Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
INTRODUCTION: Because of technological development and easier accessibility to diagnostic imaging, incidentally detected adrenal tumors are a frequently diagnosed endocrine disorder. The aim of the paper was to present the characteristics of patients with newly incidentally detected adrenal tumors, with emphasis on the detected hormonal disorders. MATERIAL AND METHODS: A retrospective, single center study included 96 patients hospitalized due to newly detected adrenal tumor between 2007 and 2014. RESULTS: Adrenal tumors were detected in 92 patients. The final diagnoses were: incidentaloma – 73 (76%), nodular adrenal hyperplasia – 12 (12.5%), pheochromocytoma – 5 (5.2%), late-onset congenital adrenal hyperplasia – 5 (5.2%), Conn’s syndrome – 1 (1.1%). In 94 out of the 96 patients at least one hormonal disorder was detected. The most frequent abnormalities were: incorrect plasma renin activity (67.7% of patients), evening serum cortisol concentration (60.2%, mean level: 8.9 µg%) and morning (48.9%, mean level: 15.4 µg%). A considerable group of patients suffered from comorbidities, such as hypertension (70.8%), impaired glucose tolerance (18.7%) and type 2 diabetes (16.7%). Additionally, the diameter of the tumors was negatively (p < 0.05) associated with the serum ACTH level. CONCLUSIONS: In most of the patients with incidentaloma, despite the lack of characteristic symptoms, it is possible to detect hormonal disorders in laboratory tests. The prevalence of hypertension and diabetes is high in this population of patients.
PL
WSTĘP: Wraz z gwałtownym postępem technicznym i zwiększoną dostępnością badań obrazowych przypadkowo wykryte guzy nadnerczy stały się częstym problemem endokrynologicznym. Celem pracy była charakterystyka pacjentów z przypadkowo wykrytymi guzami nadnerczy, ze szczególnym uwzględnieniem wykrywanych nieprawidłowości hormonalnych. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywne jednoośrodkowe badanie objęło 96 pacjentów (21 mężczyzn i 75 kobiet w wieku 28–88 lat, mediana 62 lata), hospitalizowanych w latach 2007–2014 z powodu nowo wykrytych guzów nadnerczy. WYNIKI: Guzy nadnerczy zostały przypadkowo wykryte u 92 pacjentów. Po przeprowadzeniu diagnostyki rozpoznano: gruczolaki nadnercza – incydentaloma – w 73 przypadkach (76%), guzkowy przerost nadnerczy w 12 (12,5%), guzy chromochłonne w 5 (5,2%), późno wykryte wrodzone przerosty nadnerczy w 5 (5,2%) oraz zespół Conna w 1 przypadku (1,1%). Co najmniej jedno zaburzenie hormonalne wykryto u 94 spośród 96 pacjentów. Najczęstszymi zaburzeniami były: nieprawidłowa aktywność reninowa osocza (67,7% pacjentów), nieprawidłowe wieczorne stężenie kortyzolu (60,2%, średnie stężenie: 8,9 µg%) i poranne (48,9%, średnie stężenie: 15,4 µg%). Znaczna grupa pacjentów cierpiała na choroby współistniejące: nadciśnienie tętnicze (70,8%), nieprawidłową tolerancję glukozy (18,7%) i cukrzycę typu 2 (16,7%). Ponadto wykazano odwrotną korelację (p < 0,05) największego wymiaru guza ze stężeniem ACTH. WNIOSKI: U większości pacjentów z przypadkowo wykrytymi guzami nadnerczy, pomimo braku charakterystycznych objawów, można wykryć nieprawidłowości w badaniach hormonalnych. Nadciśnienie i cukrzyca występują u tych pacjentów częściej niż w populacji ogólnej.
EN
WSTĘP: Angiogeneza nowotworowa jest procesem regulowanym przez wiele cytokin i czynników wzrostu, spośród których znaczącą rolę odgrywają czynnik wzrostu śródbłonka naczyń (vascular endothelial growth factor – VEGF), drugi rozpuszczalny receptor dla śródbłonkowego czynnika wzrostu (soluble vascular endothelial growth factor receptor 2 – sVEGFR-2) i galektyna-3. Dane literaturowe dotyczące oceny zmian stężenia VEGF, sVEGFR-2 oraz galekty-ny-3 w trakcie chemioterapii (chemotherapy – CTH) raka piersi (breast cancer – BC) są niejednoznaczne. Celem niniejszej pracy była analiza stężenia VEGF-A, sVEGFR-2 oraz galektyny-3 w surowicy pacjentek z rakiem piersi, rozpoczynających adjuwantową i neoadjuwantową chemioterapię oraz ocena zmian stężenia tych cytokin w trakcie leczenia. MATERIAŁ I METODY: Jednoośrodkowe badanie objęło 98 pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi, w tym 56 poddanych adjuwantowej i 42 neoadjuwantowej terapii. Stężenie VEGF-A, sVEGFR-2 i galektyny-3 w surowicy krwi oceniono na początku leczenia oraz po 2 miesiącach terapii. WYNIKI: Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy stężeniami VEGF-A, sVEGFR-2 oraz galektyny-3 w surowicy pacjentek poddanych adjuwantowej i neoadjuwantowej chemioterapii. Nie wykazano również zależności między stężeniem tych cytokin w surowicy a stopniem zaawansowania klinicznego raka piersi. W trakcie przedoperacyjnej chemio-terapii odnotowano znaczące zwiększenie stężenia VEGF-A, sVEGFR-2 i galektyny-3, jednakże zarówno wyjściowe stężenia cytokin, jak i zmiany w czasie nie miały znaczenia predykcyjnego dla uzyskania całkowitej odpowiedzi patologicznej. WNIOSKI: Stężenia VEGF-A, sVEGFR-2 oraz galektyny-3 w surowicy nie korelują ze stopniem zaawansowania klinicznego ani masą nowotworu u pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi. Wyjściowe stężenia VEGF-A, sVEGFR-2 i galektyny-3 oraz zaobserwowany wzrost stężeń tych cytokin w surowicy w trakcie chemioterapii nie mają wartości predykcyjnej dla jej skuteczności.
PL
INTRODUCTION: Tumor angiogenesis is regulated by numerous cytokines and growth factors, with vascular endothelial growth factor (VEGF), soluble vascular endothelial growth factor receptor 2 (sVEGFR-2), and galectin-3, playing a significant role in the process. There are conflicting data concerning changes in serum VEGF, sVEGFR-2 and galectin-3 levels in breast cancer (BC) patients during the course of the disease and chemotherapy (CTH). This study aimed to assess the serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 in women starting adjuvant and neoadjuvant therapy for BC, and their changes during the treatment. MATERIAL AND METHODS: This single-center study enrolled 98 women with non-metastatic BC, including 56 who started adjuvant therapy and 42 preoperative (neoadjuvant/induction) CTH. The serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 were assessed at the beginning of CTH and after 2 subsequent months. RESULTS: There were no significant differences in the serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 between patients starting adjuvant and preoperative therapy. In addition, there was no correlation between the serum levels and the clinical stage of BC. During CTH, a significant increase in VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 was noted, however, without a predictive significance for obtaining complete pathological response (pCR) both for the initial levels and changes in the serum levels. CONCLUSIONS: The serum levels of VEGF-A, sVEGFR-2, and galectin-3 do not correlate with the clinical stage or tumor size in patients with non-metastatic BC. The baseline levels of VEGF-A, sVEGFR-2 and galectin-3, and the observed increase in the serum levels of VEGF-A and sVEGFR-2 during CTH do not predict its efficacy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.