Search results

1

Zakrzepica przetrwałej tętnicy pośrodkowej jako przyczyna zespołu cieśni kanału nadgarstka – opis przypadku

100%

Rzepecka‑Wejs L., Multan A., Konarzewska A.

Journal of Ultrasonography

|

2012

|

vol. 12

|

issue 51

487-492

EN

Carpal tunnel syndrome is the most frequent neuropathy of the upper extremity, that mainly occurs in manual workers and individuals, whose wrist is overloaded by performing repetitive precise tasks. In the past it was common among of typists, seamstresses and mechanics, but nowadays it is often caused by long hours of computer keyboard use. The patient usually complains of pain, hypersensitivity and paresthesia of his hand and fingers in the median nerve distribution. The symptoms often increase at night. In further course of the disease atrophy of thenar muscles is observed. In the past the diagnosis was usually confirmed in nerve conduction studies. Nowadays a magnetic resonance scan or an ultrasound scan can be used to differentiate the cause of the symptoms. The carpal tunnel syndrome is usually caused by compression of the median nerve passing under the flexor retinaculum due to the presence of structures reducing carpal tunnel area, such as an effusion in the flexor tendons sheaths (due to overload or in the course of rheumatoid diseases), bony anomalies, muscle and tendon variants, ganglion cysts or tumors. In some cases diseases of upper extremity vessels including abnormalities of the persistent median artery may also result in carpal tunnel syndrome. We present a case of symptomatic carpal tunnel syndrome caused by thrombosis of the persistent median artery which was diagnosed in ultrasound examination. The ultrasound scan enabled for differential diagnosis and resulted in an immediate referral to clinician, who recommended instant commencement on anticoagulant treatment. The follow‑up observation revealed nearly complete remission of clinical symptoms and partial recanalization of the persistent median artery.

PL

Zespół cieśni kanału nadgarstka jest najczęstszą neuropatią kończyny górnej, która występuje u osób pracujących fizycznie, jak również długotrwale wykonujących precyzyjną pracę ręką. Dotąd dotyczył on przede wszystkim maszynistek, szwaczek i mechaników, jednak obecnie występuje także u osób pracujących długo przy komputerze. Pacjent skarży się na ból, przeczulicę oraz drętwienie ręki i palców unerwionych przez nerw pośrodkowy. Objawy nasilają się często w godzinach nocnych. Przy dłuższym czasie trwania choroby do dolegliwości bólowych dołączają się zaniki mięśniowe mięśni kłębu kciuka. W przeszłości diagnoza potwierdzana była zazwyczaj w badaniu czynnościowym przewodnictwa nerwowego. Obecnie wykorzystuje się tomografię rezonansu magnetycznego, a zwłaszcza badanie ultrasonograficzne. Badania te pozwalają na różnicowanie przyczyn wystąpienia dolegliwości. Zespół cieśni kanału nadgarstka jest z reguły spowodowany uciskiem na przebiegający pod troczkiem zginaczy nerw pośrodkowy przez znajdujące się tam nieprawidłowe struktury, takie jak wysięk w pochewkach ścięgien zginaczy w związku z chorobami reumatoidalnymi lub zmianami przeciążeniowymi, anomalie kostne i ścięgnisto‑mięśniowe gangliony lub zmiany o charakterze rozrostowym. Także choroby naczyń, a szczególnie zmiany w przetrwałej tętnicy pośrodkowej, mogą powodować pojawienie się dolegliwości typowych dla zespołu cieśni kanału nadgarstka. W pracy przedstawiono przypadek zespołu cieśni nadgarstka spowodowanego zakrzepicą przetrwałej tętnicy pośrodkowej, rozpoznaną w badaniu ultrasonograficznym. Badanie ultrasonograficzne umożliwiło zróżnicowanie przyczyny dolegliwości i ukierunkowanie dalszego toku postępowania. Pacjentka w trybie pilnym została skierowana do klinicysty, w efekcie czego wdrożono skuteczne leczenie przeciwzakrzepowe i uzyskano znaczne ustąpienie dolegliwości i częściową rekanalizację przetrwałej tętnicy pośrodkowej.

2

Rumowisko kostne rozpoznane ultrasonograficznie jako typowy obraz w zaawansowanej fazie artropatii Charcota – opis przypadku

100%

Konarzewska A., Rzepecka-Wejs L., Korzon-Burakowska A.

Journal of Ultrasonography

|

2012

|

vol. 12

|

issue 49

226-232

EN

The paper presents a case of Charcot foot in a patient with long standing type 2 diabetes and complicated by peripheral neuropathy. It was initially diagnosed by an ultrasound examination and subsequently confirmed by an X-ray and an magnetic resonance imaging. Diabetic neuropathy is nowadays the most frequent cause of Charcot arthropathy, although it can be also a result of other diseases of the nervous system. In the acute phase the patient usually presents with edema, redness and increased temperature of the foot, which can suggest many other diagnoses including bacterial infection, gout, venous thrombosis or trauma. Because of its non specific clinical presentation and unsufficient awareness of the specificity of the diabetic foot syndrome among health professionals and the patients the diagnosis of this process is in many cases delayed. In the acute phase appropriate treatment needs to be initiated (mainly off loading and immobilization of the foot in a total contact cast), otherwise a rapidly progressing destruction of the bones and joints will usually begin, leading to fractures, dislocations and a severe foot deformity. Increased awareness among doctors taking care of the diabetic patients and appropriate use of the imaging methods can definitely improve efficacy of the diagnostic process and help to optimize the treatment of Charcot arthropathy. The standard approach usually includes use of radiography, magnetic resonance imaging and scintigraphy. In some cases a sonographer may be the first one to notice typical signs of bony destruction in a patient with Charcot arthropathy and suggest immediate further imaging in order to confirm the diagnosis and to minimize the risk of mutilating complications.

PL

W pracy przedstawiono przypadek artropatii Charcota w obrębie stopy u pacjenta z wieloletnią cukrzycą typu 2., powikłaną rozwojem neuropatii, rozpoznany w badaniu ultrasonograficznym, a następnie potwierdzony w badaniu rentgenowskim i w rezonansie magnetycznym. Neuropatia cukrzycowa jest obecnie najczęstszą przyczyną osteoartropatii neurogennej (zwanej artropatią Charcota), choć może się ona rozwinąć również w przebiegu innych schorzeń układu nerwowego. W obrazie klinicznym fazy ostrej dominują obrzęk, zaczerwienienie oraz wzmożone ucieplenie stopy, co może sugerować wiele innych jednostek chorobowych, takich jak bakteryjny stan zapalny, napad dny moczanowej, zakrzepica żylna lub uraz. Ze względu na niespecyficzny obraz kliniczny oraz niewystarczającą świadomość specyfiki zespołu stopy cukrzycowej wśród pracowników służby zdrowia i pacjentów rozpoznanie tego powikłania w wielu przypadkach bywa opóźnione. Jeśli w fazie ostrej nie zastosuje się właściwego leczenia polegającego głównie na odciążeniu i unieruchomieniu w odpowiednim opatrunku gipsowym, dochodzi zazwyczaj do gwałtownie postępującej destrukcji struktur kostno-stawowych, złamań, zwichnięć oraz znacznej deformacji stopy. Czujność diagnostyczna lekarzy opiekujących się pacjentami z cukrzycą oraz właściwe wykorzystanie badań obrazowych mogą znacząco wpłynąć na poprawę skuteczności diagnostyki i optymalizację leczenia artropatii Charcota. Standardowe badania wykonywane w procesie diagnostycznym obejmują głównie badanie rentgenowskie, rezonans magnetyczny oraz scyntygrafię. W niektórych przypadkach również ultrasonografista może rozpoznać typowy obraz rumowiska kostnego w przebiegu artropatii Charcota i zasugerować kolejne badania obrazowe w trybie pilnym, aby potwierdzić diagnozę i umożliwić wdrożenie właściwego postępowania minimalizującego ryzyko okaleczających powikłań.

3

Diabetic foot syndrome: Charcot arthropathy or osteomyelitis? Part I: Clinical picture and radiography

76%

Konarzewska A., Korzon-Burakowska A., Rzepecka-Wejs L., Sudoł-Szopińska I., Szurowska E., Studniarek M.

Journal of Ultrasonography

|

2018

|

vol. 18

|

issue 72

42-49

EN

One of significant challenges faced by diabetologists, surgeons and orthopedists who care for patients with diabetic foot syndrome is early diagnosis and differentiation of bone structure abnormalities typical of these patients, i.e. osteitis and Charcot arthropathy. In addition to clinical examination, the patient’s medical history and laboratory tests, imaging plays a significant role. The evaluation usually begins with conventional radiographs. In the case of osteomyelitis, radiography shows osteopenia, lytic lesions, cortical destruction, periosteal reactions as well as, in the chronic phase, osteosclerosis and sequestra. Neurogenic arthropathy, however, presents an image resembling rapidly progressing osteoarthritis combined with aseptic necrosis or inflammation. The image includes: bone destruction with subluxations and dislocations as well as pathological fractures that lead to the presence of bone debris, osteopenia and, in the later phase, osteosclerosis, joint space narrowing, periosteal reactions, grotesque osteophytes and bone ankylosis. In the case of an unfavorable course of the disease and improper or delayed treatment, progression of these changes may lead to significant foot deformity that might resemble a “bag of bones”. Unfortunately, radiography is non-specific and frequently does not warrant an unambiguous diagnosis, particularly in the initial phase preceding bone destruction. For these reasons, alternative imaging methods, such as magnetic resonance tomography, scintigraphy, computed tomography and ultrasonography, are also indicated.

PL

Jednym z istotnych problemów, z jakimi borykają się diabetolodzy, chirurdzy i ortopedzi zajmujący się leczeniem pacjentów z zespołem stopy cukrzycowej, jest możliwie wczesne rozpoznanie oraz zróżnicowanie zmian w strukturach kostnych typowych dla tej grupy chorych – zapalenia kości i neuroosteoartropatii Charcota. W procesie diagnostycznym obok badania podmiotowego, przedmiotowego i wyników badań laboratoryjnych istotną rolę odgrywa diagnostyka obrazowa. Metodą pierwszego rzutu jest klasyczna radiografia. W przypadku zapalenia kości na radiogramach można stwierdzić: obszary rozrzedzenia struktury kostnej, przerwanie zarysów warstwy korowej, odczyny okostnowe, a w fazie przewlekłej również zagęszczenie utkania kostnego i obecność martwaków. W przebiegu neuroosteoartropatii Charcota rozwija się natomiast obraz przypominający szybko postępujące zmiany zwyrodnieniowe, połączone z martwicą aseptyczną lub zmianami zapalnymi, na który składają się: destrukcja kostna z podwichnięciami i zwichnięciami oraz patologicznymi złamaniami prowadzącymi do pojawienia się licznych fragmentów kostnych, rozrzedzenie struktury kostnej, a w fazie późniejszej sklerotyzacja, zwężenie szpar stawowych oraz powstawanie odczynów okostnowych, groteskowych osteofitów, jak również ankyloza kostna. Przy niekorzystnym przebiegu i niewłaściwym leczeniu progresja zmian może doprowadzić do nasilonego zniekształcenia stopy i powstania tzw. rumowiska kostnego. Niestety obraz radiologiczny bywa nieswoisty i niejednokrotnie nie pozwala na postawienie jednoznacznego rozpoznania, zwłaszcza w fazie początkowej, zanim dojdzie do destrukcji kostnej. Z tego względu w niejednoznacznych przypadkach wskazane jest wykorzystanie również innych metod diagnostyki obrazowej, takich jak tomografia rezonansu magnetycznego, badania scyntygraficzne, tomografia komputerowa i ultrasonografia. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/issues/volume-18-no-72

Refine search results

3 Journal of Ultrasonography

1 2018

2 2012

3 Konarzewska A.

2 Korzon-Burakowska A.

2 Rzepecka-Wejs L.

1 Multan A.

1 Rzepecka‑Wejs L.

1 Studniarek M.

1 Sudoł-Szopińska I.

1 Szurowska E.

Zakrzepica przetrwałej tętnicy pośrodkowej jako przyczyna zespołu cieśni kanału nadgarstka – opis przypadku

Rumowisko kostne rozpoznane ultrasonograficznie jako typowy obraz w zaawansowanej fazie artropatii Charcota – opis przypadku

Diabetic foot syndrome: Charcot arthropathy or osteomyelitis? Part I: Clinical picture and radiography