Search results

1

Jakość życia pacjentki z chorobą alzheimera przebywającej w zakładzie opiekuńczo-leczniczym – studium przypadku

100%

Antczak A., Ślusarz R.

|

issue 1

2

JAKOŚĆ ŻYCIA PACJENTKI Z CHOROBĄ ALZHEIMERA PRZEBYWAJĄCEJ W ZAKŁADZIE OPIEKUŃCZO-LECZNICZYM – STUDIUM PRZYPADKU

100%

Antczak A., Ślusarz R.

Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej

|

2016

|

issue 1

PL

StreszczenieWstęp. Jakość życia stała się jedną z form oceny satysfakcji życiowej. Stanowi ona dla naukowców zachętę do prowadzenia badańi pomiarów. Pacjenci z chorobą Alzheimera stanowią liczną grupę badanych, którzy w zależności od etapu choroby mają liczne problemy.Cel pracy. Ocena jakości życia pacjentki całkowicie niezdolnej do samoopieki. Przedstawienie przypadku pacjenta z otępieniemw chorobie Alzheimera, przebywającego w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym.Opis przypadku. Kobieta, 73-letnia, przebywa w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym od trzech lat z rozpoznaniem otępienia typualzheimerowskiego. Z kart informacyjnych przebytego leczenia szpitalnego wynika rozpoznanie wielochorobowości.Wnioski. Jakość życia pacjentki jest znacznie ograniczona z powodu występujących objawów chorobowych. Choroba Alzheimera jestchorobą zmieniająca nie tylko życie chorego, ale także rodziny. Na pewnym etapie wymaga zapewnienie choremu całodobowej opieki.Słowa kluczowe: jakość życia, choroba Alzheimera, pacjent

3

Przymus bezpośredni w aspekcie etycznym

100%

Filipska K., Ślusarz R.

|

EN

violation of basic human rights, .ie. the right to freedom. Direct coercion is an action applied to patients in a state of agitation or aggression. It is a necessity in certain circumstances. It should be remembered that it can be used as an absolutely final meassure. The aim of the work is to show direct coercion in the aspect of medical ethics. Overview. Ethics is defined as a code of moral principles that are adopted at a given time by a given social community. Often it is also referred to as a synonym of morality. Also, the Constitution of the Republic of Poland provides its citizens with the fundamental right to preserve and respect their freedom and dignity. These two values are an indispensable element of human nature. The use of direct coercion in strictly substantiated cases is not a violation of ethical values and human autonomy. From medical point of view , direct coercion is a therapeutic intervention. Its leading goal is to protect patients from health deterioration and to enable them medical assistance. Conclusions. Law in Poland allows the use of four different forms of direct coercion in strictly defined situations. The use of coercion should be the last resort in extreme and exceptional events. It should always be remembered that the use of direct coercion measures should respect the rights of human dignity.

PL

Wstęp. Przymus bezpośredni jest elementem interwencji medycznej. Przy jego zastosowaniu dochodzi wówczas do naruszenia podstawowych praw człowieka tj. prawa wolności. Przymus bezpośredni jest działaniem stosowanym wobec pacjentów w stanie pobudzenia bądź agresji. W pewnych okolicznościach stanowi konieczność. Należy pamiętać, iż powinien być stosowany jako działanie absolutnie ostateczne. Celem pracy jest ukazanie przymusu bezpośredniego w aspekcie etyki medycznej. Przegląd. Etyka to ogół zasad moralnych, które są przyjęte w określonym czasie przez daną zbiorowość społeczną. Często określana jest ona także jako synonim moralności. Również Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej zapewnia wszystkim swoim obywatelom fundamentalne prawo do zachowania i poszanowania ich wolności i godności. Te dwie wartości stanowią nieodzowny element natury człowieka. Stosowanie przymusu bezpośredniego w uzasadnionych ściśle przypadkach nie stanowi naruszenia dóbr etycznych i autonomii człowieka. Ze strony medycznej przymus bezpośredni stanowi interwencję terapeutyczną. Jego wiodącym celem jest zabezpieczenie chorego przed pogorszeniem stanu zdrowia oraz umożliwienie udzielenia mu pomocy medycznej. Wnioski. Obowiązujące w Polsce prawo dopuszcza stosowanie czterech różnych form przymusu bezpośredniego w określonych ściśle sytuacjach. Zastosowanie przymusu powinno stanowić ostateczność w skrajnych i wyjątkowych zdarzeniach. Zawsze należy pamiętać, iż stosowanie środków przymusu bezpośredniego powinno odbywać się z poszanowaniem praw godności człowieka.

4

Rola edukacyjna pielęgniarki w opiece nad pacjentem z chorobą Alzheimera i jego rodziną

100%

Antczak A., Ślusarz R.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2016

|

issue 1

91-102

EN

Alzheimer's disease is of neurodegrading nature and belongs to progressive diseases. It is classified as the most common cause of dementia disease of old age. The incidence is rapidly increasing in the group of patients over 65 years of age. The characteristic symptoms include cognitive and functional disorders. As the disease progresses, and thus the severity of symptoms increases the scope of activities related to patient care grows. The role of nurses is conditioned by the patient's functional status and demand for professional care. The area of activities reflects deficits in carrying out self-service and the lack of caregivers’ knowledge. The nurse should identify patients’ problems and as well as those of their families, define the goals to be reached, implement appropriate measures and evaluate the actions. Patient’s education is a process of successive, logically and causally related steps that are being taken in order to induce changes in the behavior of the patient. In connection with the progression of the disease and, consequently, total reliance, it requires from nurses appropriate attitude adequate to the work performed and characterised by outstanding high morality. The educational role in the case of patients with AD and their families plays a significant role in the process of treatment. It provides a sense of security and psychological support. The patient at every stage of the disease is guaranteed to have adequate quality of life. Also, it prepares the family to the care of the patient at home and defines various ways to solve problems.

PL

Choroba Alzheimera ma charakter neurodegradacyjny i należy do chorób postępujących. Zaliczana jest jako najczęstsza przyczyna choroby otępiennej wieku podeszłego. Częstość występowania gwałtownie wzrasta w grupie ludzi powyżej 65 roku życia. Charakterystycznymi objawami są zaburzenia funkcji poznawczych oraz funkcjonalnych. Wraz z postępem choroby, a tym samym nasileniem objawów zwiększa się zakres działań opiekuńczo-pielęgnacyjnych wobec pacjenta. Rola pielęgniarki uwarunkowana jest stanem funkcjonalnym pacjenta oraz zapotrzebowaniem na profesjonalną opiekę. Obszar działań odzwierciedla deficyty w wykonywaniu czynności samoobsługowych oraz brak wiedzy opiekunów. Pielęgniarka powinna określić problemy pacjenta i jego rodziny, postawić cele do wykonania, wdrożyć odpowiednie środki realizacji oraz ocenić działania. Edukacja pacjenta to proces kolejno następujących, powiązanych logicznie i przyczynowo czynności, które są podejmowane w celu wywołania zmian w zachowaniu pacjenta. W związku z progresją choroby i w konsekwencji całkowitej niesamodzielności, wymaga od pielęgniarki odpowiedniej postawy adekwatnej do wykonywanej pracy oraz wyróżniającej się dużą moralnością. Rola edukacyjna w przypadku pacjentów z AD oraz ich rodzin odgrywa znaczącą rolę w procesie leczenia. Zapewnia poczucie bezpieczeństwa oraz wsparcia psychicznego. Pacjent na każdym etapie choroby ma zapewnianą odpowiednią jakość życia. Poza tym przygotowuje rodzinę do opieki nad pacjentem w warunkach domowych oraz wskazuję różne drogi rozwiązania problemów.

5

Wybrane aspekty doświadczania bólu przez pacjentów po zabiegu cholecystektomii

100%

Gawarkiewicz P., Ślusarz R.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2017

|

issue 3

44-65

EN

Intoduction. Cholecystectomy is a procedure which consists in removing the gallbladder. It is performed by laparoscopic or traditional technique after opening the abdominal wall. The treatment is accompanied by pain, which arises as a result of the action of stimuli that damage the tissue. Aim. The aim of the study is to analyze selected aspects of postoperative pain in patients after cholecystectomy. Material and methods. The study was performed among patients 1 day after cholecystectomy, hospitalized in the general surgery ward. The method of estimation and diagnostic survey, estimation technique and questionnaire were used. The research tools used are the VAS scale, the Laitinena scale and the questionnaire survey. Results. There was a statistically significant difference between men and women in terms of pain intensity after cholecystectomy. The age and education of the subjects were statistically significant, with a mean correlation with the results of pain intensity immediately after the procedure. Residents of the village much more often than people living in the city felt complete relief or significant reduction of ailments after receiving an analgesic. Conclusions. The pain experienced by patients after cholecystectomy varies significantly depending on selected sociodemographic variables.

PL

Wstęp. Cholecystektomia jest to zabieg polegający na usunięciu pęcherzyka żółciowego. Wykonywany jest techniką laparoskopową albo tradycyjną po otwarciu powłok brzusznych. Zabiegowi towarzyszy ból, który powstaje jako efekt zadziałania bodźców uszkadzających tkankę. Cel. Celem pracy jest analiza wybranych aspektów bólu pooperacyjnego u pacjentów po zabiegu cholecystektomii. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród pacjentów w 1 dobie po zabiegu cholecystektomii, hospitalizowanych w oddziale chirurgii ogólnej. Zastosowano metodę szacowania i sondażu diagnostycznego, technikę skali szacunkowej i ankietowanie. Wykorzystane narzędzia badawcze to skala VAS, skala Laitinena oraz kwestionariusz ankiety własnej. Wyniki. Odnotowano statystycznie istotną różnicę pomiędzy kobietami i mężczyznami jednie w zakresie czasu odczuwania bólu po cholecystektomii. Wiek i wykształcenie badanych pozostawały w istotnej statystycznie, średniej korelacji z wynikami czasu odczuwania bólu bezpośrednio po zabiegu. Mieszkańcy wsi znacznie częściej niż osoby mieszkające w mieście odczuwały całkowitą ulgę lub znaczne zmniejszenie dolegliwości po otrzymaniu preparatu przeciwbólowego. Wnioski. Odczuwanie dolegliwości bólowych przez pacjentów po zabiegu cholecystektomii istotnie różni się w zależności od wybranych zmiennych socjodemograficznych.

6

Jakość opieki pielęgniarskiej w ocenie pacjentów po zabiegach operacyjnych wykonanych w znieczuleniu podpajęczynówkowym

81%

Daszuta K. K., Liberacka J., Ślusarz R.

|

2018

|

issue 3

9-20

EN

Introduction. Spinal anesthesia is a very effective and commonly used type of anesthesia, its analgesic effect is often utilized postoperatively. Assessment of quality of care provided by a medical institution will amount to subjective perception of patient's satisfaction according to his / her own criteria. Medical institutions should care about the improvement of quality of provided services, because the lack of involvement in this sphere translates directly into the safety, health and life of patients. Aim. The goal of this research was aimed at understanding patient's assessment of quality of nursing care after surgery performed under spinal anesthesia. Materials and methods. Research was conducted among 60 patients in three surgical departments of 10th Military Clinical Hospital with the Polyclinic SP ZOZ in Bydgoszcz, in course of which spinal anesthesia was used during surgery. The method of research was a diagnostic survey and estimation method, whereas the technique - questionnaire and technique of the scale of respect. In the above tests, our own questionnaire and standardized questionnaire - the Newcastle Scale were used. Results. The highest-assessed aspect of nursing care among subjects after procedures performed under spinal anesthesia was subjective assessment of nursing care (75.24%), then experience of nursing care (74.98%), then global assessment of stay (73.10%). On the last place was the satisfaction of nursing care (64.80%) Conclusions. The confrontation of own research with research of other authors made it possible to draw following conclusions: 1. The highest-assessed aspect of nursing care was the experience of nursing care for patients after subarachnoid anesthesia. The lowest aspect assessed was the satisfaction of nursing care. 2. Sociodemographic variables did not have a significant impact on the differences in the level of respondents satisfaction of the nursing care implemented after subarachnoid anesthesia.

PL

Wstęp. Znieczulenie podpajęczynówkowe stanowi bardzo efektywny i powszechnie stosowany rodzaj znieczulenia, pooperacyjnie wykorzystywany jest jego efekt analgetyczny. Ocena jakości opieki świadczonej w placówce medycznej będzie sprowadzała się do subiektywnego postrzegania satysfakcji przez pacjenta według jego własnych kryteriów. Placówki medyczne w sposób szczególny powinny dbać o podnoszenie poziomu jakości świadczonych usług, ponieważ brak zaangażowania w tę sferę przekłada się w sposób bezpośredni na bezpieczeństwo, zdrowie i życie pacjentów. Cel. Celem badań jest poznanie oceny jakości opieki pielęgniarskiej dokonanej przez pacjentów po zabiegach wykonanych w znieczuleniu podpajęczynówkowym. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 60 pacjentów w trzech oddziałach klinicznych zabiegowych 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ w Bydgoszczy, wobec których w przebiegu leczenia operacyjnego zastosowano znieczulenie podpajęczynówkowe. Metodą badań był sondaż diagnostyczny oraz metoda szacowania, natomiast techniką - ankietowanie i technika skali szacunku. W powyższych badaniach użyto kwestionariusza ankiety własnej oraz kwestionariusza standaryzowanego – Skali Newcastle. Wyniki. Najwyżej ocenianym aspektem opieki pielęgniarskiej wśród badanych po zabiegach wykonywanych w znieczuleniu podpajęczynówkowym była subiektywna ocena opieki pielęgniarskiej (75,24%), następnie doświadczenie z opieki pielęgniarskiej (74,98%), później całościowa ocena pobytu (73,10%), a na ostatnim miejscu znalazła się satysfakcja z opieki pielęgniarskiej (64,80%). Wnioski. Konfrontacja badań własnych z badaniami innych autorów umożliwiła wyciągnięcie następujących wniosków: 1. Najwyżej ocenianym aspektem opieki pielęgniarskiej przez badanych po znieczuleniu podpajęczynówkowym były doświadczenia z opieki pielęgniarskiej. Kolejnym subiektywna oraz całościowa ocena opieki pielęgniarskiej. Najniżej ocenianym aspektem była satysfakcja z opieki pielęgniarskiej. 2. Zmienne socjodemograficzne nie miały istotnego wpływu na różnice w ocenie stopnia zadowolenia badanych z aspektów opieki pielęgniarskiej wdrażanych po znieczuleniu podpajęczynówkowym.

7

Reakcje na sytuacje stresowe w opinii pielęgniarek zatrudnionych w oddziałach zachowawczych

81%

Siemianowska T., Podsiadły D., Ślusarz R.

|

2018

|

issue 4

9-23

EN

Introduction. Nurses are particularly vulnerable to proffessional burnout. Aim. The aim of the study was to analyse different strategies of dealing with occupational stress among nurses working in behavioural wards. Materials and methods. The study was carried out among nurses working in behavioural wards in dr Biegański Specialist Hospital in Grudziądz. The study was aproved by the Bioethics Committee of Nicolaus Copernicus Univeristy in Toruń , Collegium Medicum in Bydgoszcz and the management of the hospital. Standartised Mini-Cope questionnaire torether with a questionnaire prepared by the researchers were used as study tools. Results. The respondents most often described nursing proffession as stressful. Support from superiors and coworkers and the improvement of working conditions were perceived as stress reducing factors. Active involvment in coping with stress, planning , seek emotional support , personal development and possitive reassesment were the strategies that the respondents used most often. Nurses dealt with stress and saught emotional support as their strategy of coping with stress. Conclusions. Nurses working in beahavioural wards

PL

Wstęp. Pielęgniarki stanowią grupę zawodową szczególnie narażona na rozwój wypalenia zawodowego. Cel. Celem przeprowadzonych badań jest analiza strategii radzenia sobie ze stresem wśród pielęgniarek pracujących na oddziałach zachowawczych. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród pielęgniarek i pielęgniarzy pracujących na oddziałach zabiegowych w Regionalnym Szpitalu Specjalistycznym im. dr W. Biegańskiego w Grudziądzu, po uzyskaniu pozytywnej zgody Komisji Bioetycznej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu przy Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy oraz zgody Dyrekcji szpitala. Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, technikę ankietowania oraz autorski kwestionariusz ankiety i standaryzowany kwestionariusz Mini-Cope. Wyniki. Zdecydowanie najczęściej respondenci twierdzili, że praca pielęgniarki/pielęgniarza jest często stresująca. Działania, które służą zmniejszenia stresu to wsparcie ze strony przełożonego i współpracowników oraz poprawa warunków pracy. Strategie radzenia sobie ze stresem jakie wskazywali najczęściej respondenci to: aktywne radzenie sobie, planowanie, zajmowanie się czymś innym, poszukiwanie wsparcia emocjonalnego oraz pozytywne przewartościowanie i rozwój. Stosowane przez pielęgniarki style radzenia sobie ze stresem to aktywne radzenie sobie oraz poszukiwanie wsparcia. Wnioski. Pielęgniarki z oddziałów zachowawczych w największym stopniu stosowały aktywne radzenie sobie, zarówno jako strategię i styl radzenia sobie ze stresem.

8

Doświadczanie bólu i wiedza na temat jego patomechanizmu oraz metod leczenia w grupie pielęgniarek anestezjologicznych

81%

Szczech E., Rybka M., Ślusarz R.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2017

|

issue 4

8-21

EN

Introduction. Pain is fundamental to the daily life of every human being as its role is to warn and protect. It warns us about disease or damage to the tissues. It causes bahavioral and instinctive reaction to minimalise the consequences due to the damage. Pain is a crucial component of the reading of vital signs. Aim. The aim of the study was to understand the nature of pain in the group of nurse anaesthetists and to learn about pain pathomechanism and methods of treatment. Material and methods. The study comprised 70 nurse anaesthetists working in Specialist Hospital of dr Wladyslaw Bieganski in Grudziądz. The consent of Bioethics Commitee was obtained for the following study. Results. Nurse anaesthetists experience backpain, headaches and osteo-articular disorders. The pain is described as throbbing, stabbing or dull preassure. Physiscal overload and stress are main factors increasing the symptoms. Pharmacotherapy is most often used to relieve the pain and reduce the symptoms.Nurse anaesthetists considered pharmacotherapy as a recognized option for pain relief,together with massage, cryotherapy, electrostimulation and laser therapy as the most effective treatment. Conclusions. Nurse anaesthetists experience backpain, headaches and osteo-articular disorders. They posses the expertise knowledge how to cope with these disorders.. They are familira with the nature of pain and best methods of treatment.

PL

Wstęp. Dolegliwości bólowe pełnią w życiu każdego człowieka funkcję ostrzegawczo - ochronną. Alarmują one organizm przed zagrażającym na skutek choroby czy urazu uszkodzeniem tkanek. Powodują także odruchową oraz behawioralną odpowiedź, mającą na celu zminimalizowanie następstw tego uszkodzenia. Ocena piątego parametru życiowego, jakim jest ból to nieodzowny element oceny stanu zdrowia człowieka. Cel. Celem prowadzonych badań było poznanie charakteru dolegliwości bólowych występujących w grupie pielęgniarek anestezjologicznych oraz ich wiedzy na temat patomechanizmu oraz metod leczenia bólu. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 70 pielęgniarek anestezjologicznych pracujących w Regionalnym Szpitalu Specjalistycznym im. dr Władysława Biegańskiego w Grudziądzu. W badaniu wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety. Na przeprowadzenie badań uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej. Wyniki. Pielęgniarki anestezjologiczne najczęściej doświadczają dolegliwości bólowych kręgosłupa, głowy oraz układu kostno-stawowego. Opisują one charakter bólu jako pulsujący, kłujący lub uczucie tępego ucisku. Wśród czynników nasilających ich dolegliwości pielęgniarki najczęściej wskazują nadmierny wysiłek fizyczny oraz stres. W łagodzeniu własnego bólu badane korzystają głównie z farmakoterapii. Pielęgniarki wśród uznanych i skutecznych metod leczenia dolegliwości bólowych najczęściej wskazywały na farmakoterapię oraz takie metody niefarmakologiczne jak: masaż, krioterapia, stosowanie prądów TENS oraz laseroterapia. Wnioski. Pielęgniarki anestezjologiczne doświadczają dolegliwości bólowych, które dotyczą najczęściej kręgosłupa, głowy oraz układu kostno-stawowego. Dysponują wiedzą na temat bólu, jego patomechanizmu oraz skutecznych metod jego leczenia.

9

Reakcje na sytuacje stresowe w opinii pielęgniarek na oddziałach zabiegowych

81%

Czarniecka I., Podsiadły D., Ślusarz R.

|

2018

|

issue 4

24-28

EN

Introduction. Occupational stress is common among people professionally employed . It is related to the relationship between workers' needs and capacity as well as the requirements posed by the labour market. Aim. The aim of the study was to analyse different strategies of dealing with occupational stress among nurses working in surgical wards. Materials and methods. The study was carried out in a group of nurses working in surgical wards in dr Biegański Specialist Hospital in Grudziądz. The study was aproved by the Bioethics Committee and the management of the hospital. Standartised Mini-Cope questionnaire together with a questionnaire prepared by the researchers were used as study tools. Results. The analysis proved that most respondents perceive patients' demanding attitude, the death of a patient as well as the sense of resposibility for a patient as the main stress factors.Wrong work organization , inadequate pay for the workload and bad working atmosphere represent potential source of stress and professional burnout. Active involvment in coping with stress and its acceptance were the strategies that the respondents used most often. Conclusions. Work in the surgical wards had no significant effect on the choice of strategies and styles of coping with occupational stress.

PL

Wstęp. Stres zawodowy jest zjawiskiem, które dotyka wielu osób pracujących zawodowo. Jest powszechnie uznawany jako efekt relacji między potrzebami pracownika i jego możliwościami,a wymaganiami jakie stawia środowisko. Cel. Celem przeprowadzonych badań jest analiza strategii radzenia sobie ze stresem wśród pielęgniarek pracujących na oddziałach zabiegowych. Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone w grupie pielęgniarek i pielęgniarzy pracujących na oddziałach zabiegowych w Regionalnym Szpitalu Specjalistycznym im. dr W. Biegańskiego w Grudziądzu. Przed przystąpieniem do badań otrzymano zgodę Komisji Bioetycznej oraz Dyrekcji placówki. Narzędziami badawczymi w pracy był standaryzowany kwestionariusz Mini-Cope oraz kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej. Wyniki. Analiza wyników dowiodła, że za główne czynniki stresogenne w pracy najwięcej respondentów uznało roszczeniowość pacjentów oraz w takim samym stopniu na śmierć pacjentów i poczucie odpowiedzialności za drugą osobę. Jako czynniki stanowiące przypuszczalne źródło stresu i wypalenia zawodowego respondenci wskazało: złą organizację pracy, poczucie nieadekwatności wynagrodzenia do wykonywanej pracy oraz złą atmosferę w pracy. Respondenci z oddziału zabiegowego w radzeniu sobie ze stresem stosowali najczęściej strategię: aktywne radzenie sobie oraz style: aktywne radzenie sobie i akceptacja. Wnioski. Zatrudnienie w oddziałach zabiegowych nie miało istotnego wpływu na wybór strategii i stylów radzenia sobie ze stresem przez pielęgniarki/pielęgniarzy.

10

Śmierć i umieranie w opinii personelu pielęgniarskiego

81%

Niedojad K., Rybka M., Rezmerska L., Ślusarz R.

|

issue 3

11

Opieka pielęgniarska po znieczuleniu podpajęczynówkowym w opinii badanych w zależności od wybranych zmiennych socjodemograficznych

81%

Daszuta K. K., Liberacka J., Ślusarz R.

|

EN

Introduction. Subarnachnoid anaesthesia is one of the most effective forms of block anaesthesia.It is fully irreversable and most common form of block anaesthesia due to its nature and simplicity as well as its fast onset.According to World Health Organization nursing care is not only caring for the sick but also the promotion of health and the prevention of illness. Caring for patient after subarnachnoid anaesthesia reflects the definition since nursing care in that particular case should not only be proffessional but also prevent complications and foster health. Aim. The aim of the study was to evaluate patients' satisfaction and their view on the nursing care after subarnachnoid anaesthesia with reference to selected sociodemographic variables. Material and methods. The study was carried out among 60 patients after subarnachnoid anaesthesia in 3 surgical wards in Military Hospital and Policlinic, Independent Health Centre in Bydgoszcz. Diagnostic survey was used as a method. A questionnaire was used as a tool. The research instrument was a questionnaire prepared by the researchers. Results. All the respondents were satisfied with the nursing care provided. Most nursing activities after subarnachnoid anaesthesia involved supporting the patient in standing up, regular monitoring of vital signs and pain and sensory function control. Patients confirm that they were offered diagnostics and theraupetical support most often rather than informational feedback. Conclusions 1. Most nursing activities after subarnachnoid anaesthesia involved supporting the patient in standing up, regular monitoring of vital signs, pain and sensory function control. Patients confirm that they were offered diagnostics and theraupetical support most often rather than ifnformational feedback. 2. Selected sociodemographic variables such as gender, place of residence and education had no significant effect on differences in patients' evaluation of the level of satisfaction with the nursing care provided after subarnachnoid anaesthesia. 3. Although there is no aparent need for the patient to lie flat after subarnachoid anaethesia , nursing personnel provides the patient with such information.

PL

Wstęp. Znieczulenie podpajęczynówkowe stanowi jedną z najbardziej przewidywalnych i efektywnych form znieczulenia. Znieczulenie podpajęczynówkowe jest w pełni odwracalne. Jest najczęściej stosowaną metodą spośród blokad centralnych, ze względu na prostotę jego wykonania oraz szybki początek działania. Aktualna definicja pielęgnowania według Światowej Organizacji Zdrowia przedstawia pielęgnowanie jako opiekowanie się chorym, a także zapobieganie chorobom i wzmacnianie zdrowia. Co stanowi idealne odzwierciedlenie opieki pielęgniarskiej nad pacjentem po znieczuleniu podpajęczynówkowym, ponieważ pielęgniarka w tym czasie ma sprawować profesjonalną opiekę i zapobiegać wszelkim powikłaniom, a co za tym idzie umacniać zdrowie. Cel. Celem badań jest poznanie zadowolenia pacjentów i działań wdrożonych w ramach opieki pielęgniarskiej wobec pacjentów po zabiegu wykonanym w znieczuleniu podpajęczynówkowym w opinii badanych w zależności od wybranych zmiennych socjodemograficznych. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 60 pacjentów w trzech oddziałach klinicznych zabiegowych 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ w Bydgoszczy, wobec których w przebiegu leczenia operacyjnego zastosowano znieczulenie podpajęczynówkowe. Metodą badań był sondaż diagnostyczny, natomist techniką - ankietowanie. Narzędziem badawczym, był autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki. Wszyscy badani byli zadowoleni z opieki pielęgniarskiej. Najczęściej wdrażanymi działaniami w ramach opieki pielęgniarskiej wobec pacjentów po znieczuleniu podpajęczynówkowym były asekuracja podczas pierwszego wstawania z łóżka, regularne pomiary parametrów życiowych, kontrola natężenia bólu oraz kontrola zaburzeń czucia. Pacjenci zdecydowanie częściej potwierdzają udzielanie przez pielęgniarki konkretnych świadczeń diagnostycznych, terapeutycznych niż informacyjnych. Wnioski. 1. Najczęściej wdrażanymi działaniami w ramach opieki pielęgniarskiej wobec pacjentów po znieczuleniu podpajęczynówkowym były asekuracja podczas pierwszego wstawania z łóżka, regularne pomiary parametrów życiowych, kontrola natężenia bólu oraz kontrola zaburzeń czucia. 2. Zmienne socjodemograficzna takie jak płeć, miejsce zamieszkania i wykształcenie nie miały wpływu na istotne różnice w ocenie stopnia zadowolenia badanych z aspektów opieki pielęgniarskiej wdrażanych po znieczuleniu podpajęczynówkowym. 3. Pomimo braku konieczności leżenia na płasko po znieczuleniu podpajęczynówkowym, osoby sprawujące opiekę przekazują taką informację pacjentowi.

12

Wpływ czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki

81%

Grzelak L., Wiśniewska A., Ślusarz R.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 1

50-62

EN

Introduction. The treatment of short stature caused by somatotropin hypopituitarism is a long process with serious restrictions and requirements. Administration of growth hormone in the form of daily injections, drug storage and follow-up visits are burdensome and require the involvement of the whole family in the treatment process. Not only the improvement in the child’s growth but also many other factors may affect the satisfaction of parents with the treatment effect. Aim of the study. The aim of the study is to evaluate the influence of demographic factors and the duration of human growth hormone therapy on the satisfaction of parents with the treatment od children with somatotropin hypopituitarism. Materiał and methods. The study involved 69 parents of children with somatotropin hypopituitarism treated with growth hormone at the Department of Paediatrics, Endocrinology, Diabetology and Paediatric Neurology at the Children’s Hospital in Torun. The research used the own questionnaire and KIDSCREEN questionnaire for parents. Results and conclusions. The satisfaction with human growth hormone therapy depends on the child's growth results and is not affected by the long-term therapy. Parents' satisfaction with growth hormone treatment does not depend on the parents' education, place of residence or the child's sex. Research shows that satisfaction depends on the age of the child.

PL

Wstęp. Leczenie niskorosłości spowodowanej somatropinową niedoczynnością przysadki jest procesem długotrwałym, obarczonym poważnymi obostrzeniami i wymaganiami. Podawanie hormonu wzrostu w postaci codziennych iniekcji, przechowywanie leku i wizyty kontrolne są uciążliwe i wymagają zaangażowania całej rodziny w proces leczenia. Nie tylko poprawa wzrostu dziecka ale też wiele innych czynników może wpływać na satysfakcję rodziców z efektu leczenia. Cel pracy. Celem pracy jest ocen wpływu czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 69 rodziców dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu na oddziale Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii i Neurologii Dziecięcej w Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Do badań wykorzystano ankietę własną oraz standaryzowany kwestionariusz KIDSCREEN-52 wersja dla rodziców. Wyniki i wnioski. Satysfakcja z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu jest zależna od osiągniętych rezultatów wzrostowych dziecka i nie wpływa na nią długotrwałość terapii. Satysfakcja rodziców z leczenia hormonem wzrostu nie zależy od wykształcenia rodziców, miejsca zamieszkania a także płci dziecka. Z badań wynika że satysfakcja zależy od wieku dziecka.

13

Ocena sprawności instrumentalnej seniorów ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2 a poczucie własnej skuteczności

81%

Rybka M., Rzepka O., Przybylska J., Ślusarz R.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2017

|

issue 3

28-43

EN

Intoduction. Type 2 diabetes is a metabolic disorder that most often relates to elderly people. It is a vital clinical problem and results in a negative impact on life expectancy and quality of seniors' life . Aim. The purpose of the study was to analyze the impact of seniors' instrumental skills diagnosed with type 2 diabetes in relation to self-efficacy. Material and methods. There were 100 patients with type 2 diabetes who participated in the study. A self-report questionnaire, a Lawton scale, and a standardized GSES General Efficacy Scale were used. Results. Men with advanced diabetes have a significantly higher level of self-efficacy than women. They also deal with daily instrumental skills better than women. The highest sklifulness was represented by seniors with tertiary and secondary education and the lowest by people with basic education. Conclusions. Instrumental skills of seniors with type 2 diabetes differentiates their opinions on self-efficacy.

PL

Wstęp. Cukrzyca typu 2 to zespół zaburzeń metabolicznych, która najczęściej dotyczy osób w starszym wieku. Stanowi ona istotny problemem kliniczny oraz wykazuje negatywny wpływ na długość i jakość życia seniorów. Cel. Celem prowadzonych badań była analiza wpływu sprawności seniorów z cukrzycą typu 2 w czynnościach instrumentalnych w odniesieniu do poczucia własnej skuteczności. Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło 100 pacjentów z cukrzycą typu 2. Wykorzystany został kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej, skala Lawtona oraz standaryzowana Skala Uogólnionej Własnej Skuteczności GSES. Wyniki. Mężczyźni chorujący na cukrzycę w wieku podeszłym posiadają zdecydowanie wyższy poziom poczucia własnej skuteczności w odniesieniu do kobiet. Lepiej radzą sobie także w instrumentalnych czynnościach dnia codziennego porównaniu do kobiet. Najwyższą sprawność w czynnościach instrumentalnych prezentowali seniorzy z wykształceniem wyższym oraz średnim a najniższą- osoby z wykształceniem podstawowym. Wnioski. Sprawność instrumentalna seniorów z cukrzycą typu 2 różnicuje ich opinie w zakresie poczucia własnej skuteczności.

14

Ocena satysfakcji rodziców z leczenia ludzkim rekombinowanym hormonem wzrostu dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki

81%

Grzelak L., Wiśniewska A., Ślusarz R.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2020

|

vol. 5

|

issue 4

38-53

EN

Introduction. Short stature is a term for a child's height below two standard deviations from the norms adopted for sex and age. In Poland, treatment with recombinant growth hormone of somatotropin hypopituitarism is reimbursed under the National Health Fund drug programs. Administration of growth hormone in the form of daily injections is cumbersome and requires the involvement of the whole family in the treatment process. The multidirectional action of GH improves the quality of life of small patients. Aim. The aim of the study is to analyze parents' satisfaction with growth hormone treatment in children with somatotropin hypopituitarism. Materiał and methods. The study involved 69 parents of children with somatotropin hypopituitarism treated with growth hormone at the Department of Pediatrics, Endocrinology, Diabetology and Pediatric Neurology at the Children"s Hospital in Torun. The research used the own questionnaire and KIDSCREEN questionnaire for parents. Results. Parents of children with somatotropin hypopituitarism are satisfied with the treatment with recombinant growth hormone and evaluate the treatment positively. During growth hormone therapy, they highly estimate the quality of their children’s lives. There is a correlation between parents' assessment of growth hormone therapy and the change in their children's quality of life. Conclusions. Satisfaction with treatment recombinant growth hormone depends on the duration of treatment, achieved growth results and the child's age.

PL

Wstęp. Niskorosłość jest określeniem wzrostu dziecka poniżej dwóch odchyleń standardowych od norm przyjętych dla płci i wieku. W Polsce refundacji podlega leczenie rekombinowanym hormonem wzrostu somatotropinowej niedoczynności przysadki w ramach programów lekowych Narodowego Funduszu Zdrowia. Podawanie hormonu wzrostu w postaci codziennych iniekcji jest uciążliwe i wymaga zaangażowania całej rodziny w proces leczenia. Wielokierunkowe działanie GH poprawia jakość życia małych pacjentów. Cel. Celem pracy jest analiza satysfakcji rodziców z leczenia hormonem wzrostu dzieci z somatotropinowa niedoczynnością przysadki. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 69 rodziców dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu na oddziale Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii i Neurologii Dziecięcej w Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Do badań wykorzystano ankietę własną oraz standaryzowany kwestionariusz KIDSCREEN-52 wersja dla rodziców. Wyniki. Rodzice dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki są usatysfakcjonowani z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu i ocenia ją kuracje pozytywnie. W trakcie terapii hormonem wzrostu wysoko oceniają jakoś życia swoich dzieci. Istnieje zależność pomiędzy oceną przez rodziców terapii hormonem wzrostu a zmianą jakości życia ich dzieci. Wnioski. Satysfakcja z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu jest zależna od czasu trwania kuracji, osiągniętych rezultatów wzrostowych oraz wieku dziecka.

15

ŚMIERĆ I UMIERANIE W OPINII PERSONELU PIELĘGNIARSKIEGO

81%

Niedojad K., Rybka M., Rezmerska L., Ślusarz R.

Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej

|

2016

|

issue 3

PL

StreszczenieWstępŚmierć jest naturalnym etapem w życiu każdego człowieka. W ciągu setek lat jej postrzeganie przez ogół społeczeństwa było różne.W opiece nad pacjentem będącym w terminalnej fazie choroby istotne znaczenie ma personel pielęgniarski.CelPoznanie opinii personelu pielęgniarskiego na temat śmierci i umierania oraz określenie wpływu czynników kształtujących poziomprezentowanych opinii w tym zakresie.Materiał i metodyBadania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego w grupie 100 pielęgniarek i pielęgniarzy pracujących w oddziałachszpitalnych.WynikiAnaliza wyników badań polegała na sklasyfikowaniu uzyskanych danych oraz zbadaniu korelacji między zmiennymi.WnioskiPoziom wiedzy na temat śmierci i umierania wśród personelu pielęgniarskiego jest zróżnicowany ze względu na czynniki socjodemograficznei zawodowe.Słowa kluczowe: śmierć, umieranie, opinie, pielęgniarka

Refine search results

Jakość życia pacjentki z chorobą alzheimera przebywającej w zakładzie opiekuńczo-leczniczym – studium przypadku

JAKOŚĆ ŻYCIA PACJENTKI Z CHOROBĄ ALZHEIMERA PRZEBYWAJĄCEJ W ZAKŁADZIE OPIEKUŃCZO-LECZNICZYM – STUDIUM PRZYPADKU

Przymus bezpośredni w aspekcie etycznym

Rola edukacyjna pielęgniarki w opiece nad pacjentem z chorobą Alzheimera i jego rodziną

Wybrane aspekty doświadczania bólu przez pacjentów po zabiegu cholecystektomii

Jakość opieki pielęgniarskiej w ocenie pacjentów po zabiegach operacyjnych wykonanych w znieczuleniu podpajęczynówkowym

Reakcje na sytuacje stresowe w opinii pielęgniarek zatrudnionych w oddziałach zachowawczych

Doświadczanie bólu i wiedza na temat jego patomechanizmu oraz metod leczenia w grupie pielęgniarek anestezjologicznych

Reakcje na sytuacje stresowe w opinii pielęgniarek na oddziałach zabiegowych

Śmierć i umieranie w opinii personelu pielęgniarskiego

Opieka pielęgniarska po znieczuleniu podpajęczynówkowym w opinii badanych w zależności od wybranych zmiennych socjodemograficznych

Wpływ czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki

Ocena sprawności instrumentalnej seniorów ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2 a poczucie własnej skuteczności

Ocena satysfakcji rodziców z leczenia ludzkim rekombinowanym hormonem wzrostu dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki

ŚMIERĆ I UMIERANIE W OPINII PERSONELU PIELĘGNIARSKIEGO