Objectives: To assess the efficacy and safety of ultrasound ciliary plasty (UCP) for treating refractory glaucoma during one year follow-up. Material and methods: A total of 57 patients (37 F, 20 M; mean age: 67.6 years) with primary and secondary refractory glaucoma were enrolled to undergo UCP. The inclusion criteria for the study were: ≥ 18 years, uncontrolled open-angle glaucoma (IOP > 21 mmHg), contraindication to incisional glaucoma surgery, intolerance to glaucoma medications despite well-controlled IOP. The exclusion criteria were: pregnancy, age < 18 years, IOP > 30 mmHg, angle-closure glaucoma and neovascular glaucoma. Complete ophthalmic examinations were performed preoperatively and as well as 1 week and 1, 3, 6, 12 months postoperatively. An IOP reduction of 20% or > 5 mmHg as compared to the baseline value was considered as successful treatment. Complete success was defined as cessation of antiglaucoma medications. Results: The mean IOP at the last follow-up was reduced by 26.9%. The success rate was 87.7% and the complete success rate was 12.3%. The mean ± SD values of the number of antiglaucoma medications were: 4.0 ± 0.9, 0.9 ± 1.1, 0.9 ± 1.1, 1.1 ± 1.1, 1.8 ± 1.4, 2.1 ± 1.4, 2.4 ± 1.4 (p < 0.001 for all values), respectively. The best-corrected logMAR visual acuities were: 0.37 ± 0.46, 0.47 ± 0.45 (p = 0.003), 0.46 ± 0.45 (p = 0.004), 0.31 ± 0.37 (p = 0.151), 0.36 ± 0.45 (p = 0.880), 0.39 ± 0.47 (p = 0.504), respectively. Following the procedure, choroid detachment was observed in three patients (5.3%) and macular in two patients (3.5%). No other major intraoperative or postoperative complications occurred. Conclusion: Ultrasound ciliary plasty is a safe and well-tolerated procedure in medium-term follow-up. Further studies with a larger group of patients and longer follow-up are needed to confirm these results.
PL
Cel pracy: Ocena rocznej skuteczności i bezpieczeństwa zabiegu ultradźwiękowej plastyki ciała rzęskowego w jaskrze opornej. Materiał i metody: 57 pacjentów (37 K, 20 M, średnia wieku: 67,6 roku) z jaskrą pierwotną i wtórną otwartego kąta poddano zabiegowi. Kryteriami włączenia były: wiek powyżej 18. r.ż., niekontrolowana jaskra otwartego kąta (ciśnienie wewnątrzgałkowe > 21 mmHg), przeciwwskazania do zabiegu klasycznego, nietolerancja leków. Kryteriami wyłączenia były: ciąża, niepełnoletniość, ciśnienie wewnątrzgałkowe > 30 mmHg, jaskra zamykającego się kąta lub neowaskularna. Pełne badanie okulistyczne przeprowadzono przed zabiegiem oraz dzień, tydzień, miesiąc, 3 miesiące, 6 miesięcy i 12 miesięcy po zabiegu. Ciśnienie wewnątrzgałkowe badano za pomocą tonometrii aplanacyjnej Goldmanna. Za skuteczność leczenia przyjęto obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego o 20% lub o ponad 5 mmHg w stosunku do pomiaru wyjściowego (sukces częściowy) oraz całkowite odstawienie leków przeciwjaskrowych (sukces całkowity). Wyniki: Średnia wartość ciśnienia wewnątrzgałkowego została obniżona o 26,9% na ostatniej wizycie w porównaniu z wartością sprzed operacji. Sukces częściowy uzyskano w przypadku 87,7% oczu, a sukces całkowity w przypadku 12,3% oczu. Średnia liczba leków przeciwjaskrowych wyniosła odpowiednio: 4,0 ± 0,9, 0,9 ± 1,1, 0,9 ± 1,1, 1,1 ± 1,1, 1,8 ± 1,4, 2,1 ± 1,4, 2,4 ± 1,4 (p < 0,001 dla wszystkich wartości). Średnia wartość najlepszej skorygowanej ostrości wzroku ± SD wyniosła odpowiednio: 0,37 ± 0,46, 0,47 ± 0,45 (p = 0,003), 0,46 ± 0,45 (p = 0,004), 0,31 ± 0,37 (p = 0,151), 0,36 ± 0,45 (p = 0,880), 0,39 ± 0,47 (p = 0,504). Nie odnotowano poważnych powikłań poza odłączeniem naczyniówki (5,3%) i obrzękiem plamki (3,5%). Wnioski: Ultradźwiękowa plastyka ciała rzęskowego jest metodą skuteczną i bezpieczną w obserwacji średnioterminowej. Dalsze badania na większej grupie powinny być prowadzone w dłuższym okresie obserwacji.
Fuchs endothelial corneal dystrophy (FECD) is a bilateral, progressive disease originating in corneal endothelial cells. Fuchs endothelial corneal dystrophy slowly progresses, causing endothelial cell loss, subsequent corneal stromal and epithelial edema, leading to visual acuity impairment and ocular pain. Fuchs endothelial corneal dystrophy was first documented more than a hundred years ago – in 1910, when Viennese ophthalmologist Ernst Fuchs reported 13 elderly patients with bilateral central clouding. Since then, there have been a far-reaching progress in terms of pathogenesis, knowledge of etiological factors, as well as progress in diagnosis and treatment. Despite that, there are still many questions remaining unanswered, especially in the field of the genetic basis of FECD and the molecular pathomechanisms. The aim of this review is to present and discuss clinical, genetic, pathophysiologic, diagnostic and therapeutic aspects of this common corneal dystrophy. The article also focuses on innovative methods of imagining including high-resolution optical coherence tomography. Moreover, we highlight and discuss the development of traditional surgical treatment options and new minimally invasive techniques such as descemetorhexis without endothelial keratoplasty (DWEK) and Rho-associated kinase inhibitor (ROCK inhibitors) eye drops.
PL
Dystrofia śródbłonkowa rogówki Fuchsa (FECD) jest obustronną, postępującą chorobą dotyczącą komórek śródbłonka rogówki. Powoduje stopniową utratę komórek śródbłonka, doprowadzając do obrzęku istoty właściwej i nabłonka rogówki, a w konsekwencji do pogorszenia jakości widzenia, ostrości wzroku i dolegliwości bólowych oczu. Dystrofia została po raz pierwszy opisana i udokumentowana ponad 100 lat temu, w 1910 r., przez wiedeńskiego okulistę Ernsta Fuchsa na przykładzie 13 pacjentów z obustronnym centralnym zmętnieniem rogówki. Od tego czasu nastąpił daleko idący postęp w zakresie znajomości patogenezy, czynników etiologicznych wywołujących chorobę oraz rozwój metod diagnostycznych i terapeutycznych. Wciąż jednak pozostaje wiele pytań, na które dotychczas nie udzielono jednoznacznej odpowiedzi, zwłaszcza w zakresie uwarunkowań genetycznych i molekularnych patomechanizmów FECD. Celem artykułu poglądowego jest przedstawienie i omówienie klinicznych, genetycznych, patofizjologicznych, diagnostycznych i terapeutycznych aspektów dystrofii Fuchsa. Artykuł koncentruje się również na innowacyjnych metodach diagnostyki obrazowej, w tym na optycznej koherentnej tomografii wysokiej rozdzielczości. Przedstawiono także metody leczenia chirurgicznego oraz nowe, małoinwazyjne techniki, takie jak DWEK – technika descemetoreksji bez wykonywania następczego przeszczepienia czy leczenie z wykorzystaniem inhibitora kinazy Rho (ROCK).
A 48-year-old woman suffering from keratoconus of both eyes sought medical attention at the ophthalmology clinic with her left eye having been painful for prior 3 weeks, as well as increased sensitivity to light, foreign body sensation, stinging and watering eye. Her left eye was diagnosed with the dry eye syndrome, in addition to being treated with gas permable contact lens. Physical examination revealed corneal punctate epithelial erosions that stained positively with fluorescein in the left eye. The patient was ultimately diagnosed with dry eye disease of the left eye caused by gas permable contact lens usage.
Treatment of corneal limbal insufficiency has entered a new stage. The cells from the culture were used in the therapy. The tissue produced in the laboratory contains stem cells of the corneal epithelium obtained from the limbal zone. With this technology, replacing the pathological tissue with the cultured epithelium gives its constant renewal, as it happens under physiological conditions. Only 2 mm2 of the corneal limbus is needed to initiate the culture, the harvested cells produce a normal multilamellar, stratified epithelium, that also contains a population of stem cells. Long-term observations confirm that this method can permanently maintain the epithelial surface of the cornea.
PL
Leczenie niewydolności rąbka rogówki wkroczyło w nowy etap. W terapii zastosowano komórki pochodzące z hodowli. Tkanka uzyskana w laboratorium zawiera komórki macierzyste nabłonka rogówki pozyskane ze strefy rąbkowej. Dzięki temu zastąpienie hodowanym nabłonkiem patologicznych tkanek zapewnia jego stałą odnowę, tak jak dzieje się to w warunkach fizjologicznych. Do inicjacji hodowli wystarczy zaledwie 2 mm2 rąbka rogówki; pobrane komórki wytwarzają prawidłowy wielowarstwowy nabłonek, który zawiera też pulę komórek macierzystych. Odległe obserwacje potwierdzają, że z zastosowaniem tej metody można trwale odtwarzać powierzchnię nabłonkową rogówki.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.