Search results

1

Severe vascular complications of acute pancreatiti

100%

Głuszek S., Nawacki Ł., Matykiewicz J., Kot M., Kuchinka J.

Polish Journal of Surgery

|

2015

|

vol. 87(10)

485-490

EN

Acute pancreatitis (AP) develops as a result of the imbalance of the mechanisms inhibiting the activity of enzymes in the pancreatic cells, which causes their autoactivation in the pancreas. The incidence of AP ranges from 10 up to 100 cases per 100,000 population per year in different parts of the world. The overall mortality rate for acute pancreatitis is 10- 15%. The mortality rate in patients diagnosed with the severe form of acute pancreatitis is up to 30- 40%. Material and methods. The study included 10 patients treated due to acute pancreatitis in two surgical departments run by one of the authors (S.G.) in the years 2004-2014, who developed a serious complication in the form of haemorrhage into the inflammatory tumour/pancreatic cyst or an adjacent organ. Haemorrhage was diagnosed based on the clinical picture, most often a sudden drop in blood pressure, peritonitis symptoms and imaging findings – abdominal ultrasound and abdominal computed tomography. Therapeutic methods included conservative treatment, endovascular embolisation and, in the absence of efficacy of the above mentioned methods, surgical treatment. Patients age and gender, the etiological factor, comorbidities, Atlanta Classification, treatment outcomes and mortality rate were assessed. Results. Alcohol was the most common etiological factor in the investigated AP cases. The patients received conservative treatment, interventional radiology treatment (endovascular embolisation) or surgical treatment. In the study group, 6 patients required surgical treatment, 3 patients received invasive radiology treatment, and conservative treatment was used in one patient. The mortality rate in the study group was 30%. Conclusions. Haemorrhages into the inflammatory cisterns or adjacent organs (stomach, transverse colon mesentery) secondary to AP are the most severe complications, which are difficult to manage. The successful use of interventional radiology methods to inhibit and prevent the recurrence of bleeding in some of the patients is a significant milestone.

2

Zgorzel Fourniera wyzwaniem dla chirurga

86%

Kuchinka J., Matykiewicz J., Wawrzycka I., Kot M., Karcz W., Głuszek S.

Polish Journal of Surgery

|

2021

|

vol. 93

|

issue 1

55-60

PL

Wstęp. Zgorzel Fournier’a jest zagrażającym życiu stanem, definiowanym jako martwicze zapalenie powięzi krocza, okolicy zewnętrznych narządów płciowych i odbytu, z możliwością szerzenia się na przylegające okolice. Jest chorobą rzadką- 1,6/100000/rok, zakażenie powodowane jest florą bakteryjną mieszaną, rzadko może być zakażeniem grzybiczym. Czynnikami ryzyka są: płeć męska, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, nowotwory złośliwe, alkoholizm, immunosupresja, AIDS. Materiały i metody. Analizie poddano grupę czterech chorych leczonych z powodu zgorzeli Fournier’a, proces diagnostyczno-leczniczy oraz ocenę rokowania z zastosowaniem skali FGSI (Fournier’s Gangrene Severity Index). Wyniki. Wszyscy czterej chorzy poddani analizie to mężczyźni. Średni wiek zachorowania wyniósł 60 lat. U każdego z nich stwierdzono chorobę, związaną z większym ryzykiem zachorowania na zgorzel Fournier’a. Śmiertelność w całej grupie wyniosła 50%, mimo iż wszyscy chorzy mieli mniej niż 9 pkt. w skali FGSI. Dyskusja. Zespół Fournier’a pomimo coraz lepszych narzędzi diagnostycznych, postępu technologicznego, nadal pozostaje dużym problemem klinicznym, gdyż wiąże się z nim duża śmiertelność, dochodząca do 80 %. Jest stanem wymagającym niezwłocznych działań. „Złotym standardem” jest opracowanie chirurgiczne zakażonych tkanek, dodatkowo antybiotykoterapia, wyrównywanie zaburzeń wodno-elektrolitowych oraz kwasowo-zasadowych, w przypadku cukrzycy niezwykle ważna jest kontrola glikemii. Wyniki leczenia prognozowano na podstawie Fournier’s Gangrene Severity Index. Decydujące znaczenie ma moment podjęcia interwencji chirurgicznej – udowodniono, że najlepiej podjąć ją w pierwszej dobie. Terapia tlenem hiperbarycznym wzbudza kontrowersje, i nie ma badań potwierdzających skuteczność tego postępowania. Wydaje się właściwa gdy potwierdzone będzie zakażenie bakteriami beztlenowymi. Wnioski. Zespół Fournier’a stanowi nadal poważny problem kliniczny. Jego leczenie wymaga wczesnego wycięcia martwiczych tkanek, drenażu, szerokospektralnej antybiotykoterapii, w niektórych przypadkach leczenia tlenem hiperbarycznym.

3

Fournier gangrene – a challenge for the surgeon

86%

Kuchinka J., Matykiewicz J., Wawrzycka I., Kot M., Karcz W., Głuszek S.

Polish Journal of Surgery

|

2021

|

vol. 93

|

issue 1

55-60

EN

Introduction. Fournier gangrene (FG) is life - threatening condition, defined as the necrotizing fascitis of perineum and can spread to the adjacent areas. It is rare disease and infection is caused by mixed bacterial flora, seldom by fungal infection. Risk factors are: male sex, diabetes, hypertension, malignant neoplasms, alcoholism, immunospression. Material and methods. The analysis of four group patients treateted for Fournier gangrene was made about diagnostic and therapeutic process, assessment of prognosis based on Fournier’s Gangrene Severity Index). Results. All patients were males. Average age at the moment of diagnosis was 60 years. All of them had comorbidities resulting with the higher risk of susceptibility to FG. Morbitity was 50%, despite of all of patients had less than 9 points in FGSI. Discussion. The FG, despite of better diagnostic tools and technological progres remaines the significant clinical issue because of the mortality - 80%. „The golden standard” is surgical excision of necrotic tissues, antibiotics support, equation of fluid, electrolytes and base – acid balance, level of glycemia is very important. The treating results were assessed on the base of FGSI. The significance has the moment of performing the surgical intervention – it is proven, that should be carried out during 24 hours. The hyperbaric oxygen therapy is controversial. Seem to be appropriate if the infection is caused by anaerobic bacteria. Conclusions. Fournier syndrome is significant clinical issue. Its treatment requires early surgical approach with exicision of necrotic tissues, antibiotics support and treatment of hyperbaric oxygen in some cases.

4

Polimorfizm genu CTRC może być czynnikiem zwiększającym ryzyko raka trzustki – badanie wstępne

86%

Głuszek S., Kowalik A., Kozieł D., Wawrzycka I., Głuszek-Osuch M., Matykiewicz J.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(5)

48-53

PL

Rak trzustki jest chorobą o wysokiej śmiertelności z powodu późnego rozpoznania i trudności w leczeniu. Cel: Celem badania była analiza mutacji wybranych genów SPINK1, CTRC, CFTR i PRSS1 oraz ich porównanie w tkance nowotworowej i krwi obwodowej u pacjentów leczonych z powodu raka trzustki. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 16 pacjentów z rozpoznaniem guza trzustki. Do badań genetycznych pobrano u nich próbki tkanki nowotworowej, zdrowej tkanki trzustkowej i krwi obwodowej. Grupa kontrolna składała się z 419 zdrowych osób. Próbki krwi obwodowej pobrano od wszystkich uczestników badania do probówek z EDTA. Wyniki: Spośród 16 pacjentów ze wstępnym rozpoznaniem guza trzustki, raka trzustki potwierdzono badaniem mikroskopowym u 12 pacjentów (średni wiek: 60,2 lat). U 5 pacjentów zaobserwowano polimorfizm CTRC Hetero p.G60 = (c.180C >T) (41,7% pacjentów vs 18,6% w grupie kontrolnej). W pozostałej grupie pacjentów z rakiem trzustki u jednego chorego stwierdzono dodatni wywiad rodzinny, mutację SPINK1 (p.N34S) obserwowano u 1 na 12 pacjentów (8,3%) vs 12 na 419 badanych (2,9%) w grupie kontrolnej, a mutację CTRC (p.R254W) u 1 na12 chorych (8,3%) vs 4 na 419 badanych (1%) we krwi zdrowej populacji. Wnioski: Wstępne badania wskazują na potrzebę dalszej weryfikacji otrzymanych wyników sugerujących częstsze występowanie polimorfizmu p.G60= (c.180C >T) genu CTRC u chorych na raka trzustki.

5

Risk factors of pancreatitis after endoscopic retrograde cholangiopancreatography – a retrospective cohort study

86%

Głuszek S., Matykiewicz J., Kozieł D., Klimer D., Wawrzycka I., Ogonowska A.

Polish Journal of Surgery

|

2015

|

vol. 87(10)

499-505

EN

Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) is the most important non-surgical procedure in serious pancreatic and biliary diseases, still burdened with the risk of severe complications. The objective of the study was to distinguish factors which could increase the risk of occurrence of ERCP complication in the form of pancreatitis. Material and methods. The study included 452 patients who had undergone ERCP. Patients’ records were retrospectively analyzed from the aspect of demographic data, indications for the procedure, type and course of the procedure, type and severity of complications, width of the common bile duct (CBD), concomitant diseases and administered medicines which might increase the risk of complications. Results. In 35 patients (7.7%) a complication occurred in the form of pancreatitis (AP). A severe course was confirmed in 11 patients (31%). Cholelithiasis constituted approximately 2/3 of indications for ERCP. AP after ERCP was significantly more often observed in the group of patients aged under 40 (22.9% vs 8.6%; p<0.05). Narrow biliary ducts (3-8 mm) were the factor increasing the frequency of development of AP (25.9% vs 45%; p<0.05). Death occurred in 5 patients (1.1%), including 4 patients (0.96%) in the group without complications, and in 1 patient (2.85%) with complicated AP. Conclusions. ERCP is a very valuable procedure in clinical treatment; however, it is burdened with the risk of complications, such as AP, bleeding, or duodenal perforation. A group especially exposed to the risk of complications in the form of AP are young patients aged under 40 with a narrow CBD.

6

CTRC gene polymorphism may increase pancreatic cancer risk – preliminary study

86%

Głuszek S., Kowalik A., Kozieł D., Wawrzycka I., Głuszek-Osuch M., Matykiewicz J.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(5)

48-53

EN

Pancreatic cancer is often fatal due to delayed diagnosis and treatment difficulties. Objective: To analyze selected SPINK1, CTRC, CFTR, and PRSS1 gene mutations in cancer tissue and blood samples of patients with pancreatic tumors. Materials and method: We enrolled 16 consecutive patients diagnosed with pancreatic tumors. We collected cancer tissue, normal pancreatic tissue, and blood samples for genetic tests. The control group consisted of 419 healthy individuals. Peripheral blood samples were collected from all study participants in EDTA-coated tubes. Results: Out of 16 patients with pancreatic tumors, 12 had pancreatic cancer on microscopic examination (mean age, 60.2 years). The CTRC polymorphism Hetero p.G60=(c.180C>T) was found in 5 patients with pancreatic cancer (41.7% vs. 18.6% in the control group). One patient with pancreatic cancer and a positive family history had the SPINK1 (p.N34S) mutation [8.3% vs. 2.9% (12/419) in the control group]. One patient with pancreatic cancer had the CTRC (p.R254W) mutation [8.3% vs. 1% (4/419) in the control group]. Conclusions: Our preliminary results show that the CTRC polymorphism p.G60= (c.180C>T) is frequent in patients with pancreatic cancer. However, further research is needed to verify our findings.

7

Powtórne operacje bariatryczne – wskazania i wstępna ocena powikłań pooperacyjnych

73%

Kuchnika J., Nawacki Ł., Bryk P., Matykiewicz J., Wawrzycka I., Kozieł D., Rogula T., Głuszek S.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(2)

148-54

PL

Otyłość, w chwili obecnej, stanowi bardzo duży problem zdrowotny na całym świecie. Najbardziej skutecznym leczeniem otyłości jest leczenie chirurgiczne. Wraz ze wzrostem liczby wykonywanych zabiegów bariatrycznych zwiększa się również liczba zabiegów rewizyjnych. Celem pracy była analiza wskazań, wyników i powikłań po powtórnych operacjach bariatrycznych. Materiał i metodyka. Retrospektywnie przeanalizowano powtórne zabiegi bariatryczne wykonane w latach 2009‑2015. Punktem końcowym badania była ocena wczesnych wyników leczenia operacyjnego – do 30. dnia po wykonanym zabiegu powtórnym. Wyniki. Spośród 103 chorych z otyłością powyżej BMI 35 kg/m2 zakwalifikowanych do leczenia bariatrycznego wykonano 7 rewizyjnych operacji (6,8%). Dwie operacje wykonano na drodze laparotomii, pozostałe laparoskopii. W badanej grupie nie zanotowano zgonów w okresie okołooperacyjnym oraz zagrażających życiu powikłań. Częstość powikłań – zakażenie miejsca operowanego i krwawienie z linii zszywek staplera – wyniosła w badanej grupie 28,6%. Wnioski. Kwalifikacja do powtórnych operacji bariatrycznych powinna być oparta na gruntownej analizie stanu chorego, dotychczasowego wyniku leczenia bariatrycznego: oceny ubytku masy ciała i ewentualnych powikłań zabiegu pierwotnego.

8

Reoperations in bariatric surgery – indications and initial evaluation of postoperative complicati

73%

Kuchnika J., Nawacki Ł., Bryk P., Matykiewicz J., Wawrzycka I., Kozieł D., Rogula T., Głuszek S.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(2)

87-92

EN

Obesity, at present, seems to be a very serious health problem all over the world. The surgery is said to be the most successful treatment of obesity. With the increase in the quantity of conducted bariatric procedures, the number of revision treatments increases as well. The aim of the study was to analyze the indications, results and complications after repeated bariatric surgeries. Material and methods. The repeated bariatric procedures performed in 2009‑2015 have been retrospectively analyzed. The endpoint of the study was the evaluation of early surgical treatment resultsup to 30th day after repeated surgery. Results. Overall, amongs 103 obese patients with a BMI over 35 kg / m2 , qualified for bariatric treatment 7 revision surgeries were conducted (6.8%). Two operations were carried out by laporotomy, other by laparoscopy. In the study group, neither any deaths were noted in perioperative period nor life-threatening complications. The frequency of complications- Surgical site infection and bleeding from the staple lines of stapler in the study group appeared to be 28.6%. Conclusions. Qualification for repeated bariatric surgeries should be based on a thorough analysis of the condition of the patient, previous outcome of the bariatric treatment: evaluation of weight loss as well as possible complications of the original surgery.

Refine search results

8 Polish Journal of Surgery

2 2019

2 2017

2 2016

2 2015

8 Głuszek S.

8 Matykiewicz J.

7 Wawrzycka I.

5 Kozieł D.

3 Kot M.

3 Kuchinka J.

3 Nawacki Ł.

2 Bryk P.

2 Głuszek-Osuch M.

2 Karcz W.

2 Kowalik A.

2 Kuchnika J.

2 Rogula T.

1 Klimer D.

1 Ogonowska A.

Severe vascular complications of acute pancreatiti

Zgorzel Fourniera wyzwaniem dla chirurga

Fournier gangrene – a challenge for the surgeon

Polimorfizm genu CTRC może być czynnikiem zwiększającym ryzyko raka trzustki – badanie wstępne

Risk factors of pancreatitis after endoscopic retrograde cholangiopancreatography – a retrospective cohort study

CTRC gene polymorphism may increase pancreatic cancer risk – preliminary study

Powtórne operacje bariatryczne – wskazania i wstępna ocena powikłań pooperacyjnych

Reoperations in bariatric surgery – indications and initial evaluation of postoperative complicati