vol. 7

|

issue 1

51-69

EN

Introduction. Every year the number of people with arrythmia increases, both in young and old people. Cardiac pacemaker implantation gives a chance for safe and comfortable life. After the procedure, patients return to full life in most cases. Appropriate transfer of information about the nature of the implantation, care during and after the procedure by the medical personnel results in comfortable life of the patient until the end. Aim. The aim of this study is to evaluate the current functioning and level of self-care of the patient after pacemaker implantation. The study involved 100 patients, including 35 women and 65 men, who were hospitalized in the cardiology department of the Regional Hospital in Plock. Material and methods. A diagnostic survey was used in the present study, including an assessment scale and an interview sheet. The respondents provided written answers to a self-constructed questionnaire and the WHQOOL-BREF standardized questionnaire available on the website of the World Health Organization. Results. The results of the study present the patients’ functioning before and after the treatment. Patients present a high level of knowledge about self-care after cardiac pacemaker implantation. In addition, the relationship between self-care and age, gender, education and place of residence was noted. Conclusions. Implantation of cardiac pacemaker improves patient’s general health condition, described as good, and improves the functioning and comfort of life. Patients after pacemaker implantation fully accept their current situation. The level of self-care after the procedure in both physical and psychological aspect is at a satisfactory level. The level of knowledge is high due to the actions of the medical staff. Coexistent diseases, including diabetes mellitus and hypertension, have a significant impact on the outcome. The largest group for cardiac pacemaker implantation is males aged between 61-70 and 71-80 years. Patients after implantation in most cases, do not experience any undesirable complications, and when they do occur it is fatigue.

PL

Wstęp. Każdy rok powoduje, że liczba osób z zaburzeniami rytmu wzrasta, dotyczy to osób młodych, jak i starszych. Szansą na bezpieczne i komfortowe życie daje wszczepienie kardiostymulatora. Po zabiegu pacjenci w większości przypadków normalnie wracają do pełni życia. Odpowiednie przekazanie przez personel medyczny informacji o istocie wszczepienia, opieki w trakcie i po skutkuje komfortem życia pacjenta do końca. Cel. Celem pracy jest dokonanie oceny dotychczasowego funkcjonowania i poziomu samoopieki pacjenta po wszczepieniu rozrusznika serca. W badaniu wzięło udział 100 osób w tym kobiet 35, a mężczyzn 65, którzy przebywali w szpitalu na oddziale kardiologicznym w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Płocku. Materiał i metody. W niniejszej pracy wykorzystano sondaż diagnostyczny, zawierający skalę oceny i arkusz wywiadu. Ankietowani udzielili pisemnych odpowiedzi, na kwestionariusz konstrukcji własnej i ankiety standaryzowanej WHQOOL-BREF, która dostępna jest na stronie Światowej Organizacji Zdrowia. Wyniki badania prezentują funkcjonowanie dotychczasowe pacjentów, jak i po zabiegu. Pacjenci prezentują wysoki poziom wiedzy na temat samoopieki po wszczepieniu kardiostymulatora. Dodatkowo zanotowano zależność przygotowania do samoopieki ze względu na wiek, płeć, wykształcenie respondentów, jak i miejsce zamieszkania. Wnioski. Zabieg wszczepienia kardiostymulatora poprawia ogólny stan zdrowia pacjenta, określając go za dobry oraz poprawia funkcjonowanie i komfort życia. Pacjenci po wszczepieniu rozrusznika całkowicie akceptują dotychczasową sytuację. Poziom samoopieki po zabiegu w sferze fizycznej, jak i psychicznej jest na zadawalającym poziomie. Poziom wiedzy jest wysoki dzięki działaniom personelu medycznego. Istotne znaczenie dla zbiegu mają choroby współistniejące, między innymi cukrzyca i nadciśnienie tętnicze. Największą grupę do wszczepienia kardiostymulatora stanowią mężczyźni w wieku pomiędzy 61-70 i 71-80 lat. Pacjenci po wszczepieniu większości przypadkach, nie odczuwają żadnych nie pożądanych powikłań, a jak występują jest to zmęczenie.

2

DZIECKO Z ZESPOŁEM NERCZYCOWYM W OKRESIE NAWROTU CHOROBY – PROFILAKTYCZNA I TERAPEUTYCZNA ROLA PIELĘGNIARKI

100%

Rogowska M.

Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej

|

2018

|

issue 4

PL

DOI: 10.19251/pwod/2018.4(6)StreszczenieWstępZespół nerczycowy to choroba nerek, która jest zespołem objawów biochemicznych i klinicznych. Do rozpoznania u dziecka zespołu nerczycowego jest stwierdzenie białkomoczu przekraczającego 50mg/kg mc./dobę, występowanie obrzęków oraz nadciśnienia tętniczego. Zespół nerczycowy większości przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Leczenie odbywa się standardową metodą steroidoterapią.CelCel pracy to przedstawienie profilaktycznej i terapeutycznej roli pielęgniarki pełnionej wobec dziecka z zespołem nerczycowym w okresie nawrotu choroby.PrzeglądDziecko z zespołem nerczycowym wymaga odpowiedniego postępowania personelu medycznego, w tym pielęgniarka odgrywa dużą rolę w procesie leczenia. Przy rozwiązywaniu większości problemów niezbędna jest pomoc rodziców dziecka. Opieka nad dzieckiem stanowi kluczowy punkt leczenia, ponieważ podczas niej obserwujemy pacjenta, dostrzegając wszelkie objawy i nieprawidłowości występujące u dziecka, dzięki temu w szybki sposób możemy zareagować i od razu przystąpić do ich leczenia. Bardzo ważne jest również monitorowanie pacjenta pod kątem bilansu płynów i mierzenia ciśnienia, ma to ogromne znaczenie w tej chorobie.PodsumowanieW opiece nad dzieckiem z zespołem nerczycowym niezwykle istotne jest profilaktyczna i terapeutyczna rola pielęgniarki, aby uniknąć nawrotu choroby.Słowa kluczowe: zespół nerczycowy, opieka pielęgniarska, dziecko

3

DZIECKO Z ZESPOŁEM NERCZYCOWYM W OKRESIE NAWROTU CHOROBY – PROFILAKTYCZNA I TERAPEUTYCZNA ROLA PIELĘGNIARKI

100%

Rogowska M.

Long-Term Care Nursing

|

2019

|

vol. 3

|

issue 4

EN

Introduction Nephrotic syndrome is a kidney disease that is a complex of biochemical and clinical symptoms. The diagnosis of a child with nephrotic syndrome is confirmed by proteinuria exceeding 50mg / kg body weight / day, occurrence of edema and hypertension. Thenephrotic syndrome of the majority occurs with periods of exacerbation and remission. Treatment is carried out using the standard steroid therapy method. Aim The aim of the study is to present the preventive and therapeutic role of a nurse over a child with nephrotic syndrome during relapse. Overview The conclusions indicate that the child with nephrotic syndrome in the relapse period requires proper treatment of medical personnel, where the nurse plays a big role in the treatment process. When solving most of the care problems, help from the child’s parents is necessary. The child has all the characteristic symptoms associated with nephrotic syndrome. Taking care of a child is a crucial point during the healing process, since it is the time of observation, which enables noticing all symtoms or malfunctions appearing and, having done that, reacting fast by starting the healing process. It is also crucial to monitor patient’s fluid levels’ balance and measure blood pressure. Conclusion In the care of a child with nephrotic syndrome, the preventive and therapeutic role of the nurse is extremely important to avoid the recurrence of the disease.

PL

Wstęp Zespół nerczycowy to choroba nerek, która jest zespołem objawów biochemicznych i klinicznych. Do rozpoznania u dziecka zespołu nerczycowego jest stwierdzenie białkomoczu przekraczającego 50mg/kg mc./dobę, występowanie obrzęków oraz nadciśnienia tętniczego. Zespół nerczycowy większości przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Leczenie odbywa się standardową metodą steroidoterapią. Cel Cel pracy to przedstawienie profilaktycznej i terapeutycznej roli pielęgniarki pełnionej wobec dziecka z zespołem nerczycowym w okresie nawrotu choroby. Przegląd Dziecko z zespołem nerczycowym wymaga odpowiedniego postępowania personelu medycznego, w tym pielęgniarka odgrywa dużą rolę w procesie leczenia. Przy rozwiązywaniu większości problemów niezbędna jest pomoc rodziców dziecka. Opieka nad dzieckiem stanowi kluczowy punkt leczenia, ponieważ podczas niej obserwujemy pacjenta, dostrzegając wszelkie objawy i nieprawidłowości występujące u dziecka, dzięki temu w szybki sposób możemy zareagować i od razu przystąpić do ich leczenia. Bardzo ważne jest również monitorowanie pacjenta pod kątem bilansu płynów i mierzenia ciśnienia, ma to ogromne znaczenie w tej chorobie. Podsumowanie W opiece nad dzieckiem z zespołem nerczycowym niezwykle istotne jest profilaktyczna i terapeutyczna rola pielęgniarki, aby uniknąć nawrotu choroby.

Refine search results

1 Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

1 Long-Term Care Nursing

1 Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej

1 2022

1 2019

1 2018

3 Rogowska M.

Ocena dotychczasowego funkcjonowania i poziomu samoopieki u pacjenta po zabiegu wszczepienia kardiostymulatora

DZIECKO Z ZESPOŁEM NERCZYCOWYM W OKRESIE NAWROTU CHOROBY – PROFILAKTYCZNA I TERAPEUTYCZNA ROLA PIELĘGNIARKI

DZIECKO Z ZESPOŁEM NERCZYCOWYM W OKRESIE NAWROTU CHOROBY – PROFILAKTYCZNA I TERAPEUTYCZNA ROLA PIELĘGNIARKI