Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
This study looks for to determine the biophysical potential of seagrass ecosystems as a support for ecotourism activities on Menjangan Besar Island. By generating ecotourism suitability values as seagrass supports, generating carrying capacity values for seagrass ecotourism areas, and assessing community perception and participation on Menjangan Besar Island, Karimun Islands, Java, on the opportunities for seagrass ecosystem carrying capacity as a support for ecotourism. On Menjangan Besar Island in the Karimun Islands of Java, the research was carried out in April and May of 2017. The observation approach, which involved gathering data in the field and reading relevant literature, was employed in this study. According to Yulianda, 2007, appropriateness is the weight used to assess the suitability of seagrass ecotourism. Seagrass cover, seagrass species, fish species, brightness, temperature, depth, current velocity, substrate type, salinity, infrastructure and facilities, accessibility, and observing the community's reaction are a few of the parameters that have been observed. Following the processing of field survey data using Microsoft Excel 2010 and ArcGIS 10.1, the outcomes were evaluated against regional suitability standards for ecotourism activities in seagrass ecosystems. Menjangan Besar Island is included in the "Compliant" criteria with the computation of values from station 1 to station 4, namely: 64%, 64%, 66%, 66%, based on the results of observations and data processing. The seagrass ecotourism activity area on Menjangan Island has a carrying capacity that is large enough to accommodate 113 people per day for snorkeling. The results of perceptions, attitudes, and community participation towards ecotourism activities themselves are that they agree and will participate in ecotourism activities in seagrass ecosystems.
EN
This review assesses the evidence regarding the use asthma-treatment with combination long-acting β2-agonist (LAβA) and inhaled corticosteroid (ICS). The first line-treatment in asthma is inhaled corticosteroid. The integral part of asthma management is β2-agonist, which present the strongest bronchodilators. Currently, two long-acting β2-agonist – salmeterol and formoterol are widely available. Recently several clinical studies have proved that LAβAs in combination with ICS are effective and safe option in asthma management. GINA guidelines recommend the addition of LAβAs to a low and medium dose ICS, when low doses of ICS do not allow to achieve control of asthma symptoms. From some clinical trials we have knowledge that LAβAs given in combination with ICS demonstrate that addition LAβAs is more beneficial in control asthma symptoms than doubling dose of ICS. Asthma is a chronic inflammatory disease of the airways with their hyperresponsiveness. The clinical course of asthma is usually different in different patients and even in the same subject. In normal clinical practice, a maintenance dose of ICS appropriate to the severity of the patient’s asthma of either combination of ICS and LAâA is administered twice daily, and a separate â2-agonist (SAâA – short acting â2-agonist) is used as needed to relieve asthma symptoms. Recently a new model of combination of ICS budesonide and LAâA (formoterol) in one inhaler has been proposed. This model is called SMART (Single Maintenance and Reliever Therapy). In this treatment concept combination budesonide/formoterol in one inhaler is used for both maintenance and as-needed therapy for symptoms relief, without a separate rescue medication. Several clinical trials have shown that SMART method reduced the risk of severe exacerbations and was well tolerated. This method has a beneficial role in patients who remain symptomatic despite treatment with combination maintenance therapy.
PL
Dokonany w tym artykule przegląd badań ocenia dowody dotyczące leczenia astmy kombinacją wziewnych glikokortykosteroidów (wGKS) i długo działających β2-agonistów (LAβA). Za leki pierwszego wyboru w astmie uznaje się wGKS. Integralną częścią leczenia astmy są β2-agoniści, najsilniejsze leki rozszerzające oskrzela. Obecnie dostępne są dwa leki z grupy długo działających β2-agonistów – formoterol i salmeterol. W kilku badaniach klinicznych udowodniono, że kombinacja wGKS i LAβA stanowi skuteczną i bezpieczną opcję w leczeniu astmy. Raporty GINA zalecają dodanie LAβA do małych i średnich dawek wGKS, co pozwala na uzyskanie kontroli astmy. Także z badań klinicznych uzyskaliśmy wiedzę, że kombinacja wGKS i LAβA daje większe korzyści w kontroli objawów astmy niż dwukrotnie większa dawka wGKS. Astma jest przewlekłą chorobą zapalną z rozwojem nadreaktywności oskrzeli. Przebieg kliniczny astmy jest zazwyczaj inny u różnych chorych, a nawet u tej samej osoby. W praktyce klinicznej choremu zaleca się podawanie stałych dawek wGKS, odpowiednich do stopnia ciężkości astmy, lub kombinacji wGKS i LAβA dwa razy dziennie i dodatkowo krótko działającego β2-agonisty „według potrzeby” (lub „na żądanie”) dla złagodzenia objawów astmy. Ostatnio wprowadzono nowy model stosowania kombinacji wGKS i LAβA (budezonid/formoterol) – tzw. SMART (Single Maintenance and Reliever Therapy). Jest to połączenie leków według koncepcji SMART stosowane zarówno w leczeniu przewlekłym dwa razy dziennie, jak i „według potrzeby” dla złagodzenia objawów bez dodatkowego stosowania leków tylko przynoszących ulgę. Badania kliniczne wykazały, że metoda SMART zmniejsza ryzyko ostrych zaostrzeń i jest dobrze tolerowana. Metoda ta ma korzystne działanie u pacjentów, u których utrzymują się objawy astmy pomimo leczenia kombinacją leków stosowanych tylko w leczeniu przewlekłym.
EN
Breastfeeding is a gold standard of feeding newborn and infants that brings optimal somatic- psychomotor development and cognitive ability. Mother milk is species specific for human infants and also their irreplaceable, optimal food. Every child has natural right for his mother milk. The act of breastfeeding itself, as a mode of mother-infants interaction, may favour cognitive development. Taking milk directly from the breast has profound effects on both mother and her child. According to WHO and AAP recommendations breastfeeding should be the only food during first 6 months of life, and after introduction of complementary, solid food, this should be prolonged up to 12 months or longer. Unique value of mother milk depends on many specific bioactive agents that create requirement for optimal somatic and mental development. It is the most optimal food for brain development. Breastfeeding is irreplaceable source of immunoglobulins, bioactive growth promoters and anti-inflammatory agents, live activated leukocytes and immunomodulatory agents as well. Longchain polyunsaturated fatty acids (LCPUFAs) in human milk have an effect on the chemical composition of the brain and enhance retinal and cortical function. This immunological properties are not to reconstruct on the formula. Specific properties of mother milk could significantly prevent or reducing the death rate of children under five. In this article short survey of breastfeeding concerning papers and the most important WHO, UNICEF worldwide recommendations, programs, declarations and strategies on the promotion, protection and support of breastfeeding and International Code of Marketing of Breast-milk Substitutes are presented.
PL
Karmienie piersią jest złotym standardem żywienia noworodków i niemowląt, zapewniającym optymalny rozwój somatyczny i psychoruchowy oraz zwiększenie funkcji poznawczych. Jest też prawem naturalnym dziecka i niezastąpionym sposobem odżywiania we wczesnym okresie życia. Rekomendacje Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej (AAP) wskazują pokarm matki jako wyłączne pożywienie niemowlęcia przez pierwsze 6 miesięcy życia, z przedłużeniem, po wprowadzeniu żywienia uzupełniającego, co najmniej do końca pierwszego roku. Wyjątkowość pokarmu kobiecego polega na jego swoistości gatunkowej, wartościach immunologicznych, ochronnych oraz bioaktywnych czynnikach wzrostu. Te właśnie składniki pokarmu nie są możliwe do odtworzenia w mieszankach mlecznych. Obniżają one znacząco zachorowalność i śmiertelność niemowląt oraz małych dzieci. WHO uznaje karmienie piersią za zasadniczy czynnik zmniejszający śmiertelność dzieci do lat pięciu. Również sam akt ssania ma dobroczynny wpływ na matkę i karmione dziecko, przyczyniając się na drodze humoralno-zmysłowej do rozwoju emocjonalnego i poznawczego, poczucia spokoju i bezpieczeństwa. Prowadzone przez WHO w 6 krajach na 5 kontynentach badania rozwoju somatycznego dzieci karmionych piersią wykazały, że wszystkie dzieci rozwijają się podobnie. Karmienie piersią zostało uznane za normę i wszelkie osiągnięcia rozwojowe powinny być odnoszone do rozwoju tak żywionych dzieci. Badania te zaowocowały opracowaniem nowych (2007 r.) siatek centylowych rozwoju somatycznego. Przedstawiono krótki przegląd piśmiennictwa dotyczący wartości pokarmu, uwypuklając właściwości immunologiczne, czynniki bioaktywne, lipidy, w tym wielonienasycone kwasy tłuszczowe (DHA), podkreślając ich znaczenie dla budowy mózgu oraz siatkówki. Przedstawiono również powstałe z inicjatywy Światowej Organizacji Zdrowia oraz Fundacji Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF) najważniejsze rekomendacje, programy i strategie dla promocji, wspierania i upowszechniania karmienia piersią oraz kodeks marketingu produktów zastępczych zakazujący godzącą w proces laktacji reklamę produktów zastępujących mleko kobiece.
EN
Lyme disease is a chronic, multiorgan disease caused by the spirochete Borrelia burgdorferi, which is transmitted by Ixodes ticks. Poland has medium to high rate of tick infection. Lyme disease incidence has been increasing in recent years, with the peak incidence recorded in the summer, especially in endemic areas. The risk of infection depends on the type of spirochete and the time it is present in the human skin. It is crucial to remove the parasite as soon as possible, not later than 24 hours after the spirochete enters the body. The infection usually occurs in three stages, although not all of them have to be present. A characteristic erythema migrans or, less common, lymphocytic lymphoma, may be observed in the first stage of the disease. General symptoms, such as myocarditis, arthritis or nervous system involvement, are developed in the second stage. In the late stage of the disease, serious irreversible complications of the nervous system, musculoskeletal system or the skin occur. The diagnosis of Lyme disease is based on a history of tick bite as well as on the presence of clinical symptoms confirmed by serological findings. The presence of erythema migrans is sufficient for diagnosis and treatment initiation, therefore laboratory diagnostics is not necessary in this case. Serological diagnostics is primarily based on ELISA testing, while the second step uses a Western blot test. Positive serology test in the absence of clinical symptoms or a positive medical history is insufficient for diagnosis and treatment initiation. The type of the antibiotic used as well as the route and duration of its administration depend on the stage of the disease and on the affected organ. The most common antimicrobials used in the treatment of Lyme disease include amoxicillin, doxycycline (over the age of 12 years) and ceftriaxone.
PL
Borelioza to przewlekła choroba wielonarządowa powodowana przez zakażenie krętkami Borrelia burgdorferi, dla których wektorami są kleszcze z rodzaju Ixodes. Polska jest krajem o średnim i wysokim wskaźniku zakażenia kleszczy. Zapadalność na boreliozę w ostatnich latach rośnie, a jej największe nasilenie odnotowuje się latem, szczególnie na terenach endemicznych. Ryzyko zakażenia zależy od rodzaju krętka wywołującego chorobę, a także czasu, przez jaki przebywa on w skórze człowieka. Istotne jest jak najszybsze usunięcie pasożyta, najpóźniej do 24 godzin od wniknięcia krętka. Zakażenie wywołuje trzy stadia choroby, choć nie zawsze wszystkie muszą występować. W stadium pierwszym obserwujemy charakterystyczny rumień wędrujący lub, rzadziej, chłoniaka limfocytowego skóry. W stadium drugim pojawiają się dolegliwości ogólne, dochodzi do zajęcia mięśnia sercowego, stawów bądź układu nerwowego. W późnej fazie choroby mamy do czynienia z nieodwracalnymi poważnymi powikłaniami dotyczącymi układu nerwowego, układu narządu ruchu i skóry. Podstawą do rozpoznania boreliozy jest pozytywny wywiad w kierunku ukłucia przez kleszcza oraz występowanie objawów klinicznych potwierdzonych badaniami serologicznymi. W przypadku rumienia wędrującego do wdrożenia leczenia bez laboratoryjnej weryfikacji zakażenia wystarczy sama jego obecność. Diagnostyka serologiczna opiera się przede wszystkim na testach ELISA, a w drugim etapie – weryfikujących testach Western blot. Dodatnie badania serologiczne bez obecności objawów klinicznych i dodatniego wywiadu nie upoważniają do rozpoznania choroby i wdrożenia leczenia. Rodzaj oraz droga i czas podawania antybiotyku zależą od rozpoznanego stadium i zajętego narządu. Do leków najczęściej stosowanych w przypadku boreliozy należą: amoksycylina, doksycyklina (powyżej 12. roku życia) i ceftriakson.
EN
Background: Ovarian cancer is usually diagnosed late and is one of leading causes of genital malignan-cies-related mortality in women. Thromboembolic events are a frequent complication of neoplastic disease, occurring four-fold more often in patients with this disease and six-fold more often in persons undergoing chemotherapy. The aim of paper was to answer the following questions: What is the impact of first-line chemotherapy on D-dimer level during treatment? Is there any correlation between D-dimer level and FIGO stage of ovarian cancer? Is there a correlation between D-dimer level during chemotherapy and completeness of tumour resection? Is there a correlation between D-dimer level and incidence of thromboembolic complications during chemotherapy of ovarian cancer? Material and method: Study population initially consisted of 20 women with ovarian cancer treated at the Department of Oncologic Gynaecology of the K. Marcinkowski Medical University in Poznan. Each patient underwent cytoreductive surgery with subsequent paclitaxel-plati-num chemotherapy. Peripheral blood has been obtained four times from each patient in order to assess D-dimer level, CA 125 tumour marker and blood count. Results: In persons with ovarian cancer, preoperative D-dimer level several-fold exceeded normal range. Application of chemotherapy significantly (p<0.05) reduced D-dimer level in women with ovarian cancer. Conclusions: Assessment of risk of thromboembolic complications in women with ovarian cancer during chemotherapy based on D-dimer level is not possible.
PL
Rak jajnika jest nowotworem późno diagnozowanym i jedną z głównych przyczyn zgonów z powodu no­wotworów złośliwych narządu rodnego kobiet. Incydenty zakrzepowo-zatorowe są częstym powikłaniem choroby nowotworowej, występują cztery razy częściej u pacjentów z tą chorobą i sześć razy częściej u osób leczonych chemioterapią. Cel badania: Celem badania była próba odpowiedzi na pytania: Jak chemioterapia pierwszego rzutu wpływa na stężenie D-dimerów podczas leczenia? Czy istnieje związek pomiędzy: stężeniem D-dimerów a stopniem zaawansowania raka jajnika według FIGO; stężeniem D-dimerów podczas chemioterapii a radykalnością zabiegu operacyjnego; stężeniem D-dimerów a wy­stępowaniem zaburzeń zakrzepowo-zatorowych podczas chemioterapii w raku jajnika? Materiały i me­tody: Grupę badaną początkowo stanowiło 20 kobiet z rozpoznanym rakiem jajnika hospitalizowanych na Oddziale Ginekologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Każda pacjentka została poddana operacji cytoredukcyjnej z następową chemioterapią według schema­tu paklitaksel i pochodna platyny. Każdej pacjentce czterokrotnie pobrano krew obwodową na oznaczenie stężenia D-dimerów, markera CA 125 oraz morfologii. Wyniki: Stężenie D-dimerów u osób z rakiem jajnika przed zabiegiem operacyjnym kilkakrotnie przewyższało wartości prawidłowe. Stosowanie che­mioterapii znamiennie statystycznie (p<0,05) wpływa na obniżenie stężenia D-dimerów u kobiet z rakiem jajnika. Wnioski: Ocena ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u kobiet z rakiem jajnika podczas chemioterapii na podstawie stężenia D-dimerów nie jest możliwa.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.