Search results

1

Długi lot samolotem i profilaktyka powikłań z nim związanych w kontekście zbliżających się XXXII IO w Tokio 2020 (2021)

100%

Malec K.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2020

|

vol. 36(4)

159-165

EN

During the Canoe Slalom Trainers od Polish Canoe Federation Conference, the topic of traveling to Tokyo in the context of the upcoming Olympic Games was discussed. Long flight – from Poland it is about 11 hours, time zone change may be the cause of Jet lag and economy class syndrom (ECS). Currently, during the upcoming Tokyo 2021, the topic returns. And the long journey and the time difference especially concern the players from Europe. They are associated with: sudden change of time zone syndrome, i.e. Jet lag, ECS, exposure to dehydration and electrolyte disturbances and infections – mainly viral, hearing and labyrinth disorders. All of these can significantly affect the physical and mental condition and sports results at the most important event for players. Therefore, it is important to introduce the prophylaxis of these ailments, especially the most annoying time change syndrome, and in the case of players from Europe, more intense due to the direction and length of the trip. Traveling east, unfortunately, is associated with more severe symptoms than in the opposite direction – west. The aforementioned prophylaxis should be associated with changes in lifestyle, nutrition and adequate hydration of the body before the trip and during the flight. In addition, you should reach the place of the event in good time in order to acclimatize and adjust the body to the circadian rhythm. In the case of an economy-class syndrome associated with the possibility of deep vein thrombosis (DVT), pulmonary embolism (PE), or even stroke, appropriate prophylaxis and behavior patterns should also be implemented during a long flight of more than 6 hours. Appropriate change in the rhythm and length of training sessions before the trip, nutrition and fluid supply, behavior pattern, and sometimes even pharmacological support with permitted drugs, allows you to optimally prepare for the start.

PL

W trakcie Konferencji Trenerów Slalomu Kajakowego Polskiego Związku Kajakowego (PZKaj) dyskutowano temat podróży do Tokio w kontekście zbliżających się Igrzysk Olimpijskich (IO). Długi lot – z Polski to około 11 godzin, zmiana strefy czasowej jaką będą pokonywać zawodnicy oraz jej następstwa czyli Jet lag i zespół klasy ekonomicznej (ZKE). Obecnie, w czasie zbliżających się IO Tokio 2021 temat wraca. A długa podróż i różnica czasowa szczególnie dotyczy zawodników z Europy. Z nimi wiążą się: zespół nagłej zmiany strefy czasowej, czyli Jet lag, ZKE, narażenie na zaburzenia wodno-elektrolitowe i infekcje – głównie wirusowe, zaburzenia słuchu i błędnikowe. Wszystkie wymienione czynniki mogą znacząco wpływać na stan fizyczny, psychiczny i na wyniki sportowe na najważniejszej dla zawodników imprezie. Dlatego istotne jest wprowadzenie profilaktyki wymienionych dolegliwości, a szczególnie najbardziej dokuczliwego zespołu zmiany czasowej, a w przypadku zawodników z Europy bardziej nasilonego z uwagi na kierunek i długość podróży. Podróż na wschód wiąże się z bardziej nasilonymi objawami niż w kierunku przeciwnym – na zachód. Wspomniana profilaktyka powinna wiązać się ze zmianami trybu życia, żywieniem oraz odpowiednim nawodnieniem organizmu przed podróżą i w czasie lotu. Ponadto z odpowiednim wyprzedzeniem czasowym powinno się dotrzeć na miejsce imprezy celem odpowiedniej aklimatyzacji i dostosowania organizmu do rytmu dobowego. W przypadku zespołu klasy ekonomicznej wiążącego się z możliwością wystąpienia zakrzepicy żył głębokich (DVT), zatorowości płucnej (ZP), a nawet udaru mózgu także należy wdrożyć odpowiednią profilaktykę i schemat zachowań podczas długiego, ponad 6-godzinnego lotu. Odpowiednia zmiana rytmu i długości treningów przed podróżą, żywienie i podaż płynów, schemat zachowań, a czasem nawet wspomożenie farmakologiczne środkami dozwolonymi, pozwala optymalnie przygotować się do startu.

2

Powrót do czynnego uprawiania sportu po infekcji SARS-CoV-2

100%

Malec K.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2020

|

vol. 36(3)

107-113

EN

The COVID-19 outbreak began in December 2019, with the first case reported in the city of Wuhan, China. The number of confirmed patients reached nearly 60 million, and one million four hundred thousand died. Patients infected with COVID-19 may pass the infection asymptomatically or with typical symptoms such as fever, cough and shortness of breath. Gastrointestinal symptoms have been reported: nausea, abdominal pain, diarrhea, smell and taste disturbances. This infection also affects athletes and falls within the scope of sports medicine. Sometimes the asymptomatic course leads to complications from the cardiovascular and respiratory systems, and consequently to deterioration of the condition and sports results. This is especially true of the lower respiratory tract and bilateral pneumonia. In the circulatory system, myocarditis, arrhythmias, heart failure, acute coronary syndrome and death occur. In addition to the diseases mentioned, SARS-CoV-2 can cause hepatitis, sometimes severe, in the nervous system, severe headaches, dizziness, changes in consciousness, smell and taste. In addition, COVID-19 leads to serious complications: bacterial pneumonia, respiratory failure, pericarditis, heart failure, pulmonary embolism, DIC, and deep vein thrombosis. At worst, the infection can cause septic shock and multi-organ failure. Athletes are not at risk of severe SARS-CoV-2, but the infection is common in this group, and athletes who wish to return to training and stress are mostly asymptomatic recoveries. To facilitate safe return, sports and sports medicine organizations have proposed diagnostic workflows. The British Medical Journal Open Sport and Exercise Medicine (BJSM) divided the athletes into groups according to the course of the infection, and further studies were proposed for each of them before training resumed. They include diagnostics in the field of the respiratory system, circulation and an appointment plan. It should be remembered that each case should be considered individually, and the ideal solution is the cooperation of a trainer, sports doctor, pulmonologist and cardiologist. An important aspect is also a gradual return to full activity. The appropriate "team" and the procedure scheme allow to systematize the stages of diagnostics and gradual increase of the training load.

PL

Epidemia COVID-19 rozpoczęła się w grudniu 2019 r., Pierwszy przypadek zanotowano w mieście Wuhan, w Chinach. Liczba pacjentów, u których potwierdzono tę chorobę, osiągnęła niemal 60 milionów, a milion czterysta tysięcy zmarło. Pacjenci zakażeni COVID-19 mogą przechodzić infekcję bezobjawowo lub z typowymi objawami takimi jak: gorączka, kaszel i duszność. Zgłaszane są objawy żołądkowo-jelitowe: nudności, ból brzucha, biegunka, zaburzenia węchu i smaku. Infekcja ta dotyka także sportowców i wkracza w zakres medycyny sportowej. Czasem bezobjawowy przebieg prowadzi do powikłań ze strony układu krążenia i oddechowego, a w konsekwencji do pogorszenia kondycji i wyników sportowych. W szczególności dotyczy to dolnych dróg oddechowych i rozwijającego się obustronnego zapalenia płuc. W zakresie układu krążenia dochodzi do zapalenia mięśnia sercowego, zaburzeń rytmu, niewydolności serca oraz ostrego zespołu wieńcowego i zgonu włącznie. Oprócz wspomnianych chorób, SARS-CoV-2 może powodować zapalenie wątroby, czasem o ciężkim przebiegu, a w zakresie układu nerwowego silne bóle głowy, zawroty, zaburzenia świadomości oraz węchu i smaku. Ponadto COVID-19 prowadzi do ciężkich powikłań: zapalenia bakteryjnego płuc, niewydolności oddechowej, zapalenia osierdzia, niewydolności serca, zatorowości płucnej, DIC i zakrzepicy żył głębokich. W najgorszym przypadku infekcja może wywołać wstrząsu septyczny i niewydolność wielonarządową. Sportowcy nie należą do grupy ryzyka ciężkiego przebiegu SARS-CoV-2, ale infekcja ta jest częsta w tej grupie, a zawodnicy pragnący wrócić do treningów i obciążenia, to w większości bezobjawowi ozdrowieńcy. Celem ułatwienia bezpiecznego powrotu, organizacje związane ze sportem i medycyną sportową zaproponowały schematy postępowania diagnostycznego. B British Medical Journal Open Sport and Exercise Medicine (BJSM)podzielił sportowców na grupy w zależności od przebiegu infekcji i dla każdej z nich zaproponowano dalsze badania przed wznowieniem treningów. Obejmują one diagnostykę w zakresie układu oddechowego, krążenia oraz plan wizyt. Należy pamiętać, że każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, a idealnym rozwiązaniem jest współpraca trenera, lekarza sportowego, pulmonologa i kardiologa. Niemniej ważnym aspektem jest stopniowy powrót do pełnej aktywności. Odpowiedni „team” i schemat postępowania w ogromnym stopniu pozwalają usystematyzować etapy diagnostyki i stopniowego zwiększania obciążenia treningowego.

3

Tyreotoksykoza u 21-letniej zawodniczki w trakcie okresu przygotowawczego do sezonu

63%

Malec K., Sokołowski G.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2020

|

vol. 36(1)

49-56

EN

A 21years patient, a female athlete, representative of Poland reported to the team physician for 105-115/min resting tachycardia, weight loss, reduced exercise tolerance and perceived chronic fatigue in the preseason period. She was referred to have laboratory tests, ECG and thyroid hormone assessment due to her clinical picture. ECG and heart rhythm measurement (90 bpm), revealed no ischemic changes, blood count with smear was normal and thyroid hormone tests results were: TSH 0.013 uIU/ml (N:0.27-4.2); FT3 16.4 pg/ml (N: 2.0-4.4) ; FT4 5.98 ng/dl (N:0.93 -1.7). The patient underwent endocrinological consultation and thyroid gland ultrasound was performed. Thiamazole and propranolol were prescribed due to the diagnosed thyrotoxicosis. Thyroid hormone control, ECG and blood morphology were recommended after 2 weeks of therapy. The athlete completely withdrew from training. As far as training was concerned, she was allowed to perform oxygen effort up to 50% of the maximum heart rate. The full-range training was allowed 27 days after the diagnosis, based on the result and the patient’s overall health state. The treatment was changed by reduction of thiamazole dosage. Due to the development of hypothyroidism, thyroid hormones were supplemented. The entire course of treatment, from the first result of the degraded thyroid gland to obtaining normal hormone levels lasted 79 days. The reported case is an example of thyrotoxicosis symptoms, the treatment, systematic observation and the patient’s self-control. The study outcome showed that, despite a month-long exclusion from the training cycle in the peak of preparation, it is possible to return to sport and win medals in world championships.

PL

21-pacjentka, zawodniczka, reprezentantka Polski. Zgłosiła się do lekarza kadry z powodu tachykardii spoczynkowej 105-115/min, utraty masy ciała, zmniejszonej tolerancji wysiłku oraz odczuwalnego przewlekłego zmęczenia w okresie przygotowawczym do sezonu. W związku z obrazem klinicznym zlecono badania laboratoryjne, EKG oraz hormony tarczycy. W EKG rytm miarowy 90/min, bez zmian niedokrwiennych, morfologia krwi z rozmazem w normie, badania hormonów tarczycy: TSH 0,013 uIU/ml (N:0,27-4,2); FT3 16,4 pg/ml (N: 2,0-4,4); FT4 5,98 ng/dl (N:0,93 -1,7). Pacjentkę konsultowano endokrynologicznie oraz wykonano USG tarczycy. W związku z rozpoznaniem tyreotoksykozy włączono tiamazol oraz propranolol. Zalecono kontrolę hormonów tarczycy, EKG oraz morfologię krwi po 2 tygodniach terapii. Zawodniczkę całkowicie odsunięto od treningów. Po 2,5 tygodniach od pierwszej diagnozy wykonano kontrolne badania, uzyskując poprawę, także w zakresie stanu ogólnego. W kwestii treningów zawodniczka dostała pozwolenie na wysiłek tlenowy do 50% maksymalnego tętna. Do treningów w pełnym zakresie zawodniczkę dopuszczono po 27 dniach od diagnozy, na podstawie wyników i stanu ogólnego. Zmieniono leczenie redukując dawkę tiamazolu. Z uwagi na rozwój niedoczynności suplementowano hormony tarczycy. Cały cykl leczenia, od pierwszych wyników wskazujących na nadczynność tarczycy, do uzyskania prawidłowych poziomów hormonalnych trwał 79 dni. Przytoczony przypadek jest przykładem występujących w tyreotoksykozie objawów, leczenia, systematycznej obserwacji i samokontroli pacjentki. Pokazuje, że mimo miesięcznego wyłączenia z cyklu treningowego w szczycie przygotowań, możliwy jest powrót do sportu zwieńczony medalami mistrzostw świata.

Refine search results

3 Polish Journal of Sports Medicine

1 2021

2 2020

3 Malec K.

1 Sokołowski G.

Długi lot samolotem i profilaktyka powikłań z nim związanych w kontekście zbliżających się XXXII IO w Tokio 2020 (2021)

Powrót do czynnego uprawiania sportu po infekcji SARS-CoV-2

Tyreotoksykoza u 21-letniej zawodniczki w trakcie okresu przygotowawczego do sezonu