Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 3

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Cel: Celem pracy była analiza dokładności diagnostycznej ultrasonografii wysokiej rozdzielczości w ocenie bolesnego stawu skokowego w porównaniu z wynikami badania klinicznego. Materiał i metody: Prospektywnym badaniem objęto 136 chorych z bólem stawu skokowego w wywiadzie, skierowanych do Zakładu Radiodiagnostyki i Diagnostyki Obrazowej w celu wykonania badania ultrasonograficznego. Analiza statystyczna: Wyniki badania ultrasonograficznego i klinicznego porównano za pomocą testu McNemara. Wyniki: Oceniono 136 chorych z łącznie 218 patologiami stawu skokowego. W tej grupie 178 patologii podejrzewano klinicznie, a 206 rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym. Różnica była istotna statystycznie (wartość p = 0,000). Wnioski: Ultrasonografia to znakomite narzędzie do oceny chorych zgłaszających się z bólem stawu skokowego, szczególnie w przypadkach nieprawidłowości dotyczących więzadeł bocznych, patologii ścięgien, wysięku oraz innych zmian. Może stanowić badanie pierwszego rzutu ze względu na możliwość szybkiej, dynamicznej i niedrogiej oceny stawu. Jednak metoda ta ma ograniczenia w obrazowaniu uszkodzeń więzadła skokowo-strzałkowego tylnego, nieprawidłowości szpiku kostnego oraz głęboko umiejscowionych patologii, w których przypadku należy wykonać badanie rezonansem magnetycznym.
PL
Aim: The aim of this study was to investigate the diagnostic accuracy of high resolution ultrasonography for the assessment of painful ankle joint as compared with the clinical findings. Material and Methods: A prospective study was conducted on 136 patients having history of ankle pain and referred to the Department of Radiodiagnosis and Imaging for ultrasonography. Statistical analysis: Comparison of ultrasonography findings and clinical findings was done using McNemar Test. Results: 136 patients with 218 pathologies of the ankle joint were analyzed. Of these, 178 pathologies were clinically suspected, but 206 were diagnosed with ultrasonography. This difference was statistically significant (p value = 0.000). Conclusion: Ultrasonography is an excellent tool for evaluating patients with ankle pain, especially in cases of lateral ligament pathologies, tendinous pathologies, joint effusion, and miscellaneous pathologies. It can be used as the primary imaging investigation because it allows a rapid, dynamic, and cost-effective examination of the ankle joint. However, ultrasonography has limitations when using it to evaluate a suspected posterior talofibular ligament injury, marrow abnormalities, and deep seated pathologies, for which MRI should be incorporated for a diagnosis.
EN
Body stalk anomaly is a rare and severe malformation syndrome in which the exact pathophysiology and trigger factors are still unknown. Possible causes of body stalk anomaly include early amnion rupture with direct mechanical pressure and amniotic bands, vascular disruption of the early embryo, or an abnormality in the germinal disk. We present a case of body stalk anomaly diagnosed during antenatal sonographic evaluation at the first visit with the review of literature regarding this phenomenon. Sonographic features of the fetus included a severe midline defect of the fetal abdominal wall with a large extra-abdominal mass containing bowel and liver inside. Body stalk anomaly is accepted as a fatal anomaly, so it is important to differentiate it from other anterior wall defects for evaluating the management options.
PL
Zespół braku pępowiny to rzadki, ciężki zespół wad rozwojowych, w przypadku którego dokładna patofizjologia i czynniki wywołujące chorobę pozostają nieznane. Do możliwych przyczyn zespołu braku pępowiny należą wczesne pęknięcie owodni i bezpośrednie oddziaływanie mechaniczne pasm owodniowych, uszkodzenie układu naczyniowego na wczesnym etapie rozwoju zarodkowego oraz nieprawidłowości w obrębie tarczki zarodkowej. W artykule przedstawiono przypadek zespołu braku pępowiny zdiagnozowany podczas prenatalnego badania ultrasonograficznego podczas pierwszej wizyty pacjentki oraz przegląd literatury na temat tego zjawiska. W badaniu zaobserwowano ciężką wadę powłok jamy brzusznej płodu w linii środkowej ciała oraz duży guz zlokalizowany poza jamą brzuszną, zawierający w środku jelito i wątrobę. Zespół braku pępowiny uważa się zgodnie za wadę letalną, dlatego istotne jest różnicowanie go z innymi wadami przedniej ściany brzucha w celu oceny możliwości postępowania. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-69
EN
Aim of the study: High-resolution ultrasonography of the tibial nerve is a fast and non invasive tool for diagnosis of diabetic peripheral neuropathy. Our study was aimed at finding out the correlation of the cross sectional area and maximum thickness of nerve fascicles of the tibial nerve with the presence and severity of diabetic peripheral neuropathy. Material and methods: 75 patients with type 2 diabetes mellitus clinically diagnosed with diabetic peripheral neuropathy were analysed, and the severity of neuropathy was determined using the Toronto Clinical Neuropathy Score. 58 diabetic patients with no clinical suspicion of diabetic peripheral neuropathy and 75 healthy non-diabetic subjects were taken as controls. The cross sectional area and maximum thickness of nerve fascicles of the tibial nerves were calculated 3 cm cranial to the medial malleolus in both lower limbs. Results: The mean cross sectional area (22.63 +/– 2.66 mm2 ) and maximum thickness of nerve fascicles (0.70 mm) of the tibial nerves in patients with diabetic peripheral neuropathy compared with both control groups was significantly larger, and statistically significant correlation was found with the Toronto Clinical Neuropathy Score (p < 0.001). The diabetic patients with no signs of peripheral neuropathy had a larger mean cross sectional area (14.40 +/– 1.72 mm2 ) and maximum thickness of nerve fascicles of the tibial nerve (0.40 mm) than healthy non-diabetic subjects (12.42 +/– 1.01 mm2 and 0.30 mm respectively). Conclusion: The cross sectional area and maximum thickness of nerve fascicles of the tibial nerve is larger in diabetic patients with or without peripheral neuropathy than in healthy control subjects, and ultrasonography can be used as a good screening tool in these patients.
PL
Cel pracy: Ultrasonografia wysokiej rozdzielczości nerwu piszczelowego jest szybką i nieinwazyjną metodą możliwą do wykorzystania w rozpoznaniu cukrzycowej neuropatii obwodowej. Celem naszej pracy było ustalenie, czy istnieje zależność pomiędzy polem przekroju poprzecznego oraz maksymalną grubością pęczków nerwu piszczelowego a występowaniem i zaawansowaniem cukrzycowej neuropatii obwodowej. Materiał i metoda: Badaniu poddano 75 pacjentów cierpiących na cukrzycę typu 2 z klinicznym rozpoznaniem cukrzycowej neuropatii obwodowej. Stopień zaawansowania neuropatii oceniany był za pomocą Klinicznej skali neuropatii Toronto (Toronto Clinical Neuropathy Score). Grupę kontrolną w badaniu stanowiło 58 pacjentów z cukrzycą bez objawów klinicznych cukrzycowej neuropatii obwodowej oraz 75 zdrowych osób. Pole przekroju poprzecznego oraz maksymalna grubość pęczków nerwu piszczelowego wyliczane były na wysokości 3 cm powyżej kostki przyśrodkowej w obu kończynach dolnych. Wyniki: Średnie pole przekroju poprzecznego (2,63 +/− 2,66 mm2) oraz maksymalna grubość pęczków nerwu piszczelowego (0,70 mm) u pacjentów z cukrzycową neuropatią obwodową były istotnie statystycznie większe niż u osób z obu grup kontrolnych. Stwierdzono także występowanie istotnej statystycznie zależności pomiędzy wielkością tych parametrów a stopniem zaawansowania cukrzycowej neuropatii obwodowej według Klinicznej skali neuropatii Toronto (p < 0,001). U pacjentów chorujących na cukrzycę bez występowania objawów klinicznych cukrzycowej neuropatii obwodowej pole przekroju poprzecznego (14,40 +/− 1,72 mm2) oraz maksymalna grubość pęczków nerwu piszczelowego (0,40 mm) były większe niż u zdrowych uczestników badania (odpowiednio 12,42 +/− 1,01 mm2 i 0,30 mm). Wnioski: Przekrój oraz maksymalna grubość pęczków nerwu piszczelowego są większe niż u osób zdrowych zarówno u pacjentów z cukrzycą cierpiących na cukrzycową neuropatię obwodową, jak i bez klinicznych objawów neuropatii. Ultrasonografia może być z powodzeniem wykorzystywana u chorych z cukrzycą jako badanie przesiewowe pod kątem występowania cukrzycowej neuropatii obwodowej. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-71
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.