Search results

1

Inguinal pain syndrome. The influence of intraoperative local administration of 0.5% bupivacaine on postoperative pain control following Lichtenstein hernioplasty. A prospective case-control study.

100%

Cybułka B.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(2)

11-25

EN

With current technological advancement and availability of synthetic materials used in inguinal hernia repair, a recurrence after first intervention is not a common and important adverse event. On the other hand, however, some patients complain about chronic pain of the operated site after surgeries using a polypropylene mesh. Many patients are constrained to a prolonged use of analgesics and increased frequency of control visits, which may eventually result in loss of trust in the operator. Every surgical intervention is associated with the risk of immediate or delayed complications. Genitofemoral neuralgia is associated with dysfunction of peripheral nerves passing through the inguinal canal or the surrounding tissue and it is a chronic, troublesome and undesired complication of an inguinal hernia repair. The possibility of minimizing chronic inguinal pain by proper management during herniorraphy should be considered in all cases of an inguinal canal reconstruction. The aim of the study was to investigate whether an intraoperative injection of 0.5% bupivacaine into the operated site (preemptive analgesia) has an influence on the postoperative pain assessed on the day of operation as well as the 1st and 2nd postoperative day after Lichtenstein hernioplasty of an inguinal, scrotal or recurrent hernia. In the studied population, we attempted to identify risk factors affecting pain level after surgical repair of an inguinal, scrotal or recurrent hernia. Materials and methods. During the period between December 2015 and May 2016, 133 patients with preoperative diagnosis of an inguinal (81.95%, n=109), scrotal (13.53%, n=18) or recurrent hernia (4.51%, n=6) underwent an elective intervention and were randomly allocated to the group, which intraoperatively received 20 mL of 0.5% bupivacaine locally in selected anatomical points of the inguinal canal. In the group with preoperative diagnosis of an inguinal hernia, this intervention was applied in 56.88% of cases (n=62). In the case of scrotal or recurrent hernia, a similar intervention was applied in 41.67% (n=10) of patients. During the hospital stay, pain was assessed four times a day using the NRS numeric scale. All patients received preoperative antibiotic prophylaxis, and, during observation, analgesics and low-molecular-weight heparin were used. In the studied group, risk factor were identified, which affect the pain level associated with surgical treatment of an inguinal hernia. Results: Mean pain level score according to the NRS scale (0-10) for an inguinal hernia was 4.17 on day 0 (standard deviation 2.22; minimum 0; maximum 10). On day 1 – 2.86 (standard deviation 1.86; minimum 0; maximum 8). On day 2 – 0.84 (standard deviation 1.21; minimum 0; maximum 5). The values of those parameters for a scrotal and recurrent hernia were as follows: on day 0 – 3.67 (standard deviation 1.76; minimum 0; maximum 7). On day 1 – 3.79 (standard deviation 1.67; minimum 0; maximum 7). On day 2 – 2.25 (standard deviation 1.54; minimum 0; maximum 4). Intraoperative application of 20 mL 0.5% bupivacaine did not reduce the postoperative pain on the postoperative day 0, 1, 2. Among independent risk factors exacerbating pain, the following variables were identified: local complications of the operated site including edema, ecchymosis and hematoma of the inguinal region. More frequent dressing changes were directly correlated with an increased pain sensation. Postoperative urethral catheterization due to urinary retention was associated with an increased pain immediately after surgery. In the case of intraoperative diagnosis of concurrent direct and indirect hernia (so-called pantaloon hernia), less intense pain was observed on postoperative day 0. Other parameters such as age, sex, duration of operation, duration of hospitalization and wound drainage did not influence the pain sensation. Conclusions: Local injection of an analgesic into the operated site was not associated with the reduction of pain assessed on postoperative day 0, 1 and 2 after an isolated inguinal, scrotal or recurrent hernia repair. Pathologies of the operated site such as edema, ecchymosis or hematoma were associated with an increased pain sensations on observation. Also, postoperative urinary retention and urethral catheterization increased the pain sensation after an inguinal hernia repair. A lack of wound complications significantly decreased the pain sensation during the immediate postoperative period after hernia repair.

2

Charcot foot (neuropathic arthropathy) in diabetes as a "special needs foot". Case report of an efficient negative pressure wound therapy use.

100%

Cybułka B.

Negative Pressure Wound Therapy Journal

|

2018

|

vol. 5

|

issue 1

EN

Diabetes is the most common endocrine disorder of carbohydrate metabolism. If left untreated, or improperly treated for many years, diabetes leads to multiple organ complications. One of the serious consequences of the disease is damage to the peripheral and autonomic nerves known as diabetic neuropathy. The most advanced form of neuropathy, leading to damage to the structures of the forefoot, midfoot and hindfoot, is the so called Charcot foot, or neuropathic osteoarthropathy. Irreversible damage to the structures of the foot affects between 0,1% and 7.5% of patients with diabetes. The optimal care for that form of foot damage is still a subject to debate. Available methods of caring for Charcot foot include invasive orthopedic treatment and conservative treatment. The use of negative pressure woudn therapy may be an effective, as well as transitional, way of managing Charcot foot.

3

Zespół bólowy pachwiny. Wpływ śródoperacyjnego, miejscowego podawania 0,5% bupiwakainy na pooperacyjną kontrolę bólu w przypadku zabiegów hernioplastyki sposobem Lichtensteina. Prospektywne badanie kliniczno-kontrolne.

100%

Cybułka B.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(2)

11-25

PL

W dobie zaawansowania technologicznego oraz dostępności syntetycznych materiałów wykorzystywanych do plastyki przepuklin pachwinowych, nawrót po pierwotnym zabiegu nie należy do najczęstszych i najistotniejszych zdarzeń niepożądanych. Z drugiej strony część chorych zgłasza różnorodne oraz przewlekłe dolegliwości bólowe zlokalizowane w miejscu wcześniejszej operacji z wykorzystaniem siatki polipropylenowej. Zmusza to wielu pacjentów do przedłużonego stosowania leków przeciwbólowych, zwiększa częstotliwość wizyt kontrolnych po zabiegu, a w konsekwencji może skutkować utratą zaufania do operatora. Każdy zabieg operacyjny związany jest z ryzykiem wystąpienia powikłań – bezpośrednio po nim lub w czasie odległym. Neuralgia płciowo-udowa, związana z zaburzeniami nerwów obwodowych przebiegających w kanale pachwinowym lub jego otoczeniu, należy do uporczywych, przewlekłych i niepożądanych następstw leczenia przepuklin pachwinowych. Możliwość zminimalizowania przewlekłego zespołu bólowego pachwiny poprzez odpowiednie postępowanie w czasie herniorafii powinno być rozważone w każdym przypadku rekonstrukcji kanału pachwinowego. Celem pracy było wykazanie, czy śródoperacyjna interwencja w czasie zabiegu przepukliny pachwinowej, mosznowej i nawrotowej sposobem Lichtensteina, polegająca na ostrzyknięciu miejsca operowanego (preemptive analghesia) środkiem znieczulającym w postaci roztworu 0,5% bupiwakainy, wpływa na pooperacyjne dolegliwości bólowe oceniane w dniu operacji oraz dzień i dwa dni po zabiegu. Ponadto w badanej populacji próbowano wyizolować czynniki wpływające na poziom bólu po leczeniu operacyjnym przepukliny pachwinowej, mosznowej oraz nawrotowej. Materiał i metody: Od grudnia 2015 roku do maja 2016 roku, 133 pacjentów z przedoperacyjnym rozpoznaniem przepukliny pachwinowej (81,95%; n=109), przepukliny mosznowej (13,53%; n =18) oraz przepukliny nawrotowej (4,51%; n=6), operowanych w trybie planowym, losowo przydzielono do grupy śródoperacyjnie otrzymującej 20 ml 0,5% bupiwakainy podawanej lokalnie w wybrane anatomiczne punkty kanału pachwinowego. W grupie z przedoperacyjnym rozpoznaniem przepukliny pachwinowej interwencję zastosowano wśród 56,88% chorych (n=62). W przypadkach rozpoznania przepukliny mosznowej i nawrotowej podobna interwencja dotyczyła 41,67% pacjentów (n=10). W okresie obserwacji szpitalnej ból oceniano czterokrotnie w ciągu doby, wykorzystując numeryczną skalę NRS. U każdego chorego przed zabiegiem stosowano profilaktykę antybiotykową, podczas obserwacji wykorzystywano leki przeciwbólowe oraz heparynę drobnocząsteczkową. W badanej grupie dodatkowo wyizolowano czynniki wpływające na nasilenie bólu związane z zabiegiem chirurgicznym przepukliny pachwiny. Wyniki: Uzyskany średni wynik nasilenia bólu ocenianego w skali NRS (0–10) dla przepuklin pachwinowych wynosił w dniu zabiegu –4,17 (odchylenie standardowe – 2,22; minimum – 0; maksimum – 10). W pierwszej dobie – 2,86 (odchylenie standardowe 1,86; minimum – 0; maksimum – 8). W dobie drugiej – 0,84 (odchylenie standardowe – 1,21; minimum – 0; maksimum – 5). Powyższe parametry dla przepukliny mosznowej oraz nawrotowej wynosiły odpowiednio w dniu zabiegu – 3,67 (odchylenie standardowe – 1,76; minimum – 0; maksimum – 6). W dobie pierwszej – 3,79 (odchylenie standardowe – 1,67; minimum – 0; maksimum – 7). W dobie drugiej – 2,25 (odchylenie standardowe – 1,54; minimum – 0; maksimum – 4). Śródoperacyjne podawanie roztworu 0,5% bupiwakainy w objętości do 20 ml nie redukowało dolegliwości bólowych ocenianych w dniu zabiegu oraz w pierwszym i drugim dniu po nim.Wśród niezależnych czynników ryzyka powodujących nasilenie bólu wyizolowano takie zmienne jak: powikłania miejscowe rany operacyjnej w postaci obrzęku, podbiegnięcia krwawego oraz krwiaka okolicy pachwinowej. Częstsze zmiany opatrunku bezpośrednio korelowały ze zwiększeniem odczuwanych dolegliwości bólowych. Konieczność pooperacyjnego cewnikowania pęcherza moczowego – wynikające z zatrzymania moczu – wiązało się ze zwiększeniem poziom bólu bezpośrednio po zabiegu. W przypadku śródoperacyjnego rozpoznania jednocześnie przepukliny skośnej oraz prostej (pantaloon hernia) stwierdzono mniejsze odczuwanie bólu w pierwszej dobie po zabiegu. Pozostałe parametry takie jak: wiek, płeć, czas trwania zabiegu, czas hospitalizacji, konieczność drenażu miejsca operowanego nie wpływały na nasilenie dolegliwości bólowych. Wnioski:Oceniana interwencja miejscowego ostrzykiwania pola operacyjnego pachwiny nie wiązała się z redukcją dolegliwości bólowych ocenianych w dniu zabiegu oraz w pierwszym i drugim dniu po operacji izolowanej przepukliny pachwinowej, przepukliny mosznowej oraz przepukliny nawrotowej. Zmiany dotyczące miejsca operowanego w postaci obrzęku, zasinienia podbiegnięcia krwawego lub krwiaka rany wiązały się z większym nasileniem bólu w okresie obserwacji. Również pooperacyjne zatrzymanie moczu oraz konieczność cewnikowania pęcherza moczowego nasilały odczuwanie bólu po operacjach przepukliny pachwinowej. Bezpowikłaniowy, miejscowy stan rany znamiennie zmniejsza odczuwane dolegliwości bólowe w bezpośrednim okresie pooperacyjnym przepuklin pachwiny.

4

Mallory-Weiss syndrome based on own experience – diagnostics and modern principles of management

100%

Cybułka B.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(2)

77-86

EN

Every gastrointestinal bleeding is an immediate threat to life, requiring close supervision in a hospital setting and making it mandatory to perform verification and endoscopic intervention. In some cases of a dynamic course, in order to make up deficiencies, it is necessary to use blood and blood products. One of the causes of bleeding located proximally to the ligament of Treitz is damage to the mucous membrane and deeper layers of the gastroesophageal junction, called Mallory-Weiss syndrome. The aim of the study was retrospective analysis of a selected group of patients with symptomatic upper gastrointestinal bleeding in the course of Mallory-Weiss syndrome, identification of typical characteristics of this disease entity in the studied population as well as demonstration of the effectiveness of endoscopic treatment using argon plasma coagulation (APC). Material and methods. The analysis included 2120 gastroscopy results, with 111 (5.24%) examinations conducted due to symptomatic gastrointestinal bleeding. In the studied group, endoscopic diagnosis of Mallory-Weiss syndrome was made in 22 patients (1.04%). Results. The studied disease entity was the cause of upper gastrointestinal bleeding in 19.82% of cases. Although this condition is usually characterised by a mild and self-limiting course, 59.09% of patients in the studied group required therapeutic endoscopic intervention due to active bleeding. In 54.55%, argon plasma coagulation was successfully used to control the source of bleeding. Conclusions. Early gastroscopy, which remains both a diagnostic and therapeutic intervention, guarantees effective control of the clinical course of Mallory-Weiss syndrome. Endoscopic argon plasma coagulation is an effective way to treat bleeding, used in endoscopic monotherapy or in combination with other procedures.

5

Zespół Mallory’ego i Weissa w materiale własnym – diagnostyka i współczesne zasady postępowa

100%

Cybułka B.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(2)

132-147

PL

Każde krwawienie do światła przewodu pokarmowego jest bezpośrednim zagrożeniem życia, wymaga ścisłego nadzoru w warunkach szpitalnych, zmusza do przeprowadzenia weryfikacji oraz interwencji endoskopowej. W niektórych przypadkach o dynamicznym przebiegu, w celu uzupełnienia niedoborów, konieczne jest wykorzystanie krwi i jej preparatów. Jedną z przyczyn krwawienia zlokalizowanego proksymalnie do więzadła Treitza jest uszkodzenie błony śluzowej oraz głębszych warstw ściany połączenia przełykowo-żołądkowego określanych jako zespół Mallory’ego i Weissa. Celem pracy była retrospektywna analiza wyselekcjonowanej grupy chorych z objawowym krwawieniem do górnego odcinka przewodu pokarmowego w przebiegu zespołu Mallory’ego i Weissa, określenie charakterystycznych cech tej jednostki chorobowej w badanej populacji oraz wykazanie skuteczności terapii endoskopowej poprzez użycie koagulacji argonowej (APC). Materiał i metodyka. Analizie poddano 2120 wyników badania gastroskopowego, wśród których 111 (5,24%) wykonanych zostało z powodu objawowego krwawienia do przewodu pokarmowego. W badanej grupie endoskopowe rozpoznanie zespołu Mallory’ego i Weissa dotyczyło 22 chorych (1,04%). Wyniki. Badana jednostka chorobowa była przyczyną krwawienia do światła górnego odcinka przewodu pokarmowego w 19,82% przypadków. Mimo że schorzenie charakteryzuje się przeważnie łagodnym i samoograniczającym się przebiegiem, w badanej grupie 59,09% chorych wymagało terapeutycznej interwencji endoskopowej z powodu aktywnego krwawienia. W 54,55% ze skutkiem wykorzystano koagulację argonową do opanowania źródła krwawienia. Wnioski. Wczesne wykonanie interwencji diagnostycznej, jak również terapeutycznej, jakim pozostaje gastroskopia, gwarantuje skuteczną kontrolę nad przebiegiem klinicznym zespołu Mallory’ego i Weissa. Endoskopowa koagulacja w plazmie argonu jest efektywną formą zaopatrzenia krwawienia wykorzystywaną w monoterapii endoskopowej lub w połączeniu z innymi zabiegami.

6

Surgical trap of a routine procedure. Scrotal hernia with concomitant sliding of the urinary bladder – case report

51%

Cybułka B., Podgórny M., Rapeła J., Wach A.

Polish Journal of Surgery

|

2015

|

vol. 87(11)

587-591

EN

The content of the hernial sac may comprise peritoneal cavity elements, such as small and large bowel loops, visceral adipose tissue, the greater omentum, appendix (amyand hernia), and Meckel's diverticulum. The sliding of part of the urinary bladder wall to the inguinal canal is rare, being observed in 1%-4% (0.5%-3%) of inguinal hernia cases. Complete migration of the urinary bladder to the scrotum is considered a rare anomaly. As of today, 100 such cases have been described.

7

Elective surgery of umbilical hernia as a first clinical manifestation of a gastrointestinal stromal tumor (gist) – case report

51%

Cybułka B., Golański M., Rapeła J., Wach A.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(4)

221-225

EN

Gastrointestinal stromal tumor is a rare pathology. GISTs account for 0.3-1% of all tumors of the gastrointestinal tract. At the same time, this type of cancer is the most common, malignant, non-epithelial tumor of the gastrointestinal tube. Over 90% of GISTs are found in the stomach and small intestine. This cancer usually develops without characteristic clinical symptoms and is diagnosed incidentally. This clinical situation, in which the first symptom of a GIST-pattern tumor includes a fully-symptomatic, non-complicated umbilical hernia, is an unprecedented anomaly. This work presents a case report of a 77-year old female patient undergoing elective surgery, in which the contents of the hernial sac included a stromal tumor. Disseminated, multi-focal progression of the disease was found intraoperatively. Postoperative histopathology and immunohistochemistry revealed a gastrointestinal stromal tumor GIST of the spindle cell type, showing a CD-117, CD-34, SMA expression with possible starting point in the small intestine.

8

Planowy zabieg przepukliny pępkowej jako pierwsza manifestacja kliniczna guza stromalnego (GIST) – opis przypadku

51%

Cybułka B., Golański M., Rapeła J., Wach A.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(4)

221-225

PL

Guz stromalny (GIST) należy do rzadkiej patologii. Stanowi od 0,3 do 1% wszystkich guzów zlokalizowanych w przewodzie pokarmowym. Jednocześnie nowotwory tego typu są najczęstszymi, złośliwymi, nienabłonkowymi guzami cewy pokarmowej. W ponad 90% umiejscowienie dotyczy żołądka oraz jelita cienkiego. Z reguły nowotwór przebiega bez charakterystycznych objawów klinicznych oraz rozpoznawany jest przypadkowo. Sytuacja kliniczna, gdzie pierwszym objawem guza o utkaniu GIST jest pełnoobjawowa, niepowikłana przepuklina pępkowa jest anomalią niespotykaną. Praca przedstawia przypadek 77-letniej pacjentki operowanej w trybie planowym, gdzie zawartością worka przepukliny pępkowej był guz o utkaniu guza podścieliskowego. Śródoperacyjnie stwierdzono rozsiane, wieloogniskowe zaawansowanie choroby. Na podstawie pooperacyjnego badania histopatologicznego oraz immunohistochemicznego rozpoznano żołądkowo-jelitowy guz stromalny GIST z komórek wrzecionowatych, wykazujący ekspresję CD-117, CD-34, SMA, z prawdopodobnym punktem wyjścia z jelita cienkiego.

9

Negative pressure therapy in the treatment of a traumatic fistula of glenohumeral joint with concurrent osteomyelitis and infection of periarticular tissues.

51%

Cybułka B., Rapeła J., Wach A.

Negative Pressure Wound Therapy Journal

|

2016

|

vol. 3

|

issue 2

EN

A negative pressure dressing system enables effective dressing of traumatic wounds. Extensive injuries and tissue defects that accompany bone fractures and articular surface injuries require special management. In case of compound fractures, the risk of bone, joint and soft tissue infection significantly increases, so the appropriate healing process of traumatic wound is limited. Undisturbed healing process of traumatic wound is conditioned only by the proper wound dressing process by the removal of necrotic and ischemic tissues and elimination of the sources of infection and infections themselves. The article shows a case report of a patient with a traumatic subcapital humerus fracture complicated by a haematoma and then by a periarticular abscess. After the incision and drainage of a reservoir of blood and pus, a chronic infected fistula of glenohumeral joint was formed. During a prolonged therapeutic process an aggressive surgical management was implemented, by the removal of the infected bone, what eliminated the actively secreting fistula of glenohumeral joint. Following the appropriate wound preparation, the negative pressure therapy was successfully applied. In the described case the application of negative pressure dressing system enabled a gradual decrease of total wound depth and surface area and consequently, a restriction of tissue defects.

Refine search results

7 Polish Journal of Surgery

2 Negative Pressure Wound Therapy Journal

1 2018

2 2017

5 2016

1 2015

9 Cybułka B.

4 Rapeła J.

4 Wach A.

2 Golański M.

1 Podgórny M.

Inguinal pain syndrome. The influence of intraoperative local administration of 0.5% bupivacaine on postoperative pain control following Lichtenstein hernioplasty. A prospective case-control study.

Charcot foot (neuropathic arthropathy) in diabetes as a "special needs foot". Case report of an efficient negative pressure wound therapy use.

Zespół bólowy pachwiny. Wpływ śródoperacyjnego, miejscowego podawania 0,5% bupiwakainy na pooperacyjną kontrolę bólu w przypadku zabiegów hernioplastyki sposobem Lichtensteina. Prospektywne badanie kliniczno-kontrolne.

Mallory-Weiss syndrome based on own experience – diagnostics and modern principles of management

Zespół Mallory’ego i Weissa w materiale własnym – diagnostyka i współczesne zasady postępowa

Surgical trap of a routine procedure. Scrotal hernia with concomitant sliding of the urinary bladder – case report

Elective surgery of umbilical hernia as a first clinical manifestation of a gastrointestinal stromal tumor (gist) – case report

Planowy zabieg przepukliny pępkowej jako pierwsza manifestacja kliniczna guza stromalnego (GIST) – opis przypadku

Negative pressure therapy in the treatment of a traumatic fistula of glenohumeral joint with concurrent osteomyelitis and infection of periarticular tissues.