Search results

Sort By:

Limit search:

Dysphagia among patients after total laryngectomy: diagnostic and therapeutic procedures

100%

Jamróz B., Chmielewska-Walczak J., Milewska M.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2020

vol. 9(4)

23-28

Dysphagia concerns 10–89% patients after total laryngectomy; to a greater extent it regards patients receiving complementary radiotherapy. The disease mechanism is associated with anatomical changes after surgery (typeof surgery) or complications of adjuvant therapy (xerostomia, neuropathy, swelling of tissue, etc.). The above changes lead to: decreased mobility of the lateral walls of the pharynx and tongue retraction, the occurrence of tounge pumping movements, decreased swallowing reflex, weakening of the upper esophageal sphincter opening, contraction of the cricopharyngeal muscle, tissue fibrosis, formation of pharyngeal pseudodiverticulum, etc. As a result: regurgitation of food through the nose and oral cavity, food sticking in middle and lower pharynx, prolongation of bolus transit time. Upon the formation of tracheoesophageal fistula, there may be aspiration of gastric contents. The above changes considerably reduce patients’ quality of life after surgery. The diagnostic protocol includes: medical interview (questionnaires such as EAT 10, SSQ, MDADI, DHI can be helpful), clinical swallowing assessment and instrumental examinations: primarily videofluoroscopy but also endoscopic evaluation of swallowing. Selected cases also require high frequency manometry. The treatment options include: surgical methods (e.g. balloon dilatation of the upper esophageal sphincter, cricopharyngeal myotomy, pharyngeal plexus neurectomy, removal of the pharyngeal pseudodiverticulum), pharmacological treatment or conservative methods (e.g. botulinum toxin injection of the upper esophageal sphincter, speech therapy, nutritional treatment) and supportive methods such as consultation with a psychologist, physiotherapist, clinical dietitian). The selection of a specific treatment method should be preceded by a diagnostic process in which the mechanism of functional disorders related to voice formation and swallowing will be established.

Zaburzenia połykania u pacjentów po całkowitym usunięciu krtani: postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne

100%

Jamróz B., Chmielewska-Walczak J., Milewska M.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2020

vol. 9(4)

23-28

Zaburzenia połykania występują u 10–89% chorych po całkowitym usunięciu krtani; w większym odsetku u pacjentów leczonych uzupełniającą radioterapią. Mechanizm zaburzeń związany jest ze zmianami anatomicznymi po operacji (zakres operacji) lub powikłaniami terapii adiuwantowej (kserostomia, neuropatia, obrzęk tkanek itp.). Powyższe zmiany prowadzą do: obniżenie ruchomości ścian bocznych gardła i retrakcji języka, pojawienia się ruchów pompujących języka, obniżenia odruchu do połykania, osłabienia otwarcia górnego zwieracza przełyku, skurczu mięśnia pierścienno-gardłowego, włóknienia tkanek, powstania pseudouchyłka gardła itp. W efekcie dochodzi do: regurgitacji treści pokarmowych do nosa i jamy ustnej, ich zalegania na poziomie gardła środkowego i dolnego, wydłużenia transportu bolusa. W przypadku powstania przetoki tchawiczo-przełykowej może dochodzić do aspiracji treści pokarmowych. Powyższe zmiany znacznie obniżają jakość życia chorych po operacji. Protokół diagnostyczny obejmuje: zebranie wywiadu (pomocne bywają kwestionariusze, np.: EAT 10, SSQ, MDADI, DHI), wykonanie oceny klinicznej połykania oraz badań instrumentalnych: przede wszystkim wideofluoroskopii, ale także badania endoskopowego połykania. W wybranych przypadkach konieczne jest wykonanie manometrii wieloczęstotliwościowej. Wśród metod leczenia można wyróżnić: metody chirurgiczne (np.: dylatacja balonem górnego zwieracza przełyku, miotomia mięśnia pierścienno-gardłowego, neurektomia splotu gardłowego, usunięcie pseudouchyłka gardła), metody zachowawcze (np.: ostrzyknięcie toksyną botulinową zwieracza górnego przełyku, rehabilitacja logopedyczna, leczenie żywieniowe) oraz metody wspomagające (np. konsultacja psychologa, fizjoterapeuty, dietetyka klinicznego). Wybór konkretnego sposobu leczenia powinien być poprzedzony procesem diagnostycznym, w którym zostanie ustalony mechanizm zaburzeń czynnościowych związanych z tworzeniem głosu i połykaniem.

Refine search results

2 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2 2020

2 Chmielewska-Walczak J.

2 Jamróz B.

2 Milewska M.

Search results

Dysphagia among patients after total laryngectomy: diagnostic and therapeutic procedures

Zaburzenia połykania u pacjentów po całkowitym usunięciu krtani: postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne