Search results

Sort By:

Limit search:

Syndromic silent sinus syndrome - management and outcomes in patient suffering from skeletal dento-facial deformity 1,2

100%

Hnitecka S., Nelke K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2016

vol. 5(3)

43-48

Silent sinus syndrome (SSS) is a rare entity characterized by ipsilateral chronic hypoventilation and atelectasis of the maxillary sinus, which may lead to facial or ocular asymmetry, hypoglobus, enophtalmos and diplopia. In this report, we present a case of a 21-year-old patient scheduled for an orthognathic procedure due to skeletal malocclusion. Patient complained about problems with nasal breathing. CT scans revealed an atrophic, inflamed, hypoventilated left maxillary sinus with obstruction of the left ostiomeatal complex, septal deviation and hypertrophy of the left interior turbinate. Furthermore atrophic and asymmetrical left zygomaticomaxillary complex with shifting of maxillary bite plane and left malar depression accompanied by slightly displaced inferior border of left lateral orbital wall was noted. Due to clinical symptoms of SSS, patients are often referred to the ears, nose and throat (ENT) department or to the ophthalmologist. Silent sinus syndrome diagnosis begins upon clinical examination and it is confirmed by radiological imaging (usually CT). The most characteristic radiological finding is maxillary sinus volume reduction as a result of inward retraction of the sinus walls. It is important to perform differential diagnosis, taking into consideration other conditions that present with enophtalmos. The main goal of surgical treatment is to normalize the ventilation of maxillary sinus by improving its drainage toward the nasal cavity and, in selected cases, restoration of the orbital floor.

Syndromiczny zespół cichej zatoki – postępowanie i wyniki leczenia u pacjenta ze szkieletową wadą zębowo-twarzową 1,2

100%

Hnitecka S., Nelke K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2016

vol. 5(3)

43-48

Zespół cichej zatoki (SSS) jest rzadką jednostką chorobową charakteryzującą się jednostronną hipowentylacją oraz niedodmą zatoki szczękowej, co może skutkować asymetrią oczu i/lub twarzy, zapadnięciem gałki ocznej, enoftalmią i diplopią. W niniejszej pracy przedstawiamy przypadek 21-letniego pacjenta, u którego zostało zaplanowane leczenie ortognatyczne z powodu szkieletowej wady zgryzu. Pacjent uskarżał się na problemy z oddychaniem przez nos. Badanie TK ujawniło atroficzną zapalną lewą zatokę szczękową (z hipowentylacją), niedrożność lewego kompleksu ujściowoprzewodowego, skrzywienie przegrody nosowej i przerost lewej małżowiny nosowej dolnej. Ponadto zauważono atrofię i asymetrię lewego kompleksu jarzmowo-szczękowego z przesunięciem płaszczyzny zgryzowej i zapadnięciem lewego policzka oraz nieznaczne przemieszczenie dolnego ograniczenia bocznej ściany lewego oczodołu. Z powodu objawów klinicznych SSS, pacjenci często kierowani są na oddział laryngologiczny lub do okulisty. Diagnostyka zespołu cichej zatoki rozpoczyna się od badania klinicznego i potwierdzana jest badaniami obrazowymi (zazwyczaj TK). Najbardziej charakterystyczny radiologicznie jest obraz redukcji objętości zatoki szczękowej, będącej rezultatem dośrodkowej retrakcji ścian zatoki. Istotne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicującej z innymi schorzeniami związanymi z enoftalmią. Głównym celem leczenia operacyjnego jest normalizacja napowietrzenia zatoki szczękowej poprzez poprawę jej drożności do jamy nosowej, a w niektórych przypadkach także rekonstrukcja dna oczodołu.

Refine search results

2 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2 2016

2 Hnitecka S.

2 Nelke K.

Search results

Syndromic silent sinus syndrome - management and outcomes in patient suffering from skeletal dento-facial deformity 1,2

Syndromiczny zespół cichej zatoki – postępowanie i wyniki leczenia u pacjenta ze szkieletową wadą zębowo-twarzową 1,2