Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Fumaran dimetylu – nowy lek w terapii stwardnienia rozsianego

100%
Stępień A.
Aktualności Neurologiczne
|
2015
|
vol. 15
|
issue 3
139-143
EN
Multiple sclerosis is a disorder of the nervous system affecting over 500,000 Europeans. It affects three times as many women as men, with the diagnosis typically occurring in patients aged in their 20s and 30s, and is more prevalent in Northern Europe. In recent years progress has been observed in the therapy of patients with this disease. At present there are ten medicines on the market which reduce the annualised relapse rate and progression of disability. Dimethyl fumarate is a new oral drug which significantly reduces the risk of multiple sclerosis relapse, slows the progression of disability and decreases the number of new magnetic resonance imaging demyelinating lesions. In comparison with the first-line medicines used so far such as interferon beta-1b, interferon beta-1a and glatiramer acetate, dimethyl fumarate is characterised with a higher clinical and radiological efficacy. In clinical trials it showed over 56% reduction of the relapse rate, 76% reduction of the number of new/growing T2-weighted lesions as well as stopping the progression of disability. At the same time, dimethyl fumarate has a good safety profile. During the clinical trials a small proportion of patients reported adverse reactions. Similarly to second-line drugs, dimethyl fumarate requires blood lymphocyte level monitoring. In the DEFINE and CONFIRM studies the total number of lymphocytes in patients treated with dimethyl fumarate decreased by 30% after one year and subsequently remained at a consistent level within the norm. In the majority of patients (76%) no lymphopenia was observed over the first 12 months of therapy. Only a small proportion of patients (2%) experienced severe lymphopenia for 6 months or longer. To date two cases of progressive multifocal encephalopathy were reported in patients treated with dimethyl fumarate who had chronic lymphopenia. This medicine is an attractive option for patients treated with first-line drugs.
PL
Stwardnienie rozsiane jest chorobą układu nerwowego, na którą cierpi ponad 500 tys. Europejczyków. Występuje trzykrotnie częściej wśród kobiet niż wśród mężczyzn, głównie u osób w drugiej i trzeciej dekadzie życia, częściej w północnych krajach kontynentu. W ostatnich latach odnotowano postęp w terapii stwardnienia rozsianego. Obecnie na rynku jest dziesięć preparatów zmniejszających roczny wskaźnik rzutów i progresję niepełnosprawności. Fumaran dimetylu to nowy lek stosowany doustnie, który zmniejsza ryzyko wystąpienia rzutu choroby, spowalnia postęp niepełnosprawności i zmniejsza liczbę nowych ognisk demielinizacyjnych widocznych w rezonansie magnetycznym. W porównaniu z dotychczas stosowanymi lekami pierwszego wyboru, takimi jak interferon beta-1b i beta-1a czy octan glatirameru, fumaran dimetylu cechuje się wyższą skutecznością kliniczną i radiologiczną. W badaniach klinicznych wykazywał ponad 56-procentową redukcję wskaźnika rzutów, 76-procentową redukcję liczby nowych/powiększających się zmian w obrazie T2-zależnym oraz zahamowanie postępu niepełnosprawności. Jednocześnie lek ma dobry profil bezpieczeństwa: niewielki odsetek pacjentów zgłaszał objawy niepożądane. Podobnie jak w przypadku leków stosowanych w drugiej linii, terapia wymaga kontroli poziomu limfocytów we krwi. W badaniach DEFINE i CONFIRM całkowita liczba limfocytów u osób leczonych fumaranem dimetylu zmniejszała się o około 30% po roku kuracji, a potem pozostawała na stałym poziomie, w granicach normy. U większości chorych (76%) nie obserwowano limfopenii w pierwszych 12 miesiącach terapii. Zaledwie u 2% leczonych wystąpiła ciężka limfopenia utrzymująca się przez 6 miesięcy lub dłużej. Dotychczas opisano dwa przypadki postępującej wieloogniskowej encefalopatii u pacjentów przyjmujących lek z przewlekłą limfopenią. Fumaran dimetylu stanowi atrakcyjną opcję dla chorych otrzymujących leki pierwszej linii.
2
Publication available in full text mode
Content available

Migrena i jej najczęstsze postacie kliniczne

100%
Stępień A.
Aktualności Neurologiczne
|
2008
|
vol. 8
|
issue 2
95-100
EN
Migraine is a common neurological condition characterized by recurrent episodes of often severe headache accompanied by symptoms such as nausea, vomiting, photophobia, and phonophobia. The prevalence of migraine has been estimated to be approximately 6% in men and 15 to 18% in women. The prevalence of migraine peaks at age 40, and thus most affects individuals in their peak productive years. The diagnosis is based on International Headache Society (IHS) criteria. In addition to classic and common, migraine headache can take several other forms: hemiplegic migraine, ophthalmoplegic migraine, basilar artery migraine, migraine in adolescent and young adult and menstrual migraine and status migrainosus. In child - ren migraine can take picture periodic vomiting, systemic vertigo, abdominal pain. Basilar type migraine should be considered and differentiate with other type of vascular diseases. Chronic migraine is a specific type of disease with pain duration more than 15 days per month and more than three months. It can take picture a whole day’s headache, what concern mainly patients suffering migraine without aura, abusing analgesic drugs. This form should be prophylactic treated especially with antiepileptic and antidepressant drugs. In article have been prescribed those types of disease.
PL
Migrena jest częstą chorobą neurologiczną, charakteryzującą się nawrotowymi epizodami bólów głowy, którym towarzyszą takie objawy, jak nudności, wymioty i światłowstręt. Częstość jej występowania szacowana jest na około 6% wśród mężczyzn i 15-18% u kobiet. Szczyt zachorowania odnotowuje się ok. 40. r.ż., co oznacza, że choroba dotyczy głównie ludzi najbardziej aktywnych zawodowo. Diagnostyka migreny oparta jest na kryteriach opracowanych przez Międzynarodowe Towarzystwo Bólu Głowy. Poza klasyczną postacią choroby występują jej rzadsze postacie, takie jak migrena porażenna, migrena oftalmoplegiczna, migrena typu podstawnego, migrena siatkówkowa, migrena u dzieci i młodzieży, migrena menstruacyjna oraz stan migrenowy. U dzieci i młodzieży napady mogą przybierać inne formy kliniczne, na przykład cykliczne wymioty, napadowe zawroty głowy, bóle brzucha. Migrena typu podstawnego i migrena porażenna wymagają różnicowania z innymi chorobami naczyniowymi mózgu. Migrena przewlekła rozpoznawana jest, gdy napady migrenowego bólu głowy trwają powyżej 15 dni w miesiącu przez okres co najmniej trzech miesięcy. Może ona przybrać postać całodziennego bólu głowy. Dotyczy to zwłaszcza chorych na migrenę bez aury, nadużywających leków przeciwbólowych. Ta postać migreny wymaga leczenia profilaktycznego i częstej kontroli lekarskiej. W terapii skuteczne są leki przeciwpadaczkowe i leki przeciwdepresyjne. W artykule omówiono poszczególne postacie choroby i ich leczenie.
3
Content available remote

An Assessment on the Aerobic and Anaerobic Capacities of a Tennis Player

63%
Zatoń M., Stępień A.
Human Movement
|
2011
|
vol. 12
|
issue 2
139-146
EN
Purpose. The purpose of this research was to determine the relationship between a tennis players' technical abilities and their capacity evaluated in both a laboratory and on the tennis court. Basic procedures. Twelve tennis players participated in the study. The anaerobic capacity test (Wingate) and the progressive test were performed on a Monark E 895 cycloergometer. The aerobic and anaerobic capacities were evaluated in the laboratory. The Weber capacity test was performed on a tennis court. Main findings. The research did not reveal any significant correlation between the Wingate's mechanical parameters and the physiological parameters of the Weber test. A correlation of the maximal oxygen uptake with stroke precision on a tennis court can be observed. The research found that the maximal power output (Pmax) and total work (Wtot) found in the laboratory is related to the stroke precision on a tennis court. Conclusions. The results may suggest that both tests can be applied in the assessment of capacity and the effects of training. From the results of the laboratory and on-court tests, it is possible to specify a player's semi-specific endurance.
4
Content available remote

The Kinematics of Trunk and Upper Extremities in One-Handed and Two-Handed Backhand Stroke

51%
Stępień A., Bober T., Zawadzki J.
Journal of Human Kinetics
|
2011
|
vol. 30
37-47
EN
The aim of this study was to present kinematics of trunk and upper extremities in tennis players who perform one-handed and two-handed backhand strokes. The study aimed to address the question of whether one of those techniques has some important advantage over the other. If so, what makes it superior?The study included 10 tennis coaches with average coaching experience of 9 years. The coaches were asked to hit 15 one-handed and two-handed backhands. The tests were carried out in a laboratory. A sponge ball was used in order to protect the measurement equipment. Video motion analysis was carried out using BTS SMART system; images were recorded with 6 cameras with a rate of 120 frames per second. The analysis of both backhand strokes focused on the second phase of the stroke (acceleration).The use of an eight-element model of human body for description of upper body motion in both techniques revealed kinematic differences in how both backhands are performed. The two-handed backhand was performed in closed kinetic chain with 8 degrees of freedom, whereas the one-handed backhand involved an open kinetic chain with 7 degrees of freedom. Higher rigidity of upper extremities which are connected with trunk in the two-handed backhand, contributes to an elevated trunk effect in this stroke. This is confirmed by higher component velocities for racket handle, which result from trunk rotation in the two-handed backhand and a negative separation angle in the two-handed backhand at the moment of contact of the racket with the ball.The study does not provide a clear-cut answer to the question of advantages of one technique over the other; however, it reveals dissimilar patterns of driving the racket in both techniques, which suggests the need for extending the analysis of techniques of both backhands with additional kinematics of tennis racket in consideration of measurements of ball velocities.
5
Publication available in full text mode
Content available

Diagnosis and Management of Neuropathic Pain: Review of Literature and Recommendations of the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society – Part Two

27%
Szczudlik A., Dobrogowski J., Wordliczek J., Stępień A., Krajnik M., Leppert W., Woroń J., Przeklasa-Muszyńska A., Kocot-Kępska M., Zajączkowska R., Janecki M., Adamczyk A., Malec-Milewska M.
Ból
|
2014
|
vol. 15
|
issue 3
5-18
EN
Neuropathic pain may be caused by a variety of damages or diseases of both the peripheral and central nervous system. The most common and best known syndromes of peripheral neuropathic pain are painful diabetic neuropathy, trigeminal neuralgia and postherpetic neuralgia, persistent post-operative and post-traumatic pain, complex regional pain syndrome, cancer-related neuropathic pain, HIV-related neuropathic pain and pain after amputation. The much less common central pain is primarily central post-stroke pain, post-traumatic pain in spinal cord, central pain in Parkinson's disease, in other neurodegenerative diseases, in syringomyelia and multiple sclerosis. A multidisciplinary team of Polish experts, commissioned by the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society, has reviewed the literature on various types of neuropathic pain, with special focus on the so far published international recommendations, and has formulated recommendations on their diagnosis and treatment, in accordance with the principles of evidence-based medicine (EBM). The number of randomised studies on the efficacy of various medicines and medical procedures in many neuropathic pain syndromes is small, which makes the strength of published recommendations poor.
PL
Ból neuropatyczny może być wywołany różnymi uszkodzeniami lub chorobami, zarówno obwodowego, jak i ośrodkowego układu nerwowego. Do najczęstszych i najlepiej poznanych zespołów obwodowego neuropatycznego zalicza się bolesną neuropatię cukrzycową, neuralgię trójdzielną i popołpaścowa, przetrwały ból pooperacyjny i pourazowy, zespół wieloobjawowego bólu miejscowego, neuropatyczny ból nowotworowy i w przebiegu infekcji wirusem HIV, a także bóle po amputacji. Znacznie rzadszy ból ośrodkowy to przede wszystkim ośrodkowy ból poudarowy, pourazowy ból rdzeniowy, ośrodkowy ból w chorobie Parkinsona, w innych chorobach neurozwyrodnieniowych, w jamistości rdzenia i w stwardnieniu rozsianym. Wielodyscyplinarny zespół polskich ekspertów, powołany przez Polskie Towarzystwo Badania Bólu, oraz Polskie Towarzystwo Neurologiczne dokonał przeglądu piśmiennictwa na temat różnych rodzajów bólu neuropatycznego, ze szczególnym uwzględnieniem opublikowanych dotychczas międzynarodowych zaleceń i sformułował zalecenia dotyczące ich rozpoznawania i leczenia, zgodne z zasadami medycyny opartej na faktach (EBM). Liczba randomizowanych badań na temat skuteczności różnych leków i innych procedur medycznych w wielu zespołach bólu neuropatycznego jest niewielka, co powoduje, że siła publikowanych zaleceń jest słaba.
6
Publication available in full text mode
Content available

Diagnosis and Management of Neuropathic Pain: Review of Literature and Recommendations of the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society – Part One

27%
Szczudlik A., Dobrogowski J., Wordliczek J., Stępień A., Krajnik M., Leppert W., Jarosław Woroń J., Przeklasa-Muszyńska A., Kocot-Kępska M., Zajączkowska R., Janecki M., Adamczyk A., Malec-Milewska M.
Ból
|
2014
|
vol. 15
|
issue 2
5-15
EN
Neuropathic pain still present a major diagnostic and therapeutic challenge despite considerable progress in the understanding of its mechanisms and publication of a number of studies which assessed the efficacy and safety of drugs used in the symptomatic treatment of neuropathic pain. In practice, it is diagnosed less frequently than in epidemiological studies, and many patients do not achieve satisfactory outcomes of treatment. A multidisciplinary team of Polish experts, commissioned by the Polish Association for the Study of Pain and the Polish Neurological Society, has reviewed the literature on neuropathic pain, with special focus on the so far published international recommendations, and formulated recommendations on its diagnosis and treatment, in accordance with the principles of evidence-based medicine (EBM). The paper presents also background information on the neuropathic pain definition, epidemiology, pathomechanism and method of assessment. The diagnosis of neuropathic pain may be established based on medical history and physical examination including special assessment of the somatosensory system. First-line drugs used in pharmacological management of neuropathic pain are: tricyclic antidepressants, serotonin and norepinephrine reuptake inhibitors, gabapentin, pregabalin, opioids and lidocaine patches.
PL
Ból neuropatyczny stanowi duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne, mimo znacznej poprawy w zakresie poznania jego mechanizmów i opublikowania wielu badań oceniających skuteczność i bezpieczeństwo leków w objawowym jego leczeniu. W praktyce rozpoznawany jest rzadziej niż występuje w badaniach epidemiologicznych, a wielu chorych nie osiąga satysfakcjonującego wyniku leczenia. Wielodyscyplinarny zespół polskich ekspertów, powołany przez Polskie Towarzystwo Badania Bólu, oraz Polskie Towarzystwo Neurologiczne dokonał przeglądu piśmiennictwa na temat bólu neuropatycznego, ze szczególnym uwzględnieniem opublikowanych dotychczas międzynarodowych zaleceń i sformułował zalecenia dotyczące jego rozpoznawania i leczenia, zgodne z zasadami medycyny opartej na faktach (EBM). W opracowaniu zawarto także podstawowe informacje na temat: definicji, epidemiologii, patomechanizmu oraz metod oceny bólu neuropatycznego. Rozpoznanie bólu neuropatycznego może być postawione na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego, ze szczególnym uwzględnieniem zaburzeń czucia. Lekami pierwszego wyboru w farmakologicznym leczeniu bólu neuropatycznego są: trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny, gabapentyna, pregabalina, opioidy i lidokaina w plastrach.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.