Search results

1

Skuteczność i tolerancja przewlekłego leczenia przeciwbólowego z zastosowaniem preparatu ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu w zmianach zwyrodnieniowych stawów

100%

Wyskida M., Chudek J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

vol. 8

|

issue 2

124-129

EN

Introduction: Modified, extended‑release ketoprofen formulations are commonly used in the treatment of osteoarthritis. The aim of the study was the evaluation of efficacy of chronic pain treatment with modified extended‑release ketoprofen in monotherapy or polytherapy in osteoarthritis and the monitoring of possible adverse events. Material and methods: Twenty‑three thousand two hundred and forty patients treated with extended‑release ketoprofen for 3±2 weeks because of pain associated with osteoarthritis participated in post‑marketing survey. Pain intensity was assessed in a 10‑point visual analogue scale (VAS). Results: The intensity of pain in patients treated with extended‑release ketoprofen preparations at a dose of 154±41 mg and other analgesics (32.7% of respondents) was 5.28±1.97 points. During a subsequent visit, previous treatment was maintained in 66.8% patients, including 51.8% patients on ketoprofen monotherapy and 15.0% treated with additional anti‑inflammatory agent. Daily dose of ketoprofen was increased in 27.9% patients, while in 7.7% of patients an increase or the use of another anti‑inflammatory drug was recommended. Twelve point four percent of patients reported at control visit discontinued the treatment with ketoprofen. A more marked reduction of pain intensity was observed in patients with increased (by an average of 60 mg) extended‑release ketoprofen dose (‑60.7%), than in those with increased dose or use of another anti‑inflammatory drug (‑44.0%). Adverse events was reported by 11.67% responders. Ketoprofen therapy was discontinued by 29.5% of patients who experienced an adverse drug reaction and by 10.2% of patients without any side effect. Non‑occurrence of adverse drug reaction was associated with a 3.69‑fold greater chance of treatment continuation. Conclusions: 1) Extended‑release ketoprofen preparations in monotherapy allow a satisfactory pain control in half of patients with osteoarthritis. 2) Adverse drug reactions associated with the use of ketoprofen preparations cause discontinuation of treatment in every third patient.

PL

Wstęp: Preparaty ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu są powszechnie stosowane w leczeniu chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów. Celem niniejszego badania była ocena skuteczności leczenia przeciwbólowego w zmianach zwyrodnieniowych stawów przy zastosowaniu preparatów ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu w monoterapii i politerapii oraz monitorowanie występowania działań niepożądanych. Materiał i metody: W porejestracyjnym badaniu ankietowym wzięło udział 23 240 pacjentów leczonych preparatami ketoprofenu o przedłużonym uwalnianiu od 3±2 tygodni z powodu dolegliwości bólowych towarzyszących zmianom zwyrodnieniowym stawów. Nasilenie bólu oceniano w 10‑punktowej skali analogowej (VAS). Wyniki: Nasilenie bólu u chorych stosujących preparaty ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu w dawce 154±41 mg i inne leki przeciwbólowe (32,7% badanych) wynosiło 5,28±1,97 pkt. W trakcie wizyty utrzymano dotychczasowe leczenie przeciwzapalne/przeciwbólowe u 66,8% pacjentów, w tym 51,8% było leczonych preparatami ketoprofenu w monoterapii, a 15,0% otrzymywało również inne leki przeciwbólowe. Zwiększenie dawki dobowej preparatów ketoprofenu zalecono u 27,9%, a zwiększenie lub zastosowanie innego leku – u 7,7% pacjentów. Leczenie przerwało 12,4% pacjentów, którzy zgłosili się na wizytę kontrolną. Bardziej zaznaczone zmniejszenie nasilenia dolegliwości bólowych odnotowano u pacjentów, u których zwiększono (średnio o 60 mg) dawkę preparatów ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu (‑60,7%), niż u tych, u których zwiększono dawkę innego leku lub zastosowano lek dodatkowy (‑44,0%). Działania niepożądane zgłosiło 11,67% badanych. Stosowanie ketoprofenu przerwało 29,5% pacjentów, u których wystąpiło działanie niepożądane, oraz 10,2% pacjentów pomimo niewystąpienia takiego działania. Niewystąpienie działania niepożądanego wiązało się z 3,69‑krotnie większą szansą na kontynuację leczenia. Wnioski: 1) Preparaty ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu stosowane w monoterapii pozwalają na satysfakcjonujące zniesienie dolegliwości bólowych u połowy chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów. 2) Działania niepożądane związane ze stosowaniem preparatów ketoprofenu powodują przerwanie leczenia u co trzeciego pacjenta.

2

Stosowanie loratadyny w leczeniu ambulatoryjnym pacjentów od 2. do 18. roku życia

100%

Wyskida M., Chudek J.

|

EN

Background: Loratadine, a histamine H1 receptor antagonist of II generation, is used in allergic diseases therapy in adults and children older than 2 years. The aim of this study was to analyse the therapeutic indications, efficacy and tolerance of loratadine in the outpatient paediatric population. Material and methods: Forty-four thousand seven hundred and thirty patients aged 2-18 years, treated with loratadine participated in the survey. Results: Indications for loratadine were: chronic allergic (23%) or seasonal (52.5%) rhinitis, chronic idiopathic urticaria (15%), acute respiratory tract infections (3.9%), asthma (1.9%), atopic dermatitis (1.9%), acute urticaria (1.4%) and nasal polyps (0.4%). Syrup was most commonly used in children younger than 12 years with body mass below 30 kg (48.8%), while tablets – mainly in bigger children (in 65.5% of children younger than 12 years with body mass over 30 kg and in 98.2% aged 13-18 years). Ninety-seven point four percent patients followed the therapeutic recommendations during the follow-up. In the remaining group (2.6%) were using drug irregularly, discontinued treatment after symptoms subsided or due to adverse reaction. Loratadine was effective (at least moderate improvement achieved) in 94.6% patients with seasonal allergic rhinitis, in 90.3% cases with chronic allergic rhinitis and 87.8% with chronic idiopathic urticaria. Intolerance was found in 9% of patients, most often in children younger than 12 years with body mass below 30 kg (18.1%). Conclusions: 1) Loratadine is mainly used in children for therapy of seasonal allergic rhinitis. 2) It is effective in seasonal and chronic allergic rhinitis and chronic idiopathic urticaria therapy. 3) The symptoms of intolerance are most common in young children.

PL

Wstęp: Loratadyna, antagonista receptora histaminowego H1 II generacji, jest stosowana w leczeniu chorób alergicznych u dorosłych i dzieci od 2. roku życia. Celem badania była analiza struktury wskazań terapeutycznych, skuteczności i tolerancji preparatów loratadyny stosowanych ambulatoryjnie w populacji pediatrycznej. Materiał i metody: W badaniu ankietowym wzięło udział 44 730 pacjentów w wieku od 2 do 18 lat, leczonych preparatami loratadyny. Wyniki: Preparaty loratadyny stosowano z powodu alergicznego przewlekłego (23%) lub sezonowego (52,5%) nieżytu nosa, przewlekłej pokrzywki idiopatycznej (15%), ostrego zakażenia układu oddechowego (3,9%), astmy oskrzelowej (1,9%), atopowego zapalenia skóry (1,9%), ostrej pokrzywki, również polekowej (1,4%), oraz polipów błony śluzowej nosa (0,4%). U dzieci do 12. roku życia z masą ciała <30 kg najczęściej stosowano syrop (48,8%), u dzieci większych głównie tabletki (u 65,5% dzieci do 12. roku życia z masą ciała >30 kg i u 98,2% w wieku 13-18 lat). Podczas wizyty kontrolnej 97,4% pacjentów zażywało lek zgodnie z zaleceniami. Pozostali (2,6%) stosowali lek nieregularnie, odstawili lek po ustąpieniu objawów lub z powodu działań niepożądanych. Preparaty loratadyny były skuteczne (uzyskano co najmniej umiarkowaną poprawę) u 94,6% pacjentów z sezonowym alergicznym nieżytem nosa, 90,3% pacjentów z przewlekłym alergicznym nieżytem nosa i 87,8% z przewlekłą pokrzywką idiopatyczną. Nietolerancję stwierdzono u 9% leczonych, najczęściej u dzieci <12. roku życia z masą ciała <30 kg (18,1%). Wnioski: 1) U dzieci preparaty loratadyny są stosowane głównie w terapii alergicznego sezonowego nieżytu nosa. 2) Wykazują skuteczność w leczeniu alergicznego sezonowego i przewlekłego nieżytu nosa oraz przewlekłej pokrzywki idiopatycznej. 3) Objawy nietolerancji są najczęstsze u małych dzieci.

3

Rola osteoprotegeryny w patogenezie zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej i metabolizmu kostnego w przewlekłej chorobie nerek

81%

Żelaźnicka-Wilk M., Wajda J., Olszanecka-Glinianowicz M., Chudek J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2014

|

vol. 68

|

issue 4

255-260

EN

Mineral and bone disorders are the most common pathology in patients with chronic kidney disease (CKD) resulting in the development of accelerated atherosclerosis. Therefore, they are considered as non-traditional cardiovascular risk factors and the cause of increased morbidity and mortality, especially in patients on renal replacement therapy. Osteoprotegerin (OPG) is an important physiological regulator of osteoclastogenesis. As decoy receptor, it binds to the receptor activator of nuclear factor NF- kappaB ligand (RANKL), preventing it from binding to the (RANK) receptor and maturation of osteoclast precursors. The physiological role of OPG, beyond the regulatory function of bone turnover is the inhibition of cell apoptosis induced by inflammatory processes. Elevated levels of circulating OPG is observed in patients with severe atherosclerotic lesions. The experimental studies suggest that OPG does not stimulate, but on the contrary, inhibits the process of atherogenesis. This paper provides an overview of the available literature presenting the role of OPG in the pathogenesis of mineral and bone disorders in CKD. The results of these studies revealed the accumulation of circulating OPG in CKD patients. Additionally, OPG is rather a marker and not a factor involved in the pathogenesis of vascular calcification development in this group of patients.

PL

Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej i metabolizmu kostnego należą do najczęstszych patologii u chorych na przewlekłą chorobę nerek (PChN), powodujących przyspieszony rozwój miażdżycy. W związku z tym są zaliczane do nieklasycznych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego będących przyczyną zwiększonej chorobowości i śmiertelności, zwłaszcza u chorych leczonych nerkozastępczo. Osteoprotegeryna (OPG) jest ważnym fizjologicznym regulatorem różnicowania osteoklastów. Jako fałszywy receptor wiąże ligand receptora aktywującego czynnik jądrowy κB (RANKL), uniemożliwiając jego wiązanie z receptorem RANK i dojrzewanie komórek prekursorowych osteoklastów. Fizjologiczna rola OPG wykracza jednak poza funkcję czynnika regulującego metabolizm kostny, ponieważ jest ona również inhibitorem procesu apoptozy indukowanego przez proces zapalny. Podwyższone stężenia krążącej OPG stwierdza się u chorych z nasilonymi zmianami miażdżycowymi. Wyniki badań eksperymentalnych wskazują, że OPG nie stymuluje, a wręcz hamuje proces aterogenezy. Niniejsza praca stanowi przegląd dostępnego piśmiennictwa przedstawiającego udział OPG w patogenezie zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej i metabolizmu kostnego oraz zwapnień naczyniowych w PChN. Wyniki tych badań wskazują na akumulację OPG w krążeniu chorych na PChN. Osteoprotegeryna nie jest czynnikiem uczestniczącym w patogenezie zwapnień naczyniowych, a jedynie ich wskaźnikiem.

4

Czynniki socjodemograficzne wpływające na poziom wiedzy dotyczącej dróg szerzenia się zakażenia w kontaktach niezwiązanych z procedurami medycznymi wśród pacjentów z WZW typu C

81%

Barański K., Szuba E., Olszanecka-Glinianowicz M., Chudek J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2013

|

vol. 67

|

issue 5

294-302

EN

INTRODUCTION The fear of transmitting viral hepatitis C infection to family members and others can restrict social relations and adversely affect the quality of life related to the social functioning of patients with HCV. AIM The aim of this study was to analyze the level of knowledge of patients with hepatitis C about the ways of HCV transmission as well as to estimate the patient’s quality of life associated with family, social and work functions. MATERIALS AND METHODS Two hundred patients with HCV (108 women) treated in hepatological outpatients clinics in Chorzow and Bytom in 2011 were enrolled in the study. The patients knowledge on the ways of HCV transmission were evaluated using the authors' questionnaire. The quality of life was assessed using questions from the World Health Organization Quality of Life (WHOQOL) questionnaire. RESULTS 80% of men and 70% women have the knowledge that transmission of HCV infection by consuming fluids from the same dish is not possible. 62% of women and 60% of men were aware that HCV is the sexually transmitted infection. More often men than women (58% vs. 51%) did not have knowledge on vertical infection transmission. The level of knowledge on infection transmission was significantly associated with the search for information. 61% of respondents thought that the disease does not limit their social relations, despite the fact that 41% of women and 30% of men often experienced negative feelings, such as anxiety, depression, despair and sadness. 13% of respondents declared that are not able to work, and 17% of women and 11% of men expressed dissatisfaction from their efficiency in everyday life. Social contacts were limited by the lack of knowledge that transmission of HCV of infection by the use of the same dishes is not possible (44.9% vs. 35.5%, p = 0.08). CONCLUSIONS 1. The low level of knowledge among patients with hepatitis C concerning HCV infection transmission may limit social contacts and impair family functioning as well as decrease their quality of life. 2. The self-search of information about the disease is related to education level. The increase in knowledge level in the population of patients with hepatitis C requires health education system development in this aspect.

PL

WPROWADZENIE Lęk przed zakażeniem się wirusowym zapaleniem wątroby (WZW) typu C przez członków rodziny i inne osoby z otoczenia ogranicza kontakty społeczne i wpływa niekorzystnie na jakość życia chorych. CEL PRACY Celem niniejszej pracy była ocena jakości życia związanej z funkcjonowaniem społecznym oraz stanu wiedzy pacjentów z WZW typu C na temat dróg szerzenia się zakażenia. MATERIAŁ I METODA Badaniem objęto 200 dorosłych pacjentów (w tym 108 kobiet) z WZW typu C leczonych w poradniach hepatologicznych w Chorzowie oraz w Bytomiu w 2011 r. Wiedzę chorych na temat dróg szerzenia się zakażenia oceniano na podstawie autorskiej ankiety, natomiast do oceny jakości życia wykorzystano pytania z kwestionariusza Światowej Organizacji Zdrowia – Jakość Życia (WHOQOL). WYNIKI Wiedzę o braku możliwości przeniesienia zakażenia WZW typu C poprzez spożywanie płynów z tego samego naczynia posiadało 80% mężczyzn i 70% kobiet; 62% kobiet i 60% mężczyzn wiedziało o ryzyku zakażenia związanym ze stosunkiem seksualnym. Mężczyźni częściej niż kobiety (58% vs. 51%) nie wiedzieli, że zakażenie może nastąpić drogą wertykalną. Poziom wiedzy w znacznym stopniu był związany z jej poszukiwaniem. 61% badanych uważało, że choroba nie ogranicza ich kontaktów społecznych; 41% kobiet i 30% mężczyzn często doświadczało negatywnych odczuć, takich jak lęk, depresja, rozpacz i przygnębienie; 13% respondentów obu płci zadeklarowało, że wcale nie są gotowi do podjęcia pracy, a brak zadowolenia ze swojej wydolności w życiu codziennym wyraziło odpowiednio 17% kobiet i 11% mężczyzn. Brak wiedzy o tym, że zakażenie nie szerzy się poprzez stosowanie wspólnych naczyń, ograniczał kontakty społeczne (44,9% vs. 35,5%, p = 0,08). WNIOSKI 1. Niski poziom wiedzy chorych z WZW typu C na temat dróg szerzenia się zarażenia może ograniczać ich kontakty społeczne i upośledzać funkcjonowania w rodzinie, a przez to obniżać jakość ich życia. 2. Samodzielne poszukiwanie wiedzy na temat choroby jest uwarunkowane poziomem wykształcenia. Zwiększenie wiedzy w populacji pacjentów chorujących na WZW typu C wymaga poszerzenia systemu edukacji zdrowotnej.

5

Patient with atypical chest pain and nephrotic range proteinuria finally diagnosed with non-secretory myeloma

71%

Holecki M., Fryźlewicz-Moska A., Strzałkowska D., Chudek J., Duława J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2010

|

vol. 64

|

issue 5-6

89-91

EN

Multiple myeloma is the second most common neoplastic disease of lymphoid tissue in adults. However, its atypical non secretory form, is quite rare. We present a case of 70 year old male with atypical chest pain and nephrotic range proteinuria fi nally diagnosed as non secretory myeloma who did not present any of characteristic fi ndings when admitted to hospital. Despite the unusual course the diagnosis was established quickly enough to provide a proper treatment. One should remember that occasionally patients do not match typical criteria necessary for diagnosing a disease.

6

Decrease of Arterial Hypertension After Adrenalectomy in Patients Without Confirmation of Adrenal Tumour Hyperfunction

62%

Ziaja J., Chudek J., Król R., Cierniak T., Adamczak M., Więcek A., Cierpka L.

Polish Journal of Surgery

|

2007

|

vol. 79

|

issue 4

273-279

EN

Adrenal tumours incidentally found in patients with arterial hypertension pose a severe clinical problem when no endocrine hyperactivity is confirmed and their features in diagnostic imaging do not suggest malignancy.The aim of the study was to evaluate the clinical consequences of unilateral adrenalectomy in a long term follow up period for patients that have adrenal tumours without confirmed endocrine hyperactivity.Material and methods. We evaluated the clinical consequences of unilateral adrenalectomy in a long term follow up of 48 hypertensive patients with a unilateral adrenal tumour lacking biochemical confirmation of adrenal hyperactivity. The mean duration of hypertension was 87 months; observation time ranged from 6 to 62 months.Results. Normalisation of blood pressure was observed in 8.3% of patients. In addition, better blood pressure control was documented in 35.4% of patients. There were no significant differences between group of patients with normalization or improvement of blood pressure control and those with no improvement with respect to age, BMI, duration of hypertension, tumour size, renin activity, aldosterone to plasma renin activity ratio, or the preoperative plasma concentration of potassium, aldosterone, or cortisol. The maximum values of systolic, but not diastolic, blood pressure before surgery were lower in patients with normalization or improvement of blood pressure control.Conclusions. Improvement of blood pressure control after unilateral adrenalectomy in 43.7% of patients may suggest tumour endocrine hyperactivity which remains unconfirmed by laboratory tests. It is not possible to predict improvement of blood pressure control after adrenalectomy in this group of patients according to tumour size and routine biochemical examination.

7

Evaluation of bone metabolism in obese men and women with metabolic syndrome

62%

Titz-Bober M., Holecki M., Hawrot-Kawecka A., Olszanecka-Glinianowicz M., Chudek J., Popkiewicz A., Duława J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2016

|

vol. 70

133-142

EN

BACKGROUND: It was suggested that metabolic syndrome (MS) is an additional risk factor that increases the risk of osteoporotic fractures. The aim of this study was to evaluate the impact of metabolic syndrome on bone metabolism and the risk of osteoporotic fracture in obese men and women. MATERIALS AND METHODS: The study involved 40 obese men and 40 obese women, divided into 2 subgroups: patients without MS (20 men and 20 women); and patients with MS (20 men and 20 women). The serum levels of PTH, 25-OH-D3, CTX1, osteocalcin, FGF23, total Ca and P were determined. The total absolute fracture risk was estimated using the Fracture Risk Assessment Tool. The control group consisted of 15 normal body mass, healthy men and women similar in age. RESULTS: Obese women with MS have a higher risk of osteoporotic fractures (3.0 vs. 1.6%; p < 0.001) and serum levels of phosphorus (1.8 vs. 1.12 mmol/l; p < 0.001) but lower 25(OH)D3 (7.3 vs. 34.6 ng/ml; p < 0.01) than obese women without MS. There were no differences in the risk of osteoporotic fracture or other study parameters between obese men with and without MS. Women with MS had lower serum CTX1 levels (0.27 ng/ml vs. 0.41 ng/ml; p < 0.05) than men. CONCLUSIONS: Metabolic syndrome does not influence the selected parameters of bone metabolism in either men or women. However, women with metabolic syndrome have lower serum 25-OH-D3 levels. Women, but not men with metabolic syndrome have a higher 10-year absolute fracture risk than obese women with-out metabolic syndrome.

PL

WSTĘP: Wydaje się, że zespół metaboliczny (MS) jest dodatkowym czynnikiem zwiększającym ryzyko złamań osteoporotycznych. Celem tego badania była ocena wpływu zespołu metabolicznego na metabolizm kości i ryzyko złamań osteoporotycznych u otyłych mężczyzn i kobiet. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wzięło udział 40 otyłych mężczyzn i 40 otyłych kobiet. Badanych podzielono na 2 grupy: pacjentów z otyłością bez MS (20 mężczyzn i 20 kobiet) i pacjentów z MS (20 mężczyzn i 20 kobiet). W grupach badanych oznaczono w surowicy stężenie parathormonu (PTH), 25-OH-D3, C-końcowego usieciowanego peptydu kolagenu typu 1 (CTX1), osteokalcyny, FGF23, wapnia (Ca) i fosforu (P). Ryzyko złamania osteoporotycznego oszacowano, stosując skalę FRAX (Fracture Risk Assessmen Tool). Grupę kontrolną stanowiło 15 zdrowych mężczyzn i kobiet w podobnym wieku. WYNIKI: Otyłe kobiety z MS charakteryzowały się większym ryzykiem złamań osteoporotycznych (3,0 vs 1,6%; p < 0,001), stężeniem w surowicy fosforu (1,8 vs 1,12 mmol/l; p < 0,001) oraz mniejszym stężeniem 25-OH-D3 (7,3 vs 34,6 ng/ml; p < 0,01) w porównaniu z kobietami bez MS. Nie stwierdzono istotnych różnic w ryzyku złamań osteoporotycznych i stężeniach ocenianych parametrów między mężczyznami z otyłością bez MS i z MS. Kobiety z MS miały niższe stężenie CTX-1 (0,27 ng/ml vs. 0,41 ng/ml; p) w porównaniu z mężczyznami. WNIOSKI: Zespół metaboliczny nie wpływa na wskaźniki metabolizmu kostnego u mężczyzn i kobiet. Kobiety z zespołem metabolicznym charakteryzują się jednak mniejszym stężeniem 25-OH-D3. Kobiety, ale nie mężczyźni, z zespołem metabolicznym, wykazują większe 10-letnie ryzyko złamania osteoporotycznego niż kobiety z otyłością bez zespołu metabolicznego.

8

Serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2 and galectin-3 do not correlate with clinical stage, tumor size, or effectiveness of perioperative chemotherapy in patients with non-metastatic breast cancer

62%

Grochoła-Małecka I., Czajka-Francuz P., Owczarek A. J., Wojnar J., Handzlik G., Francuz T., Chudek J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2022

|

issue 76

96-105

EN

WSTĘP: Angiogeneza nowotworowa jest procesem regulowanym przez wiele cytokin i czynników wzrostu, spośród których znaczącą rolę odgrywają czynnik wzrostu śródbłonka naczyń (vascular endothelial growth factor – VEGF), drugi rozpuszczalny receptor dla śródbłonkowego czynnika wzrostu (soluble vascular endothelial growth factor receptor 2 – sVEGFR-2) i galektyna-3. Dane literaturowe dotyczące oceny zmian stężenia VEGF, sVEGFR-2 oraz galekty-ny-3 w trakcie chemioterapii (chemotherapy – CTH) raka piersi (breast cancer – BC) są niejednoznaczne. Celem niniejszej pracy była analiza stężenia VEGF-A, sVEGFR-2 oraz galektyny-3 w surowicy pacjentek z rakiem piersi, rozpoczynających adjuwantową i neoadjuwantową chemioterapię oraz ocena zmian stężenia tych cytokin w trakcie leczenia. MATERIAŁ I METODY: Jednoośrodkowe badanie objęło 98 pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi, w tym 56 poddanych adjuwantowej i 42 neoadjuwantowej terapii. Stężenie VEGF-A, sVEGFR-2 i galektyny-3 w surowicy krwi oceniono na początku leczenia oraz po 2 miesiącach terapii. WYNIKI: Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy stężeniami VEGF-A, sVEGFR-2 oraz galektyny-3 w surowicy pacjentek poddanych adjuwantowej i neoadjuwantowej chemioterapii. Nie wykazano również zależności między stężeniem tych cytokin w surowicy a stopniem zaawansowania klinicznego raka piersi. W trakcie przedoperacyjnej chemio-terapii odnotowano znaczące zwiększenie stężenia VEGF-A, sVEGFR-2 i galektyny-3, jednakże zarówno wyjściowe stężenia cytokin, jak i zmiany w czasie nie miały znaczenia predykcyjnego dla uzyskania całkowitej odpowiedzi patologicznej. WNIOSKI: Stężenia VEGF-A, sVEGFR-2 oraz galektyny-3 w surowicy nie korelują ze stopniem zaawansowania klinicznego ani masą nowotworu u pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi. Wyjściowe stężenia VEGF-A, sVEGFR-2 i galektyny-3 oraz zaobserwowany wzrost stężeń tych cytokin w surowicy w trakcie chemioterapii nie mają wartości predykcyjnej dla jej skuteczności.

PL

INTRODUCTION: Tumor angiogenesis is regulated by numerous cytokines and growth factors, with vascular endothelial growth factor (VEGF), soluble vascular endothelial growth factor receptor 2 (sVEGFR-2), and galectin-3, playing a significant role in the process. There are conflicting data concerning changes in serum VEGF, sVEGFR-2 and galectin-3 levels in breast cancer (BC) patients during the course of the disease and chemotherapy (CTH). This study aimed to assess the serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 in women starting adjuvant and neoadjuvant therapy for BC, and their changes during the treatment. MATERIAL AND METHODS: This single-center study enrolled 98 women with non-metastatic BC, including 56 who started adjuvant therapy and 42 preoperative (neoadjuvant/induction) CTH. The serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 were assessed at the beginning of CTH and after 2 subsequent months. RESULTS: There were no significant differences in the serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 between patients starting adjuvant and preoperative therapy. In addition, there was no correlation between the serum levels and the clinical stage of BC. During CTH, a significant increase in VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 was noted, however, without a predictive significance for obtaining complete pathological response (pCR) both for the initial levels and changes in the serum levels. CONCLUSIONS: The serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 do not correlate with the clinical stage or tumor size in patients with non-metastatic BC. The baseline levels of VEGF-A, sVEGFR-2 and galectin-3, and the observed increase in the serum levels of VEGF-A and sVEGFR-2 during CTH do not predict its efficacy.

9

Expression of Genes Encoding Aldosterone Synthesis Pathway Enzymatic Proteins in Adrenocortical Adenomas in Patients With Conn Syndrome

52%

Ziaja J., Cholewa K., Chudek J., Król R., Kajor M., Więcek A., Mazurek U., Cierpka L.

Polish Journal of Surgery

|

2010

|

vol. 82

|

issue 1

47-52

EN

One of the possibilities of explanation of persistent hypertension after adrenocortical adenoma excision in patients with Conn syndrome could be analysis of transcriptional activity of genes encoding aldosterone synthesis pathway enzymatic proteins within these tumours.The aim of the study was to analyze the expression of mentioned genes in adrenocortical adenomas in patients with primary hiperaldosteronism and to analyse correlations between their expression and results of hormonal tests of blood serum before surgery as well as maximal values of blood pressure before surgery and their decrease after operation.Material and methods. Thirteen patients with Conn syndrome subjected to surgical excision of adrenocortical tumour were analyzed. Expression of CYP 11A1, CYP 21A2, CYP 11B2 and HSD 3B2 genes in tissue of removed tumours was analyzed using RT real-time PCR method. GAPDH was used as reference gene. The results analysis was based on amplification threshold values CT. Analysis of clinical consequences of adrenalectomy was performed after a period of minimum 12 months after surgery.Results. Expression of mRNA, presented as 2-ΔΔCT, of CYP 11A1 gene was 1.58 (1.01-2.48), CYP 21A2-2.74 (1.78-4.24), CYP 11B2- 19.15 (11.28-32.50) and HSD 3B2-2.57 (1.47-4.50). Correlation analysis revealed only negative correlation between CYP 11A1 gene expression and plasma renin activity in upright position (r=-0.604; p=0.049) and positive correlation between HSD 3B2 gene expression and decrease of maximal values of systolic blood pressure in long term follow up (r=0.763; p=0.010).Conclusions. High expression of genes encoding aldosterone synthesis pathway enzymatic proteins is observed in adrenocortical adenomas in patients with Conn syndrome. The transcriptional activity of the genes does not correlate with results of preoperative hormonal tests and is not a prognostic factor of persistent hypertension after adrenal tumour excision.

10

Introduction of Liver Transplant Programme in Upper Silesia

37%

Król R., Jaworska K., Karkoszka H., Chudek J., Ziaja J., Badura J., Pawlicki J., Oczkowicz G., Caban A., Marcinkowski W., Sekta S., Wilk J., Gabriel A., Gonciarz Z., Kunsdorf-Wnuk A., Kokot F., Więcek A., Cierpka L.

Polish Journal of Surgery

|

2007

|

vol. 79

|

issue 10

656-662

EN

Liver transplantation is the only method of treatment of patients with end stage liver insufficiency. Inadequate number of transplantations in Poland in relation to demands causes a need of new liver transplantation centres formation.The aim of the study was to present process of introduction of liver transplantation programme and results of the first 12 transplantations.Material and methods. Preparations to transplantation were based on training of surgical, anaesthetics and nephrological teams in transplant centres in Paris, Birmingham and Warsaw. Own protocols of organ harvesting, recipients' qualification, transplantation and postoperative treatment were worked out; they were a result of experience acquired in teaching centres. From October 16, 2005 to October 2006, 12 liver transplantations were performed in patients with end stage liver insufficiency of different origin. Patients' age varied from 21 to 67 years. The stage of liver failure according to Child-Pough was 8.6±2.8, and MELD 18.6±7.2. All elective operations were performed using Piggyback technique. Immunosuppression regimen was uniform and consisted of tacrolimus and prednisolone.Results. One patient died due to post reperfusion syndrome with no respond to catecholamine treatment. In 1 patient developed primary lack of the liver graft function that required re-transplantation, which was successfully performed on 2nd postoperative day. Among 10 patients who were discharged from the hospital on mean 31 postoperative day all are alive, and 7 of them returned to full live activity.Conclusion. Training in famous liver transplant centres and own experience in kidney and pancreas transplantation allowed for successful introduction of liver transplantation programme.

Refine search results

Skuteczność i tolerancja przewlekłego leczenia przeciwbólowego z zastosowaniem preparatu ketoprofenu o zmodyfikowanym uwalnianiu w zmianach zwyrodnieniowych stawów

Stosowanie loratadyny w leczeniu ambulatoryjnym pacjentów od 2. do 18. roku życia

Rola osteoprotegeryny w patogenezie zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej i metabolizmu kostnego w przewlekłej chorobie nerek

Czynniki socjodemograficzne wpływające na poziom wiedzy dotyczącej dróg szerzenia się zakażenia w kontaktach niezwiązanych z procedurami medycznymi wśród pacjentów z WZW typu C

Patient with atypical chest pain and nephrotic range proteinuria finally diagnosed with non-secretory myeloma

Decrease of Arterial Hypertension After Adrenalectomy in Patients Without Confirmation of Adrenal Tumour Hyperfunction

Evaluation of bone metabolism in obese men and women with metabolic syndrome

Serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2 and galectin-3 do not correlate with clinical stage, tumor size, or effectiveness of perioperative chemotherapy in patients with non-metastatic breast cancer

Expression of Genes Encoding Aldosterone Synthesis Pathway Enzymatic Proteins in Adrenocortical Adenomas in Patients With Conn Syndrome

Introduction of Liver Transplant Programme in Upper Silesia