StreszczenieWstępOsoby w wieku geriatrycznym stanowią główną grupę pacjentów przebywających w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym /zpo/.U ludzi starszych obserwuje się stopniowe ograniczenie aktywności fizycznej. Działania zmniejszające ryzyko upadków w tejgrupie osób są traktowane priorytetowo. Należy więc zmodyfikować zagrożenia środowiskowe.Wśród wyzwań w opiece nad pacjentami przewlekle chorymi, niesamodzielnymi ze względu na wiek, istnieje konieczność określaniaryzyka upadków i zapewnienia bezpiecznych warunków opieki.Istotne znaczenie w zmniejszeniu ryzyka upadków mają ćwiczenia fizyczne ukierunkowane na stabilizację równowagi, zwiększeniesiły mięśniowej i koordynacji ruchowej.CelCelem niniejszej pracy była próba identyfikacji czynników zwiększających ryzyko upadków wśród pacjentów objętych stacjonarnąopieką długoterminową oraz ich analiza.Materiał i metodaBadanie przeprowadzono wśród 51 pacjentów przebywających w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym. Za pomocą Skali Barthel,ADL dokonano oceny sprawności wszystkich pacjentów.WynikiW ocenie stanu sprawności fizycznej, psychicznej i emocjonalnej uczestniczyło 51 pacjentów, w tym 46 osób powyżej 55 lat.Przy ocenie stanu samodzielności pacjentów według skali Barthel, tylko trzy osoby uzyskały 40 punktów, 30 punktów uzyskała1 osoba, 25 punktów – 4 osoby, 15 punktów – 10 osób, 10 punktów – 17 osób, 5 punktów –8 osób i 0 punktów – 5 osób. Wynikten oznacza bardzo duży deficyt w zakresie samoobsługi, samopielęgnacji i samoopieki u pacjentów przebywających w zakładziepielęgnacyjno-piekuńczym.W ocenie podstawowych czynności według skali KATZA /ADL/, oceniającej podstawowe czynności dnia codziennego, tylkodwóch pacjentów uzyskało 3 punkty, natomiast większość pacjentów uzyskała tylko 2 punkty, co stanowi o całkowitej ich niesamodzielnościi niesprawności.Słowa kluczowe: ryzyko upadków, Skala ADL, Barthel, pielęgniarstwo, stacjonarna opieka dlugoterminowa.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.