Search results

1

Rozwój zaćmy jako powikłanie witrektomii

100%

Kanclerz P.

OphthaTherapy

|

2018

|

vol. 5

|

issue 4

255-258

EN

Cataract development after vitrectomy is common due to decreased diffusion of nutrients which are necessary for proper lens metabolism and increased oxidative stress. Extended vitrectomy and the use of a tamponade agent (either gas or silicone oil) additionally accelerates cataract development. Moreover, cataract surgery in a vitrectomized eye poses a risk of complications due to zonular dehiscence, intraoperative miosis or instability of the anterior chamber. Phacovitrectomy allows faster visual rehabilitation time, excellent intraoperative visualization of the vitreous body and retina, and enables to perform a more extended vitrectomy. However, combined surgery is more difficult technically, lasts longer, and potentially might be complicated with corneal edema or Descemet membrane striae (hampering visualization of the posterior segment). A rapid adoption of combined phacovitrectomy is observed internationally.

PL

Przyczyną rozwoju zaćmy po operacji witrektomii jest zmniejszona dyfuzja środków odżywczych wpływających na prawidłowy metabolizm soczewki oraz nasilenie stresu oksydacyjnego. Rozległe wycięcie ciała szklistego podczas witrektomii oraz zastosowanie tamponady gazowej lub olejowej dodatkowo zwiększa ryzyko wystąpienia lub progresji zaćmy. Operacja zaćmy w oku po witrektomii jest obarczona podwyższonym ryzykiem powikłań, które mogą być związane z osłabieniem włókienek obwódki rzęskowej, śródoperacyjnym zwężeniem źrenicy lub niestabilnością komory przedniej. Fakowitrektomia umożliwia szybszą rekonwalescencję wzrokową, przeprowadzenie bardziej rozległej witrektomii, a także znakomitą wizualizację ciała szklistego i siatkówki. Wadami fakowitrektomii są: dłuższy czas zabiegu, większa trudność jego wykonania oraz możliwość wystąpienia obrzęku rogówki lub fałdów błony Descemeta, co utrudnia wizualizację ciała szklistego i dna oka. W większości krajów świata odsetek operacji łączonych z roku na rok systematycznie rośnie

2

The application of the femtosecond laser in cataract surgery

63%

Kanclerz P., Pluta K.

|

issue 2

125-130

PL

Wstęp: Oczekiwano, że wprowadzenie laserów femtosekundowych do chirurgii zaćmy zrewolucjonizuje tę gałąź okulistyki. Jednak ocena korzyści klinicznych okazała się znacznie bardziej złożona, niż można było pierwotnie przypuszczać. Celem niniejszej pracy był przegląd korzyści i wad operacji zaćmy wykonanej z wykorzystaniem lasera femtosekundowego w porównaniu z tradycyjną metodą fakoemulsyfikacji. Wyniki: Korzyści związane z użyciem lasera femtosekundowego w operacji zaćmy obejmują niższy skumulowany czas fakoemulsyfikacji, zmniejszenie utraty komórek śródbłonka rogówki, idealną centrację lasera oraz możliwość jednoczesnego wykonania łukowatej keratotomii. Głównymi wadami są: wysoki koszt lasera i materiałów jednorazowych, specyficzne dla operacji zaćmy z użyciem lasera femtosekundowego torebkowe powikłania śródoperacyjne, a także ryzyko śródoperacyjnego zwężenia źrenicy. Wnioski: Operację zaćmy z zastosowaniem lasera femtosekundowego można uznać za korzystną metodę w niektórych grupach pacjentów: u tych z niską wyjściową liczbą komórek śródbłonka lub u tych, u których planuje się użyć wieloogniskowych soczewek wewnątrzgałkowych. Niemniej jednak zalety nie są ewidentne w każdym przypadku, a metody tej nie można uznać za opłacalną ekonomicznie.

EN

Introduction: Since the introduction, femtosecond laser-assisted cataract surgery (FLACS) was believed to revolutionize cataract surgery. However, the judgment of clinical benefits was found to be far more complex than initially might have been thought. The aim of this review was to analyze the benefits and drawbacks of FLACS compared to traditional phacoemulsification cataract surgery. Results: The benefits of FLACS include lower cumulated phacoemulsification time and endothelial cell loss, perfect centration of the capsulotomy, and the possibility to perform precise femtosecond-assisted arcuate keratotomy incisions. The major disadvantages of FLACS are: high cost of the laser and the disposables for surgery, FLACS-specific intraoperative capsular complications, as well as the risk of intraoperative miosis and the learning curve. Conclusions: FLACS seems to be beneficial in some groups of patients i.e., with low baseline endothelial cell count, or those planning to receive multifocal intraocular lenses. Nevertheless, having considered that the advantages of FLACS might not be clear in every routine case, it cannot be considered as cost-effective.

3

Zespół błędnej cyrkulacji płynu – patofizjologia i leczenie

63%

Grzybowski A., Kanclerz P.

OphthaTherapy

|

2018

|

vol. 5

|

issue 1

5-9

EN

Acute fluid misdirection syndrome is characterized by a very shallow anterior chamber with the absence of suprachoroidal effusion or hemorrhage and no noticeable pathology of the iris-lens diaphragm. It usually occurs during uneventful phacoemulsification, particularly in hyperopic eyes, as a result of inappropriate movement of balanced salt solution via the zonular fibers. This syndrome occurs from hours to months, or years, after the initial surgery. The pathophysiology of malignant glaucoma is based on a similar mechanism of aqueous outflow interference, therefore we suggest the term chronic fluid misdirection syndrome.

PL

Ostry zespół błędnej cyrkulacji płynu charakteryzuje się nasilonym spłyceniem komory przedniej przy braku patologii przepony tęczówkowo-soczewkowej oraz krwotoku do przestrzeni nadnaczyniówkowej. Do rozwoju objawów może dojść podczas fakoemulsyfikacji zaćmy, szczególnie w oczach nadwzrocznych, w wyniku przepływu płynu irygacyjnego przez obwódkę rzęskową do komory ciała szklistego. Zespół ten może też wystąpić od kilku godzin do miesięcy lub lat po zabiegu. Patofizjologia jaskry złośliwej jest oparta na podobnym mechanizmie bloku przepływu cieczy wodnistej, dlatego proponujemy określenie przewlekły zespół błędnej cyrkulacji płynu.

4

Current and new indications for corneal cross-linking in the therapy of corneal diseases

63%

Przewłócka K., Kanclerz P.

|

issue 3

186-193

PL

Sieciowanie kolagenu rogówki jest techniką stosowaną w okulistyce, której mechanizm polega na wytworzeniu nowych wiązań pomiędzy włóknami kolagenu, co prowadzi do stabilizacji i usztywnienia struktury rogówki. Najczęstszym wskazaniem do wykonywania zabiegów sieciowania kolagenu rogówki jest zapobieganie progresji zmian ektatycznych rogówki, tzn. stożka rogówki, zwyrodnienia brzeżnego przezroczystego oraz ektazji po zabiegach fotokeratorefrakcyjnych. Doniesienia naukowe wskazują także na skuteczność sieciowania kolagenu rogówki w leczeniu bakteryjnych zakażeń rogówki oraz keratopatii pęcherzowej. Technika ta jest skuteczna w stabilizacji ektazji, a leczenie często prowadzi do zwiększenia ostrości widzenia, zmniejszenia maksymalnej wartości keratometrii oraz poprawy obrazu topografii rogówki. Ponadto dzięki zastosowaniu sieciowania kolagenu rogówki możemy uniknąć konieczności wykonania bardziej inwazyjnych zabiegów chirurgicznych, takich jak przeszczep rogówki, lub odroczyć je w czasie.

EN

Corneal collagen cross-linking, a technique used in ophthalmology, involves the creation of new bonds between collagen fibers, thus leading to stabilization and corneal stiffening. The most common indication for corneal collagen cross-linking procedures is to prevent the progression of corneal ectasia,\ i.e., keratoconus, pellucid marginal degeneration, and ectasia after corneal refractive surgery. Clinical data also indicate that it is effective in the treatment of bacterial corneal infections and bullous keratopathy. Corneal collagen cross-linking was shown to inhibit the progression of corneal ectasia, and the treatment commonly leads to the improvement in visual acuity, decreases the maximum keratometry values, and improves the corneal topography image. In addition, it is possible to avoid or postpone the need for more complex and invasive surgery.

5

Ryzyko krwawienia u pacjentów podczas zabiegów wewnątrzgałkowych

63%

Grzybowski A., Kanclerz P.

OphthaTherapy

|

2018

|

vol. 5

|

issue 2

75-78

EN

As a result of increasing volume of ophthalmic procedures and common use of antiplatelets or anticoagulants, the risk of using them in the perioperative period should be determined. The aim of this study was to assess the risk of bleeding in patients undergoing ophthalmic surgery based on current literature and to prepare polish recommendations in this field. Trabeculectomy, scleral buckling and vitrectomy in diabetic patients present high risk of bleeding. Phacoemulsification cataract surgery and intravitreal injections manifest low risk of intraoperative bleeding, and do not require a change in antiplatelet or anticoagulant agents dosage. Any preoperative dosage change in high-risk procedures should be consulted with the patient’s medical doctors and include an analysis of possible consequences.

PL

Wobec wzrostu liczby wykonywanych procedur okulistycznych oraz powszechności stosowania leków przeciwpłytkowych lub przeciwkrzepliwych konieczne jest określenie ryzyka związanego z ich stosowaniem w okresie okołooperacyjnym. Celem pracy jest ocena ryzyka krwawienia u pacjentów przechodzących zabiegi okulistyczne na podstawie aktualnie dostępnych publikacji oraz przygotowanie polskich zaleceń w tym obszarze. Do zabiegów wysokiego ryzyka krwawienia w chirurgii okulistycznej należą: trabekulektomia, zabiegi wgłobieniowe oraz witrektomia u pacjentów z retinopatią cukrzycową. Usunięcie zaćmy metodą fakoemulsyfikacji ze wszczepieniem soczewki wewnątrzgałkowej oraz iniekcja doszklistkowa leku są zabiegami niskiego ryzyka krwawienia śródoperacyjnego i nie wymagają modyfikacji leczenia przeciwkrzepliwego. Ewentualna przedoperacyjna zmiana schematu leczenia przeciwkrzepliwego u pacjentów z podwyższonym ryzykiem krwawienia śródoperacyjnego powinna się odbywać w porozumieniu z lekarzem prowadzącym oraz uwzględniać analizę możliwych skutków ogólnoustrojowych.

6

Zespół rozdęcia torebki soczewki – rzadkie powikłanie po operacji zaćmy

63%

Kanclerz P., Przewłócka K.

OphthaTherapy

|

2020

|

vol. 7

|

issue 1

46-50

EN

Capsular bag distension syndrome is an uncommon complication following cataract extraction, which may occur even several years after surgery. The main symptoms include a gradual or sudden development of myopia and – in cases with opaque intracapsular fluid – a decrease in visual acuity. Anterior segment-optical coherence tomography is useful in confirming the diagnosis, however, Scheimpflug imaging or ultrasound biomicroscopy can also be considered. Nd:YAG posterior (or anterior) capsulotomy is an established treatment method. An advantage of surgical treatment is the feasibility of removing the intracapsular fluid completely. This article presents the modern classification, diagnostic methods and principles of management in the capsular bag distension syndrome.

PL

Zespół rozdęcia torebki soczewki jest rzadkim powikłaniem po operacji usunięcia zaćmy, które może się rozwinąć nawet wiele lat po zabiegu. Do głównych objawów zalicza się nagłe lub stopniowe przesunięcie wady refrakcji w kierunku krótkowzroczności, a w przypadku zmętnienia płynu wewnątrztorebkowego również pogorszenie ostrości wzroku. Optyczna koherentna tomografia przedniego odcinka oka może potwierdzić rozpoznanie, pomocne może być także obrazowanie kamerą Scheimpfluga bądź biomikroskopią ultradźwiękową. Za złoty standard leczenia uznaje się kapsulotomię tylną (ewentualnie przednią) laserem Nd:YAG. Korzyścią z leczenia chirurgicznego jest możliwość całkowitego usunięcia płynu wewnątrztorebkowego. W poniższej pracy przedstawiono współczesną klasyfikację, metody diagnostyczne i zasady postępowania w zespole rozdęcia torebki soczewki.

Refine search results

6 OphthaTherapy

2 2021

1 2020

3 2018

6 Kanclerz P.

2 Grzybowski A.

2 Przewłócka K.

1 Pluta K.

Rozwój zaćmy jako powikłanie witrektomii

The application of the femtosecond laser in cataract surgery

Zespół błędnej cyrkulacji płynu – patofizjologia i leczenie

Current and new indications for corneal cross-linking in the therapy of corneal diseases

Ryzyko krwawienia u pacjentów podczas zabiegów wewnątrzgałkowych

Zespół rozdęcia torebki soczewki – rzadkie powikłanie po operacji zaćmy