Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 16

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Differences in the clinical course of acute appendicitis in the elderly in comparison to younger populati

100%
Zbierska K., Kenig J., Lasek A., Rubinkiewicz M., Wałęga P.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(3)
142-146
EN
Acute appendicitis (AA) still remains the most common acute surgical abdominal emergency. Although 90% of cases occur in children and young adults, the incidence in the elderly amounts up to 10% and is constantly rising. The aim of the study was to assess the differences between clinical presentation in the elderly patients with AA compared to the younger patients. Additional aim was to assess the correlation between in-hospital time delays and patients’ outcomes. Material and methods. We conducted a retrospective analysis of medical data of 274 patients admitted to 3rd Department of General Surgery in Cracow between January 2011 and December 2013 due to AA. The elderly group comprised 23 patients aged 65 and above and the non-elderly group consisted of 251 patients. Results. The groups did not differ in symptoms and their duration, type of surgery and its duration. However, time from admission to ED to the beginning of the procedure was significantly lower in the elderly group (575.56 vs 858.9 min; p=0.03). The elderly had longer hospital stay (6.08 vs 4.69 days; p=0.004). In the elderly group the perforation rate was close to reaching statistical significance (26.1% vs 12.4%; p=0.06). No mortality was noted in both groups and morbidity was slightly higher in elderly group (17.4% vs 10%; p=0.26). Conclusions. There was no difference in the clinical presentation between elderly and non-elderly patients group. However, elderly patients presented with a more progressed inflammation of the appendix. The hospital stay was longer in the elderly group, without any mortality and with higher rate of morbidity in this group. The length of the preoperative phase was significantly shorter, confirming the awareness of importance of time in the elderly patients with acute abdomen.
2
Publication available in full text mode
Content available

Różnice w przebiegu klinicznym ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego u osób starszych w porównaniu do młodszych pacjentów

100%
Zbierska K., Kenig J., Lasek A., Rubinkiewicz M., Wałęga P.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(3)
249-257
PL
Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego (OZWR) pozostaje nadal najczęstszą przyczyną objawów ostrego brzucha. 90% przypadków występuje u dzieci i młodych dorosłych, częstość występowania u osób w wieku podeszłym sięga aż 10% i stale rośnie. Celem pracy była ocena różnic w manifestacji OZWR u osób starszych w porównaniu do młodszych pacjentów. Dodatkowym celem była ocena wpływu opóźnienia w diagnostyce przedoperacyjnej na wyniki leczenia. Materiał i metodyka. Wykonano retrospektywną analizę danych medycznych 274 chorych przyjętych do III Kliniki Chirurgii Ogólnej w Krakowie w latach 2011-2013 z powodu OZWR. Do grupy starszych pacjentów włączono 23 pacjentów w wieku 65 lat oraz starszych, a do grupy pacjentów młodszych 251 osób poniżej 65 lat. Wyniki. Grupy nie różniły się między sobą rodzajem objawów, czasem ich trwania, rodzajem zabiegu i czasem jego trwania. Czas od przyjęcia do SOR-u do początku operacji był istotnie krótszy w grupie pacjentów starszych (575,56 vs 858,9 min; p=0,03). Pacjenci w wieku podeszłym byli też dłużej hospitalizowani (6,08 vs 4,69 dni; p=0,004). Ponadto u starszych pacjentów częstość występowania perforacji wyrostka robaczkowego zbliżała się do poziomu istotności statystycznej (26,1% vs 12,4%; p=0,06). Nie zaobserwowano zgonów w badanych grupach, jednak w grupie starszych chorych nieznacznie częściej odnotowano powikłania (17,4% vs 10%; p=0,26). Wnioski. Badane grupy nie różniły się manifestacją kliniczną OZWR. Jednak u starszych pacjentów występował bardziej zaawansowany histopatologicznie stan zapalny wyrostka robaczkowego. Również okres hospitalizacji był dłuższy w tej grupie pacjentów. W obu grupach nie występowały zgony, a powikłania występowały częściej u osób starszych. Faza przedoperacyjna była istotnie krótsza u starszych chorych, co potwierdza świadomość istotności czasu w postępowaniu z pacjentami z objawami ostrego brzucha w wieku podeszłym.
3
Publication available in full text mode
Content available

Porównanie operacji odbytnicy z pierwotnym zespoleniem wykonywanych laparoskopowo i z wykorzystaniem robota zabiegowego – przegląd systematyczny i metaanaliza

86%
Rubinkiewicz M., Witowski J., Zbroja K., Rozmus K., Krzywoń J., Truszkiewicz K.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(1)
5-11
PL
Purpose: Rectal cancer is one of the most common malignancies of the gastrointestinal tract. The gold standard method is surgical resection. The approach to rectal cancer is still controversial. Nowadays, robotic approach gains popularity in comparison to traditional laparoscopy. However, there is lack of studies assessing rectal resections with primary anastomosis. Methods: We performed a systematic review and meta-analysis according to the PRISMA guidelines. The primary outcomes of interest were morbidity and short-term complications. Results: An initial reference search yielded 1250 articles. Finally, we chose six studies covering 1580 patients that we included in the quantitative analysis. In our study, we demonstrated that laparoscopic and robotic surgery are non-inferior to one another in terms of morbidity (RR=1.1 95% CI: 0.89-1.39), major complication rate (RR=1.01, 95% CI: 0.60-1.69) or in length of hospitalization (MD=0,15 95% CI: -0.60−0.90). The latter has slight advantage in quality of mesorectal excision (RD = -0.19, 95% CI: -0.35 − -0.03. I2=69%) and anastomotic leakage rate (OR=2.25, 95% CI: 1.23-4.09, I2=0%). Conclusion: In certain cases Robotic Surgery provide better quality of resected specimen and lower leakage ratio, nevertheless due to heterogeneity the results are uncertain. There is substantial need for large randomized controlled studies.
4
Publication available in full text mode
Content available

Creatine kinase-MB and red cell distribution width as predictors of contrast-induced nephropathy after percutaneous coronary intervention in acute myocardial infarction

86%
Zbierska-Rubinkiewicz K., Trębacz O., Tomala M., Rubinkiewicz M., Chrzan I., Gackowski A.
Folia Medica Cracoviensia
|
2017
|
vol. 57
|
issue 3
5
Publication available in full text mode
Content available

A systematic review and meta-analysis of laparoscopic versus robotic rectal surgery with primary anastomosis

86%
Rubinkiewicz M., Witowski J., Zbroja K., Rozmus K., Krzywoń J., Truszkiewicz K.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(1)
5-11
EN
Purpose: Rectal cancer is one of the most common malignancies of the gastrointestinal tract. The gold standard method is surgical resection. The approach to rectal cancer is still controversial. Nowadays, robotic approach gains popularity in comparison to traditional laparoscopy. However, there is lack of studies assessing rectal resections with primary anastomosis. Methods: We performed a systematic review and meta-analysis according to the PRISMA guidelines. The primary outcomes of interest were morbidity and short-term complications. Results: An initial reference search yielded 1250 articles. Finally, we chose six studies covering 1580 patients that we included in the quantitative analysis. In our study, we demonstrated that laparoscopic and robotic surgery are non-inferior to one another in terms of morbidity (RR=1.1 95% CI: 0.89-1.39), major complication rate (RR=1.01, 95% CI: 0.60-1.69) or in length of hospitalization (MD=0,15 95% CI: -0.60−0.90). The latter has slight advantage in quality of mesorectal excision (RD = -0.19, 95% CI: -0.35 − -0.03. I2=69%) and anastomotic leakage rate (OR=2.25, 95% CI: 1.23-4.09, I2=0%). Conclusion: In certain cases Robotic Surgery provide better quality of resected specimen and lower leakage ratio, nevertheless due to heterogeneity the results are uncertain. There is substantial need for large randomized controlled studies.
6
Publication available in full text mode
Content available

Gender as a predictive factor in cholecystectomy — is it true or false?

82%
Osuch C., Dolecki M., Rogula W. P., Łapiak A., Matyja M., Czerwińska A., Rubinkiewicz M., Matyja A., Osuch C., Dolecki M., Rogula W. P., Łapiak A., Matyja M., Czerwińska A., Rubinkiewicz M., Matyja A.
Folia Medica Cracoviensia
|
2020
|
vol. 60
|
issue 2
7
Publication available in full text mode
Content available

Randomized Clinical Trial to Compare the Effects of Preoperative Oral Carbohydrate Loading versus Placebo on Insulin Resistance and Cortisol Level after Laparoscopic Cholecystectomy

73%
Pędziwiatr M., Pisarska M., Matłok M., Major P., Kisielewski M., Wierdak M., Natkaniec M., Budzyński P., Rubinkiewicz M., Budzyński A.
Polish Journal of Surgery
|
2015
|
vol. 87(8)
402-408
EN
Postoperative insulin resistance, used as a marker of stress response, is clearly an adverse event. It may induce postoperative hyperglycemia, which according to some authors can increase the risk of postoperative complications. One of the elements of modern perioperative care is preoperative administration of oral carbohydrate loading (CHO-loading), which shortens preoperative fasting and reduces insulin resistance. The aim of the study is to establish the influence of CHO-loading on the level of insulin resistance and cortisol in patients undergoing elective laparoscopic cholecystectomy. Material and methods. Patients were randomly allocated to one of 2 groups. The intervention group included 20 patients who received CHO-loading (400 ml Nutricia pre-op®) 2 hours prior surgery. The control group received a placebo (clear water). In every patient blood samples were taken 2 hours prior to surgery, immediately after surgery, and on the 1st postoperative day. Levels and changes in glucose, cortisol and insulin resistance were analyzed in both groups. Results. Although there were differences in the levels of cortisol, insulin, and insulin resistance, no statistically significant differences were observed between groups in every measurement. The length of stay and postoperative complications were comparable in both groups. Conclusions. We believe that CHO-loading is not clinically justified in case of laparoscopic cholecystectomy. No effect on the levels of glucose, insulin resistance and cortisol was observed. Even though such procedure is safe, in our opinion there is no clinical benefit from CHO-loading prior to laparoscopic cholecystectomy.
8
Publication available in full text mode
Content available

Impact of bariatric surgery on non-alcoholic fatty liver disease

73%
Major P., Pędziwiatr M., Rubinkiewicz M., Stanek M., Głuszewska A., Pisarska M., Małczak P., Budzyński A., Budzyński P.
Polish Journal of Surgery
|
2017
|
vol. 89(2)
1-4
EN
Introduction; p to 300 million people have the body mass index (BMI) greater than 30 kg/m2. Obesity is the cause of many serious diseases, such as type 2 diabetes, hypertension, and non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD). Bariatric surgery is the only effective method of achieving weight loss in patients with morbid obesity. Objectives: The aim of the study was to assess the impact of bariatric surgery on non-alcoholic fatty liver disease in patients operated on due to morbid obesity. Material and Methods: We included 20 patients who were qualified for bariatric procedures based on BMI > 40 kg/ m2 or BMI > 35kg/m2 with the presence of comorbidities. The average body weight in the group was 143.85kg, with an average BMI of 49.16kg/m2. Before the procedure, we evaluated the severity of non-alcoholic fatty liver disease in each patient using the Sheriff-Saadeh ultrasound scale. We also evaluated the levels of liver enzymes. Follow-up evaluation was performed twelve months after surgery. Results: Twelve months after surgery, the average weight was 102.34 kg. The mean %WL was 33.01%, %EWL was 58.8%, and %EBMIL was 61.37%. All patients showed remission of fatty liver disease. Liver damage, evaluated with ultrasound imaging, decreased from an average of 1.85 on the Sheriff-Saadeh scale, before surgery, to 0.15 twelve months after surgery (p < 0.001). As regards liver enzymes, the level of alanine aminotransferase decreased from 64.5 (U/l) to 27.95 (U/l) (p < 0.001), and the level of aspartate aminotransferase decreased from 54.4 (U/l) to 27.2 (U/l). Conclusions: Bariatric procedures not only lead to a significant and lasting weight loss, but they also contribute to the reduction of fatty liver disease and improve liver function.
9
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ operacji bariatrycznych na przebieg niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby

73%
Major P., Pędziwiatr M., Rubinkiewicz M., Stanek M., Głuszewska A., Pisarska M., Małczak P., Budzyński A., Budzyński P.
Polish Journal of Surgery
|
2017
|
vol. 89(2)
1-4
PL
Wstęp: prawie 300 milionów ludzi na świecie BMI przekracza 30 (kg/m2). Otyłość jest przyczyną wielu poważnych schorzeń, takich jak cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze czy niealkoholowe stłuszczenie wątroby. Chirurgia bariatryczna jest jedyną efektywną metodą uzyskania redukcji masy ciała u pacjentów z otyłością olbrzymią. Cele: Celem tej pracy jest ocena wpływu chirurgii bariatrycznej na niealkoholowe stłuszczenie wątroby u pacjentów operowanych z powodu otyłości olbrzymiej. Materiał i metodologia: Włączyliśmy 20 pacjentów zakwalifikowanych do zabiegu bariatrycznego z BMI >40 kg/m2 lub BMI >35kg/m2 z współwystępującymi chorobami towarzyszącymi. Średnia masa ciała badanej grupy wynosiła 143,85 kg, ze średnim BMI 49,16 kg/m2. Przed zabiegiem dokonano oceny stopnia niealkoholowego stłuszczenia wątroby przy użyciu skali Sherifa Saadeha podczas badania ultrasonograficznego. Dokonaliśmy także oceny stężeń enzymów wątrobowych. Obserwację i wizyty kontrolne kontynuowano do 12 miesięcy po zabiegu. Wyniki: Dwanaście miesięcy po operacji średnia masa ciała badanej grupy wynosiła 102,34 kg. WL wyniosło średnio 33,0%, EWL 58,8%, a EBMIL 61,37%. U wszystkich pacjentów zaobserwowano remisję stłuszczenia wątroby. Uszkodzenie wątroby, ocenione przy użyciu ultrasonografii, zmniejszyło się ze średnio 1,85 pkt w skali Sherifa Saadeha przed zabiegiem do 0,15 pkt po 12 miesiącach (p=0,00). Poziomy enzymów wątrobowych zmalały z 64,5 (U/l) do 27,95 (U/l) dla ALT (p=0,00) oraz z 54,4 (U/l) do 27,2 (U/l) dla AST. Wnioski: rocedury bariatryczne nie tylko pozwalają na znaczącą oraz trwała utratę masy ciała, ale także przyczyniają się do zmniejszenia stłuszczenia wątroby oraz poprawy jej funkcjonowania.
10
Publication available in full text mode
Content available

The use of the enhanced recovery after surgery (ERAS) protocol in patients undergoing laparoscopic surgery for colorectal cancer – a comparative analysis of patients aged above 80 and below 55

73%
Pędziwiatr M., Pisarska M., Wierdak M., Major P., Rubinkiewicz M., Kisielewski M., Matyja M., Lasek A., Budzyński A.
Polish Journal of Surgery
|
2015
|
vol. 87(11)
565-572
EN
Age is one of the principal risk factors for colorectal adenocarcinoma. To date, older patients were believed to achieve worse treatment results in comparison with younger patients due to reduced vital capacity. However, papers have emerged in recent years which confirm that the combination of laparoscopy and postoperative care based on the ERAS protocol improves treatment results and may be particularly beneficial also for elderly patients. The aim of the study was to compare the outcomes of laparoscopic surgery for colorectal cancer in combination with the ERAS protocol in patients aged above 80 and below 55. Material and methods. The analysis included patients aged above 80 and below 55 undergoing elective laparoscopic colorectal resection for cancer at the 2nd Department of General Surgery of the Jagiellonian University. They were divided into two groups according to their age: ≥80 years of age (group 1) and ≤55 years of age (group 2). Both groups were compared with regard to the outcome of surgery: length hospital stay, complications, hospital readmissions, degree of compliance with the ERAS protocol, and recovery parameters (tolerance of oral nutrition, mobilisation, need for opioids, restored gastrointestinal function). Results. Group 1 comprised 34 patients and group 2, 43 patients. No differences were found between both groups in terms of gender, BMI, tumour progression or surgical parameters. Older patients typically had higher ASA scores. No statistically significant differences were found with regard to the length hospital stay following surgery (5.4 vs 7 days, p=0.446481), the occurrence of complications (23.5% vs 37.2%, p=0.14579) or hospital readmissions (2.9% vs 2.4%). The degree of compliance with the ERAS protocol in group 1 and 2 was 85.2% and 83.0%, respectively (p=0.482558). Additionally, recovery parameters such as tolerance of oral nutrition (82.4% vs 72.1%, p=0.28628) and mobilisation (94.1% vs 83.7%, p=0.14510) within 24 hours of surgery did not differ among the groups. However, a smaller proportion of older patients required opioids in comparison with younger patients (26.5% vs 55.8%, p=0.00891). Conclusions. Similar levels of compliance with the ERAS protocol may be achieved among patients aged ≥80 and younger patients. When laparoscopy is combined with the ERAS protocol, age does not seem to be a significant factor that could account for worse utcomes. Therefore, older patients should not be excluded from perioperative care based on ERAS principles.
11
Publication available in full text mode
Content available

A periampullary duodenal diverticula in patient with choledocholithiasis – single endoscopic center experience

73%
Major P., Dembiński M., Winiarski M., Pędziwiatr M., Rubinkiewicz M., Stanek M., Dworak J., Pisarska M., Rembiasz K., Budzyński A.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(6)
576-586
EN
The reported prevalence of periampullary duodenal diverticula varies between 9 and 32.8%. The aim of the study was to evaluate the prevalence of periampullary diverticula in the studied population and establish whether their presence influence the risk of choledocholithiasis and the risk of Endoscopic Retrograde Cholangio Pancreatography (ERCP) related complications. Material and methods. The study group of 3788 patients who underwent ERCP between 1996 and 2016at the 2nd Department of General Surgery Jagiellonian University Medical College in Kraków were analyzed. The group comprised of 2464 women (mean age 61.7 years) and 1324 men (mean age 61.8 years). The patients were divided into two groups. Group A included patients in whom there were no periampullary diverticula detected. Group B included patients in whom the opening of the bile duct was in the vicinity of a duodenal diverticulum. Results. There were 3332 patients included in group A (2154 women and 1178 men) and 456 patients in group B (310 women and 146 men). The prevalence of periampullary duodenal diverticula in the analyzed group was 12.8%. The presence of stones or biliary sludge was diagnosed in 1542 patients (47.6%) in group A and 290 patients (68.1%) in group B. Recurrence of choledocholithiasis occurred in 4.5% of patients (70/1542) in group A and 10.3% of patients (30/290) in group B. Complications occurred in a total of 76 patients in group A (2.3%) and 22 patients in group B (4.8%). Conclusions. The presence of choledocholithiasis and the risk of ERCP related complications are significantly higher in the group with duodenal diverticula.
12
Publication available in full text mode
Content available

Elective laparoscopic cholecystectomy – is it safe in the hands of residents during training?

73%
Kisielewski M., Pędziwiatr M., Pisarska M., Major P., Rubinkiewicz M., Matłok M., Migaczewski M., Budzyński P., Budzyński A.
Polish Journal of Surgery
|
2015
|
vol. 87(9)
429-433
EN
The aim of the study was to assess safety of elective laparoscopic cholecystectomy (LC) performed by residents that are undergoing training in general surgery. Material and methods. A retrospective analysis was conducted on 330 patients operated electively due to cholelithiasis. Patients with acute cholecystitis, choledocholithiasis, undergoing cholecystectomy as a part of more extensive operation and patients with gall-bladder cancer were excluded. Group 1 included patients operated by resident, group 2 – by specialist. Duration of operation, mean blood loss, number of major complications, number of conversions to the open technique and conversions of the operator, reoperations and length of hospital stay were analyzed. Results. Mean operative time overall was 81 min (25 – 170, SD±28.6) and 71 min (30-210, SD±29.1) in groups 1 and 2 respectively (p=0.00009). Mean blood loss in group 1 was 45±68.2 ml and in group 2 – 41±73.4 ml (p=0.23). Six major complications has occurred (1.81%) – 2 (2%) in group 1 and 4 (1.7%) in group 2. 18 cases (15.5%) of conversion of the operator occurred in group 1, and 6 cases (2.6%) of conversion of the operator happened in group 2. Average LOS was 1.9 days in group 1 and 2.3 days in group 2 (p=0.03979). Conlcusions. Elective LC performed by a supervised resident is a safe procedure. Tactics of “conversion of operator” allowed to prevent major complications. Longer LC by residents is natural during the learning curve. Modifications of residency program in the field of laparoscopy may increase its accessibility.
13
Publication available in full text mode
Content available

Foxp3+ lymphocyte count in Barrett’s esophagus tissue is higher than in infl amedesophageal tissue

73%
Rubinkiewicz M., Migaczewski M., Hankus J., Major P., Pędziwiatr M., Budzyński P., Okoń K., Budzyński A.
Folia Medica Cracoviensia
|
2016
|
issue 3
14
Publication available in full text mode
Content available

Uchyłki okołobrodawkowe dwunastnicy u pacjentów z kamicą przewodową – doświadczenia własne

73%
Major P., Dembiński M., Winiarski M., Pędziwiatr M., Rubinkiewicz M., Stanek M., Dworak J., Pisarska M., Rembiasz K., Budzyński A.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(6)
576-586
PL
Uchyłki okołobrodawkowe dwunastnicy występują w 9 do 32,8% populacji dorosłych. Celem pracy była ocena częstości występowania uchyłków okołobrodawkowych dwunastnicy w badanej grupie oraz określenie czy ich obecność wpływa na ryzyko wystąpienia kamicy przewodowej oraz liczba komplikacji okołozabiegowych w przebiegu endoskopowej wstecznej cholangiopankreatografii (EWCP). Materiał i metodyka. Do badania włączono 3788 pacjentów, u których wykonano EWCP w latach 1996 – 2016 w II Katedrze Chirurgii Ogólnej UJ CM w Krakowie. Badaną grupę stanowiły 2464 kobiety (średni wiek 61,7 lat) oraz 1324 mężczyzn (średni wiek 61,8 lat). Pacjenci zostali przydzieleni odpowiednio do jednej z dwóch grup. Grupę A stanowili chorzy, u których nie zdiagnozowano uchyłków okołobrodawkowych dwunastnicy. W grupie B znaleźli się chorzy, u których stwierdzono uchyłki dwunastnicy umiejscowione w pobliżu brodawki Vatera. Wyniki. Grupę A stanowiło 3332 pacjentów (w tym 2154 kobiety oraz 1178 mężczyzn), a grupę B 456 chorych (w tym 310 kobiet i 146 mężczyzn). Częstość występowania okołobrodawkowych uchyłków dwunastnicy w analizowanej grupie wynosiła 12,8%. Obecność złogów żółciowych wykazano u 1542 pacjentów (47,6%) w grupie A oraz u 290 chorych (68,1%) w grupie B. Nawrót kamicy przewodowej obserwowano w 4,5% (70/1542) przypadków z grupy A oraz w 10,3% (30/290) z grupy B. Komplikacje okołozabiegowe wystąpiły u 76 chorych z grupy A (2,3%) i 22 pacjentów z grupy B (4,8%). Wnioski. Częstość występowania kamicy przewodowej i ryzyko wystąpienia komplikacji po EWCP są znamiennie wyższe w grupie chorych, u których stwierdzono obecność uchyłku w pobliżu brodawki Vatera w porównaniu z pacjentami bez takiej diagnozy.
15
Publication available in full text mode
Content available

Niedrożność przewodu pokarmowego u chorych leczonych wcześniej z powodu nowotworu złośliwego

59%
Budzyński P., Pędziwiatr M., Kenig J., Lasek A., Winiarski M., Major P., Wałęga P., Natkaniec M., Rubinkiewicz M., Rogala J., Budzyński A.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(2)
159-168
PL
Mechaniczna niedrożność przewodu pokarmowego jest częstym schorzeniem spotykanym podczas ostrego dyżuru chirurgicznego. Szczególną grupę stanowią chorzy, którzy wcześniej byli leczeni z powodu nowotworów złośliwych. W grupie tej występują trudności w przedoperacyjnym ustaleniu charakteru niedrożności oraz ograniczone możliwości radykalnego leczenia u chorych ze wznową lub rozsiewem nowotworu. Celem pracy była analiza przyczyn niedrożności przewodu pokarmowego u chorych wcześniej leczonych radykalnie z powodu nowotworu złośliwego. Materiał i metodyka. Do badania włączono pacjentów operowanych w II i III Katedrze Chirurgii Ogólnej CM UJ w latach 2000‑2014 z powodu objawów niedrożności przewodu pokarmowego, leczonych wcześniej radykalnie z powodu choroby nowotworowej. Kryterium wyłączenia stanowiło pierwotnie paliatywne leczenie oraz potwierdzona wznowa procesu nowotworowego. Chorych podzielono na dwie grupy, w zależności od przyczyny niedrożności (grupa 1 – zrosty, grupa 2 – choroba nowotworowa). Wyniki. Do badania włączono 128 pacjentów – grupa pierwsza: 67 (52,3%), grupa druga 61 (47,7%). W grupie drugiej u 25 chorych stwierdzono wznowę miejscową (40,98%), a u 36 (59,02%) rozsiew nowotworowy. Średni odstęp pomiędzy wystąpieniem objawów niedrożności a pierwotnym leczeniem wynosił w grupie pierwszej 3,7 lat, natomiast w grupie nowotworowej był nieistotnie dłuższy – 4,4 lat (p>0,05). Mediana czasu trwania objawów wynosiła odpowiednio 11,6 ± 17,8 dni w grupie 2, a w grupie 1 5,1± 6,9 dni (p=0,01). W grupie 1 u większości (61,19%) przeprowadzono zabieg bez konieczności resekcji jelita. W grupie 2 najczęstszym zabiegiem było wyłonienie stomii (68,85%). Zaobserwowano częstsze występowanie powikłań w grupie 2 (45,9% vs 28,36%, p<0,05) przy podobnym odsetku śmiertelności (26% vs 24%, p>0,05). Najczęstszą pierwotną lokalizacją nowotworu w obu grupach było jelito grube. Wnioski. W analizowanej grupie chorych częstość występowania niedrożności nowotworowej była porównywalna z niedrożnością spowodowaną przyczynami nienowotworowymi. W grupie chorych z niedrożnością nowotworową odsetek powikłań był istotnie wyższy, a czas trwania objawów wyraźnie dłuższy. Ponieważ nie istnieje technika diagnostyczna pozwalająca jednoznacznie odróżnić obie grupy przedoperacyjnie, ostateczne rozpoznanie stawiane jest zwykle podczas operacji.
16
Publication available in full text mode
Content available

Gastrointestinal obstruction in patients previously treated for ma

59%
Budzyński P., Pędziwiatr M., Kenig J., Lasek A., Winiarski M., Major P., Wałęga P., Natkaniec M., Rubinkiewicz M., Rogala J., Budzyński A.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(2)
93-98
EN
Bowel obstruction is a common condition in acute surgery. Among the patients, those with a history of cancer consist a particular group. Difficulties in preoperative diagnosis – whether obstruction is benign or malignant and limited treatment options in patients with reoccurrence or dissemination of the cancer are typical for this group. The aim of the study was to analyze causes of bowel obstruction in patients with history of radical treatment due to malignancy. Material and methods. Patients with symptoms of bowel obstruction and history of radical treatment for malignancy who were operated in 2nd and 3rd Department of General Surgery JUCM between 2000 and 2014 were included into the study. The patients were divided into 2 groups based on type of mechanical bowel obstruction (group 1 – adhesions, group 2 – malignant process). Results. 128 patients were included into the study – group 1: 67 (52.3%) and group 2: 61 (47.7%). In the second group bowel obstruction was caused by reoccurrence in 25 patients (40.98%) and dissemination in 36 (59.02%). The mean time between onset of the symptoms of bowel obstruction and the end of treatment for the cancer was 3.7 and 4.4 years, respectively in group 1 and 2 (p>0.05). Median time between onset of the symptoms and admission to Emergency Department was significantly longer in patients with malignant bowel obstruction compared to those with adhesions (11.6 ±17.8 days vs 5.1 ± 6.9 days, p=0.01). Considering type of surgery due to bowel obstruction, in first group in most patients (69.2%) bowel resection was not necessary and in the second group creation of jejuno-, ileo- or colostomy was the most common procedure. Morbidity was significantly higher in second group (45.9% vs 28.26%, p<0.05) but there was no difference in mortality (26% vs 24%, p>0.05). In both groups the most common localization of primary malignancy was colon. Conclusions. In analyzed group of patients frequency of bowel obstruction caused by adhesions and malignancy was similar. However, in patients with bowel obstruction caused by malignancy morbidity was significantly higher and duration of symptoms was longer. There was no diagnostic procedure which would allow to differentiate the cause of bowel obstruction preoperatively and the diagnosis was made during the operation.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.