Search results

Sort By:

Limit search:

Analiza wybranych czynników klinicznych i histologicznych usposabiających do wystąpienia wznowy u kobiet po pierwotnym leczeniu płaskonabłonkowego raka sromu

100%

Gajewska M., Figat M., Bidziński M.

Current Gynecologic Oncology

2009

vol. 7

issue 3

161-168

Aim of paper: Analysis of selected clinical and histological factors predisposing to local or regional-nodal recurrence in patients after primary treatment of planoepithelial vulvar cancer. Material and methods: Study population consisted of 34 women aged 37-93 years, operated on for planoepithelial vulvar cancer. Most patients underwent radical vulvectomy with bilateral inguinal lymphadenectomy. An indication for adjuvant radiotherapy was non-radical tumor excision or presence of metastases in inguinal lymph nodes. Results: Seven patients were excluded from study population. Recurrence occurred in 9 out of 27 patients (33.3%) aged 59-93 years . In 3 cases, recurrence developed at the place of inguinal lymph nodes, while in 6 – at the place of excised vulva. Out of 10 women (37%) with inguinal lymph node metastases, 5 patients (50%) developed a recurrence. Conclusions: Metastases to inguinal lymph nodes developed significantly more often in primary tumors exceeding 5 cm in diameter. Recurrence of vulvar cancer developed significantly more often in patients with late-stage disease process. Local recurrence of vulvar cancer developed significantly more often in patients with non-radical margin of excision, which in turn was more frequently seen in patients with tumors exceeding 3 cm in diameter.

Cel pracy: Celem pracy była analiza wybranych czynników klinicznych i histologicznych usposabiających do wystąpienia wznowy miejscowej lub węzłowej u chorych po pierwotnym leczeniu płaskonabłonkowego raka sromu. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiły 34 pacjentki w wieku 37-93 lat operowane z powodu płaskonabłonkowego raka sromu. U większości pacjentek wykonano radykalną wulwektomię z obustronnym usunięciem węzłów chłonnych pachwinowych. Wskazaniem do uzupełniającego leczenia metodą radioterapii było nieradykalne usunięcie guza lub przerzuty do węzłów chłonnych pachwinowych. Wyniki: Spośród 34 pacjentek wykluczono 7 chorych. Nawrót choroby wystąpił u 9 (33,3%) kobiet w wieku 59-93 lat. U 3 stwierdzono nawrót raka w miejscu operowanych węzłów chłonnych pachwinowych, u 6 w miejscu po usuniętym sromie. Spośród 10 (37%) kobiet z przerzutami do węzłów chłonnych pachwinowych u 5 (50%) wystąpiły wznowy. Wnioski: Przerzuty do węzłów chłonnych pachwinowych istotnie częściej występowały, gdy operowane guzy były wielkości powyżej 5 cm. Wznowy raka sromu istotnie częściej występowały u chorych z zaawansowanym procesem nowotworowym. Istotnie statystycznie częściej wznowy miejscowe raka sromu występowały u chorych z nieradykalnymi marginesami zdrowych tkanek, a te z kolei częściej obserwowano u chorych z guzem o średnicy powyżej 3 cm.

Porównanie chemioterapii neoadiuwantowej z odroczonym zabiegiem cytoredukcyjnym z operacją pierwotną i następową chemioterapią uzupełniającą w leczeniu chorych z rozpoznaniem raka jajnika w III stopniu zaawansowania

76%

Miedzińska-Maciejewska M., Figat M., Derlatka P., Piątek J., Krynicki R., Bidziński M.

Current Gynecologic Oncology

2009

vol. 7

issue 4

248-255

Introduction: Treatment outcome in patients with ovarian cancer are still unsatisfactory, mainly due to considerably advanced stage of disease at diagnosis. Patients not eligible for primary cytoreductive surgery increasingly frequently undergo neoadjuvant chemotherapy. Aim of paper: The aim of this paper was to assess treatment outcome in patients with FIGO stage III ovarian cancer undergoing standard treatment (primary cytoreductive surgery with subsequent paclitaxel- and platinum analog-based chemotherapy) compared with neoadjuvant chemotherapy with delayed cytoreductive surgery. Analysis encompassed early and late treatment outcomes and complications in both groups. Material and method: Analysis included patients with FIGO stage III ovarian cancer, treated at the Department of Female Genital Tumors at the Maria Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology in Warsaw, since 2003 thru 2005. Original group of 86 patients meeting inclusion criteria was subdivided into subgroups, depending on treatment protocol implemented. Control group included 45 patients after primary optimal cytoreduction and complementary chemotherapy. Study group included 26 patients receiving neoadjuvant chemotherapy with delayed surgery. Results: Mean follow-up was 38.5 months. A noticeable initial intergroup difference consisted in higher incidence of ascites and higher baseline titer of CA-125 in the neoadjuvant chemotherapy group. Surgery was considered radical in 63.4% of patients undergoing primary surgery and in 80.8% of those operated on after 3 cycles of chemotherapy. Delayed surgery was associated with a significantly lower blood loss. Therapeutic response and progression-free or recurrence-free survival did not differ in both groups. Conclusions: Neoadjuvant chemotherapy with delayed cytoreductive surgery in many cases improves the outlook of initially inoperable patients.

Wstęp: Wyniki leczenia chorych z rakiem jajnika są wciąż niezadowalające, głównie ze względu na zwykle znaczne zaawansowanie choroby. U pacjentek niekwalifikujących się do pierwotnego zabiegu cytoredukcyjnego coraz częściej stosowana jest chemioterapia neoadiuwantowa. Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników leczenia chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania leczonych standardowo (pierwotny zabieg cytoredukcyjny z chemioterapią uzupełniającą zawierającą paklitaksel z analogiem platyny) oraz chemioterapią neoadiuwantową z odroczonym zabiegiem cytoredukcyjnym. Analizie poddano wyniki bezpośrednie i odległe leczenia oraz powikłania w obu grupach. Materiał i metody: Do analizy wybrano chore z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania leczone w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii – Instytutu im. M. Skłodowskiej-Curie w Warszawie w latach 2003-2005. Z grupy 86 chorych spełniających kryteria włączenia wydzielono podgrupy w zależności od przebytego leczenia. Do grupy kontrolnej zaliczono 45 chorych po pierwotnej optymalnej cytoredukcji i chemioterapii uzupełniającej. Do grupy badanej włączono 26 chorych otrzymujących chemioterapię neoadiuwantową z zabiegiem odroczonym. Wyniki: Średni czas obserwacji wyniósł 38,5 miesiąca. Widoczną różnicę wyjściową pomiędzy grupami stanowiło częstsze występowanie wodobrzusza w grupie poddanej chemioterapii neoadiuwantowej oraz wyższe wyjściowe miano CA-125. Zabieg pierwotny był radykalny u 63,4% operowanych pierwotnie i u 80,8% operowanych po 3 cyklach chemioterapii. Zabieg odroczony wiązał się ze znamiennie mniejszą utratą krwi. Odpowiedź na zakończenie leczenia oraz czas do progresji lub wznowy choroby nie różniły się w obu grupach. Wnioski: Chemioterapia neoadiuwantowa z odroczonym zabiegiem cytoredukcyjnym w wielu przypadkach pozwala na wyrównanie szans chorych pierwotnie nieoperacyjnych.

Refine search results

2 Current Gynecologic Oncology

2 2009

2 Bidziński M.

2 Figat M.

1 Derlatka P.

1 Gajewska M.

1 Krynicki R.

1 Miedzińska-Maciejewska M.

1 Piątek J.

Search results

Analiza wybranych czynników klinicznych i histologicznych usposabiających do wystąpienia wznowy u kobiet po pierwotnym leczeniu płaskonabłonkowego raka sromu

Porównanie chemioterapii neoadiuwantowej z odroczonym zabiegiem cytoredukcyjnym z operacją pierwotną i następową chemioterapią uzupełniającą w leczeniu chorych z rozpoznaniem raka jajnika w III stopniu zaawansowania