Search results

1

Physical training during haemodialysis: a review of subject literature

100%

Chojak-Fijałka K., Smoleński O.

Medical Rehabilitation

|

2010

|

vol. 14(3)

25-41

PL

Wstęp: Osoby przewlekle hemodializowane mają obniżoną wydolność fizyczną. Od 30 lat podejmowane są próby rehabilitacji ruchowej tej populacji. Cel: Celem pracy jest analiza przebiegu i efektów programów treningowych prowadzonych podczas hemodializy u osób z przewlekłą chorobą nerek.Metoda: Dokonano przeglądu baz danych – Science Direct, SPORTDiscus, Medline, Academic Search Complete - przy użyciu słów kluczowych związanych z rodzajem treningu fizycznego wykonywanego w czasie hemodializy i jego efektów. Analizie poddano 26 projektów badawczych, które podzielono na 3 grupy: badania niekontrolowane typu przed-po, badania kontrolowane, badania kontrolowane z randomizacją. W dwóch pierwszych grupach zawarto po jednym badaniu z niejednorodną grupą badawczą tj. hemodializowani i dializowani otrzewnowo (HD+CAPD). Wyniki: Pacjentom proponowano różne formy treningu. Najczęściej był to trening wytrzymałościowy ciągły na cykloergometrze, do którego w kilku badaniach dodawano trening oporowy i/lub ćwiczenia koordynacyjne. W sumie we wszystkich badaniach programy treningowe ukończyło 407 pacjentów. Długość programów wahała się od 2 miesięcy do 40 miesięcy. W 16 z 26 programów trening prowadzony był w dwóch pierwszych godzinach zabiegu. W 11 projektach trwał od 30 do 90 min. Intensywność treningu wyrażano w % HRpeak z badania wysiłkowego lub za pomocą skali Borga. W wyniku przeprowadzonych programów uzyskano: poprawę wydolności fizycznej, poprawę w budowie i funkcji mięśni szkieletowych, redukcję czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, poprawę jakości życia, zwiększenie efektywności hemodializy. Autorzy nie donoszą o poważnych powikłaniach wynikających z prowadzenia treningu fizycznego w czasie hemodializy.Wnioski: Trening fizyczny podczas hemodializy jest korzystny dla pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Terapia ruchowa efektywnie wspomaga terapię nerkozastępczą.

EN

Background: Individuals chronically haemodialysized have a reduced physical ability. For around 30 years attempts have been undertaken at motor rehabilitation of this population.Aim: The aim of the work is an analysis of the course and effects of training programmes conducted during haemodialysis in individuals with chronic kidney disease.Method: A review of data bases was conducted – Science Direct, SPORTDiscus, Medline, Academic Search Complete – through the application of key words connected with the type of physical training undertaken during haemodialysis and its effects. 26 research projects underwent analysis, these being divided into three groups: non-controlled research work of the ‘before-after’ type, controlled research, and controlled research with randomization. In the two first groups a single research project was included with a heterogeneous research group i.e. those subjected to peritoneal dialysis and haemodialysis (HD+CAPD).Results: Patients were offered various forms of training. The most often was continuous endurance training on a ergometer cycle, to which were added in some pieces of research resistance training and/ or coordination exercises. In total 407 patients completed the training programmes in all the tests. The length of the programmes oscillated from 2 to 40 months. In 16 of the 26 programmes the training was conducted during the first two hours of the haemodialysis treatment. In eleven projects it lasted from 30 to 90 minutes. The intensity of the training sessions was expressed in % HRpeak of the exercise test or by means of the Borg Scale. As a result of the programmes conducted an array of benefits were achieved: improvement in physical fitness, improvement in the composition and function of skeletal muscles, reduction in the factors causing cardiovascular illness risks, improvement in the quality of life, enhanced haemodialysis affectivity.Conclusions: Physical training during haemodialysis is beneficial for patients with chronic kidney disease. Movement therapy effectively helps dialysis therapy.

2

The effects of 6-month physical training conducted during hemodialysis in ESRD patients

81%

Chojak-Fijałka K., Smoleński O., Miłkowski A., Piotrowski W.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(2)

25-36

PL

Założenia i cele: Przebieg przewlekłej niewydolności nerek wiąże się ze stopniowym zmniejszaniem wydolności wysiłkowej chorych. Celem pracy było ocenienie skuteczności treningu wysiłkowego prowadzonego w czasie leczenia hemodializą u osób ze schyłkową niewydolnością nerek. Materiał i metoda: 14 przewlekle hemodializowanych pacjentów uczestniczyło w 6-miesięcznym programie aerobowego interwałowego treningu wytrzymałościowego. Ćwiczenia wykonywane były przy użyciu ergometru rowerowego trzy razy w tygodniu. Pacjenci uczestniczyli średnio w 80% zaplanowanych sesji treningowych. Siłę mięśni kończyn dolnych oceniano za pomocą testu „Wstań i siądź” trzykrotnie: na początku, po trzech miesiącach i na końcu programu. Tolerancja wysiłku oceniana była na początku i na końcu programu na podstawie wyników testu wysiłkowego wykonywanego na bieżni ruchomej zgodnie ze zmodyfikowanym protokołem Bruce’a. Wyniki: Po 6 miesiącach programu treningowego pacjenci wykazali: poprawę wyników testu „Wstań i siądź” (po trzech miesiącach średnio z 23,46 do 31,67 powtórzeń, a po sześciu miesiącach do 36,50 powtórzeń); poprawę tolerancji wysiłku, czego miarą było wydłużenie czasu trwania testu wysiłkowego (z 6,69 do 10,20 min.) oraz szacowanego pochłaniania tlenu w przeliczeniu na kg masy ciała (z 4 do 6,21 METs). Nie stwierdzono powikłań spowodowanych uczestniczeniem w treningu. Wnioski: Aerobowy interwałowy trening wytrzymałościowy w czasie hemodializy przy użyciu ergometru rowerowego jest technicznie możliwy i bezpieczny. 6-miesięczny trening fizyczny z zastosowaniem ergometru rowerowego poprawia siłę mięśni kończyn dolnych i ogólną tolerancję wysiłku. Terapia ruchowa powinna być ważną częścią leczenia osób przewlekle hemodializowanych.

EN

Background: The aim of this study was to evaluate the effects of exercise training during hemodialysis treatment in patients with end-stage renal disease.Methods: Fourteen maintenance hemodialysis patients participated in a six-month program of exercise training. The exercise was performed during the hemodialysis treatment on a stationary bicycle three times per week. Compliance of exercise program was about 80% of the possible sessions. Sit-to-stand-to-sit test was used to evaluate legs muscle strength at baseline, after 3, and 6 months of exercise training. Exercise capacity was assessed on the treadmill test according to Bruce’s protocol at the beginning and at the end of the intervention.Results: After the six-months of exercise program, the patients showed: a significant increase in the number of repetitions performed in sit-to-stand-to-sit test after 3 months as compared to baseline (from 23,46 to 31,67) and an increase after 6 months of exercise program (from 23,46 to 36,50); a significant increase in treadmill test time (from 6,69 to 10,20 min); a significant increase in exercise capacity in treadmill test (from 4 to 6,21 METs).Conclusion: Exercise training during the hemodialysis treatment using stationary bicycle is technically feasible and safe for the screened patients and may increase exercise capacity and leg muscles strength. Physical exercise therapy should constitute an important part of treatment of patients undergoing haemodialysis.

3

The γ-glutamyltransferase activity and non-protein sulfhydryl compounds levels in rat kidney of different age groups.

81%

Włodek P., Sokołowska M., Smoleński O., Włodek L.

|

2002

|

vol. 49

|

issue 2

501-507

EN

The present work was aimed to obtain information about age-dependent changes of γ-glutamyltransferase (GGT) activity and the levels of non-protein sulfhydryl compounds (NPSH) in rat kidneys. In addition, protein-bound cysteine (PB-Cys), sulfane sulfur compounds and reactive oxygen species (ROS) were estimated The results indicate that the activity of GGT and NPSH levels in the kidneys are reduced with age. At the same time, a significant increase in the level of protein-bound cysteine was observed. Simultaneously, the content of sulfane sulfur compounds was increased in the group of the oldest animals. These findings indicate that the capacity for extracellular glutathione degradation and, in consequence, the availability of cysteine for intracellular glutathione biosynthesis may be impaired. The increased PB-Cys level indicates potentiation of the thiolation reaction, i.e. development of protein-mixed disulfides. These results reveal age dependent disturbances in the thiol-disulfide equilibrium in the kidneys which leads to an imbalance between pro- and antioxidatory processes.

4

The impact of ambulatory rehabilitation to change of the effort parameters after myocardial infarction in patients of different physical capacity

81%

Pabisiak A., Małek W., Lisowska M., Smoleński O.

Advances in Rehabilitation

|

2012

|

vol. 26

|

issue 2

37-41

EN

Introduction: the aim of the study was an attempt to verify the impact of cardiac training on the effort parameters in patients of different physical capacity. Material and methods: the study included 61 ambulatory patients after hospital treatment due to acute myocardial infarction. Two different groups was separated on the base of the first treadmill test: a group of 28 patients of low tolerance (3.17 ± 0.67 MET) and a group of 33 persons of higher effort tolerance (7,21 ± 1,85 MET). For estimation of physical efficiency before and after completing 24 training sessions (8 weeks) treadmill test with perceiving fatigue in Borg scale, measurement of ejection fraction, NYHA classification of heart failure, CCS classification coronary heart disease and BMI were performed. The students t-test was used to analyze the data. Results: after training physical efficiency increased significantly 5,36 ± 2,48 MET vs. 7,48 ± 2,61 MET (p < 0.001) in all patients. Significant differences were observed in two groups: patients of low effort tolerance 3.17 ± 0.67 vs. 5,63 ± 1.83 (p < 0,001) and patients of higher effort tolerance 7,21 ± 1,85 vs. 9,06 ± 2,07 (p < 0.001). The value of the EF significantly increased only in the group of low tolerance 55,20% ± 10.04 vs. 57,70% ± 10,57 (p < 0.05). There were no significant changes in the level of fatigue at the top of treadmill, in the scale of the NYHA , CCS and BMI in both groups. Conclusions: Significant improvement of physical efficiency in both groups was observed, but ejection fraction was increased only in patients of low effort tolerance. Cardiac ambulatory rehabilitation should be recommended especially for patients of low effort tolerance after myocardial infarction.

Refine search results

2 Medical Rehabilitation

1 Acta Biochimica Polonica

1 Advances in Rehabilitation

1 2012

1 2010

1 2006

1 2002

4 Smoleński O.

2 Chojak-Fijałka K.

1 Lisowska M.

1 Małek W.

1 Miłkowski A.

1 Pabisiak A.

1 Piotrowski W.

1 Sokołowska M.

1 Włodek L.

1 Włodek P.

Physical training during haemodialysis: a review of subject literature

The effects of 6-month physical training conducted during hemodialysis in ESRD patients

The γ-glutamyltransferase activity and non-protein sulfhydryl compounds levels in rat kidney of different age groups.

The impact of ambulatory rehabilitation to change of the effort parameters after myocardial infarction in patients of different physical capacity