Search results

1

Współwystępowanie guzów narządów dokrewnych w przebiegu fakomatoz

100%

Pilarz Ł. B., Ziora K., Bajor G., Bulska W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2013

|

vol. 67

|

issue 1

52-60

EN

The aim of this study is to draw attention to the coexistence of endocrine organ tumors and other symptoms commonly found in facomatoses. Facomatoses, otherwise known as neuro-cutaneous diseases are genetically conditioned neurodermatoses, which are observed in multiple tumors of many organs, including endocrine glands. Therefore, their knowledge is particularly important from the standpoint of a physician. The most common facomatoses have been discussed: von Recklinghausen’s disease (neurofibromatosis), tuberous sclerosis (Bourneville-Pringle’s syndrome), von Hipple-Lindau’s syndrome, Klippl-Trénaunay-Weber’s syndrome.

PL

Celem niniejszej pracy jest zwrócenie uwagi na współwystępowanie guzów narządów dokrewnych z innymi objawami spotykanymi w fakomatozach. Fakomatozy, zwane inaczej chorobami nerwowo-skórnymi lub neurodermatozami, są chorobami uwarunkowanymi genetycznie, w których obserwuje się liczne nowotwory wielu narządów, w tym także gruczołów wydzielania wewnętrznego. W związku z tym ich znajomość jest dla lekarza szczególnie ważna. Omówiono najczęściej występujące fakomatozy: chorobę von Recklinghausena (nerwiakowłókniakowatość), stwardnienie guzowate (zespół Bourneville’a-Pringle’a), zespół von Hippla-Lindaua oraz zespół Klippel-Trénaunay-Weber.

2

Hermann Boerhaave (1668–1738) – ojciec medycyny klinicznej w czasach nowożytnych

100%

Pilarz Ł. B., Bajor G., Bulska W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2013

|

vol. 67

|

issue 4

276-282

EN

The aim of the study is to present the life and work of the Dutch physician. This study presents his contribution to the development of medicine and anatomy in Europe in the 18th century. Hermann Boerhaave (1668–1738) was a Dutch physician and humanist of worldwide fame. He is considered to be the founder of clinical science. He introduced tutoring at a patient’s bed and applied measuring temperature with a thermometer in diagnosis . He examined digestion processes and was the first author to describe perspiratory glands. He founded the first clinical hospital in Leida. The eponym, Boerhaave syndrome is connected with his person. It is a spontaneous rupture of the esophagus wall. The rupture occurs most often as a result of chronic massive vomiting.

PL

Praca dotyczy życia i działalności naukowej holenderskiego lekarza i uczonego, przedstawiając jego wkład w rozwój medycyny i anatomii w Europie w XVIII wieku. Hermann Boerhaave (1668–1738) był lekarzem i i humanistą światowej sławy, uważa się go za ojca medycyny klinicznej. Jest założycielem pierwszego szpitala klinicznego w Lejdzie. Wprowadził nauczanie przy łóżku chorego, zastosował w diagnostyce mierzenie temperatury za pomocą termometru. Badał procesy trawienia oraz jako pierwszy opisał gruczoły potowe. Z jego nazwiskiem związany jest jeden eponim, mianowicie zespół Boerhaave’a, określający samoistne pęknięcie ściany przełyku na całej jego grubości. Do pęknięcia dochodzi najczęściej na skutek przewlekłych, masywnych wymiotów.

3

Czy na pewno nadszedł czas pisać epitafium dla eponimów w anatomii i naukach klinicznych?

100%

Pilarz Ł. B., Bajor G., Bulska W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2013

|

vol. 67

|

issue 5

337-343

EN

This study presents information concerning the issues of applying eponymous nomenclature in anatomy. Anatomy as one of fields of medicine, besides strictly clinical disciplines, has extensive eponymous nomenclature. In general terms , an eponym is a term or notion taking its name from the surnames of persons who are most often the discoverers. Issues of contention on that subject are and will continue to be problems with the spelling, variation and pronunciation of these names. Currently there is a widespread belief that the aim of applying eponymous nomenclature is the desire to honour outstanding scholars who have dedicated their efforts to describing or discovering, for example, a set of anatomical structure. At present according to the guidelines of the Polish Anatomical Society, applying eponymous nomenclature for descriptive nomenclatures should be avoided. Yet in many foreign textbooks on the research of anatomy, authors pay particular attention to eponymous nomenclature. It is particularly visible in German-speaking countries, a little less in Anglo-Saxon countries.

PL

Niniejsze opracowanie przedstawia informacje dotyczące problematyki stosowania nazewnictwa eponimicznego w anatomii prawidłowej. Anatomia jako jedna z dziedzin medycyny, obok dyscyplin ściśle klinicznych posiada bogate nazewnictwo eponimiczne. W języku potocznym eponimem nazywamy termin lub pojęcie, pochodzące od nazwy własnej; w medycynie eponim określa jednostki i objawy chorobowe oraz pojęcia anatomiczne i fizjologiczne biorące swoją nazwę od nazwisk ludzi, którzy opisali je po raz pierwszy. Kwestiami spornymi w tej materii są i nadal będą problemy z pisownią, odmianą oraz wymową tych nazw. Panuje powszechne przekonanie, że celem stosowania nazewnictwa eponimicznego jest chęć oddania czci wybitnym ludziom nauki, którzy skierowali swoje wysiłki na opisanie bądź odkrycie np. danej struktury anatomicznej. Obecnie, zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Anatomicznego, odchodzi się od stosowania nazewnictwa eponimicznego na rzecz mianownictwa opisowego. Mimo to w wielu zagranicznych podręcznikach do nauki anatomii eponimy wciąż funkcjonują, a nawet są przez autorów preferowane. Szczególnie jest to widoczne w krajach niemieckojęzycznych, trochę mniej w krajach anglo-saskich.

4

What do we know about Kimura disease?

76%

Mrówka-Kata K., Pilarz Ł. B., Stęplewska K., Gabriel A., Czecior E., Bronikowska I.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2013

|

vol. 67

|

issue 1

47-51

EN

This article describes Kimura’s disease as a rare case of lymphadenitis and reviews its epidemiology, clinical aspects, diagnosis and treatment methods. The role of surgical procedures was also underlined. Kimura disease is a rare and benign chronic inflammatory soft tissue disorder of unknown origin. The definitive histological description was published by Kimura et al. in 1948 and henceforth, the disease has born his name. Since that time, there has been a gradual increase in the number of reports. While most cases of Kimura disease have originated in China, Japan or Southeast Asia, there have been sporadic case reports from Europe and America. The data suggest that Kimura’s disease should be included in the list of differential diagnoses for all neck lymph node involvements. If a otolaryngologist maintains a high index of suspicion, an early diagnosis can be made to contribute to a more successful outcome of the disease.

PL

Artykuł opisuje chorobę Kimury – rzadką przyczynę limfadenopatii, jej epidemiologię, objawy kliniczne, diagnostykę i leczenie, w tym leczenie chirurgiczne. Choroba Kimury jest rzadkim, łagodnym, przewlekłym zapaleniem tkanki łącznej nieznanego pochodzenia. Cechy histologiczne tej choroby zostały po raz pierwszy opisane przez Kimurę i wsp. w 1948 r. i nazwane jego nazwiskiem. Większość przypadków choroby Kimury pochodzi z Chin, Japonii bądź południowo-wschodniej Azji, natomiast nieliczne z Europy i Ameryki. Obraz kliniczny choroby nakazuje uwzględnienie jej w diagnostyce różnicowej powiększenia węzłów chłonnych szyi. Daje to możliwość pomyślnego wyleczenia.

Refine search results

4 Annales Academiae Medicae Silesiensis

4 2013

4 Pilarz Ł. B.

3 Bajor G.

3 Bulska W.

1 Bronikowska I.

1 Czecior E.

1 Gabriel A.

1 Mrówka-Kata K.

1 Stęplewska K.

1 Ziora K.

Współwystępowanie guzów narządów dokrewnych w przebiegu fakomatoz

Hermann Boerhaave (1668–1738) – ojciec medycyny klinicznej w czasach nowożytnych

Czy na pewno nadszedł czas pisać epitafium dla eponimów w anatomii i naukach klinicznych?

What do we know about Kimura disease?