Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 13

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Nowe techniki w chirurgii przepuklin brzusznych – ewolucja małoinwazyjnych metod leczenia

100%
Mitura K.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(3)
48-56
PL
Pooperacyjne przepukliny brzuszne powstają po niemal co czwartej laparotomii. Powszechnie stosowane metody leczenia, zarówno przez proste zeszycie, jak i z użyciem siatki syntetycznej wszczepianej z szerokiego dostępu przedniego, charakteryzuje wysoki odsetek powikłań, m.in. zakażeń rany i nawrotów. W celu zmniejszenia liczby występujących powikłań, w ostatnich latach obserwujemy dalszą ewolucję stosowanych technik operacyjnych. Poszukiwanie skutecznych metod naprawczych ma obecnie charakter dwukierunkowy – z jednej strony, opracowuje i upowszechnia się techniki zmniejszające napięcie tkanek w linii szwów (m.in. modyfikacje tzw. techniki Ramireza), z drugiej strony, wprowadza się techniki małoinwazyjne, pozwalające na umieszczanie dużych siatek syntetycznych bez konieczności rozległego preparowania tkanek sposobem otwartym. W pierwszej grupie nowych technik omówiono założenia i dostęp w następujących metodach: oryginalna metoda Ramireza, zmodyfikowana metoda Ramireza, przednie uwolnienie z zachowaniem perforatorów okołopępowych i endoskopowe oraz uwolnienie mięśnia poprzecznego brzucha. W drugiej grupie omawianych metod przedstawiono: eTEP, odwrócony TEP, MILOS/eMILOS, naprawę staplerową, TAPP, TARUP, TESLA, SCOLA, REPA, LIRA, IPOM, IPOM-plus. Dokonując wyboru optymalnej techniki, należy przede wszystkim kierować się: możliwościami technicznymi, dostępnością materiałów, doświadczeniem chirurga oraz charakterystyką pacjenta i występującymi obciążeniami ogólnymi. Chirurdzy podejmujący się rekonstrukcji powłok brzusznych w przypadku przepuklin powinni znać różne dostępy operacyjne oraz poszczególne przestrzenie powłok brzusznych, w których można umieścić materiał syntetyczny. Należy podkreślić, że słaba ergonomia nowych technik, złożona anatomia i skomplikowane preparowanie przestrzeni oraz konieczność szycia laparoskopowego w trudnym ułożeniu zaopatrywanych warstw w wąskiej przestrzeni bez pełnej triangulacji narzędzi, powodują, że operacje te stanowią wyzwanie nawet dla doświadczonego w operacjach małoinwazyjnych chirurga.
2
Publication available in full text mode
Content available

New techniques in ventral hernia surgery – an evolution of minimally-invasivehernia repairs

100%
Mitura K.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(4)
38-46
EN
Incisional ventral hernia occurs after almost every fourth laparotomy. Still, both simple suturing of the hernia defect and open mesh repair, lead to a high incidence of infections and recurrences. In recent years, we have observed a further evolution of operational techniques used in order to reduce the number of complications. The search for effective repair methods is currently going in two directions: on the one hand, techniques to reduce tissue tension in the suture line are being developed and disseminated (including modifications to the so-called Ramirez technique); on the other hand, minimally invasive techniques are introduced that allow placement of large synthetic meshes without the need for extensive tissue dissection using open repair. In the first group of presented techniques, emphasis is put on basics and access in the following repair method: original Ramirez technique, modified Ramirez technique, anterior component separation with periumbilical perforator-sparing, endoscopic anterior component separation and transversus abdominis release. In the second part of the manuscript, attention is drawn to the following hernia repair techniques: eTEP, reversed TEP, MILOS/eMILOS, stapler repair, TAPP, TARUP, TESLA, SCOLA, REPA, LIRA, IPOM, IPOM-plus. When choosing the optimal technique for a given patient, the surgeon should first of all be guided by technical feasibility, availability of materials, their own experience, as well as the characteristics of the patient and overall burdens. Nevertheless, surgeons undertaking reconstruction of the abdominal wall in the case of hernias should know different surgical accesses and individual spaces of the abdominal integument, in which a synthetic material may be placed. However, it should be emphasized that poor ergonomics of novel techniques, complex anatomy and complicated dissection of space, as well as the need for laparoscopic suturing in a difficult arrangement of tissue layers and in a narrow space, without a full triangulation of instruments, make these operations a challenge even for a surgeon experienced in minimally invasive surgeries.
3
Publication available in full text mode
Content available

Zmiana podejścia do laparoskopowych operacji przepuklin brzusznych sposobem IPOM – czego nauczyła nas ostatnia dekada?

100%
Mitura K.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(1)
88-104
PL
-
4
Publication available in full text mode
Content available

Nowe techniki w chirurgii przepuklin brzusznych – ewolucja małoinwazyjnych metod leczenia

100%
Mitura K.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(4)
38-46
PL
Pooperacyjne przepukliny brzuszne powstają po niemal co czwartej laparotomii. Powszechnie stosowane metody leczenia, zarówno przez proste zeszycie, jak i z użyciem siatki syntetycznej wszczepianej z szerokiego dostępu przedniego charakteryzuje wysoki odsetek powikłań, m.in. zakażeń rany i nawrotów. W celu zmniejszenia liczby występujących powikłań w ostatnich latach obserwujemy dalszą ewolucję stosowanych technik operacyjnych. Poszukiwanie skutecznych metod naprawczych ma obecnie charakter dwukierunkowy – z jednej strony opracowuje i upowszechnia się techniki zmniejszające napięcie tkanek w linii szwów (m.in. modyfikacje tzw. techniki Ramireza), z drugiej natomiast strony wprowadza się techniki małoinwazyjne pozwalające na umieszczanie dużych siatek syntetycznych bez konieczności rozległego preparowania tkanek sposobem otwartym. W pierwszej grupie nowych technik omówiono założenia i dostęp w następujących metodach: oryginalna metoda Ramireza, zmodyfikowana metoda Ramireza, przednie uwolnienie z zachowaniem perforatorów okołopępkowych i endoskopowe oraz uwolnienie mięśnia poprzecznego brzucha. W drugiej grupie omawianych metod przedstawiono: eTEP, odwrócony TEP, MILOS/eMILOS, naprawę staplerową, TAPP, TARUP, TESLA, SCOLA, REPA, LIRA, IPOM, IPOM-plus. Dokonując wyboru optymalnej techniki należy przede wszystkim kierować się możliwościami technicznymi, dostępnością materiałów, doświadczeniem chirurga oraz charakterystyką pacjenta i występującymi obciążeniami ogólnymi. Chirurdzy podejmujący się rekonstrukcji powłok brzusznych w przypadku przepuklin powinni znać różne dostępy operacyjne oraz poszczególne przestrzenie powłok brzusznych, w których można umieścić materiał syntetyczny. Należy podkreślić, że słaba ergonomia nowych technik, złożona anatomia i skomplikowane preparowanie przestrzeni oraz konieczność szycia laparoskopowego w trudnym ułożeniu zaopatrywanych warstw w wąskiej przestrzeni bez pełnej triangulacji narzędzi powodują, że operacje te stanowią wyzwanie nawet dla doświadczonego w operacjach małoinwazyjnych chirurga.
5
Publication available in full text mode
Content available

New techniques in ventral hernia surgery – an evolution of minimally-invasivehernia repairs

100%
Mitura K.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(3)
48-56
EN
Incisional ventral hernia occurs after almost every fourth laparotomy. Still, both simple suturing of the hernia defect and open mesh repair, lead to a high incidence of infections and recurrences. In recent years, we have observed a further evolution of operational techniques used in order to reduce the number of complications. The search for effective repair methods is currently going in two directions: on the one hand, techniques to reduce tissue tension in the suture line are being developed and disseminated (including modifications to the so-called Ramirez technique); on the other hand, minimally invasive techniques are introduced that allow placement of large synthetic meshes without the need for extensive tissue dissection using open repair. In the first group of presented techniques, emphasis is put on basics and access in the following repair method: original Ramirez technique, modified Ramirez technique, anterior component separation with periumbilical perforator-sparing, endoscopic anterior component separation and transversus abdominis release. In the second part of the manuscript, attention is drawn to the following hernia repair techniques: eTEP, reversed TEP, MILOS/eMILOS, stapler repair, TAPP, TARUP, TESLA, SCOLA, REPA, LIRA, IPOM, IPOM-plus. When choosing the optimal technique for a given patient, the surgeon should first of all be guided by technical feasibility, availability of materials, their own experience, as well as the characteristics of the patient and overall burdens. Nevertheless, surgeons undertaking reconstruction of the abdominal wall in the case of hernias should know different surgical accesses and individual spaces of the abdominal integument, in which a synthetic material may be placed. However, it should be emphasized that poor ergonomics of novel techniques, complex anatomy and complicated dissection of space, as well as the need for laparoscopic suturing in a difficult arrangement of tissue layers and in a narrow space, without a full triangulation of instruments, make these operations a challenge even for a surgeon experienced in minimally invasive surgeries.
6
Publication available in full text mode
Content available

Different approach to laparoscopic IPOM ventral hernia surgery –what has the last decade taught us?

100%
Mitura K.
Polish Journal of Surgery
|
2016
|
vol. 88(1)
54-61
EN
-
7
Publication available in full text mode
Content available

Can the surgeon live his whole life? Analysis of the risk of death related to the profession

51%
Mitura K., Kozieł S., Komor K.
Polish Journal of Surgery
|
2018
|
vol. 90(1)
18-24
EN
More than half of physicians in Poland are over 50 years old. This raises concerns about the risk of lack of continuity of health care services due to the generational gap, particularly marked among interventional specialties. The physical and mental burden of general surgery affects those doctors in particular. The aim of the study is to assess whether the type of the profession pursued influences the average lifetime of a physician in Poland and the impact of the surgeon’s occupation on life expectancy compared to the rest of the population according to gender. Demographic data was obtained from official publications of the Central Statistical Office. Data on 189,459 physicians in Poland were obtained from the Central Register of Doctors. A total of 6,496 physicians and dentists deaths in the period from January 1st, 2010 to June 30th, 2014, including 722 surgeons, were analyzed. In general, both male physicians and dentists died at an older age than the mean population (74.9 years and 74.7 years vs. 68.9 years; p <0.05). Among women, only dentists lived longer (78.5 years) p <0.05), while women physicians died at a younger age than the average in the general population (76.4 vs. 77.2 years; p <0.05). The average lifetime of both male and female surgeons was 74.2 and 77.5 years, respectively. The average life expectancy of people aged 25 years with college/university education is 80.3 years for men and 86.6 years for women. Male surgeons live significantly longer than the average life expectancy in the general population of men. The average length of life of women surgeons is significantly lower than the average lifespan of women in the general population. The actual lifetime of surgeons in Poland is significantly lower than the expected average life expectancy for other people aged 25 with tertiary education. The average lifespan of surgeons in Poland does not differ significantly from the average life expectancy of other Polish physicians.
8
Publication available in full text mode
Content available

Perforated gist of Meckel’s diverticulum

51%
Mitura K., Blicharz P., Romańczuk M.
Polish Journal of Surgery
|
2012
|
vol. 84(5)
258-261
EN
Meckel diverticulum is the most common congenital abnormality of gastrointestinal track (2-4%), however complications occur rarely (4-16%). We describe a case of 63- years old female presenting simultaneously two serious complications of Meckel diverticulum. Operated patient was diagnosed with perforated tumor of Meckel diverticulum. Segmental resection of small bowel including tumor was performed. Pathology examination revealed gastrointestinal stromal tumor (GIST) in Meckel diverticulum. No significant malignancy risk factors were found (low mitotic count). Consequently, computed tomography periodic surveillance was implemented. We report the possibility of simultaneous presentation of two serious complications of Meckel diverticulum. Tumors of Meckel diverticulum may mimic other abdominal pathologies and thus, they should be considered in differential diagnosis of abdominal tumors.
9
Publication available in full text mode
Content available

Czy w organizacji szkoleń w zakresie leczenia przepuklin w Polsce potrzebne są zmiany? Wyniki badania ankietowego przeprowadzonego wśród chirurgów operujących przepukliny, a dotyczące zakresu stosowania zaleceń międzynarodowych towarzystw herniologicznych

51%
Mitura K., Dąbrowiecki S., Śmietański M., Matyja A.
Polish Journal of Surgery
|
2017
|
vol. 89(5)
12-18
PL
In the therapy of an inguinal hernia, there is a huge variety in the way of treating and the choice of surgical technique. Practice shows that the intraoperative improvisation and surgeons’ own modifications of the original techniques have become part of routine procedure. No mandatory hernia registration system causes the actual detailed herniology status in our country remains unknown. The aim of the study was to summarize the results of a survey on knowledge of a hernia according to the standards developed by international hernia societies compared with everyday clinical practice. During the International Conference Hernia in Poland, which took place on 10 December 2016 in Zakopane we conducted an interactive session among 106 surgeons dealing with hernias. Surgeons responded to 66 questions about daily surgical practice and decision making in their centers, and 27 questions for the assessment of the world’s latest treatment recommendations regarding groin hernias. The most common method of using the implant technique Lichtenstein, used by 91% of doctors. 20% of surgeons in planned operations in adult men routinely uses no mesh technique. Almost 80% of respondents do not apply TEP or TAPP. Only 45.7% of surgeons customize surgical technique to the patient. Only 7 of the 27 analyzed recommendation has been accepted by more than 90% of respondents. 9 of the 27 recommendations were approved by less than half of the surgeons. In the case of 11 recommendations, surgeons simultaneously failed to comply with these recommendations in daily practice. Deficiencies in the system of training and the underfunding of medical procedures cause insufficient TAPP/ TEP availability in Poland in an inguinal hernia. Improvement of the surgeons’ knowledge on how to perform surgery
10
Publication available in full text mode
Content available

Czy chirurg może przeżyć całe życie? Analiza ryzyka zgonu związanego z wykonywaniem zawodu

51%
Mitura K., Kozieł S., Komor K.
Polish Journal of Surgery
|
2018
|
vol. 90(1)
18-24
PL
Ponad połowa lekarzy w Polsce ma powyżej 50 lat. Rodzi to obawy związane z ryzykiem braku ciągłości udzielania świadczeń zdrowotnych z powodu luki pokoleniowej, szczególnie wyraźnie zaznaczonej wśród specjalności zabiegowych. Dodatkowo zawód chirurga szczególnie obciąża fizycznie i psychicznie lekarzy tej specjalności. Celem pracy jest ocena, czy charakter wykonywanego zawodu ma wpływ na średnią długość życia lekarza w Polsce i ocena wpływu wykonywania zawodu chirurga na długość życia w porównaniu z resztą społeczeństwa z uwzględnieniem podziału ze względu na płeć. Dane demograficzne uzyskano z oficjalnych publikacji Głównego Urzędu Statystycznego. Dane dotyczące 189 459 lekarzy w Polsce lekarzy uzyskano z Centralnego Rejestru Lekarzy. Przeanalizowano łącznie dane 6496 lekarzy i lekarzy dentystów zmarłych w okresie od 1 stycznia 2010 roku do 30 czerwca 2014 roku, w tym 722 chirurgów. Ogólnie, zarówno mężczyźni lekarze jak i dentyści mężczyźni umierali w starszym wieku niż średnia z populacji (74,9 lat i 74,7 lat vs 68,9 lat ; p<0,05) natomiast wśród kobiet zależność ta dotyczyła jedynie dentystek (78,5 lat vs 77,2 lat; p<0,05), lekarki natomiast umierały w młodszym wieku niż średnia w populacji ogólnej (76,4 lat vs 77,2 lat; p<0,05). Średnia długość życia chirurgów zarówno mężczyzn, jak i kobiet, wyniosła odpowiednio 74,2 i 77,5 lat. Natomiast przeciętna oczekiwana długość życia osób w wieku 25 lat z wyższym wykształceniem wynosi 80,3 lat dla mężczyzn i 86,6 lat dla kobiet. Mężczyźni chirurdzy żyją istotnie dłużej niż średni czas życia w populacji ogólnej mężczyzn. Średnia długość życia kobiet chirurgów jest istotnie niższa od średniego czasu życia kobiet w populacji ogólnej. Średnia faktyczna długość życia chirurgów w Polsce jest istotnie niższa niż oczekiwana przeciętna długość życia innych osób z wyższym wykształceniem. Średni czas życia chirurgów w Polsce nie różni się istotnie od średniej długości życia polskich lekarzy.
11
Publication available in full text mode
Content available

Do we need changes in the organization of training in the hernia treatment in Poland? A survey on the acknowledgment of the recommendations of international hernia societies by surgeons

51%
Mitura K., Dąbrowiecki S., Śmietański M., Matyja A.
Polish Journal of Surgery
|
2017
|
vol. 89(5)
12-18
EN
In the therapy of an inguinal hernia, there is a huge variety in the way of treating and the choice of surgical technique. Practice shows that the intraoperative improvisation and surgeons’ own modifications of the original techniques have become part of routine procedure. No mandatory hernia registration system causes the actual detailed herniology status in our country remains unknown. The aim of the study was to summarize the results of a survey on knowledge of a hernia according to the standards developed by international hernia societies compared with everyday clinical practice. During the International Conference Hernia in Poland, which took place on 10 December 2016 in Zakopane we conducted an interactive session among 106 surgeons dealing with hernias. Surgeons responded to 66 questions about daily surgical practice and decision making in their centers, and 27 questions for the assessment of the world’s latest treatment recommendations regarding groin hernias. The most common method of using the implant technique Lichtenstein, used by 91% of doctors. 20% of surgeons in planned operations in adult men routinely uses no mesh technique. Almost 80% of respondents do not apply TEP or TAPP. Only 45.7% of surgeons customize surgical technique to the patient. Only 7 of the 27 analyzed recommendation has been accepted by more than 90% of respondents. 9 of the 27 recommendations were approved by less than half of the surgeons. In the case of 11 recommendations, surgeons simultaneously failed to comply with these recommendations in daily practice. Deficiencies in the system of training and the underfunding of medical procedures cause insufficient TAPP/ TEP availability in Poland in an inguinal hernia. Improvement of the surgeons’ knowledge on how to perform surgery
12
Publication available in full text mode
Content available

Wytyczne postępowania w oddziałach zabiegowych szpitali niejednoimiennych podczas pandemii COVID-19

27%
Mitura K., Myśliwiec P., Rogula W., Solecki M., Furtak J. P., Kazanowski M., Kłęk S., Nowakowski M., Pędziwiatr M., Zawadzki M., Wallner G., Sobocki J.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(2)
42-53
PL
Od kilku tygodni jesteśmy uczestnikami wykładniczo postępującej pandemii koronawirusem SARS-CoV-2. Wraz z przyrostem liczby osób zakażonych SARS-CoV-2, narasta problem postępowania chirurgicznego z pacjentami wymagającymi pilnej operacji. W szpitalach innych niż jednoimienne będą pojawiać się osoby zakażone wirusem SARS-CoV-2 z ujemnymi wynikami badań, które mogą stanowić zagrożenie dla innych pacjentów oraz personelu szpitali. Pracownicy ochrony zdrowia stanowią niemal 17% zakażonych Polaków, zatem priorytetem staje się wczesne wychwytywanie osób zakażonych, celem ochrony zasobów ludzkich i zapewnienia ciągłości dostępu do opieki chirurgicznej. Zarówno operacje chirurgiczne, jak i badania oraz zabiegi endoskopowe, są procedurami o podwyższonym ryzyku zakażenia. Zatem kluczowe staje się nie tylko określenie algorytmu kwalifikacji pacjentów do leczenia chirurgicznego, ale także stratyfikacja ryzyka zakażenia personelu podczas operacji i adekwatna ochrona personelu. Każdy szpital powinien być przygotowany organizacyjnie i logistycznie na konieczność przeprowadzenia pilnej operacji u chorego z podejrzeniem lub potwierdzonym zakażeniem, łącznie z zabezpieczeniem środków ochrony indywidualnej. Ograniczona dostępność sprzętu, praca pod presją i braki kadrowe w sytuacji zagrożenia wysoce zakaźnym patogenem zmuszają do pragmatycznego gospodarowania zasobami ludzkimi w ochronie zdrowia. Konieczne są: natychmiastowe, skoordynowane działanie i jasne, jednolite wytyczne, aby system opieki zdrowotnej mógł zapewnić obywatelom niezbędną opiekę chirurgiczną, jednocześnie chroniąc pacjentów i personel. W niniejszym dokumencie przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące postępowania chirurgicznego w czasie pandemii COVID-19 w Polsce.
13
Publication available in full text mode
Content available

Guidelines for the management of surgical departments in non-uniform hospitals during the COVID-19 pandemic

27%
Mitura K., Myśliwiec P., Rogula W., Solecki M., Furtak J. P., Kazanowski M., Kłęk S., Nowakowski M., Pędziwiatr M., Zawadzki M., Wallner G., Sobocki J.
Polish Journal of Surgery
|
2020
|
vol. 92(2)
42-53
EN
In the last several weeks we have been witnessing the exponentially progressing pandemic SARS-CoV-2 coronavirus. As the number of people infected with SARS-CoV2 escalates, the problem of surgical management of patients requiring urgent surgery is increasing. Patients infected with SARS-CoV2 virus but with negative test results will appear in general hospitals and may pose a risk to other patients and hospital staff. Health care workers constitutes nearly 17% of infected population in Poland, therefore early identification of infected people becomes a priority to protect human resources and to ensure continuity of the access to a surgical care. Both surgical operations, and endoscopic procedures are considered as interventions with an increased risk of infection. Therefore, determining the algorithm becomes crucial for qualifying patients for surgical treatment, but also to stratify the risk of personnel being infected during surgery and to adequately protect staff. Each hospital should be logistically prepared for the need to perform urgent surgery on a patient with suspected or confirmed infection, including personal protective equipment. Limited availability of the equipment, working under pressure and staff shortages in addition to a highly contagious pathogen necessitate a pragmatic management of human resources in health care. Instant synchronized action is needed, and clear uniform guidelines are essential for the healthcare system to provide citizens with the necessary surgical care while protecting both patients, and staff. This document presents current recommendations regarding surgery during the COVID-19 pandemic in Poland.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.