Search results

Sort By:

Limit search:

Can we predict cognitive deficits based on cognitive complaints?

100%

Szepietowska E. M., Kuzaka A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2017

vol. 17

issue 1

5-14

Objective: The aim of the study was to determine whether the intensity of cognitive complaints can, in conjunction with other selected variables, predict the general level of cognitive functions evaluated with the Montreal Cognitive Assessment (MoCA) test. Current reports do not show clear conclusions on this subject. Some data indicate that cognitive complaints have a predictive value for low scores in standardised tasks, suggesting cognitive dysfunction (e.g. mild cognitive impairment). Other data, however, do not support the predictive role of complaints, and show no relationship to exist between the complaints and the results of cognitive tests. Material and methods: The study included 118 adults (58 women and 60 men). We used the MoCA test, a self-report questionnaire assessing the intensity of cognitive complaints (Patient-Reported Outcomes in Cognitive Impairment – PROCOG and Dysexecutive Questionnaire/Self – DEX-S), and selected subtests of the Wechsler Adult Intelligence Scale-Revised (WAIS-R PL). On the basis of the results from the MoCA test, two separate groups were created, one comprising respondents with lower results, and one – those who obtained scores indicating a normal level of cognitive function. We compared these groups according to the severity of the complaints and the results obtained with the other methods. Logistic regression analysis was performed taking into account the independent variables (gender, age, result in PROCOG, DEX-S, and neurological condition) and the dependent variable (dichotomized result in MoCA). Results: Groups with different levels of performance in MoCA differed in regards of some cognitive abilities and the severity of complaints related to semantic memory, anxiety associated with a sense of deficit and loss of skills, but provided similar self-assessments regarding the efficiency of episodic memory, long-term memory, social skills and executive functions. The severity of complaints does not allow us to predict the level of cognitive functions. Older age, male sex, and neurological diseases all increase the likelihood of lower MoCA outcomes. Conclusions: Because of the large prevalence of complaints in the population of patients with neurologic deficits and healthy persons alike, and the difficulty in determining the significance of the complaints for the clinical psychological diagnosis/prognosis, it is necessary to expand the research to include biomarkers of brain pathology and other factors.

Cel: Celem podjętych badań było określenie, czy nasilenie skarg na osłabienie poznawcze wraz z innymi wybranymi zmiennymi pozwala przewidywać ogólny poziom funkcji poznawczych ocenianych Montrealską Skalą Funkcji Poznawczych (Montreal Cognitive Assessment, MoCA). Aktualne doniesienia nie zawierają jednoznacznych wniosków na ten temat. Część danych wskazuje, że skargi na osłabienie poznawcze mają wartość predyktywną dla niskich wyników uzyskiwanych w zadaniach standaryzowanych, sugerujących rozwój dysfunkcji poznawczych (np. łagodnych zaburzeń poznawczych), inne natomiast nie potwierdzają predyktywnej roli skarg i nie wykazują powiązań między skargami na osłabienie poznawcze a rezultatami testów poznawczych. Materiał i metoda: W badaniach uczestniczyło 118 dorosłych osób, w tym 58 kobiet i 60 mężczyzn. Wykorzystano test MoCA, kwestionariusze samoopisowe oceniające nasilenie skarg poznawczych (PatientReported Outcomes in Cognitive Impairment – PROCOG i Dysexecutive Questionnaire/Self – DEX-S) oraz wybrane podtesty Skali Inteligencji D. Wechslera dla Dorosłych, wersji zrewidowanej (WAIS-R PL). Na postawie wyniku MoCA wydzielono dwie grupy osób: o niższym wyniku i o wyniku wskazującym na prawidłowy poziom funkcji poznawczych. Porównano te grupy ze względu na nasilenie skarg oraz wyniki uzyskane przy użyciu pozostałych metod. Następnie wykonano analizę regresji logistycznej z uwzględnieniem zmiennych niezależnych (płeć, wiek, wynik w PROCOG i DEX-S, stan neurologiczny) i zmiennej zależnej (zdychotomizowany wynik w MoCA). Wyniki: Grupy o różnym poziomie wykonania MoCA różniły się pod względem wybranych zdolności poznawczych oraz nasilenia skarg dotyczących pamięci semantycznej, niepokoju związanego z poczuciem deficytów i utraty nabytych umiejętności, podobnie natomiast oceniały sprawność pamięci epizodycznej i długotrwałej, kompetencje społeczne oraz funkcje wykonawcze. Nasilenie skarg nie pozwala przewidywać poziomu funkcji poznawczych. Starszy wiek, płeć męska i obciążenia neurologiczne zwiększają prawdopodobieństwo obniżenia wyników w MoCA. Wnioski: Ze względu na powszechność skarg w populacji osób obciążonych neurologicznie i osób zdrowych, a także z uwagi na trudności w określaniu znaczenia skarg w klinicznej diagnozie/prognozie psychologicznej należy poszerzyć badania z uwzględnieniem biomarkerów patologii mózgowej i innych zmiennych.

Subjective executive difficulties – a study using the Dysexecutive Questionnaire

100%

Szepietowska E. M., Kuzaka A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2018

vol. 18

issue 1

25-34

Introduction: Subjective executive difficulties, understood as a sense of disruption of planning, control and correction of one’s own activity, is often reported by healthy as well as clinical individuals. Self-report measures such as the Dysexecutive Questionnaire (DEX-S) are used to assess the severity of this feeling. The diagnostic value of this method is debated due to the numerous factors affecting the beliefs on executive deficits. Aim of the study: With reference to inconclusive data concerning the underlying factors of subjective executive deficits and the value of self-report measures the following aims of the present study were established: a) determination of the demographic, clinical and cognitive characteristics of individuals with various levels of subjective executive difficulties, b) finding which of these variables contribute to the risk of subjective executive difficulties increase. Material and methods: The study included 213 adult individuals. DEX-S as well as measures of cognitive assessment (Montreal Cognitive Assessment, MoCA; subtests of the Wechsler Adult Intelligence Scale-Revised, WAIS-R) and depressive mood assessment [Geriatric Depression Scale (Short Form), GDS-15] were used. Demographic variables (age, gender and educational level) as well as clinical variables (lack of/presence of central nervous system disease history, including lateralised brain pathology) were also taken into consideration. Based on DEX-S results a cluster analysis was performed and two groups of subjects with a different level of subjective executive difficulties were identified: low-severity group (individuals reporting no complaints regarding executive deficits) and high-severity group (individuals with complaints). Group comparisons demonstrated that individuals complaining about executive deficits have a higher depressive mood index and lower scores on some subtests used to assess cognitive functions. The results of logistic regression analysis suggest that the risk of executive difficulties complaints increases with the severity of depressive mood. In contrast, higher attentional performance reduces the possibility of complaints. No interaction effect was observed between these two factors. Conclusions: Based on the results it can be assumed that there are independent protective mechanisms against subjective executive difficulties as well as mechanisms that exacerbate them, which indicates the need for psychological intervention (e.g. cognitive training and/or psychotherapy) adjusted to the mechanism of the complaint.

Wstęp: Poczucie trudności wykonawczych, rozumiane jako subiektywne odczuwanie zakłóceń w planowaniu, kontroli i korygowaniu własnej aktywności, jest często zgłaszane przez osoby zdrowe i z różnych grup klinicznych. Do oceny nasilenia poczucia tych trudności służą techniki samoopisowe, m.in. Dysexecutive Questionnaire (DEX-S). Wartość diagnostyczna metody jest dyskutowana ze względu na liczne uwarunkowania przekonań o deficytach wykonawczych. Cel: W nawiązaniu do niekonkluzywnych danych dotyczących zarówno uwarunkowań poczucia deficytów wykonawczych, jak i wartości narzędzi samoopisowych sformułowano następujące cele badań własnych: a) charakterystyka demograficzna, kliniczna i poznawcza osób o różnym nasileniu poczucia trudności wykonawczych, b) określenie, które z tych zmiennych zwiększają ryzyko wzrostu poczucia trudności wykonawczych. Materiał i metody: W badaniach uczestniczyło 213 osób dorosłych. Zastosowano DEX-S oraz narzędzia oceniające funkcje poznawcze (Montrealską Skalę Oceny Funkcji Poznawczych – Montreal Cognitive Assessment, MoCA; podtesty Skali Inteligencji D. Wechslera dla Dorosłych, wersji zrewidowanej – Wechsler Adult Intelligence Scale-Revised, WAIS-R) i nasilenie nastroju depresyjnego [Geriatryczną Skalę Depresji – Geriatric Depression Scale (Short Form), GDS-15]. Uwzględniono także zmienne demograficzne (wiek, płeć, poziom wykształcenia) i kliniczne (brak/obecność obciążeń ośrodkowego układu nerwowego, w tym lateralizację patologii mózgowej). Na bazie wyników DEX-S wykonano analizę skupień i wyodrębniono dwie grupy uczestników o różnym nasileniu poczucia trudności wykonawczych: niskim (osoby nieskarżące się na deficyty wykonawcze) i wyższym (osoby skarżące się). Porównania grup wykazały, iż osoby skarżące się na deficyty wykonawcze uzyskują wyższy wskaźnik nastroju depresyjnego i niższe wyniki w niektórych podtestach służących do oceny funkcji poznawczych. Wyniki analizy regresji logistycznej sugerują, że ryzyko wystąpienia skarg na trudności wykonawcze rośnie w przypadku nasilonego nastroju depresyjnego. Z kolei wyższa sprawność procesów uwagowych zmniejsza prawdopodobieństwo formułowania skarg. Nie odnotowano efektu interakcji między tymi dwoma czynnikami. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników można przyjąć, że istnieją niezależne mechanizmy protekcyjne względem poczucia deficytów wykonawczych oraz nasilające to poczucie, co wskazuje na konieczność podejmowania oddziaływań psychologicznych (np. treningów poznawczych i/lub psychoterapii) dopasowanych do mechanizmu skarg.

Refine search results

2 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2018

1 2017

2 Kuzaka A.

2 Szepietowska E. M.

Search results

Can we predict cognitive deficits based on cognitive complaints?

Subjective executive difficulties – a study using the Dysexecutive Questionnaire