Wstęp. Uraz wielonarządowy to uraz, w którym więcej niż jeden narząd uległ uszkodzeniu. Pacjent, który doznał uraz wielonarządowego wymaga kompleksowej opieki, wdrożenia wielu specjalistycznych proce-dur z szeregu dziedzin medycyny. Cel. Celem pracy jest przedstawienie postepowania z potencjalnym pacjentem z urazem wielonarządowym podczas przyjęcia go do szpitala oraz hospitalizacji w oddziale szpitalnym i wskazanie najczęstszych problemów pielęgnacyjnych. Przegląd. Uraz wielonarządowy jest stanem bezpośredniego życia i wymaga od całego zespołu medycznego zaangażowania, współpracy oraz szybkiego działania w celu niwelowania skutków urazu oraz niedopuszczenia do progresji zmian urazowych. Pielęgniarka pełni nadrzędną role w sprawowaniu opieki nad pacjentem urazowym. Postepowanie lecznicze obejmuje także działania edukacyjne oraz profilaktyczne. Personel pielęgniarski prowadzi na szeroką skalę edukację chorego oraz jego rodziny. Wnioski. Uraz wielonarządowy jest stanem klinicznym, który wymaga natychmiastowej interwencji medycznej na wielu płaszczyznach. Pacjent taki znajduje się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia, podjęte działania przez personel medyczny mają znamienny wpływ na stan chorego i jego powrót do pełni zdrowia czy rekonwalescencje.
EN
Introduction. A multi-organ injury is an injury in which more than one organ has been damaged. A patient who has suffered a multi-organ injury requires complex care, the implementation many specialised procedures from a range of medical fields. Objective. The aim is present the management of potencial patient with multiple organ trauma during admission to hospital and hospitalisation in a hospital ward and to identify the most common nursing problems.Overview. Multi-organ trauma is an immediate life-threatening condition and requires the entire medical team to be committed, collaborative and act quickly to nullify the effects of the injury and prevent progression of the traumatic changes. The nurse has an overarching role in the care of the trauma patient. Treatment also includes educational and preventive measures. Nursing staff provide extensive education to the patient and the patient’s family.Conclusions. Multi-organ trauma is a clinical condition that requires immediate medical intervention on many levels. Such a patient is in a state of immediate threat to life, and the actions taken by medical staff have a significant impact on the patient’s condition and his return to full health or convalescence.
Introduction. The use of Central Vascular Catheters (CVC) during the treatment of critically ill patients, but also those requiring long-term treatment, is becoming a standard. The use of CVC allows the supply of infusion fluids, pharmacological agents, and parenteral nutrition. The choice of the method of central catheter implantation and its type should be based on clinical indications, purpose, and patient comfort. Eliminating risk factors for the development of infections reduces the costs generated by the patient, but also shortens his stay in the hospital. Aim. The aim of the study is to present the types of central catheters, indications, and methods of implantation (CVC), as well as to indicate complications resulting from central vascular cannulation. This paper also contains information on the principles of central puncture care, good nursing practice and its impact on eliminating factors of infections resulting from implantation (CVC). Materials and methods. The method used in the work is the analysis of literature. Overview. Part of the daily care of the patient is the nursing supervision of the vascular catheter, the presence of which in the patient's body is an indispensable element of the hospital stay. Conclusions. Central punctures are an integral part of the treatment of critically ill patients in intensive care units. The life of the puncture largely depends on the conduct of the nursing staff, which translates into the knowledge of the staff regarding the principles of central catheter care.
PL
Wstęp. Zastosowanie Centralnych Cewników Naczyniowych (CVC) w trakcie leczenia pacjentów krytycznie chorych, ale także wymagających długotrwałego leczenia staje się standardem. Zastosowanie CVC pozwala na podaż płynów infuzyjnych, środków farmakologicznych oraz żywienia pozajelitowego. Dobór metody implantacji cewnika centralnego oraz jego rodzaj powinien opierać się wskazaniach klinicznych, przeznaczeniu a także na komforcie pacjenta. Niwelowanie czynników ryzyka rozwoju zakażeń zmniejsza generowane przez pacjenta koszty, ale również skraca jego czas pobytu w szpitalu. Cel. Celem pracy jest przedstawienie rodzajów cewników centralnych, wskazań oraz metod implantacji (CVC), a także wskazanie powikłań wynikających z kaniulacji naczyń centralnych. Niniejsza praca zawiera także informacje dotyczące zasad pielęgnacji wkłucia centralnego, dobrej praktyki pielęgniarskiej i jej wpływu na niwelowanie czynników zakażeń wynikających z implantacji (CVC). Materiał i metody. Metodą zastosowaną w pracy jest analiza literatury. Przegląd. Częścią codziennej opieki nad chorym jest sprawowanie nadzoru pielęgniarskiego nad cewnikiem naczyniowym którego obecność w ciele pacjenta jest nieodzownym elementem pobytu w szpitalu. Wnioski. Wkłucia centralne są nieodłącznym elementem leczenia pacjentów krytycznie chorych w oddziałach intensywnej terapii. Żywotność wkłucia w dużej mierze zależy od postępowania personelu pielęgniarskiego, co przekłada się na wiedzę personelu odnośnie do zasad pielęgnacji cewników centralnych.
Introduction. Chronic sinusitis is an inflammatory process of the mucous membrane of the nasal and paranasal sinus cavities that develops because of disturbances in their drainage and ventilation, caused by various factors. This condition is considered one of the most common reasons for visiting ENT doctors. Ventilation disorder causes great discomfort and impairs quality of life. The primary treatment for chronic sinusitis is functional endoscopic sinus surgery and septoplasty. Objective. To assess the quality of life of patients with chronic sinusitis before and after functional endoscopic sinus surgery and septoplasty. Material and methods. The following study used a diagnostic survey method. A self-administered questionnaire and the SF-36 questionnaire were used to assess quality of life. Each participant was informed of the anonymity and purpose of the study and how to complete the questionnaires. The study group comprised 100 people, both women and men aged 18 and over, attending the Otolaryngology, Head and Neck Surgery Unit and otolaryngology outpatient clinic in Włocławek. Results. Analysis of the study results showed that the most common complaints associated with chronic sinusitis were a feeling of a blocked nose, difficulty in breathing and headaches. All these complaints significantly affected the patients’ quality of life. Most respondents admitted that they had been treated with medication prior to the procedure. The vast majority of respondents felt satisfied with the procedure performed. Performing FESS and septoplasty significantly improved the patients’ quality of life and performance of activities of daily living. Conclusions. Sociodemographically, there are no significant differences in most aspects of health and quality of life. However, there are differences in mental health. Better physical and social functioning can also be observed in those with higher education. In terms of age, no differences in quality of life after surgery were noticed either. Performing FESS endoscopic sinus surgery has high results in improving patients’ quality of life.
PL
Wstęp. Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych to proces zapalny błony śluzowej jam nosa i zatok przynosowych, który rozwija się w wyniku zaburzeń ich drenażu i wentylacji, spowodowany różnymi czynnikami. To schorzenie uznaje się za jedno z najczęstszych powodów wizyt u lekarzy laryngologów. Zaburzenie wentylacji powoduje duży dyskomfort i pogorszenie jakości życia. Podstawową metodą leczenia przewlekłego zapalenia zatok przynosowych jest funkcjonalna endoskopowa operacja zatok i septoplastyka. Cel. Ocena jakości życia pacjentów z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych przed i po funkcjonalnej endoskopowej operacji zatok praz korekcji przegrody. Materiał i metody. W poniższej pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Użyto autorskiego kwestionariusza oraz ankiety SF-36 do oceny jakości życia. Każdy uczestnik badania został poinformowany o anonimowości i celu przeprowadzonych badań oraz sposobie wypełnienia ankiet. Badana grupa obejmowała 100 osób, zarówno kobiety i jak mężczyzn w wieku od 18 roku życia przebywających na Oddziale Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi oraz poradni otolaryngologicznej we Włocławku. Wyniki. Analiza wyników badań wykazała, że najczęstszymi dolegliwościami związanymi z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych było uczucie zatkanego nosa, trudności w oddychaniu oraz bóle głowy. Wszystkie te dolegliwości istotnie wpłynęły na jakość życia pacjentów. Zdecydowana większość respondentów przyznało, że przed przeprowadzeniem zabiegu była leczona farmakologicznie. Zdecydowana większość badanych odczuwała satysfakcję z wykonanego zabiegu. Wykonanie zabiegu FESS i septoplastyki w dużym stopniu wpłynęło na poprawę jakości życia pacjentów i wykonywanie czynności dnia codziennego. Wnioski. Pod względem socjodemograficznym w większości aspektów zdrowia i jakości życia nie ma istotnych różnic. Istnieją jednak różnice w zdrowiu psychicznym. Można zauważyć także lepsze funkcjonowanie fizyczne i społeczne u osób z wyższym wykształceniem. Pod względem wieku również nie zauważono różnic w jakości życia po zabiegu. Wykonanie operacji endoskopowej zatok FESS przynosi wysokie wyniki w poprawie jakości życia pacjentów.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.