Search results

1

Aktualne poglądy na etiopatogenezę reumatoidalnego zapalenia stawów

100%

Jura-Półtorak A., Olczyk K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2011

|

vol. 65

|

issue 4

51 –57

EN

Rheumatoid arthritis is a chronic, systemic autoimmune connective tissue disease characterized by the non-specifi c, arthritis of symmetric joint. Rheumatoid arthritis presents an extremely complex disease manifested by a number of autoimmune phenomena. Susceptibility genes, environmental and immunological factors play of an important role as initiating agents. The paper reviews current opinions on the etiopathogenesis of rheumatoid arthritis.

PL

Reumatoidalne zapalenie stawów jest przewlekłą, autoimmunologiczną chorobą tkanki łącznej, charakteryzującą się nieswoistym, symetrycznymzapaleniem stawów. Choroba ta należy do najbardziej złożonych pod względem patogenezy chorób autoimmunologicznych. O ryzyku jej rozwoju oraz ciężkości przebiegu stanowią czynniki genetyczne, środowiskowe i zaburzenia immunologiczne. W niniejszej pracy przedstawiono aktualne poglądy na temat etiopatogenezy reumatoidalnego zapalenia stawów.

2

Superoxide dismutase and lipid peroxidation in cerebrospinal fluid of patients with ischemic brain stroke

81%

Sonecki P., Olczyk K., Gralewski Z., Ogrodowska-Hamankiewicz E.

Acta Biochimica Polonica

|

1994

|

vol. 41

|

issue 2

148-150

3

Glycosaminoglycan-collagen interactions in vitro in the hydralazine-induced collagen disease-like syndrome

81%

Głowacki A., Kucharz E. J., Olczyk K.

|

vol. 40

|

issue 1

182-185

4

Leptyna w surowicy krwi u osób chorujących na twardzinę układową

81%

Winsz-Szczotka K., Kuźnik-Trocha K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2011

|

vol. 65

|

issue 5-6

42-48

EN

The adipokines produced in the adipose tissue contribute to the etiopathogenesis of arterial hypertension, lipid disorders, atherosclerosis, ischaemic heart disease or insulin resistance. Leptin is one of the adipokines involved in the development of these diseases. The aim of our study was quantitative leptins assessment in the blood serum of patients with systemic sclerosis. Furthermore, we evaluated the correlations between: leptin blood concentration and duration of the disease, the erythrocyte sedimentation rate as well as the value of Rodnan skin score. Quantitative assessment of leptin concentration was carried out in the blood serum of patients with systemic sclerosis and healthy people, with the use of immunoenzymatic method. The research has proved that leptin level in blood serum of systemic sclerosis patients is decreased. Also, we have confi rmed the existence of clear correlation between leptinemy and the values of duration of the disease, the erythrocyte sedimentation rate as well as the value of Rodnan skin score.

PL

Wytwarzane w tkance tłuszczowej substancje, tzw. adipokiny, uczestniczą w etiopatogenezie nadciśnienia tętniczego, zaburzeń lipidowych, miażdżycy, choroby niedokrwiennej serca oraz insulinooporności. Jedną z adipokin uczestniczących w rozwoju wymienionych schorzeń jest leptyna, której ilościową ocenę w surowicy krwi osób chorych na twardzinę układową przyjęto za cel niniejszej pracy. Dla realizacji nadrzędnego celu postanowiono także ocenić zależność między stężeniem tego hormonu w surowicy krwi a czasem trwania choroby, wartością OB oraz wielkością indeksu Rodnana. Ilościowej oceny stężenia leptyny w surowicy krwi osób chorych na twardzinę układową oraz osób zdrowych dokonano metodą immunoenzymatyczną. Stwierdzono obniżenie stężenia leptyny w surowicy krwi osób chorych na twardzinę układową. Ponadto dowiedziono, że istnieje wyraźny związek między leptynemią a czasem trwania choroby, wartością OB oraz wielkością indeksu Rodnana.

5

Serum glycoproteins in patients with hypo- and hyperthyroidism

81%

Kucharz E. J., Olczyk K., Głowacki A., Duraj-Kassem M.

|

vol. 40

|

issue 1

151-153

6

Dermatan sulfate remodeling associated with advanced Dupuytren's contracture

81%

Koźma E. M., Głowacki A., Olczyk K., Ciecierska M.

|

2007

|

vol. 54

|

issue 4

821-830

EN

Dermatan sulfate (DS) widespread as a component of extracellular matrix proteoglycans, is characterized by great bio-reactivity and remarkable structural heterogeneity due to distinct degrees of sulfation and glucuronosyl epimerization and different polymerization degrees. However, DS metabolism under various biological conditions is poorly known. Dupuytren's contracture is a benign fibromatosis leading to complex remodeling of the palmar fascia structure and properties. However, it remains unclear whether the disease affects the structure of DS, which is the major tissue glycosaminoglycan. Thus the aim of the study was to examine the structure of the total DS in Dupuytren's fascia. DS chains were extracted from 5 samples of normal fascia and 7 specimens of Dupuytren's tissue by papain digestion followed by fractionation with cetylpyridinium chloride. Then, DS structure analysis was performed comprising the evaluation of its molecular masses and sensitivity to hyaluronidase and chondroitinase B. Dupuytren's contracture is associated with significant remodeling of DS chain structure revealed by (1) a distinct profile of chain molecular masses characterized by the appearance of long size components as well as the increase in the content of small size chains; (2) a different glucuronosyl epimerization pattern connected with the enhanced content of glucuronate disaccharide blocks; (3) chain oversulfation. These structural alterations in total DS may modify the GAG interactions especially affecting collagen fibrillogenesis and growth factor availability. Thus, Dupuytren's contracture associated DS remodeling may promote the phenomena typical for advanced disease: apoptosis and reduction in cell number as well as the appearance of dense pseudotendinous collagen matrix.

7

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

71%

Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Kowalczyk A., Olczyk P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

PL

Glikozoaminoglikany (glycosaminoglycans – GAGs) są grupą heteropolisacharydów, w której skład wchodzą: siarczany chondroityny, siarczany dermatanu, siarczany heparanu, heparyny, siarczany keratanu oraz kwas hialuronowy. GAGs zbudowane są z ujemnie naładowanych łańcuchów polisacharydowych, złożonych z powtarzających się jednostek disacharydowych, do których należą reszty N-acetylowanej heksozoaminy – D-glukozoaminy lub D-galaktozoaminy – albo N-siarczanowanej D-glukozoaminy oraz reszty kwasu heksuronowego – D-glukuronowego lub L-iduronowego – albo galaktozy. Wszystkie GAGs, z wyjątkiem kwasu hialuronowego, posiadają grupę siarczanową oraz tworzą, po przyłączeniu do białek rdzeniowych, proteoglikany (proteoglycans – PGs). GAGs pełnią wiele ważnych biologicznych funkcji, determinujących funkcje PGs. Te ostatnie są obecne we wszystkich rodzajach tkanek, uczestniczą w procesach migracji, proliferacji i różnicowania komórek. Występują głównie w macierzy pozakomórkowej (extracellular matrix – ECM), biorąc udział w organizacji ECM, kształtując jej strukturę i właściwości mechaniczne. Pełnią istotną rolę w utrzymaniu homeostazy, a także wywierają wpływ na szereg procesów metabolicznych, takich jak mineralizacja kości i krzepnięcie krwi. PGs (ze względu na silnie ujemny ładunek łańcuchów glikanowych) biorą udział w selektywnej przepuszczalności błon komórkowych. Składniki ECM, w tym GAGs, odgrywają rolę strukturalno-czynnościową podczas gojenia się uszkodzeń tkankowych. Regulują proces gojenia poprzez stanowienie rezerwuaru i modulatora dla cytokin i czynników wzrostu oraz pełnią funkcje strukturalne poprzez wypełnianie ubytków tkankowych podczas procesu naprawczego.

EN

Glycosaminoglycans (GAGs) are a group of heteropolysaccharides, which include: chondroitin sulfates, dermatan sulfates, heparan sulfates, heparin, keratan sulfates, and hyaluronic acid. GAGs are composed of negatively charged polysaccharide chains composed of repeating disaccharide units, which include N-acetylated hexosamine residues – D-glucosamine or D-galactosamine – or N-sulfated D-glucosamine and hexuronic acid residues – D-glucuronic or L-iduronic acid – or galactose. All GAGs, except for hyaluronic acid, have a sulfate group and form proteoglycans (PGs) when attached to the core proteins. GAGs have many important biological functions influencing PGs functions. PGs are present in all types of tissues and participate in cell migration, proliferation, and differentiation. They occur mainly in the extracellular matrix (ECM), where they participate in ECM organization, structure formation and mechanical properties. They play an important role in maintaining homeostasis and also influence metabolic processes, such as bone mineralization and blood coagulation. PGs (due to the strongly negative charge of the glycan chains) are involved in the selective permeability of cell membranes. Components of the ECM, including GAGs, play a structural and functional role during the healing of tissue damage. They regulate the healing process by acting as a reservoir and modulator for cytokines and growth factors and perform structural functions by filling tissue defects during the repair process.

8

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

71%

Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Kowalczyk A., Olczyk P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

204-216

EN

Glycosaminoglycans (GAGs) are a group of heteropolysaccharides, which include: chondroitin sulfates, dermatan sulfates, heparan sulfates, heparin, keratan sulfates, and hyaluronic acid. GAGs are composed of negatively charged polysaccharide chains composed of repeating disaccharide units, which include N-acetylated hexosamine residues – D-glucosamine or D-galactosamine – or N-sulfated D-glucosamine and hexuronic acid residues – D-glucuronic or L-iduronic acid – or galactose. All GAGs, except for hyaluronic acid, have a sulfate group and form proteoglycans (PGs) when attached to the core proteins. GAGs have many important biological functions influencing PGs functions. PGs are present in all types of tissues and participate in cell migration, proliferation, and differentiation. They occur mainly in the extracellular matrix (ECM), where they participate in ECM organization, structure formation and mechanical properties. They play an important role in maintaining homeostasis and also influence metabolic processes, such as bone mineralization and blood coagulation. PGs (due to the strongly negative charge of the glycan chains) are involved in the selective permeability of cell membranes. Components of the ECM, including GAGs, play a structural and functional role during the healing of tissue damage. They regulate the healing process by acting as a reservoir and modulator for cytokines and growth factors and perform structural functions by filling tissue defects during the repair process.

PL

Glikozoaminoglikany (glycosaminoglycans – GAGs) są grupą heteropolisacharydów, w której skład wchodzą: siarczany chondroityny, siarczany dermatanu, siarczany heparanu, heparyny, siarczany keratanu oraz kwas hialuronowy. GAGs zbudowane są z ujemnie naładowanych łańcuchów polisacharydowych, złożonych z powtarzających się jednostek disacharydowych, do których należą reszty N-acetylowanej heksozoaminy – D-glukozoaminy lub D-galaktozoaminy – albo N-siarczanowanej D-glukozoaminy oraz reszty kwasu heksuronowego – D-glukuronowego lub L-iduronowego – albo galaktozy. Wszystkie GAGs, z wyjątkiem kwasu hialuronowego, posiadają grupę siarczanową oraz tworzą, po przyłączeniu do białek rdzeniowych, proteoglikany (proteoglycans – PGs). GAGs pełnią wiele ważnych biologicznych funkcji, determinujących funkcje PGs. Te ostatnie są obecne we wszystkich rodzajach tkanek, uczestniczą w procesach migracji, proliferacji i różnicowania komórek. Występują głównie w macierzy pozakomórkowej (extracellular matrix – ECM), biorąc udział w organizacji ECM, kształtując jej strukturę i właściwości mechaniczne. Pełnią istotną rolę w utrzymaniu homeostazy, a także wywierają wpływ na szereg procesów metabolicznych, takich jak mineralizacja kości i krzepnięcie krwi. PGs (ze względu na silnie ujemny ładunek łańcuchów glikanowych) biorą udział w selektywnej przepuszczalności błon komórkowych. Składniki ECM, w tym GAGs, odgrywają rolę strukturalno-czynnościową podczas gojenia się uszkodzeń tkankowych. Regulują proces gojenia po-przez stanowienie rezerwuaru i modulatora dla cytokin i czynników wzrostu oraz pełnią funkcje strukturalne poprzez wypełnianie ubytków tkankowych podczas procesu naprawczego.

9

Wound healing – characteristics of the ideal dressing

71%

Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Glaesel M., Olczyk P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

197-203

EN

Wound healing is a dynamic process aimed at restoring homeostasis and functionality of damaged tissue. It is a highly complex, multi-stage process, the disruption of which leads to complications and health problems for the injured person. The discussed process takes place in the human system in two ways. The first of them is granulation and the second is healing per primary. Regardless of the method of wound healing, the individual phases of this process overlap each other, where before the end of the previous phase, the next begins. Demarcation of individual phases is purely practical. There are four phases of healing: the hemostasis phase, the inflammation phase, the proliferative phase – in other words the replication and synthesis phase – and the remodeling phase. The process of wound healing is a natural, long-term, and complex process that occurs in the body when injured. Incorrect healing may result in chronic wounds, necrosis or excessive scarring. Wound treatment supports this naturally occurring process in the body. In cases that require such support dressings are used, which are an essential element applicable in health care. An ideal dressing should create a barrier against external factors, maintain an appropriate environment in the wound bed (appropriate temperature, optimal humidity, slightly acidic pH, gas exchange), absorb excess of blood and exudate, keep the wound clean – cleanse it of necrotic tissue and toxins – do not adhere to the wound to avoid wound damage during dressing replacement, do not show sensitizing or irritating effects.

PL

Gojenie się ran to proces dynamiczny, którego celem jest przywrócenie homeostazy oraz funkcjonalności usz-kodzonej tkanki. To wysoce złożony, wieloetapowy proces, którego zaburzenie prowadzi do powikłań i prob-lemów zdrowotnych osoby poszkodowanej. Omawiany proces przebiega w ustroju ludzkim dwiema drogami. Pierwszą z nich jest ziarnino-wanie, drugą rychłozrost. Niezależnie od sposobu gojenia się rany, poszczególne fazy tego procesu wzajemnie nachodzą na siebie, gdzie przed zakończeniem fazy poprzedniej rozpoczyna się następna. Rozgraniczenie poszczególnych faz ma charakter czysto praktyczny. Wyróżnia się cztery fazy go-jenia: fazę hemostazy, fazę zapalenia, fazę proliferacyjną – inaczej fazę replikacji i syntezy – oraz fazę re-modelingu. Proces gojenia się ran jest procesem naturalnie zachodzącym w organizmie, długotrwałym i złożonym, który zachodzi w przypadku zranienia. Nieprawidłowy przebieg gojenia może skutkować wystąpieniem ran przewle-kłych, martwic czy nadmiernego bliznowacenia. Wspomaganiem tego naturalnie zachodzącego w organizmie procesu jest leczenie ran. W przypadkach wymagających takiego wsparcia stosuje się opatrunki, które są elementem niezbędnym, mającym zastosowanie w ochronie zdrowia. Idealny opatrunek powinien: tworzyć barierę przed czynnikami zewnętrznymi, utrzymywać odpowiednie środowisko w łożysku rany (odpowiednia temperatura, wysoka wilgotność, lekko kwaśne pH, umożliwienie wymiany gazowej), absorbować nadmiar krwi oraz wysięku, utrzymywać ranę w czystości – oczyszczać z tkanki martwiczej i toksyn – nie przywierać do rany, aby uniknąć jej uszkodzenia w trakcie wymiany opatrunku, nie wykazywać działania uczulającego, a także drażniącego.

10

Wound healing – characteristics of the ideal dressing

71%

Orlińska K., Komosińska-Vassev K., Olczyk K., Glaesel M., Olczyk P.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

PL

Gojenie się ran to proces dynamiczny, którego celem jest przywrócenie homeostazy oraz funkcjonalności uszkodzonej tkanki. To wysoce złożony, wieloetapowy proces, którego zaburzenie prowadzi do powikłań i problemów zdrowotnych osoby poszkodowanej. Omawiany proces przebiega w ustroju ludzkim dwiema drogami. Pierwszą z nich jest ziarnino-wanie, drugą rychłozrost. Niezależnie od sposobu gojenia się rany, poszczególne fazy tego procesu wzajemnie nachodzą na siebie, gdzie przed zakończeniem fazy poprzedniej rozpoczyna się następna. Rozgraniczenie poszczególnych faz ma charakter czysto praktyczny. Wyróżnia się cztery fazy gojenia: fazę hemostazy, fazę zapalenia, fazę proliferacyjną – inaczej fazę replikacji i syntezy – oraz fazę remodelingu. Proces gojenia się ran jest procesem naturalnie zachodzącym w organizmie, długotrwałym i złożonym, który zachodzi w przypadku zranienia. Nieprawidłowy przebieg gojenia może skutkować wystąpieniem ran przewlekłych, martwic czy nadmiernego bliznowacenia. Wspomaganiem tego naturalnie zachodzącego w organizmie procesu jest leczenie ran. W przypadkach wymagających takiego wsparcia stosuje się opatrunki, które są elementem niezbędnym, mającym zastosowanie w ochronie zdrowia. Idealny opatrunek powinien: tworzyć barierę przed czynnikami zewnętrznymi, utrzymywać odpowiednie środowisko w łożysku rany (odpowiednia temperatura, wysoka wilgotność, lekko kwaśne pH, umożliwienie wymiany gazowej), absorbować nadmiar krwi oraz wysięku, utrzymywać ranę w czystości – oczyszczać z tkanki martwiczej i toksyn – nie przywierać do rany, aby uniknąć jej uszkodzenia w trakcie wymiany opatrunku, nie wykazywać działania uczulającego, a także drażniącego.

EN

Wound healing is a dynamic process aimed at restoring homeostasis and functionality of damaged tissue. It is a highly complex, multi-stage process, the disruption of which leads to complications and health problems for the injured person. The discussed process takes place in the human system in two ways. The first of them is granulation and the second is healing per primary. Regardless of the method of wound healing, the individual phases of this process overlap each other, where before the end of the previous phase, the next begins. Demarcation of individual phases is purely practical. There are four phases of healing: the hemostasis phase, the inflammation phase, the proliferative phase – in other words the replication and synthesis phase – and the remodeling phase. The process of wound healing is a natural, long-term, and complex process that occurs in the body when injured. Incorrect healing may result in chronic wounds, necrosis or excessive scarring. Wound treatment supports this naturally occurring process in the body. In cases that require such support dressings are used, which are an essential element applicable in health care. An ideal dressing should create a barrier against external factors, maintain an appropriate environment in the wound bed (appropriate temperature, optimal humidity, slightly acidic pH, gas exchange), absorb excess of blood and exudate, keep the wound clean – cleanse it of necrotic tissue and toxins – do not adhere to the wound to avoid wound damage during dressing replacement, do not show sensitizing or irritating effects.

11

Protein-bound glycosaminoglycans in serum of patients with lung cancer and patients with diabetes mellitus

71%

Olczyk K., Kucharz E. J., Głowacki A., Sonecki P., Kościelniak-Kocurek E.

Acta Biochimica Polonica

|

1992

|

vol. 39

|

issue 1

101-105

12

Glycosaminoglycans of human serum and their alterations in diabetes mellitus

62%

Koźma E. M., Olczyk K., Głowacki A., Komosińska K., Sonecki P., Najmiec T., Jaźwiec M.

Acta Biochimica Polonica

|

1996

|

vol. 43

|

issue 3

567-574

13

Glycosaminoglycans of normal and scarred fascia

61%

Głowacki A., Olczyk K., Sonecki P., Koźma E., Najmiec T.

Acta Biochimica Polonica

|

1994

|

vol. 41

|

issue 2

166-169

14

THE INFLUENCE OF STORAGE TEMPERATURE AND UV-IRRADIATION ON FREE RADICAL SCAVENGING PROPERTIES OF ETHANOLIC EXTRACTS OF PROPOLIS

52%

Komosińska-Vassev K., Olczyk P., Ramos P., Mencner L., Derkacz A., Waluga E., Krysik K., Olczyk K., Pilawa B.

Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research

|

2018

|

vol. 74

|

issue 6

1833-1840

EN

The free radical scavenging activity of ethanolic extracts of propolis (EEP) at the concentrations of 3%, 7%, and 10% was examined. The impact of storage temperature and exposure to ultraviolet (UV) light on the interactions of extracts of propolis with the model DPPH free radicals was also determined. The quenching of an X-band electron paramagnetic resonance spectra of DPPH free radicals by the extracts stored at room temperature, heated at the temperature of 50 oC and exposed to UV-irradiation, were compared. The examined propolis ethanolic extracts revealed an antioxidative character. The storage of the samples at a higher temperature (50 oC) caused a decrease of the scavenging activity equaling to 7% and 10% EEP. UV-irradiation of the 3% EEP increased the quenching of DPPH free radical lines. The reverse effect was observed for the 7% and 10% propolis extracts. The 3% ethanolic extract of propolis is more stable for storage at 50ºC, and less than other analyzed EEP susceptible for UV-irradiation. Alterations of the antioxidative properties of the analyzed EEP and changes in the kinetics of their interactions with free radicals, indicate that 3%, 7%, and 10% propolis extracts should not be exposed to the temperature of 50 oC and UV-irradiation.

Refine search results

Aktualne poglądy na etiopatogenezę reumatoidalnego zapalenia stawów

Superoxide dismutase and lipid peroxidation in cerebrospinal fluid of patients with ischemic brain stroke

Glycosaminoglycan-collagen interactions in vitro in the hydralazine-induced collagen disease-like syndrome

Leptyna w surowicy krwi u osób chorujących na twardzinę układową

Serum glycoproteins in patients with hypo- and hyperthyroidism

Dermatan sulfate remodeling associated with advanced Dupuytren's contracture

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

Glycosaminoglycans – types, structure, functions, and the role in wound healing processes

Wound healing – characteristics of the ideal dressing

Wound healing – characteristics of the ideal dressing

Protein-bound glycosaminoglycans in serum of patients with lung cancer and patients with diabetes mellitus

Glycosaminoglycans of human serum and their alterations in diabetes mellitus

Glycosaminoglycans of normal and scarred fascia

THE INFLUENCE OF STORAGE TEMPERATURE AND UV-IRRADIATION ON FREE RADICAL SCAVENGING PROPERTIES OF ETHANOLIC EXTRACTS OF PROPOLIS